Ach wat sneu, hoop dat het goed komt! Pfff honden en ouderdom,je weet van begin af aan al dat er ooit een dag van afscheid komt, al wil je er nooit aan denken en hoop je dat die dag nooit zal komen. Van mij mag mijn hond 100 worden. Ik hoop dat jullie een oplossing kunnen vinden met de dierenarts dat het zowel voor de hond als voor jullie prettig is en nog een poosje van elkaar kunnen genieten!
Inderdaad, als het alleen het lekken was door bijv. een slappe blaas, dan is zo'n broekje een goede overweging. Maar in dit geval lijkt het echt om een ontsteking te gaan en heeft hij dus pijn. Als hij zou lekken zonder een ontsteking en/of pijn, dan zou ik daar zeker alle middelen voor proberen te halen om het voor jezelf en hem leefbaar te maken. Maar zo te lezen schuilt er meer achter dan alleen lekken. Mijn advies: luister naar je gevoel. Veel artsen willen blijven zoeken en blijven proberen. Jij als eigenaar kent je hond het beste. Ik had gelukkig een dierenarts die het hele proces met ons meegemaakt heeft en dus achter ons besluit stond om haar verder lijden te besparen. Hoe moeilijk ook, want ze was pas 6 jaar oud. Ik hoop voor jullie dat dit met een kuur op te lossen is. Hebben ze weleens een echo van de blaas/nieren gemaakt? Hebben ze toen bij onze hond wel gedaan (via een specialist). Dat kostte 120 euro, maar dan weet je toch wel veel daarna!
Onze bull heeft 1 keer gepiept. Toen stond een groot tumor in haar baarmoeder op knappen. We hadden geen minuut later bij de dierenarts moeten zijn. Voeding bij nierstenen is de Eukanuba Urinary. Duur maar werkzaam. Onze bullenvrouwtje is bijna 9,5. En dat is oud voor een bull. Haar laatste dagen zijn geteld. We genieten nog een week van haar en dan begint haar vlucht naar de hondenhemel. Ik zit te janken terwijl ik dit typ, mijn hart zegt nee, maar ik WEET dat het beter is voor haar.. Ik hoop dat ze volgende week in haar slaap bij ons weggaat. Bah ik haat zulke keuzes..
He bah Macy wat naar meis.. Ik weet hoe je je voelt. Ik kon op een gegeven moment niet eens meer naar dat snoetje kijken zonder te huilen, wetende dat ze 2 dagen later er niet meer zou zijn... Wat een helweekend was dat... Je weet dat wat je doet het beste is voor je lieve diertje, maar het maakt de beslissing er niet makkelijker op... Heel veel sterkte. Geniet nog van haar en koester je momenten. Maak nog wat foto's als je die behoefte hebt.. Knuffel!
@Macy, wat moeilijk voor jullie. Is het vanwege een tumor dat jullie haar laten gaan? Sterkte hoor! Probeer ook te denken aan hoe goed haar leven is geweest en hoe goed jullie voor haar gezorgd hebben. Wij hebben 3 jaar geleden een engelse bulldog teef een paar jaar liefdevol verzorgd. Ze kwam van een fokkerij (zogenaamd erkend en goed beoordeeld). Ze was van pup af aan uitgeleefd, had veel teveel nestjes gehad en toen ze eenmaal geen pups meer kon dragen wilden ze er vanaf en hebben wij haar overgenomen. Er werd ons wel eerlijk gezegd dat ze oogproblemen had, maar later bleek ook dat ze even kort gezegd "kapotgefokt" was. Ze is toch nog 2,5 jaar bij ons geweest maar wat hebben we veel met haar bij de dierenarts gelopen en het was erg moeilijk om haar steeds zoveel pijn te zien hebben. uiteindelijk is ze nog maar 6 jaar geworden. De reu waar het nu om gaat is er al vanaf dat hij 6 weken was, erg moeilijk dus. Ik zie hem steeds voor me als dat lieve pupje dat we kochten. Ik weet dat er ooit een moment komt van afscheid nemen en dat het ook voor de kinderen en ons nog een gezonde leefsituatie moet blijven. Ook de verzorging moet haalbare kaart blijven met het huishouden en ons werk. Maar jezus, wat is het moeilijk om die knoop straks door te moeten hakken. Je weet bijvoorbeeld, dat als de kinderen er niet waren, je meer tijd had om tot het einde door te bikkelen. Maar dat zou nu niet verantwoord zijn. Alle operaties hebben ons inmiddels 3400 euro gekost. Dat heb je wel over voor je huisdier, maar om op deze leeftijd nog echt die hele operatie te laten uitvoeren (die al 3x na een week voor niets bleek te zijn)... Het is zo moeilijk. @Cathie, bedankt, je helpt me echt om alles een beetje op een rijtje te krijgen. mijn man wil absoluut niet inzien dat het "mis" is. Dat maakt het nog moeilijker. Hij wil er niet over nadenken wat er komen gaat.
@Ikkelies, wat goed dat jullie het zo hebben opgelost. Knap hoor. Gaat het om een grote hond die jullie hebben?
wij hebben een dalmatier,dus een redelijk grote hond, maar onze hond heeft gelukkig geen pijn zoals jullie hond wel,dus dit vind ik wel een groot verschil. bij ons is het voor alle partijen "alleen maar" vervelend en veel werk! veel sterkte!
jeetje meid dat is zo vervelend ik wil je onwijs veel sterkte wensen ik hoop ze er nog iets tegen kunnen doen ik heb een hondje met kanker vorige jaar is ze geopereerd ze haar borst kanker zat een groot gezwel die is weg gehaald nu komen er overal bulten terug gelukkig groeien ze nog niet zo hard maar we moeten het ook in de gaten gaan houden helaas het is altijd pijnelijk want je hebt er toch al die jaren met lief en leed voor gezorgt
Heel herkenbaar Luna. Mijn man begon op het laatst ook wat terug te krabbelen, maar als een operatie een maand daarvoor dus al geen verschil maakte, konden we niks meer doen. En ik weiger een dier met pijn te laten leven voor mezelf. Ik snap je man wel, want dit is helaas een beslissing die je als eigenaar het liefste nooit wil maken. Bespreek het goed met je man. Jullie hond is de jongste niet meer. Ook dat weegt mee in jullie beslissing. Ik had onze hond vanaf dat ze een week oud was voor het eerst gezien. Vanaf het moment dat ze haar oogjes opende, tot het moment dat ze ze voorgoed sloot was ik erbij. We hebben zoveel met haar meegemaakt en wat deed het pijn om haar te laten gaan. Maar het was het beste. Ze hoefde geen pijn meer te lijden. Nu loopt er weer een nieuwe hond in huis. Ook een jack russell, net als onze vorige hond. Ze is nu 7 maanden oud