Beste meiden, even mijn verhaal.. Ik heb altijd erg tegen een bevalling opgezien, (wie niet) toch heb ik inmiddels een dochter.Mijn ervaring is dat je ondanks je angst toch aardig blanco bent.. Nu na de bevalling, die overigens 'maar' 6 uur was waarvan 6 min persen... zie ik er nog veeel meer tegen op! Ik durf gewoonweg niet meer. Inmiddels heb ik een MK gehad en misschien was dat ook wel voor niets.. Af en toe droom ik gewoon dat ik aan het bevallen ben, voel ik alees weer en wordt zwetend wakker.. Terwijl vlak na de bevalling ik het zo mee vond vallen! 'Probleem' is alleen dat wij vanwege ons geloof geen anticonceptie willen gebruiken als dat niet noodzakelijk is. (Gaat me niet om de discussie, wil ook niemand voor het hoofd stoten..) Ik weet het gewoon niet meer. We hebben al niet vaak seks, we zaten ook te denken aan Natural family planning, maar het probleem is dat ik nooit zin heb om iets te doen, alleen... tijdens de eisprong daar is een vrouwenlichaam natuurlijk ook voor gemaakt.. Maar kan daar nu even moeilijk mee om gaan.. Buiten de eisprong om het doen werkt dus gewoon niet bij ons.. (bij mij..)
Tja...wil je echt geen 2e puur voor de evt bevalling? ik heb totaal geen verstand van t hoe en wat omtrend natuurlijk ''anticonceptie''. Maar ik wil wel zeggen, dat ik na de bevalling van onze dochter (duurde 16 uur en eindigde met ruggeprik en vaccumpomp) ik ook doodsangsten heb uitgestaan voor de 2e bevalling. Ben daarvoor met 36 weken naar een voetreflextherapeute gegaan, zij heeft mij leren ontspannen. En (is mijn mening/gevoel) daardoor voor een ontzettende ontspannen bevalling gezorgd. Ons zoontje is in 4 uur tijd geboren, zonder pijnstilling etc (wel ingeleid)
Ja dan wel alleen voor de bevalling en een beetje voor de zwangerschap natuurlijk.. Kindje is erg welkom, al zie ik wel op tegen twee kleintjes natuurlijk..
Tuurlijk zijn 2 kindjes, zwaarder als 1... Maar het is ook zo genieten, als je ziet hoe 2 kinderen op elkaar reageren en met elkaar omgaan. Smelt gewoon als ze hier samen op de bank zitten, tv kijkend, allebei met duim in de mond. Of als ze samen gierend van t lachen over de grond aan t rollen zijn en lekker stoeien
Ja dat lijkt mij ook.. Mijn meisje kan zich niet goed alleen vermaken en wel met het oppasjongetje erbij! Maar goed, dan zijn we twee jaar verder eer ze iets aan elkaar hebben
Ik was ook echt heel erg bang voor de 2e bevalling, vooral omdat ik het gevoel had dat de VK niet naar me luisterde en op een achterbakse manier pijnstilling probeerde te voorkomen. Maar de wens voor een 2e kindje was zo groot dat ik de knop heb omgezet en dacht: die bevalling is maar een 'paar' uur en hoe hevig die pijn ook is, die houdt echt eens op. En de pijn van geen 2e kindje zou bij mij een leven lang blijven...
Hier zit er ook bijna 4 jaar tussen.... Maar goed, jou vraag was niet; overtuig mij om voor een 2e te gaan Denk dat je alleen op het moment teveel geleid wordt door angst. Aangezien je ook onlangs een mk hebt gehad.... Kan ik me voorstellen dat je doodsbang bent om dit weer me te maken. En de angst voor de bavlling, zal echt niet de oorzaak zijn hiervoor. Als dat zo is, dan blijft geen enkele vrouw zwanger.
Dit is echt niet zo hoor! Mijn dochter vermaakt zich ontzettend goed met haar broertje! Gewoon tegen hem aan kletsen en samen spelen met blokken ofzo. Overigens hier bij de eerste ook een helse bevalling, bij de tweede totaaal anders.
Wil/mag je ook geen anticonceptie zoals Persona gebruiken? Op die manier zou je het nog even kunnen uitstellen...waarom nu al aan een tweede beginnen als je opziet tegen de bevalling en alle drukte van twee kinderen?
niet helemaal... onze oudste ligt ook aan jongste van alles te vertellen . Kijk katelynn, dit is dit.. en dit is dat! Verder is ze (net als mama) heel veel aan het tutten, maar dan met haar pop. Over de bevalling: Ik zou denken dat het in je hoofd allemaal véél groter is geworden, dan het eigenlijk is. Dat moet je weer in normale proporties zien te krijgen. Ik zou denk ik eens kijken of je gewoon met iemand kunt praten hierover...psychologe, verloskundige, o.i.d ?
