1 van mijn honden is een grommer maar zij is niet vals! Dat zit er al sinds pup af aan en met alles gromt zij enorm, ook in spel, je weet niet wat je hoort. Veel mensen schrikken hiervan. Ze heeft ook weleens lelijk proberen te doen naar onze zoon , dit deed ze omdat onze zoon haar besloop en zij lag in haar mand. Ik vind dat niet haar fout maar de mijne, ik als baas moet ervoor zorgen dat de kleine haar (hun) niet kan en mag lastig vallen. Ik weet dat ze ook onzeker is wat betreft kinderen, niet gesocialiseerd ermee. En het gaat goed want als ik haar roep of de kleine komt uit bed moet je eens zien hoeveel liefde ze heeft voor hem maar ze wil gewoon met rust gelaten worden als ze ergens ligt. Het is aan mij om op te letten. En ze houd er ook niet van om omhelsd te worden laat mijn zoon nou ook daar niet van houden ( dus achter de hondjes aangaan etc) TS als je echt om dit beestje geeft stop je er geld, energie en geduld in!
Tsjonge zeg....als iedereen zijn dieren (of het nou hond, kat, paard of wat dan ook is) bij de eerste de beste misstap al eruit zou schoppen dan zou het hek echt van de dam zijn! Wij hebben altijd honden gehad, nu heb ik paarden en waarschijnlijk komen er katten bij. Ale honden hebben wel eens iets 'gedaan' en ook de paarden trouwens. Als eigenaar ben je het in mijn ogen verplicht tegenover je dier (en ook tegenover de rest van het gezin trouwens) te laten onderzoeken waar het gedrag vandaan komt en hoe je ermee om moet gaan. Het is wel heel erg makkelijk dat je bij de eerste de beste misstap van een dier het maar direct opgeeft en hem aan de kant schuift. Ook dieren moeten dingen leren, net zoals kinderen. Er is geen enkel kind op de wereld dat ook niet eens geslagen, geduwd, gebeten, gekrabt heeft en die corrigeer je dan ook zoals het moet en leer je dat dat onacceptabel is. Waarom krijgt een hond dan niet de kans om te leren? Begrijp er niks van, 1 jaar oud en nu al thuisloos, arm dier!
Ik vind het altijd jammer dat mensen zich niet realiseren dat een hond een hond is en geen mens.. Je partner trap je de deur toch ook niet uit als hij een grote mond op zet? Een hond kan niet praten dus kan alleen zo uiten als laatste optie dat hij het zat is of wil spelen ed.. Voor hetzelfde geld had ze heeft die dag al een aantal x geplaagd en pakte hij haar terug, of bedoelde hij het echt spelend. Je moet leren te kijken naar het gedrag van je hond, als ze het uit verdediging deden dan had ja al heelllll veel reacties moeten zien waarmee de hond aangaf dit wil ik niet.. Ik wil niet zeggen dat het goed is dat hij bijt, absoluut niet, alleen een hond bijt niet zomaar. Het is aan de baas om te zorgen dat dit niet gebeurd door eventueel kinderen en honden niet alleen te laten. Echt super jammer dat je niet eerst een gedragsdeskundige raadpleegt en hem zo weg doet. Dan hoop ik dat zijn nieuwe baasje wel goed voor hem gaat zorgen en hem leert begrijpen..
+1 Ik snap er ook niks van. 1 van mijn honden heeft ook wel eens 'gehapt' mijn dochter. Maar dat is dan mijn fout en niet die van de hond. Dus misschien moet je je eigen gedrag eens bekijken? Misschien 'moest' de hond iemand beschermen? Vliegt je man er ook uit als hij een keer naar je gromt?
