Ojee.... ons mannetje komt morgen thuis en ik zit nu al enorm in de stress Ons mannetje is dysmatuur en op 15 dec gehaald met 37 weken en een gewicht van 1710 gram. Hij heeft dus tot nu toe op de couveuse afdeling gelegen waarvan 6 dagen in de couveuse. Hij doet het enorm goed, is erg hongerig en drinkt al ruim een week al zijn flesjes leeg. Groeid elke dag voldoende maar ienimini is hij nog steeds met nog net geen 2100 gram. Vandaag een "rooming-in" dagje gehad waarbij we een eigen kamertje hadden en ons ventje de hele tijd bij ons hadden in zijn bedje. En tja... dan zie je alles en hoor je alles... dus ook dat hij vandaag af en toe een klein beetje spuugde en dit vind ik dan zo eng! Meneer moet op zijn rug liggen en dan zijn we zo bang dat hij stikt. Volgens de verpleegkundige was dit normaal en zou hij automatisch zijn hoofdje opzij draaien. En kwam het waarschijnlijk omdat hij van 50 naar 55 cc voeding was gegaan die ochtend. Boeren had hij goed gedaan. En dan stress om de kraamvisite. Bang dat iemand hem aansteekt met een snotneus. Bang dat mensen "verwachten" hem vast te mogen houden, bang dat ze te lang blijven plakken... Ik.... moederleeuw.... zorg natuurlijk dat alles onder controle blijft. Ons ventje komt uit bed voor de fles en flinke boer, en gaat daarna weer terug in bed. Fles geven doen we zelf. Ons ventje gaat voorlopig nog niet van hand tot hand. En natuurlijk ben ik dan weer bang dat ik de " kwaaie-pier" ben... dat ik te voorzichtig ben en te hebberig Gelukkig staan cyntjeman en ik op één lijn! Hadden jullie dit ook... die zorgen en stress rondom het thuis komen? HELP!!!
doen wat jij prettig vind en je niet LATEN leven als jij m niet aan iemand wil geven niet doen!!! IK heb hier erg van geleerd ik wilde het niet maar deed het toch (bij de eerste) en dat leverde voor mezelf heel veel spanning op ik wilde het gewoon niet. mijn kind afblijven!!! en flesjes al helemaal niet als ze de borst krijgen doe je het toch ook zelf waarom met een fles wel afgeven lekker zelf doen hoor als je dat zo wil!! Met de tweede gaf ik bv dus was er geen sprake van en dta was een enorme huilbaby vanaf dag 1 dus die gaf ik nooit af!(bleek achteraf verborgen reflux te hebben arm kind) Dus doen wat jij prettig vind enals je dag of meer geen visitite wil en je durft tniet zo te zeggen zeg je gewoon dat je dan al visite krijgt en dat het dan te druk word Heel veel plezier met julie ventje in je "kraamtijd"
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Heb in het ziekenhuis bijna letterlijk aan elke dokter en verpleegster gevraagd waarom ze in het ziekenhuis wel op hun zij mochten slapen en thuis op hun rug moesten. En of ze dan niet zouden stikken als ze moeten overgeven (kreeg hetzelfde antwoord: ze draaien hun hoofdje vanzelf opzij). Enzovoorts enzovoorts. De stap om naar huis te gaan was heel groot. En toen ik net thuis was, vond ik het ook nog heel spannend maar het went vlug en je voelt je thuis vlug zekerder worden! Bezoek: dichte familie en vrienden waarvan we wisten dat ze vlug op bezoek gingen komen hebben we verwittigd dat ze niet konden langskomen als ze zich ziek voelden of zelfs maar twijfelden hierover. Dit vond iedereen normaal en heeft ook iedereen gerespecteerd! Probeer niet teveel te piekeren. Het komt echt goed! En geniet er van!!!
