Haar hart klonk gelukkig wel goed. Ik vreet me idd helemaal op hier, ze betekend echt heel veel voor ons. Zie zo tegen morgen op. Mijn man heeft niks tegen de jongens gezegt. En ze komen uit bed en het eerste wat ze doen is knuffelen met haar. Ja ik laat zeker weten hoe afloopt.
Heel vaak, één keer zelfs 7-8 keer in een weekend (dat was voor zijn medicatie). Met medicatie durf ik het niet met zekerheid te zeggen, maar dat zal toch zeker wel 1 keer per maand geweest zijn.
Ok dat wist ik niet. Ik raakte zo in paniek toen het gebeurde. Merkte jij het als er een aanval aan kwam? We liepen namelijk ergens en daar zag ik wat glas liggen dus we liepen er om heen en een stuk verderop begon ze mank te lopen met haar achter poot dus ik dacht dat ze eerst glas in haar pootje had. Heb even gecheckt en zag niks stukje verder liep ze weer mank maar toen zag ik ook niks. Ik dacht laten we maar naar huis gaan, ze deed nog een grote boodschap en ik ruimde het net op en toen begon ze
Och jeetje dat is nog best vaak. Misschien een domme vraag maar veranderd een hond erg naar meerdere aanvallen?
Nee, haar karakter bleef hetzelfde, ze was alleen erg moe. Ze wist wel dat er wat gebeurd was, maar niet wat. Het leek wel of ze zich wilde verontschuldigen na een aanval, zo kon ze je dan aankijken. Ik heb niet het idee dat ze er mentaal op achteruit gegaan is (als je dat bedoelt)
Ow meid, wat naar om te lezen... Alles komt ineens weer bij me boven, ik ben in 2010 onze husky aan de nasleep van heftige epilepsie kwijtgeraakt, bij haar is het pas ontstaan op haar 10e jaar, na het trekken van een kies onder narcose... Ik hoop voor jullie dat het meevalt en dat je haar snel weer thuis hebt!
Nee dit merkte we nooit van te voren, gebeurde op elk willekeurig moment van de dag zonder specifieke afleidingen, We hebben helaas voor 2 jaar geleden haar in moeten laten slapen want door de vele aanvallen is haar lever of nier (weet ff niet meer welke) ermee gestopt waardoor ze door de gevolgen van de epilepsie steeds zieker werd en ook steeds vaker aanvallen had
Ik ben gisteravond en vannacht niet meer gebeld, de dierenarts zei als ik je niet bel is ze rustig gebleven. Zodra de praktijk open is zal ik bellen. De jongens waren ook best verdrietig.
O bah, sterkte met wachten Wij hebben ook een hond die erg veel betekent voor ons dus ik kan me het gevoel helemaal voorstellen.
Wat verschrikkelijk zeg, je zult wel geschrokken zijn. Ik heb het ook één keer mee gemaakt met onze hond (nu 4,5 jaar). Ik wilde met haar gaan wandelen en toen viel ze ineens neer op de grond in de keuken. Ze begon ook te schudden met haar poten en keek heel angstig uit de ogen. Ik dacht echt nu gaat ze. Ik wist ook niet wat ik moest doen dus belde direct mijn man. De aanval duurde maar heel kort en hierna was ze even wankel op haar benen toen ze naar me toe kwam maar verder niets aan de hand. Dit is na deze ene keer niet meer gebeurd, we zijn ook niet bij de da geweest omdat het zo kort duurde en ze nergens last van had verder. Maar vreemd was het wel. Hopelijk valt het met jullie hond ook mee en kunnen jullie hem weer mee naar huis nemen straks.
Ik heb gebeld en ze heeft een rustige avond/nacht gehad. Gisteravond en vanmorgen hebben ze nog met haar gewandeld. Haar ontlasting was normaal en haar gedrag was ook normaal. Hij vermoed wel epileptie alleen wil hij haar geen medicijnen geven omdat dit dan de eerste keer was. Vermoedelijk was dit trouwens een 2e keer. We zijn een keer op vakantie gegaan naar turkije en mijn schoonouders paste toen op haar. Zij wonen ongeveer een half uurtje bij ons vandaag. En het was warm die dag. Mijn man dacht toen dat ze zich niet goed voelde door het auto rijden, en binnen een aantal minuten was ze weer haar zelf. Ik heb wel gevraagd nog voor een bloedonderzoek om te kijken of daar nog wat uit komt. Ik mag haar godzijdank om kwart voor 12 weer ophalen, en krijg dan ook de uitslagen van het onderzoek
Gelukkig mag je hond weer naar huis! Lekker knuffelen! En hopelijk heeft ze er (niet vaak) last meer van. Ik weet nog dat bij de hond van mijn ex de aanvallen op een gegeven moment steeds vaker kwamen. We kregen medicatie voorgeschreven. Volgens ons sowieso iets voor elke dag en daarnaast spierverslappers voor tijdens een heftige aanval. Helaas werd de hond steeds slechter na elke aanval. Liet alles lopen tijdens een aanval en lopen op laminaat ging steeds moeilijker. We hebben toen tijdelijk vloerbedekking stukken in de kamer gelegd. We konden niet echt iets zien aan haar oog maar we kwamen er achter doordat ze een lantaarnpaal schampte. Het is een heel naar gezicht als je een hond een aanval ziet krijgen. Bij ons was er toen dikke paniek in de tent. Sterkte met je maatje!