Jaarlijks worden er in Nederland 40 babys in het ziekenhuis opgenomen die ernstig (hersen)letsel hebben opgelopen door te hard schudden. En dat zijn alleen nog maar de gevallen waarbij we het baby-schudden herkennen, zegt kinderarts Ingrid Russel in een reportage van Nieuwsuur. Jonge ouders met een klein babytje weten soms geen raad als het huilen van hun kind niet stopt. Maar liefst een op de twintig ouders geeft toe hun baby door elkaar te schudden wanneer het niet stopt met huilen. In de grote steden ligt dat percentage zelfs op 13 procent. Vaak vader Uit recente onderzoeken blijkt dat het vaak de biologische vader of de vriend van de moeder degene is die zich schuldig maakt aan het door elkaar schudden van de baby. Oververmoeidheid en machteloosheid bij veel huilen van de baby vormen de grootste prikkels bij shaken baby syndrome, aldus Bregje van Sleuwen van het TNO Ernstige blijvende gevolgen Omdat het hoofd van een baby zwaar is en de nekspieren nog vrij slap zijn, kan het geschud kan leiden tot ernstige blijvende gevolgen. Ernstige hersenschade, blindheid, epilepsie, doofheid Een jonge baby schudden kan blijvend letsel veroorzaken en veel ouders zijn zich daar niet van bewust. Ze hebben vaak wel van het shaken baby syndrome gehoord, maar weten absoluut niet welke gevolgen het kan hebben, aldus Van Sleuwen. Het TNO heeft nu een voorlichtingsfilmpje gemaakt over het baby-schudden. In de Verenigde Staten en in Canada bleek dat na het tonen van een voorlichtingsfilm aan jonge ouders én het geven van gerichte adviezen bij een huilbaby dat het aantal babys dat door elkaar was geschud en in het ziekenhuis werd opgenomen met de helft was verminderd. Reden genoeg om in Nederland ook een voorlichtingsfilm te maken. De film werd als test in Nederland als eerste in een kraamhotel in Tilburg getoond. Een verpleegkundige vertelt: Sommige ouders konden de beelden in de film niet aanzien, maar veel ouders vonden het zeer fijn om op deze manier geïnformeerd te worden over de effecten van het schudden van een jonge baby.
brr... ik doe m'n man dood als hij ons kind zo zou schudden ! Hier ben ik wel eens bang om geweest (onterecht waarschijnlijk): Onze zoon vindt het héérlijk als we nogal "wild" met hem spelen, zo paardje wippen op de knie etc, die lacht zich een breuk. Hoe wilder hoe liever... En ineens schrok ik, want z'n hoofdje schud toch ook wel hard op een neer als we zo spelen. Beetje overdreven misschien, maar zou het niet op m'n geweten willen hebben!
pffff heftig....Ik kan me niet voorstellen dat dat iemand dat zou doen, ook niet als je je machteloos voelt omdat de baby niet wil stoppen met huilen....Leg je baby in de box of in bedje waar het niet uit valt en loop even weg lijkt mij 't beste als je 't even allemaal niet meer weet...maar ja, erg zat dat er mensen zijn die zoiets doen, in de Panorama stond toen ook een verhaal van een vader die dat heeft gedaan bij alle 2 z'n kinderen, eentje is er overleden de ander is zwaar gehandicapt...
Ik heb dat 1x gezien bij law and order.. en dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ik voorzichtig ben met elk kindje wat ik daarna ooit heb vastgehouden. Verschrikkelijk..zeker als het expres gebeurd!
Wel goed dat er zo'n voorlichtingsfilm is gemaakt! Hoe schokkend de beelden ook mogen zijn, het heeft wel de nodige effect! Hopelijk tellen deze mensen verder dan de 10.... En hoe moe en radeloos je ook bent, het schudden van je pasgeboren baby is not done!!!! :x (sowieso!!!) Beuk je eigen kop lekker ff tegen een stenen muur ofzo!
Voor alle duidelijkheid: ik keur het door elkaar schudden van een baby zeker niet goed. Maar ik zit en heb nooit in de situatie gezeten waarin ouders met een huilbaby wel zitten. Als je kindje alleen maar huilt en niets werkt kan ik me voorstellen dat je wanhopig bent en dingen doet die je beter niet kan doen. Ik hoop dat ook dat er meer hulp komt voor ouders met een huilbaby. Een voorlichtings film over hoe het NIET moet is prima maar graag ook actie en info over de dingen die je wel kan doen. Al is het maar een luisterend oor en erkenning voor hun verdriet/frustratie.
idd! ik vind het echt stom! hoe kun jeje kindje schudden! ieder normaal persoon weet toch dat dat gevaarlijk is! iedere ouder heeft wel een een wanhoop nabij moment met z'n kleintje! maar bel dan naar weet ik veel wie of die het even over kan nemen!