Ik had heus niet de illusie dat iedereen achter onze beslissing zou staan. Juist niet, maar om nou direct zo hard te beweren dat wij een hond zien als een wegwerpartikel of dat we geen plek voor haar zouden hebben ivm vakantie vind ik erg jammer. (we gaan niet eens op vakantie) Even ter info. We zijn gisteren met haar naar de dierenarts geweest, en lichamelijk gezien is er helemaal niets met haar aan de hand. De dierenarts zag wel signalen van sterke neiging tot dominantie en maakte zich daar wel ongerust over. Zeker in combinatie met het bijtincident en haar uiterst agressieve manier van communiceren met onze andere hond. Toen ik mijn berichtje hier gisteren postte hadden we nog wel onze twijfels of we er goed aan deden, maar na ons bezoek aan de dierenarts zijn wij er van overtuigd dat ze beter af is in een omgeving zonder andere huisdieren en bij kinderen boven de 12 jaar. Vraag me trouwens wel serieus af hoeveel van de schrijvers hier die roepen dat ze hun hond absoluut niet weg zouden doen, dat nog steeds doen wanneer hun kind gebeten word. Nu was het een arm, maar je moet er toch niet aan denken als het in het gezicht zou gebeuren. Ik vind dat je als ouder de plicht hebt om je kinderen (en die van anderen) te beschermen. Mijn zoontje is al eens gebeten door een hond, met blijvend letsel, en dit wil ik niet nog eens. Sorry maar dan gaan mijn kinderen toch zeker boven mijn huisdieren. Ik maak daar heel duidelijk een verschil tussen. Iedereen die eerder in dit topic riep dat de hond bij hun weg zou zijn gegaan, die hoor je nu dan niet meer nu wij die beslissing gemaakt hebben. Alleen de tegenstanders. Beetje jammer....
Mag ik vragen waar jullie je hond hebben gekocht? (en nee ik veroordeel niet). Het kan misschien aan fok liggen en aan de socialisatie periode. Het kunnen natuurlijk zoveel meer dingen zijn. En dat jullie de hond wegdoen.......aan de ene kant begrijp ik het, aan de andere kant weer niet, maar dat komt meer omdat wij hier twee jaar hebben gezocht en vanalles gedaan om onze bull in het gareel te krijgen, wat helaas niet lukte, het werd erger en toen is er besloten om hem in te laten slapen (ook omdat hij veel last had van de rug). Wij zijn er naderhand achter gekomen dat ie in het oostblok gefokt was En dat verklaarde een hoop en vandaar mijn vraag.
Nee hoor! Ik vind dat je groot gelijk hebt, nu was het "maar" een arm, maar volgende keer inderdaad misschien wel een gezicht, het zal je kind naar zijn zeg!
Ook even een reactie van iemand die het wel met je eens is! Ik zou de hond, hoe moeilijk het ook is, niet kunnen houden. Ik zou constant in de stress zitten en uiteindelijk zou de hond dan heel veel van zijn vrijheid op moeten geven want als de kinderen spelen zou de hond altijd t hok in moeten. Dit doen wij hier ook met onze rottweiler van een jaar, als de kinderen buiten spelen en wij zijn er niet bij gaat hij het hok in, maar hij heeft een hok met grond eromheen (zo'n 35 vierkante meter helemaal voor hemzelf) en dus niet alleen een bench. Even alle tegenstanders: ik begrijp jullie kant maar ik had hetzelfde gedaan als de ts.....als je je vertrouwen kwijt bent is het niet zo makkelijk om die terug te krijgen en o wee mocht het nog eens gebeuren en dan erger.... Ik zou alleen aanraden om geen nieuwe hond te nemen de aankomende jaren.
Ik vraag me dan wel af hoe een dierenarts in zijn praktijk in korte tijd kan zien dat de hond ernstige dominantie laat zien. Maar goed, ik blijf erbij dat ik vind dat je een verantwoordelijkheid naar je hond hebt en het niet begrijp dat je geen gedragstherapeut hebt ingeschakeld. Wij hebben ook een hond en als deze zal bijten zal ik hem ook weg doen. Mits ik zeker weet dat hij geen lichamelijke problemen heeft wat het zou veroorzaken of er niets is in gedrag of in de opvoeding wat het veroorzaakt. De meeste bijtincidenten liggen aan het baasje en niet aan de hond.
Wat zag de dierenarts dan? De gemiddelde dierenarts heeft nl weinig tot zeer weinig inzicht in hondengedrag. Maar buiten dat, snap ik jullie beslissing wel, maar ik zou het anders geprobeerd hebben op te lossen, dus eerst een gedragsdeskundige inschakelen. Dit gedrag hoort zeer zeker niet bij een labrador, zijn vaak wel lomp/druk en (eventueel hard) dingen vastpakken. Ze hebben doorgaans veel meer nodig dan alleen wandelen, dus ook echt werken. Komt ze uit een werklijn of uit een showlijn? Ik heb nl ook wel eens een labrador begeleid die uit een werklijn kwam, maar waar veel mee gewandeld werd en verder niets. Die hond werd letterlijk gestoord. Heeft ze overigens een stamboom? Zo ja, dan zou ik ofwel de fokker inschakelen of de rasvereniging voor herplaatsing. En geen marktplaats oid. Oh, zie dat ze al op MP staat... Succes!
