Ik ben echt even radeloos, dit is misschien niet de juiste plek om het neer te zetten, maar ik moet het kwijt. Ik ben volgens mij verliefd op mijn collega. Ik voel vanalles maar ik weet het gewoon niet. Ik wil het ook niet. Ik bedoel ik ben getrouwd, heb een super lieve dochter. Ik was hier altijd zo fel op tegen, was zo preuts als ik weet niet wat. Heb maar 2 serieuze relaties gehad in mijn leven en heb altijd gezegd dat mij dit NOOIT zal overkomen. Het begon met onzinmailtjes, maar het ging steeds verder. Sowieso ben ik vrij makkelijk in de omgang met mannen, als hun sex. getinte opmerkingen plaatsen krijgen ze ze makkelijk terug (zonder bijbedoelingen van mijn kant), maar nu deed het me wel iets. Maar waarom weet ik niet. Het is mijn type eigenlijk niet, hij is 10 jaar ouder, is ook getrouwd. Hij mailt me soms ook thuis. Hij heeft me laatst wel gemaild dat hij me bijzonder vind. Een tijdje later dat hij niet meer op het werk zo veel wil mailen want dat was niet goed eigenlijk. Ik raakte helemaal in de stress, zo ken ik mezelf niet. Ik baalde gewoon dat hij niet meer wilde mailen. Uiteindelijk toch gemaild. Ik weet ook niet hoe hij erover denkt, waarschijnlijk gewoon voor de lol en voelt hij niets. Moet ik hem nu mailen (als hij mailt) dat ik niet meer wil mailen omdat ik anders te serieus ga opvatten? Ik moet er eigenlijk niet aan denken dat ik niet meer kan mailen met hem, maar het moet eigenlijk stoppen want volgens mij ben ik hartstikke gek op hem aan het worden. Hoe kan dit? Ik snap mezelf totaal niet meer! Sorry als dit hier niet hoort, maar ik weet het echt niet meer...
hoi, even een vragje, vind je het spelletje spannend(mailtjes, en aandacht van een andere), of vind je de man inderdaad sexueel/etc enorm aantrekkelijk?
kappen kappen kappen ermee. Als je gelukkig bent in je huwelijk en respect hebt voor je echtgenoot, dan kappen ermee. Hoe zou jij je voelen als het je man was in jouw schoenen? Meteen kappen. Het kost je of je baan, of je huwelijk ....
Nou, eerst dacht ik dus ook dat ik alleen de aandacht spannend vond en de mailtjes leuk. Maar nu ben ik gewoon bang dat ik echt verliefd ben. Soms denk ik gewoon dat ik best met hem zou willen kussen (echt erg dat ik dit zeg want ik zou NOOIT vreemdgaan, maar goed dat ik nooit NOOIT moet zeggen ben ik inmiddels wel achter). Ik hoop nog steeds dat het alleen de aandacht is wat ik leuk vind. Maar ik ben gewoon bang van niet!
Gevoel is gevoel, dat overkomt je. Het ligt er natuurlijk wel aan wat je er mee doet. Je verteld dat je gemakkelijk bent in seksueel getinte opmerkingen, zonder verdere bijbedoelingen van jouw kant... Volgens mij is dat al een valkuil. Mannen vatten dat niet op als 'Ze bedoeld er niks mee'. Daarnaast maak je kenbaar dat je voor dingen openstaat (Zo komt dat op hem over). Mannen denken een stuk radicaler. Dat moet je denk ik wel onthouden... Als de eerste stappen in zulke mails eenmaal gezet zijn, is het natuurlijk moeilijk om daar mee te stoppen. Omdat het erg spannend is. En als je hoofd op hol slaat ga je er makkelijker in mee. Je zult dus wel wat actie moeten ondernemen, voor je nog verder gaat en je dingen niet meer terug kunt draaien. - Hoe zit het met je eigen relatie? - Is het het waard om deze op het spel te zetten? (achteraf zul je bijna zeker van een koude kermis thuiskomen, zeker als je in zo'n situatie met iemand anders verder gaat) Ik denk dat het zeker het verstandigst is om én duidelijk te zijn naar je collega en alle contact dat niet over zaken gaat te verbreken, én open en eerlijk te zijn naar je man toe. Ik vind het zelf écht niet kunnen dit voor je man te verzwijgen... Veel succes en ik hoop dat je een goed besluit neemt!
