Mee eens! En een hond bijt nooit zonder aanleiding, dan is er een signaal geweest wat niet opgemerkt is..
@wen, ben ik met je eens, ik ga er nu eerst ook alles aan doen om ervoor te zorgen dat pim zich "prettiger" voelt rond kindjes. door idd een gedragstherapeut in te schakelen. En wat jij zegt doet pim ook, die eet en drinkt niet als er kindjes zijn, wel als mijn zoontje er is gewoon, en t stomme is dat t met mijn zoontje ook zovaak zo leuk gaat, samen met de bal spelen, hij neemt ook gewoon koekjes aan van mijn zoontje, mijn zoontje mag hem aaien, en als hij t niet wilt gaat ie weg.. Maar pim zal nooit uit zich zelf boven gaan liggen, terwijl hij weet dat ie daar veilig ligt, wil hij er toch nog bij zijn, en ook vooral bij mij zijn..
Dat zou goed kunnen, ik stond binnen en was er niet bij, heb het wel zien gebeuren, keek op dat moment net of ik mijn zoontje ergens zag. Mijn zwager stond erbij, die was met pim en de bal aan t spelen. Maar goed die is verder geen honden noch kinderen gewend, dus weet niet welke "signs" goed of niet goed zijn...
Je zegt het zelf al een beetje, waarschijnlijk is er iets gebeurd waardoor hij snauwde, je zegt al dat je neefje geen opvoeding krijgt, dus ik zou het probleem daar zoeken en niet bij de hond, hij heeft het gevoel gehad zich zelf te moeten verdedigen en dat is zijn goed recht, net als snauwen of grommen, liever een hond die gromt als waarschuwing dan een hond die meteen bijt. En in snauwen of echt bijten zit ook een groot verschil, dit is snauwen geweest en dat was helaas raak, het had ook net zo goed bij niet raak kunnen blijven..
ik zou als het mijn hond was, hem toch wegdoen.. hij heeft nu al een kindje in zijn gezicht gebeten.( blijkbaar niet ''doorgebeten'') maar wat als hij dat doorbijten wel bij jou kindje gebeurd als de hond eens iets niet aan staat! ( zoals langs de mand lopen enz) mijn kids mogen gelukkig alles doen met de hond ( ze mogen van mij niet in de mand en hondenbakken,maar zelfs dat vind ze goed..) ik moet er niet aan denken dat ik ieder minuut van de dag boven op hun moet staan op te voorkomen dat er gebeten word ( en nee ik laat mijn kids ook never nooit alleen met de hond) ik denk ook dat de hond daar niet echt gelukkig van word ( zoiezo al niet dat hij kleine kids eng vind en er toch de hele dag mee moet leven) de hond van mijn schoonouders heeft 1x uitgehaald naar mijn dochter in der vingertje gelukkig niet hard maar voor mij en reden om de hond niet meer bij me zoon en dochter te laten. zodra wij komen gaat de hond naar boven toe, doen ze dat niet,dan komen we niet meer.. en ik vind een hond= een hond en natuurlijk zou ik het verschrikkelijk vinden als ik haar weg moet doen maar het is zeker NIET mijn kindje! ik zou zeker een heel goed huis voor hem zoeken met mensen die geen kleine kids hebben. en aar hij verder nog een mooi leven kan krijgen succes..
tja het had net zo goed heel erg raak kunnen wezen (misschien de volgende x) dan had misschien het hele gezichtje open gelegen..
Ik zal als ik jou was ook een gedragstherapeut proberen voordat je Pim weg doet. Misschien weten zij wel wat het probleem is. Dit lijkt me echt een super moeilijk keuzen, want je weet hoe gehecht je kan raken aan zo'n beestje. Wij hebben zelf ook een hond, een labrador, nou dat is echt een kindervriend. Als er kindjes zijn speelt ze als een klein kindje mee zo schattig om te zien. Ik zal eerst dat proberen, mocht een gedragstherapeute niet werken kan je altijd nog kijken wat je doet. Ik las net ook dat je je buren gesproken hebt, dat is opzich ook een oplossing, hem daar doen als er kindjes komen. Het lijkt me een super moeilijke beslissing. En ik kan mijn eigen goed voorstellen dat je hem niet meer kan vertrouwen. Dit is een zeer moeilijke situatie. En echt een keuze die je zelf moet maken.