Ik denk dat je iets met die angst voor de bevalling moet doen meis.. Misschien kun je er met iemand over praten.. Ik vond het ook geen pretje maar de opbrengst (mijn prachtige meisje) was meer dan het minpunt.. Qua geboorteplanning.. Ik snap je dillema. Wij hebben ook aan natural gedaan. Dat is niet 100% safe, dat wisten we en accepteerden we. Een leven is altijd welkom was het devies (inmiddels zijn we al tijden actief voor een 2e bezig) en met het geloof hebben we dat destijds ook overgegeven.. Dus met verstand,, hart en geloof..
Lastig hoor... Hoe ging het met je angsten tijdens de korte periode dat je voor de tweede keer zwanger was? Minder/meer? Misschien worden je angsten juist minder als je zwanger bent... Je hebt dan geen keuze: het kind moet er toch een keer uit .
Fijn zo snel al die lieve reacties. Ja het is buiten proportioneel groot aan het worden.. Wachten heeft geen zin om te denken dat ik dan wel durf daar ben ik wel achter.. Maar ja zet de knop eens om he.. En ja het is 'maar' en paar uur (hoop ik) maar het kan ook heel anders of helemaal mis gaan natuurlijk!! Ik heb heus niet weer zoveel mazzel met zon makkelijke bevalling, (die blijkbaar dan toch achteraf nog zoveel met je doet..) Ok kindjes hebben wel snel iets aan elkaar dus. (Een jaartje dan )
Dankjewel. Ik weet ook dat dat niet safe is, en wat wel uberhaupt.. Het zou ook welkom zijn.. Maar zoals ik al zei gebeurd er buiten de vruchtbare periode helemaal niets Dus werkt NF niet..
Goed punt.. Ik voelde meteen dat ik zwanger was ondanks neg. test eerst. Ik vond het niet echt leuk maar dacht nog niet zo erg aan de bevalling omdat ik de zwangerschap nog verwerkte.. Was nog maar kort zwanger dus weet niet hoe het anders zou gegaan zijn na een paar weken..
Trouwens, mijn VK en kraamhulp waren super, voelde me helemaal op mn gemak en ben thuis bevallen in alle rust. Anders werd ik helemaal gek.. Durf no-way in het ziekenhuis te bevallen! En die kans is heus altijd wel groot..
Mag ik vragen wat voor geloof jullie aanhangen? Is puur uit nieuwsgierigheid en dus niet om je aan te vallen o.i.d. En je zegt dat je geen anticonceptie mag gebruiken, maar hoe zit dat dan als je zoals jij nu in de positie zit dat je eigenlijk nog niet toe bent aan een volgende? Ik kan je verder geen advies geven, ben alleen erg nieuwsgierig hoe dat dan in z'n werk gaat omtrent jullie geloof. En nogmaals, niet om je aan te vallen! Vind het helemaal jullie keuze of jullie wel of geen anticonceptie gebruiken om welke reden dan ook
ik heb min of meer hetzelfde. mijn eerste bevalling ter nauwernood overleefd met een infuus op turbo stand en 5 man duwend op mijn buik en trekkend aan mijn benen en de hele boel open geknipt. ( keizersnee was inmiddels niet meer mogelijk ik had HELLP in het laatste stadium.) ik heb er altijd iets aan overgehouden maar de wens was sterker. een aantal gesprekken met een nieuwe gyn en duidelijk afspraken over hoe en wat heb ik de knoop doorgehakt. als ik een kind wilde moest ik bevallen zo simpel was het. wederom een turbo bevalling dit maal zonder infuus. helaas werkte de pijnstilling die ik kreeg niet maar daar kon de gyn niks aan doen. toen duurde het 12 jaar maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus kwam er nog een zwangerschap en bevalling. wederom 1 in turbostand maar dit mal met weeén van mijn borsten tot onder mijn knieeén, volcontinu. zonder aanleiding persweeén en toen was hij er al. dat was mijn laatste bevalling, mijn wens van 4 kinderen komt niet uit want ik ben er helemaal klaar mee. hoe graag ik ook een vierde kind wil de bevalling wordt steeds heftiger. niet in tijd maar wel in intensiteit zonder een seconde andempauze. we zijn inmiddels vorige week gesteriliseerd nu hoef ik mezelf niet meer gek te maken met wel/niet/wel/niet. nu moet ik gewoon accepteren dat het einde verhaal is. jou dillema is nog lastiger. je bent er niet klaar voor maar anticonceptie is ook een heikel punt. ik lees dat het niet helemaal uitgesloten is? dan zou ik toch overwegen om iets in die richting te zoeken anders gaat je relatie er ook onder lijden. je gaat hem liever afwijzen natuurlijk dan om de kans op een zwangerschap te beperken. moelijk hoor, wil je veel sterkte en wijsheid wensen hiermee.