Verliefd worden op een ander, en een beetje flirten is niet erg, is mijn mening. Dat je een relatie hebt wil niet zeggen dat je nooit meer gevoelens voor een ander kunt hebben. En het is eigenlijk ook heel lekker om weer eens verliefd te zijn. Je bent helemaal hyper, vrolijk, en je straalt aan alle kanten. Je voelt je weer geliefd en sexy, dat is toch superlekker? Geniet ervan zou ik zeggen, en leef je uit op je man... MAAR...! Laat het bij die verliefdheid en een flirtje. Vertel je collega niet dat je verliefd begint te worden, en ga zeker niet serieus in op zijn avances. Echt, het leidt tot niets, alleen tot verwarring en ellende. Stel dat jullie iets met elkaar zouden krijgen. Dan wordt het óf een geheime relatie die nooit uit mag komen, en waarbij je continu moet liegen tegen je man met alle schuldgevoelens die erbij komen kijken, óf je zou op een dag voor je collega kiezen en je hele gezin in de ellende storten. Zo'n relatie is op korte termijn heel spannend, maar op de lange termijn kan er nooit iets goeds uit komen.
ik snap wat je bedoelt, nou mijn antwoord is stop meteen, nu.het is alleen een spelletje geweest maar de man wil nu natuurlijk meer en je bent "verliefd" aan het worden. heb je nog genoeg aandacht van jouw man?kan ook een invloed op jouw hebben...
Iedereen heeft andere grenzen natuurlijk, maar ik vind dit ook al best heavy hoor. Verliefd op een ander, geniet er maar van, en leef je uit op je eigen partner. Ik zou me daar niet goed bij voelen (En ook zéker niet als mijn man verliefd was en ongegeneerd van dat gevoel zou genieten )
Ik snap helemaal wat jullie bedoelen, echt waar! Mijn man weet er wel van af, hij weet dat mannen soms van zo'n mailtjes sturen maar mijn man is hier gemakkelijk in en zegt; gewoon terugreageren. Hij is zelf hartstikke nuchter. Ik heb niet gezegd dat ik bang ben dat ik verliefd ben. Ook omdat ik het gewoon niet zeker weet wat het nu is....de aandacht of echt? Ik ga ook niet verder, dat durf ik bijna zeker te zeggen en ik kan me niet voorstellen dat mijn collega dit zou doen. Hij zegt b.v. wel dat hij mij een interessant persoon vindt, dat als we allebei vrijgezel zouden zijn dat er dan wel iets gebeurd zou zijn. Ik vind het zelf ook shit, maar als ik een mail krijg is het zo moeilijk om niet te reageren. Ik weet het; het klinkt misschien belachelijk maar het lijkt echt een verslaving. Ik voelde me in het begin ook super, blij, vrolijk, sexy. Maar nu ben ik chagi als ik niets hoor van hem....ik vind hem gewoon leuk, ik moet om hem lachen.
female klinkt geweldig, net zo oprecht was ik ook toen ik 24 was,...ja, je kan vreselijk verliefd op een andere worden .... maar hier was een spelletje, geen echte verliefdheid, zij geniet van de aandacht die misschien mist in haar eigen relatie, thuis, nietwaar?
Tsja...dat is inderdaad per persoon verschillend denk ik. Ik weet van mijn vriend dat hij er best van kan genieten als hij aandacht van vrouwen krijgt, en hij weet dat ook van mij. En dat vinden wij geen enkel probleem, omdat wij precies weten wat we aan elkaar hebben. En ik weet dat hij ook een mens is met eigen gevoelens en gedachten. Het is niet omdat hij een relatie met mij heeft dat hij ineens de instelling van een monnik moet hebben Maar zoals ik al zei...dit is iets heel persoonlijks en het zal van relatie tot relatie verschillen waar de grenzen liggen. Die grenzen maak je samen, en daar kunnen buitenstaanders dan oordelen over hebben, maar ja... Wat ik wel vind, is als je allebei oorspronkelijk de grens hebt gesteld dat flirten met een ander echt niet kan en mag, dat je dan wel eerlijk moet zijn naar je partner als dat toch een keer gebeurt. Want dan heb je de grenzen die in JULLIE relatie gelden, overschreden.
en om je eigen man niet? kappen ermee ... voor het te laat is. En spijt ga je krijgen hoor. Echt waar.
Ik mis het inderdaad bij mijn man. Het komt misschien omdat hij zo nuchter is. Voorbeeld: Ik wou hem net iets laten zien op internet, vanuit de bank roept hij dan vanalles anders mist hij wat op de tv is. Dan mis ik dus echt de aandacht. Daar kan ik erg verdrietig van worden. Misschien heb ik wel veel aandacht nodig. Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik nu uitkijk om te gaan werken en dat vind ik niet leuk. Tenminste ik voel me er raar bij. Ik wil zo graag weten wat hij echt van mij vindt, ik zou het erg vinden als hij een spel met mij speelt.