ik denk dat je er goed aan doet een plekje voor hem te gaan zoeken waar die niet of weinig in contact komt met kinderen voor je hond ook beter lijkt me aangezien die niets van kleine kinderen moet hebben.. ik vind persoonlijk muilkorven en altijd (wat je standaard doet met kids en dieren)goed opletten want... ook zielig voor het dier maar goed als buiten staander is het makkelijker oordelen succ6 groetjes
ik zou pim houden en hem overdag meer buiten doen als jou zoon bij je is ook naar een therapeut gaan voor zijn gedrag want eh hij is niet zomaar bang voor kleine kinderen er zit altijd wat achter helaas geef wat meer aandacht met je zoon wel met jou gezamelijk bij wie weet lost het wel op en anders kan je altijd nog de keus maken om hem weg te doen ik zou eerst alle moeite doen voor pim en dan verder kijken maar dat is natuurlijk mijn mening.. de hond van mijn moeder had het ook en ben met haar aan de gang gegaan gewoon met jeremy samen bv jeremy aai prinsses dat vond je lekker en fijn en dat is uit gegroeit tot knuffelen als ze in de mand ligt wil ze met rust gelaten worden en dat weten de kinderen dus zullen er dan ook niet heen gaan... succes
tja... ondanks dat ik de reacties begrijp van therapeut erbij halen etc. En oplossingen zoeken om hem te houden, zou ik toch iets hebben van: Nu ging het onverwachts mis.. Wat als het straks onverwachts écht mis gaat? Het is net als kindjes zonder bandjes laten zwemmen... Ouders letten er ontzettend goed op... En tóch verdrinken er jaarlijks nog kleine kinderen in zwembaden of moeten ze van de bodem gehaald worden -het niet dragen van zwemvleugeltjes speelt daarbij vaak een grote rol. Juist die éne seconden... Hoe goed je ook oplet. Ik zou het risico dus zelf met een klein kindje niet durven nemen. Wel fijn dat je buren al bijspringen nu! Dat geeft gelijk wat lucht en zo heb je al gelijk een tijdelijke oplossing.
Ik zou eerst proberen te onderzoeken hoe het komt dat hij dat ineens zo doet ... De hond van mijn oma deed dit ook ineens uit het niets en wij snapte er niets van, hij is toen onderzocht en bleek een tumor in zijn hoofdje te hebben waardoor hij gedrags problemen kreeg, mijn oma heeft hem toen laten behandelen met medicijnen en is met hem naar ene gedrags therapeut geweest en het beestje was gewoon weer de oude ... Wat ik dus wil zeggen is dat ik persoonlijk vind dat je het altijd eerst moet proberen te verhelpen, die honden reageren niet zomaar op deze manier ... Dus kijk hoe het komt en of het te behandelen is, is het niet te behandelen dan zou ik pas gaan kijken voor een ander huisje ...
Hoi, ik heb het verhaal gelezen en heb voor dezelfde keus gestaan. Ik heb voor mijn hond een nieuwe baas gezocht, hij hield ook niet van kleine kinderen en ik vertrouwde hem gewoon niet. Hij begon ook echt al te happen. Toen had ik zelf nog niet eens kinderen maar er kwamen hier wel kids over de vloer. Ik vond het vreselijk moeilijk maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Hij woont nu op een boerderij en vind het fantastisch, ik mis hem soms nog wel hoor, maar dit is de beste keus geweest. Dus niet afwachten, maar doe wat het beste is voor jou en je hond. Sterkte ermee, Liefs Jojo
Ik zou toch uitzoeken waarom hij zo doet. Er zal vast een reden achter zitten. Een geestelijke gezonde hond zal nooit zomaar bijten. Misschien heeft de hond wel gewaarschuwd maar heeft niemand het opgemerkt. Als je via een deskundige erachter kunt komen wat je hond bezielt kun je uiteindelijk ook meer/sneller vrede hebben met de beslissing die je uiteindelijk gaat maken. Zoals een spuitje of uit huis plaatsen. En weet je van jezelf dat je er alles aan hebt gedaan.