Er gaan 35 kinderen per jaar dood aan kindermishandeling. Dat is dus 1 in de 10 dagen. Kun je nagaan hoeveel kinderen er mishandeld worden. Ik vind het heel goed dat ze daar meer voorlichting over geven, tis echt vreselijk wat er allemaal gebeurd hier in ons eigen NL.
Ik weet van mijn moeder dat mijn zusje een huilbaby was, tot haar 2e jaar. Mijn moeder heeft soms echt radeloos door huis gelopen, niet meer te weten wat te moeten doen! Maar door elkaar schudden, nee absoluut niet. Zij zei zelf tegen mij; al was ik nog zo radeloos, je doet je kind niks aan! Dus ik snap niet dat er mensen zijn die dit wel kunnen Hopelijk komt er met dit filmpje een eind aan dit soort dingen!
Ik keur het ook zeker niet goed!! Maar ik heb 2 x een huilbaby gehad, je wordt zo wanhopig, als dat gehuil maar stopt. Je voelt je machteloos en moe. Ik heb echt wel eens de neiging gehad om mijn kind van me af te gooien, gelukkig is dit nooit gebeurd, maar ik heb ze wel eens te hard vastgepakt.( gelukkig ook niet geschud)Dus ik kan me voorstellen dat het kan gebeuren. Ik heb zelf aan de bel getrokken, en hulp gezocht, onze kinderen werden en worden als pittig ervaren. Een voorlichtingsfilmpje is goed, maar voor mij zou een soort "buddy"ook erg fijn zijn geweest, zodat je even je hart kan luchten, even om hulp vragen
Inderdaad kan een huilbaby heel heftig zijn en kan me voorstellen dat wanneer mensen niet zo sterk in hun schoenen staan ze zulke dingen gaan doen.. al blijft het natuurlijk ontzettend fout. Hier ook een huilbaby gehad en werd ook ontzettend gestoord, ik was zooo ontzettend op. Had ook geen familie in de buurt en een man die amper thuis was, zat letterlijk opgesloten met dr.. altijd en overal maar huilen huilen huilen. Heb dr gelukkig nooit wat aangedaan, maar heb wel regelmatig even buiten op het stoepje gezeten of een lange douche genomen terwijl ze aan het huilen was. Een buddy of hulplijn zou idd iets goeds zijn.
ik heb zelf een huilbaby gehad, de eerste huilde letterlijk 18 uur per dag, ook ik heb hem wel eens iets harder in zijn bedje gelegd, ik heb hem niet gegooid of echt heel hard in bed gelegd ofzo, maar wel gewoon in bed leggen en weg wezen, dus niet nog even lekker toestoppen, kus erbij etc etc, ik heb ook weleens de neiging gehad om hem weg te gooien ik kan me dus goed voorstellen dat je er als ouder zijnde gek van word, maar met daadwerkelijk zulke acties word je kindje alleen maar meer overstuur, het beste is weg leggen, naar beneden gaan babyfoon uit ....dan maar even een kwartiertje laten schreeuwen, als dat helpt dat je zelf niet gaat flippen.... hier stond regelmatig de babyfoon even uit, dat ik echt even tot mezelf moest komen. en dan weer terug naar boven, lekker bij me nemen en lieve woordjes fluisteren.
maar een huilbaby heeft altidj een oorzaak...daarom vind ik het juist zo raar dat mensen daar dan geirriteerd van raken, door het kind te schudden.. mijn zoontje had erge reflux...en voordat het echt geconstateerd was...huilde over dag heel vaak en sowieso huilde hij van 18 tot 00u ....hard krijsennnnnn...ZO ZIELIG....ik moest zelf mee huilen en hield em alleen maar in mn armen, wiegen, of gewoon straks tegen me aan...porbeerde zelf heel rustig in en uit te ademen, zodat ie mn hartslag kon voelen.... verschrikkelijk, JUIST omdat er blijkbaar IETS met je kindje aan de hand is.... vroeger waren ze daar niet zo snel eme, geloof ik...ze geloofde gewoon dat het een "huilbaby" was....lekke rin de kame rlaten en laten huilen... zielig
Ik keur het absoluut niet goed, maar kan me er wel iets bij voorstellen, lijkt me ook vreselijk als ouder, want het overkomt je eigenlijk gewoon. Ik kan zelf erg slecht tegen gehuil, gaat bij mij door merg en been, maar tegelijkertijd wil ik er dan wel voor 100% voor m'n kindjes zijn, dus bij ze blijven/babyfoon aan laten. Daarmee maakte ik het me echt heel erg moeilijk, gelukkig ben ik altijd helder gebleven en heb ik mijn kindjes (vooral Lisa dan, die heeft veel gehuild) nooit iets aangedaan. Maar ik heb wel vreselijke dingen gedacht helaas, maar eigenlijk is het maar goed dat ik het dacht, want zo was ik mijn frustraties wel kwijt, maar ik heb er nooit iets mee gedaan. Fafje, ik heb regelmatig bij Lisa gehad dat ik wilde dat het stopte, dat zij er vanaf zou zijn. Niet dat ik er vanaf zou zijn, ik trok het ook haast niet maar goed, ik zat alleen met het huilen, zij had vreselijke pijn. Ik denk dat de wanhoop die ouders dan voelen niet is om hoe zij zich voelen, maar om hoe hun kindje zich voelt.