Is het niet de spanning die je zoekt? als er geen pit meer zit in je relatie is dat een probleem van beiden.... denk ik. Kan je niet met je man uit eten gaan ofzo (kind stallen bij oppas ofzo) en je mooie ondergoed aan doen weet ik veel wat? iets leuks doen samen.... Natuurlijk is het leuk als een vreemde interesse heeft maar ja, wat is het je waard? Natuurlijk is hij bijzonder en ben jij dat ook, ik hou ook oprecht van bijna al mijn collega's! Maar steek je hoofd in een bak koud water, wrijf in je ogen en denk nog eens na. Als je er op doorgaat, dan is het spannend, als er echt iets gebeurt voel je je erna ongelofelijk ranzig, er komt niets goeds van en je relatie met de man van wie je echt houdt is voor altijd verrot, hij is de vader van je kind hoor! Nogmaals desinteresse komt door twee mensen maar je hebt niet voor niets samen een baby en je houdt het niet voor niets al lang uit samen. Zet dat moois niet op het spel voor een ander die niets betekent! Je man of vriend houdt toch ook van je? Misschien is het een beetje een sleur, laat het hele gedoe een teken zijn om die sleur te doorbreken, niet om te gaan spoken met andere mannen waar niets goeds van komt!
ik weet het mama26. ik gooi altijd de schuld op mannen als de vrouw de gedachten krijgt om vreemd te gaan, hij besteed niet genoeg aandacht aan jou. maar met de man op jouw werk: stop nu meteen. hij vindt het zeker ook spannend, natuurlijk, maar zet je huwelijk niet op het spel voor de vent. is hij zo bijzonder? nee, hij geeft alleen een beetje aandacht en geniet ook van de aandacht die hij misschien van jou krijgt en niet meer van zijn eigen vr thuis...hij zoekt de "spannende" maar jij bent een moeder, laat het rusten.
ik val in herhaling: kappen kappen kappen en nu meteen met je man om de tafel en vertellen dat je meer aandacht van hem wil, want anders kan het gevolgen hebben. Schud hem maar eens wakker. En gooi de vlam weer in je eigen huwelijk. Succes.
Bedankt meiden! Het erge is; ik zie hem dit weekend, dan hebben we een uitje met de aanhang en de kids. We hebben al eens een uitje gehad met aanhang en toen hebben we gezellig gekletst. Het erge is; ik voel me niet eens schuldig, we doen ook eigenlijk niets. Maar we mailen soms en dat gaat soms best ver. Waarom voel ik me dan niet schuldig. Misschien wil ik gewoon 'testen' of ik nog aantrekkelijk ben? Ik weet het niet. Ik voel me gewoon niet aantrekkelijk meer hier thuis en op het werk wel. Daar krijg ik wel de aandacht van mannen en hun valt het wel op als ik afgevallen ben. Pfff ik voel me zo'n trut! Maar jullie hebben gelijk, ik moet stoppen met mailen, voor mezelf. Ik maak mezelf echt helemaal gek. Aankomende week hebben we ook nog werkoverleg, dus zie ik hem ook nog eens langer dan 5 uur. Het lijkt wel een verslaving hoor!
Als ik hem zie in het weekend ga ik gewoon normaal tegen hem doen. En op het werk ook. Kijken of hij mij dan nog mailt. Zo niet, dan stelde het dus niets voor. Maar als hij wel mailt...moet ik me inhouden en niet terugamailen? Dit wordt zo moeilijk. En weten jullie wat nu mijn gedachte is: ik hoop dat hij wel mailt! Dit is zo belachelijk maar ik denk het wel. Ik zal gewoon balen als hij niet mailt, maar misschien moet ik hier doorheen? Ik voel me echt een puber hoor! Toevallig had ik het laatst met een vriendin hierover (zij weet dit dan niet, niemand weet dit) dat we eigenlijk te snel een serieuze relatie hadden, maar ja dit is geen excuus natuurlijk. Hopelijk wordt ik van het weekend met mijn beide benen op de grond gezet als ik hem zie met zijn vrouw en kindje. En hij ook. Ik moet het uit mijn hoofd zetten. Dinsdag werk ik weer en zie ik hem weer. Gelukkig heb ik 's middags een afspraak en ben ik niet op kantoor. Ik moet het uit mijn hoofd zetten! Maar hoe? Ik kom hier van de week nog wel even mijn hart uit storten als dat mag
@ mikki Ik vind met flirten ook niets mis hoor Maar als het echt verliefdheid is zou ik dat wel moeilijk vinden hoor. Tussen flirten en verliefd zijn zit ook wel een heel verschil denk ik. @ mama26 Ik begrijp je wel goed, over wat je uitlegt wat je thuis mist. Zeker met zo'n nuchtere vent (die heb ik ook ) En soms is het best lastig want je bent toch moeder, je lichaam is veranderd, veel dingen in je leven zijn nu eenmaal niet meer zo sexy. En zie maar eens flink te flirten met een kind op je arm Want je wilt je toch ook vrouw, aantrekkelijk enz. voelen. Maar misschien kun je het daar wel met je man over hebben. En kun je het thuis weer spannender krijgen ipv dat op je werk te zoeken. Want dit is natuurlijk ook niet goed....