Ja, dit had ik ook en nu nog steeds hoor. Ons dochtertje was een paar dagen over tijd en had wel een gezond gewicht. De borstvoeding ging helemaal niet lekker, en ik zat met een onderkantje dat was gehecht na flink uitgescheurd te zijn geweest. Alleen onze ouders en broers zijn de dag erna geweest. Ik vond het echt vreselijk dat ze allemaal mijn baby vasthielden gevolgd door 80 foto's met irritante flits, daar kon ik niets aan doen aan dat gevoel. Ik hield m'n mond maar dicht omdat m'n vriend het maar belachelijk vond, maar bij het 2e bezoek heb ik toch (aan schoonmoeder) echt gevraagd of die flits uit kon. Ze bleven toen ook voor het eerst echt plakken, om te wachten tot dochtertje wakker werd, dit gebeurde om 21.30 uur pas en ik was doodop... De rest van de familie en vrienden hebben we verteld om pas na 2 weken te komen kijken, omdat ik kraambezoek niet kon gebruiken terwijl ik zat te sukkelen met de borstvoeding. 2 ooms en tantes van mij konden dit niet begrijpen, terwijl het 1e koppel zelf 3 kinderen heeft en het andere koppel 1 kindje. Daar heb ik afgelopen week een hoop woorden mee gehad en het contact voorlopig mee verbroken, omdat ze nu nog steeds niet op kraambezoek zijn gekomen. Anyway, wat ik geleerd heb van mijn kraamtijd is dat ik voortaan echt mijn poot stijf moet houden om te zorgen dat er iets niet gebeurt dat ik niet wil. Zoals een kerstpakje aandoen met een familie kerstdiner, was een kadootje van schoonmoeder en ze vond het leuk als we dat aantrokken, is niet gebeurd want ik hou er niet zo van (anders had ik er zelf wel 1 gekocht natuurlijk). Als er ooit nog een 2e aan komt, dan ga ik het zeker anders aanpakken, en dan ben ik maar de bitch, dat kan me echt niet schelen. Ik wens je ondanks alle ongemakken toch een fijne kraamtijd toe. Geniet ervan!
Thanx meiden!! Ojaa.... die flits!!! Echt zo mega irritant en ik snap gewoon niet dat sommigen dat niet snappen! Op de couveuse afdeling zat er nog een raam tussen (familie kon vanaf de gang kijken) dus die foto's waren mooi mislukt Ik heb met cyntjeman al afspraken gemaakt over het vasthouden e.d. en ik hoop maar dat familie en vrienden dit zullen snappen. Het moet maar. Voor de geboorte van L. had ik helemaal niet het idee dat ik het er moeilijk mee zou krijgen met vasthouden enzo. Zo zie je maar weer dat het moederinstinkt een raar iets is. Ik vraag ook aan jan en alleman (de verpleegkundigen in het ziekenhuis) hetzelfde 10 x. Ik heb zo de bevestiging nodig. Die zal ik alleen maar krijgen door alles te ervaren en mee te maken. Liefs Cyntje78
Zo is het maar net! En het gaat je lukken ook. Gewoon je eigen gevoel volgen! En heel fijn dat je op dezelfde lijn zit met je man!
Jee cyntje, ik lees nu pas dat je kindje te vroeg was en dysmatuur! Ik weet niet of je het nog herinnert, maar ik heb aan het begin ook even meegeschreven bij de januari mama's, voor mijn 1e MK. Toen mijn dochtertje uit het ziekenhuis mocht was ik net zoals jij nu beschrijft, en ik zou je ook aanraden om de eerste tijd gewoon alle kraamvisite af te weren. Je moet aan elkaar wennen, aan elkaars ritme, en je hebt er niet eens een kraamhulp bij om je te helpen. De meest suffe dingen moet je zelf uitvinden, zoals bv hoe je handig het badje kunt doen, waar de flessen het beste kunnen staan, je moet echt eventjes regelmaat vinden. En dat lukt niet als iedereen op de stoep staat te stampen en met goedbedoelde adviezen aan komt zetten als jij nog heel onzeker bent. Ik twijfel er niet aan dat het wel goed zou komen met je kindje, zelfs als die door anderen wordt vastgehouden en er foto's worden gemaakt en mensen loopneuzen hebben, maar als jij dat nu nog niet goed aankan moeten mensen het fatsoen en het geduld maar even opbrengen om te wachten. Ben ik best hard in geworden.
Ten eerste GEFELICITEERD Cyntje, Volg je gevoel hier in hoor. Ons meisje was dan niet te vroeg geboren maar wel een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Toen wij thuis kwamen wilde ook iedereen haar vasthouden, zelfs tot aan de kleine neefjes aan toe. We waren nog geen koud uur thuis, ik kwam net uit de douche en ging met haar op bed liggen en hoppa de hele kamer vol. Allemaal foto´s gemaakt iedereen haar vast houden terwijl ik gezegt had dat niet te willen. Achteraf heb ik er veel verdriet van gehad dat er over mijn gevoelens heen gewalst werd, dus ik heb mij voorgnomen dat als er een broertje of zusje mag komen dat we het dan heel anders gaan doen!!! Echt niets doen waar je niet achter staat hoor. En je kan het , je groeid er vanzelf in om je kindje te verzorgen!!! Geniet ook van het moment om samen thuis te zijn..