Ben het hier helemaal mee eens!! Ik heb na de bevalling ook met een pnd gezeten en toen mijn dochtertje zoveel huilde, heb ik echt wel is boven haar bedje gestaan dat ik dacht: AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH WATTTTTTTTTTTTTT IS ER DANNNNNNNNNNNNNNNNNNNN HOU OPPPPPPPPPPP!!!!!!!!!! Ik ben godzijdank nooit zo gefrustreerd geraakt om haar door elkaar te schudden, maar ik snap wel dat ouders kunnen knappen. Niet dat ik snap dat je je kind dit aandoet, maar wel dat er iets kan knappen. En je kan daar ook nooit over oordelen tenzij je zelf eens zo in de put heb gezeten. Ik heb daar nooit over durven praten. Dacht dat ik de enige op de hele wereld was.
9 van de 10 keer is het ook pure machteloosheid. Mijn dochtertje heeft ook last gehad van behoolijke reflux, enorme krampen etc.. Maar ik kón haar gewoon niet troosten, nu denk ik: Waarom heb ik dat niet gedaan?? Maar toen kon ik het echt niet.. ik was dan heeeel gefrustreerd en voelde me machteloos. Voelde me een beroerde moeder, want welke moeder kan haar kind nou niet troosten??? Mijn vriend heeft op een gegeven moment mijn dochtertje in mijn armen gedrukt, is achter mij gaan zitten en heeft mij en mijn dochter helpen kalmeren, door mij haar te laten troosten. Als ik alleen was geweest..... weet ik niet wat ik had gedaan. En wat snoopy ook al zei, helaas heb ik ook vreselijke dingen gedacht.. Dus ja, je zegt dat je het raar vind dat mensen daar geirriteerd van kunnen raken, maar iedereen reageert er anders op. Ik had er toen alles voor willen doen om er niet geirriteerd door te raken, maar helaas.
oke ja sorry, mss heb ik het TE opgeschreven, amar ik voelde mij ook wel machteloos...maar niet onzeker...ik wist gewoon dat er iets was, wat niet normaal was...en DAT von ik super erg...maar netals krampjes (doodnormale STOMME krampjes) zijn al erg...laat staan nog meer pijn... Maar ik snap wel dat je als kersverse moeder in paniek kan raken, nou ben ik dat niet snel...mss is dat het ook in combinatie
Dit heb ik toch echt weleens geroepen "HOU OP MET HUILEN" niet dat het wat hielp maar toch ! Heb haar nooit wat aangedaan en niet laten huilen maar weleens in mijn vriend zijn armen gedrukt en weggerend al roepend dat ik nooit meer terug zou komen (haha, dat hield ik dan max een half uurtje vol want dan miste ik haar ) Een huilbaby kan zoooo lastig zijn en idd juist uit wanhoop voor je kindje, wat is er met hem/haar aan de hand waarom kan ik het niet troosten! De eerste maanden hield ik het ook wel vol (met alle respect) maar na maanden huilen, zoeken, geen antwoord kunnen vinden en niet slapen was ik OP! Tja, nu heb ik eigenlijk nog een aardige huilbaby van 7 maanden maar nu kan ik er gelukkig juist weer wat beter mee omgaan hoewel de frustratie van geen antwoord krijgen wel erg moeilijk is! Elke situatie is anders denk ik, ieder kindje is anders en ieder persoon natuurlijk, hoelang per dag huilt het kindje voor hoeveel weken/maanden en hoe snel komt er een oplossing! Ik ondervind weinig hulp moet ik zeggen en dan lopen wij nog wel bij de huilpoli !? Maar een excuus om je kindje wat aan te doen is er natuurlijk nooit!
Zat ook meteen aan die aflevering te denken.. Goed dat er nu een voorlichting is gemaakt. Niet elke ouder doet het echt bewust denk ik..