Dames, graag zou ik even van mij af willen schrijven. Ik hoop dat dit een plek is waar ik dit mag plaatsen. Voor iedereen die de moeite wil doen om het te lezen, hartstikke bedankt. Misschien dat t me iets helpt want in het ''echt'' kan ik er zeer moeilijk over praten. Ik ga er af en toe puntjes tussen zetten zodat mijn verhaal moeilijker te Googlen is. Ik ben nog jong en heb een gezinnetje. Op mijn 13e heb ik een relatie gehad met een oudere jongen. Ik durf nu wel te zeggen dat hij niet normaal was. Hij had aut.isme en wilde alles op een bepaalde manier. -Telefoon.gesprekken moest ik op exact dezelfde manier beginnen en afsluiten, ik moest laten weten wanneer ik ging eten en wanneer ik klaar was, wat ik precies had gegeten.. -Ik mocht absoluut nergens heen zonder ver van te voren te vragen. Bijv met mn moeder winkelen een paar dagen van te voren en dan moest ik ook de exacte tijd weten en bereikbaar blijven -Hij was extreem jal.oers, ik mocht zelfs niet met mijn b.roer praten Zelf sprak hij wel af met meerdere andere meisjes -Hij zette mijn gegevens op se.xsi.tes -Zaken die zeer persoonlijk waren heeft hij verspreid waar ik wel door in mekaar wilde kruipen van schaamte en waar ik nog steeds last van heb -Hij belde me gedurende de hele dag door, zo'n 20x denk ik en ik moest elk moment ook opnemen. Als ik op de wc zat ofzo ging hij volledig uit zijn plaat. Ook als iets anders hem niet zinde werd hij kwaad. En goed kwaad. Hij heeft mij t.anden door mijn lip geslagen, gedreigd mij te vermoorden en in br.and te steken, met mijn hoofd tegen de muur gegooid en meerdere malen met een sch.aar tegen mijn keel gedrukt. Soms durfde ik terug te slaan om mezelf te verdedigen. Hij huilde achteraf altijd en zei spijt te hebben. Uiteindelijk durfde ik het met hulp van mijn o.uders uit te maken. Hij heeft me toen bijna over.reden met zijn au.to maar toen was na lange tijd de ellende eindelijk afgelopen. Alleen met mijn 13 jaar zat ik midden in de puberteit en dit heeft me helaas gevormd. Nog steeds heb ik een probleem met mijn woedebeheersing (gaat wel stukke beter dan eerst) en ik heb een deel van zijn control.freak-gedrag overgenomen. Ik wil overal de controle over hebben en ben continue in angst dat mij of mijn gezinnetje iets overkomt. Doodmoe word ik ervan. Ik ben benieuwd of jullie denken dat ik dit trauma nog ''kwijt kan raken'', dat t uiteindelijk wel zal slijten of dat ik toch nog om hulp moet vragen en zo ja, waar? Moet ik toch nog met een hulpverlener praten al die jaren later? Ik weet het niet.. Het is nu zo'n 7 jaar later, maar ik ben er nog niet overheen. Ik stop het weg maar áls ik eraan denk dan voel ik me verdrietig en vooral boos dat iemand dit mij aan heeft moeten doen en dat ikzelf niet eerder het lef had er een einde aan te maken.
Wat heftig meid! Toch denk ik dat dit niks met zijn autisme te maken heeft, dit is namelijk gewoon crimineel gedrag. Ik heb maar 1 advies, zoek hulp, professionele hulp wel te verstaan! Heel veel sterkte toegewenst!
Ja je moet zeker hulp inschakelen! Het is best behoorlijk wat, en zeker op zo'n jonge leeftijd! Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen. Volgens mij heet het EMDR therapie.. Weet niet precies wat het doet, maar dat is tegen trauma's uit het verleden. (ben zelf ook nog zoekende) Wat ontzettend vervelend dat je zo'n relatie hebt gehad! sterkte!
Heel heftig. Ik zal hier zeker hulp voor zoeken, ook al is het al zo lang geleden. Veel sterkte! Hopelijk kan je goede hulp vinden en kan het in de toekomst alleen maar beter met je gaan.
Inderdaad echt hulp gaan zoeken. Het is vreselijk wat je is overkomen en nu je erkent dat je zelf misschien ook gedrag vertoont waarvan je zelf weet dat je dat niet wilt vertonen, is het het juiste moment om hulp te zoeken. Succes en heel veel sterkte! Je kunt het!
Veel sterkte, dat lijkt me heel heftig om mee te maken. Ik zou zeker hulp zoeken en met hen kun je ook bespreken of je eventueel aangifte tegen hem wilt doen. Kun je je voorstellen dat jij nu verkering zou krijgen met een 13 jarige jongen en hem zo zou behandelen? Ik denk het niet, want wat hij gedaan heeft is iets wat je als een volwassen vent naar een kind niet doet. Verder heeft dit niets met autisme te maken, denk ik. Maar het gaat niet meer om wat hij heeft, maar om wat hij jou heeft aangedaan en hoe jij dat achter je kunt laten.
Heftig verhaal. Klinkt meer als ''stalkgedrag'' en jaloezie dan autisme. Dit trauma raak je niet kwijt maar er bestaat therapie waar je leert om er mee om te gaan, zodat het niet je hele leven beheerst. (EMDR) Stap 1 is naar de huisarts!