Ze geven een gezonde hond niet zomaar een spuitje, ik heb toen geinformeerd bij de dierenarts wat er zou gebeuren als hij echt zou bijten, dan worden ze verplicht gemuilkorft. Het ligt een beetje aan de ernst van de situatie maar als ze nu naar de dierenarts gaat en vraagt of Pim een spuitje kan krijgen, doen ze dat als het goed is niet eens.
Nou ik had het wel geweten: weg ermee!! Wat nou als je zoontje wel een keer aan de beurt is? Ik zou hem echt niet meer vertrouwen.. En als er iets gebeurt... vergeef je het jezelf nooit weer!
Ik zou hem houden en als je bezoek hebt met veel kleine kindjes, vooral die zelf geen honden gewend zijn of überhaupt al niet luisteren, naar de buren brengen. Er zullen misschien wel signalen aan vooraf zijn gegaan voor hij beet. Als hij als pup slecht gesocialiseerd is met kinderen of daar in die tijd vervelende ervaringen mee heeft gehad, zal het heel moeilijk zijn om hem dat vertrouwen terug te geven, zelfs met een gedragstherapeut. Verder leg ik onze hond regelmatig even in de bench als ik drukke kinderen op bezoek heb. En in de bench = hond met rustlaten. Vind de hond zelf ook prima hoor. Moeilijk hoor, want je wilt natuurlijk ook geen risico's nemen. Mijn schoonmoeder heeft een hondje wat ik voor geen cent vertrouw, die hapt ook regelmatig naar de kinderen. Tja, op die manier komen ze daar niet logeren of wordt er opgepast met dat hondje in de buurt. Ze denkt zelf dat het allemaal wel mee valt, maar ik ga het er niet op wagen.
Zoals je weet is het hier met de hond ook heel erg. Maar ik denk er niet aan om haar weg te doen. Ze is erg bang gemaakt door ons oude buurjongetje...die wist niet zo goed hoe hij met honden om moest gaan en stond dus als we er niet waren op de ramen te bonzen en keihard haar naam te roepen e.d. (en pap en mam letten niet echt goed op) Met Finn gaat het wel...we letten wel heeeeeeeeeeeel goed op! Als de hond ligt te slapen mag Finn er niet zomaar naar toe (ook niet als ze bijv. bij ons voor de bank ligt of onder het raam. Ze zal echt niet zomaar wat doen...maar bijv wel als ze slaapt en hij valt ineens bovenop haar. Ze zal dan niet bijten maar zeker snauwen! Wij hebben dus ook echt een aparte "kamer" voor haar...dat ze echt haar rust kan nemen als ze niet wil! We hebben in de woonkamer een verlaging en daar staat haar mand en etensbakken e.d. en daar zitook een deur naar de tuin. Met een groot traphek ervoor. Als mn nichtje hier is (5,5 maand ouder dan Finn) is het echt keihard blaffen e.d. En als de buurmeisjes even binnenkomen ook...ze staat echt op ontploffen dan! En echt van angst! Wij doen haar dus altijd naar boven als er visite is....voor ons zelf, maar zeker ook voor haar! Boven ligt ze rustig en beneden zou ze helemaal stressen en gaan hijgen e.d. Ik kan haar dus echt niet vertrouwen maar doe haar echt niet weg! We weten hoe ze is en wisten dat ook al voor Finn er was. En gelukkig weten we ook hoe we er mee om moeten gaan. Al is het soms lastig! En hoe het gaat als Finn op school zit en vriendjes meeneemt zien we dan wel weer. Dan is de hond bijna 10 jaar en is ze er misschien wel al niet eens meer (Het is een erg grote hond...gemiddelde leeftijd is 10 jaar)
Normaal ga ik steigeren als mensen hun honden om (voor mij) onzinnige redenen weg willen doen maar in dit geval snap ik het helemaal. Je hond snauwt al als je zoontje alleen maar langs hem looopt, dat is echt niet goed hoor. Vraag jezelf af of het het waard is als je zoontje wellicht verminkt door het leven moet... Ik zou gedragstherapeut bellen en hem laten beoordelen en als hett een lange reis gaat worden wat maanden gaat duren hem wegdoen; in de tussentijd kan hij makkelijk je zoontje of een ander kindje gegrepen hebben. Succes, dit is heel heftig, ik weet er alles van.