Een dierenarts heeft vaak weinig verstand van honden gedrag en een hond van 1 jaar wat dominant is.. Jemig zeg alsjeblieft! Ik heb hier zelf een blonde lab van nu 1 jaar en een maand, die hapt soms op het verkeerde moment uit speelsheid en zij is absoluut niet dominant.. Ongelofelijk.. Maargoed, jou huisdier. Lijkt me dan niet verstandig weer een hond te kopen. Een goudvis misschien?
Ook al zou jij dan heel graag willen dat die hond wordt afgemaakt, dat gebeurd niet om een kleine, misschien onschuldige beet. Onze hond gromt wel eens tegen mijn dochter als ze bv aan z'n oren zit te trekken en dat mag hij. Dochter weet dat ze dan te ver gaat en op moet houden en ook wij weten dat dan.
Natuurlijk heb je als ouder een bepaalde plicht richting je kinderen maar die heb je in mijn ogen ook naar een hond! Als je voor kinderen kiest ga je daar ook voor, ook als ze vervelend zijn en vervelende dingen zeggen en onhandelbaar zijn. Dan ga je kijken naar mogelijkheden en behandelingen. Waarom niet bij de hond die je hebt aangeschaft, waarom deze zonder inzet meteen al weg doen. Voor mij is dit de makkelijkste weg die je gekozen hebt en ik denk dat je in het vervolg ook geen hond meer moet aanschaffen als je geen tijd wil steken in een behandeling, in dit geval een gedragstherapeut. Ik heb zelf ook een hond rond lopen die gek is op mijn eigen baby zoontje maar lopende, gillende kinderen "eng" vindt en ook naar andere honden vervelend deed. Toen ik zwanger bleek heb ik meteen een gedragsdeskundige ingeschakeld en wat bleek, IK gaf hem geen duidelijke signalen waardoor hij uit onzekerheid zo vervelend deed. Nu gaat het stukken beter en zie ik dat de hond ook lekkerder is zijn vel zit en hij vertrouwen heeft in mij als baas. Mocht blijken dat hij mijn eigen zoontje niet kan luchten zal ik weer de gedragstherapeut inschakelen en misschien doe ik dit sowieso al omdat zij mij meer inzichten kan geven in het gedrag van mijn hond en de signalen die hij af geeft. Én tot die tijd hou ik mijn hond weg bij de springende en gillende kinderen die over de vloer komen want ik heb gekozen voor mijn hond en neem daar dan ook de verantwoordelijkheid voor.
Iedereen kan idd wel lopen schreeuwen dat ze hun hond nooit weg zouden doen als het hun overkwam, maar als JIJ je daar niet goed bij voelt..... Ik zou persoonlijk ook eerst een gedragstherapeut inschakelen en kijken of het op deze manier opgelost kan worden, maar als JIJ je hier niet goed bij voelt.... Het vertrouwen is weg! Ik schreeuw nu ook heel hard dat ik mijn hond nooit weg zou doen... Weet ik veel hoe ik er over denk als ons kleintje geboren is en er gebeurt iets soortgelijks!!! Ik wil je veel succes en sterkte toewensen bij het zoeken van een gouden mand voor jullie Labje!