Jeetje meis, wat ontzettend heftig. Het maakt niet uit in welke leeftijdsfase je dit mee maakt, het vormt je altijd. Het laat altijd zijn sporen na. Ook mijn advies: Zoek hulp! Professionele hulp wel te verstaan, dit ga je niet redden zonder die hulp. Het heeft overigens zoals sommigen al zeiden weinig tot niet met autisme te maken (sommige trekjes wel hoor, absoluut). Dit is puur gewelddadig gedrag, gezien de mate dat dit gebeurd. Neemt niet weg dat het enorm kl*te voor je is. Wil je heel veel sterkte wensen en een hele dikke digi-knuffel.
Hij wijtte het zelf altijd aan zijn autisme, vandaar. Hij kon niet tegen veranderingen, vatte veel woorden verkeerd op.. Daarom heb ik het er even bij genoemd. Ik vind t moeilijk een stap naar hulp te zetten maar het is inderdaad misschien toch wel nodig. Moet ik dan de assistente bellen, of ook een afspraak maken? Om verwijzing vragen?
Gewoon bellen met de huisarts en de situatie uitleggen. Inderdaad vragen voor een verwijzing. En dan zeker naar een psychologenpraktijk of GGZ waar ze ook EMDR hebben.
Heftig verhaal, enige advise wat ik heb is professionele hulp zoeken! Het lijkt me niet handig om dit in je eentje te verwerken....
De mate waarin lijkt mij heel sterk en heb aardig wat mensen met autisme om mij heen. Mijn man, zwager, buurjongetje, kennis, vroeger heel veel gewerkt met kinderen en jong volwassenen met autisme, vermoedelijk mijn zoon. Het is voor hem lekker makkelijk schuilen "ja maar ik heb autisme, dit hoort bij mijn gedrag". En ja, sommige hiervan zijn ook agressief. Zal even hieronder citeren wat ik niet echt onder autisme vind vallen. Hij was extreem jal.oers, ik mocht zelfs niet met mijn b.roer praten Zelf sprak hij wel af met meerdere andere meisjes -Hij zette mijn gegevens op se.xsi.tes -Zaken die zeer persoonlijk waren heeft hij verspreid waar ik wel door in mekaar wilde kruipen van schaamte en waar ik nog steeds last van heb De mate van agressie, dreigen te vermoorden, in brand te steken, vind ik persoonlijk niet passen bij dit beeld. Het overige is ook niet heel erg normaal. Mijn zoon en cliënten waar ik mee werkte waren ook bij tijd en wijlen agressief. Althans, zoon smijt met spullen, schopt, slaat. Ik heb in mijn werk ook wel eens een waterkoker tegen mijn gezicht aan gekregen, omdat er iets niet goed ging in het hoofd van de cliënt. Het was het eerste wat diegene tegen kwam en gooide het in een reflex. Weet van de buren dat het buurjongetje ook in zo'n bui wel eens met messen zwaait. Buurjongen praat ook op dit moment over de dood, maar hij wilt zelf dood Ik weet dat hulp zoeken heel erg moeilijk is, had hetzelfde alleen had ik een andere situatie.
Och wat een nare ervaring zeg! Wat wel en niet onder autisme valt is niet zomaar te noemen. Niet iedereen is hetzelfde, waardoor de iedereen ander gedrag door bijv autisme zal vertonen. Daarnaast heeft opvoeding en omgeving ook een grote rol hierbij. Ik denk dat je je nieop hem en zijn gedrag moet richten, maar op jezelf. Wat wil jij, hoe voel jij je. Natuurlijk kan je een trauma verwerken, maar ik denk dat veel mensen daar wel hulp bij nodig hebben. Ik zou even goed gaan zoeken en dan een psycholoog benaderen. Je hebt nog een heel leven voor je, dus ga ervoor!! Sterkte!
Dit heeft idd niks met autisme te maken. En ja, je kunt het verwerken. Heb zelf ook een flink trauma moeten verwerken en ik heb NERGENS meer last van. Had een heel goede psycholoog en heb ook emdr gehad.
Ja je moet hulp zoeken bij een psycholoog gespecialiseerd in trauma's of ptss. Je moet er wel aan toe zijn, maar t feit dat je het nu de wereld in geschreven hebt denk ik dat je wel op dat punt bent beland. Ik heb zelf 10 jaar met ptss geleefd voordat ik klaar was om de stap naar de psych te zetten. Ennn ik kon alleen maar concluderen dat ik t veel eerder had moeten doen. Succes en sterkte
Ja gewoon zeggen dat je een afspraak met de huisarts wilt. Met ha je situatie bespreken en dat je graag professionele hulp krijgt. Heel veel succes! De eerste stap is het moeilijkst!
Bij de huisarts een doorverwijzing vragen voor het GGZ. Bij mij helpt EFT met de traumaverwerking . De dingen die ex deed en jou oplegde zijn niet typisch autistisch. Alleen het niet tegen veranderingen kunnen en woorden anders opvatten wel. Waarom ben je er trouwens niet eerder mee aan de slag gegaan?
Bedankt voor de reacties nog. En waarom niet eerder tja.. Ben nu pas 20 en begin te beseffen nu mn dochter geboren is wat t met me gedaan heeft en dat ik er wat aan moet doen.