Ik vind dat jullie een goede beslissing nemen. Ik zou het ook zo doen puur en alleen maar omdat ik de hond (ook al was het misschien speels bedoelt) nooit meer zou vertrouwen. En wat heeft een hond nu aan een baas die hem/haar niet vertrouwd. Mijn dochter is trouwens ook al eens gebeten door de hond van mijn schoonzus (saarlooswolfhond). Mijn dochter was toen een maand of 8 en zat in de wandelwagen, hond komt langslopen en bijt even in haar knie. Ging gewoon heel zachtjes, hij liep erlangs, zetten zijn bek om haar knie en kneep het dicht. Resultaat was een hoektand door haar knie en een bezoekje aan de hap. Mijn schoonzus zei ook dat het niet uit agressie kwam en dat ze er daarom ook niets aan hoefde te doen. Ondertussen is mijn dochter bijna 4 en sindsdien zijn wij nooit meer met de kinderen bij hun geweest. Trouwens hond bijt ook altijd in mijn billen zodra ik weg wil gaan
Een dierenarts heeft heel weinig verstand van gedrag en dominantie. Die is echt NIET de juiste persoon om advies te vragen. Een goede gedragsdeskundige trekt er al minimaal een uur voor uit om een hond te observeren. Minimaal en vaak nog langer. De mijne is bijv bij martin gaus geweest. Gesprek van 45 min waarbij ze van alles willen weten. Ondertussen oberservatie van de hond. Hoe loopt hij rond, reageerd hij op hun en op je kind die je mee hebt. EN!! Hoe reageren de baasjes. Daarna een observatie in de grote hal met andere honden, vreemde mensen en ze bootsen situaties na. Echt, dat is een eye-opener. Uit zo'n bezoek word zoveel duidelijk. De mijne heeft voordat ik aan kleine begon, al een paar x naar mensen gehapt en 1x iemand flink beet gepakt. Ik had geen vertrouwen meer in hem maar vocht voor hem. Iedereen, raadde me aan om hem af te maken of weg te doen. Gevaarlijk, agressief enz. Hij is daar uit gebreid getest en door zn gedrag nog daar een maand gezeten. Hij was helemaal niet agressief. Het kwam door mij. IK miste signalen. IK deed dingen verkeerd. De keren dat hij hapte was een combi van dingen waar IK niet goed op handelde. Dus te voorkomen. Het bijt incident bleek de schuld te zijn van diegene die mn hond beet. (Trainer die mn hond tijdens een gevecht met andere hond van achteren begon te trappen. Hond draait uit reflex om en hapt in zn been) Maar mijn hond was er wel bijna de dupe van. Ik zou je dus echt aanraden om een afspraak te maken daar of te bellen. Uitgaan van een conclusie van de dierenarts zou ik dus niet doen. Wat heb je te verliezen? Die hond raak je nu toch niet a la minuut kwijt. Je kan er nu nog wat aan veranderen... Labjes zijn adhd. Die moet je geestelijk bezig houden. En een puberhond speelt vaak agressief met andere honden. Dat is normaal. Ze gaan rond deze tijd rangorde bepalen dus normaal dat dit er hard en soms ERG hard aan toe gaat. Tot knokken aan toe. Daar kan je niet uit opmaken dat een hond dominant is of mogelijk agressief. En ik vind het hel apart dat dit gedrag blijkbaar "ineens" opspeelt.... Agressieve manier van communiceren met andere hond, dominant enz., bijtincident ALS dit al zo is dan is dit al aanwezig geweest en hebben jullie heeeeeel wat signalen van je hond gemist..... Waar nogmaals, wat aan gedaan kan worden.
Ik begrijp jullie beslissing ook helemaal. De makkelijkste weg was ms wel om hem juist te houden, maar jullie kiezen voor de veiligheid en een ander goed huis voor de hond. Mijn vertrouwen zou ook weg zijn. Ik zou altijd de angst hebben dat de hond weer bijt. Wij hebben altijd honden gehad. Onze eigen hond heeft nooit gebeten, die van mijn ouders wel. Meerdere malen zelfs. Snap niet dat ze toen de hond niet wegdeden. Voor hen was ie heel lief. Als ik met onze kinderen op visite kwam, ging de hond in de schuur of naar een pension. Ik was zelf ook bang voor die hond. Een keer net een hap kunnen ontwijken. Mijn ouders wisten ook dat ik anders niet zou komen. Ik ga dat risico echt niet nemen. Nu is de hond overleden. Stuk rustiger. Ts sterkte met het afscheid nemen van jullie viervoeter.
Applaus voor de dierenarts! Wat een sukkels zijn het toch ook op het gebied van gedrag. Laten we hopen dat dit topic dan misschien enigszins kan bijdragen aan het wijzer worden van de mens: lieve zp-ers, een DA is NIET de juiste plek om wat over gedrag van je hond te weten te komen. Was getekend een gedragsdeskundige (die op haar handen zit nu) (en overigens gestopt is met het uitoefenen van dit prachtige vak omdat klanten vaak toch gaan shoppen totdat ze datgene horen wat ze willen horen. Want tja.... Ben maar eens eerlijk: het is zoveeeeeeel makkelijk om te horen dat het aan de hond ligt dan te moeten kijken naar je eigen invloed en handelen tov de hond. En uiteindelijk vind je echt wel iemand die zegt dat het aan de hond ligt.)