Proficiat meid! En niet stressen over de meningen van anderen. Ik denk dat iedereen snapt dat een kindje van 2100 gram dat weken in het zh heeft gelegen nog even NIET van hand tot hand gaat. En ook dat je met zo'n kindje extra voorzichtig met zijn m.b.t. verkoudheidjes en andere virussen. Dat doen de meeste mensen zelfs al bij 'gewone' kraamvisite. Ik kan me niet voorstellen dat mensen daar geen begrip voor hebben. E als je per ongeluk toch iemand tegenkomt die dat niet wil snappen, dan moet je maar gewoon bedenkedat die persoon dom is. En jij zelf heel verstandig!
Gefeliciteerd en eigenlijk heel fijn dat hij mee naar huis mag toch ! Maar ik herken je verhaal wel ! In het ziekenhuis mochten anderen dan wij haar gewoon niet vast houden van de verpleging. Lekker makkelijk vond ik dat, want ik moest er ook niet aan denken .. Verder heb ik tegen iedereen gezegd dat ik kraamvisite de eerste tijd simpel weg nog niet trok. ( nou was ik zelf alles behalve goed op de been na de bevalling ) Alleen mijn ouders de ouders van mijn vriend broers en zussen en hele goede vrienden mochten van mij komen en wel op het tijdstip dat IK dat wilde. Niemand hield haar vast tenzij ik ze vroeg of ze haar even vast wilden houden. Je hebt groot gelijk hoor ! Jij bent de baas hoor ! Je handelt in het belang van je kindje en als iemand je dat kwalijk neemt zou ik me daar echt niet druk over maken !! Probeer te genieten met je man en je zoontje en de rest is bij zaak !!
Wat fijn dat jullie mannetje naar huis mag!! Veel mensen begrijpen het toch wel als je bv kraamvisite nog afbelt, of zegt dat het niet uitkomt. Ik had bv een kennis die belde of ze de volgende dag kon komen? Mn dochter was toen een week oud. Ik zei dat het niet uitkwam omdat we erg moe waren en nog niet zo'n behoefte hadden aan bezoek buitenom de familie. Dat kwam vreemd over bij haar, toen ik uitlegde dat ik een keizersnee heb gehad en nogal van slag was, begreep ze het wel. Kraamvisite van een schoonzus hebben we tot 2x toe uitgesteld; het kwam gewoon niet uit, de ene keer ging de bv niet en was ik helemaal kapot van vermoeidheid, de 2e keer had ze een enorme huildag. En bovendien; jammer dan, dan begrijpen ze het maar niet!! Ons meisje gaat ook niet van hand tot hand, ze is nu een maand oud maar zit maar heel soms bij iemand anders als ons. Ik zeg dan ook gewoon heel grappig; ja ze is van ons! Bovendien snapt bezoek het ook dat ze onrustig word van steeds bij iemand anders, het liefste zit ze lekker bij papa en mama. Wat betreft slaapadviezen; Doe waar je je zelf prettig bij voelt. Als je je zoontje op zn zij wilt laten slapen als jullie erbij zijn, dan kan je dat toch proberen? En op den duur merkt de kleine zelf wat lekkerder ligt, en dan kom je er toch niet onderuit; die van ons slaapt het liefste op haar buik, dus doet ze dat ook regelmatig, ookal is het advies op de rug te slapen. Maar doe het alleen als het voor jezelf prettig voelt, niet omdat anderen zeggen dat het best wel kan, of omdat het "vroeger ook mocht"
Wat fijn dat je kindje eindelijk naar huis mag. Idd doen waar jullie je goed bij voelen. En is het bezoek daar niet mee eens, pech voor hun. Jullie zijn zijn ouders en weten wat het beste voor hem is. Maar heb je geen couveuse nazorg?
bij mn eerst washet ook nog zo dat ik toen thuiskwam uit het ziekenhuis mn helem huis al vol zat en iedereen liep door elkaar alles t eversieren In een woord ik vond het vreselijk had een behoolijke heftige bevalling achter de rug mn helem onderkant gehecht en bekaf vreselijk.
Over het kraambezoek kun je heel makkelijk zijn. Je hebt zelf een agenda en als mensen bellen om op bezoek te komen en je wilt het niet dan zeg je gewoon dat het dan niet kan. Wij planden meestal 1 en soms 2 bezoeken op 1 dag. Wij hadden gewoon bepaalde momenten dat wij kraamvisite lieten komen. Verder als ze foto's willen maken gewoon eisen zonder flits zeker de eerste weken. Ook kun je tegen kraambezoek zeggen van zo laat tot zo laat, werkte hier perfect echt niemand is langer blijven hangen dan de tot tijd. Wij deden als de kleine sliep gewoon laten slapen, bezoek mocht evt wel ff gaan kijken op het kamertje. Ook zo lieten we ze lang niet altijd van hand tot hand gaan, lag toch helemaal aan onze meid en aan het bezoek.
Iedereen zegt het al, maar doe inderdaad waar jullie je goed bij voelen. Willen jullie L niet 'weggeven' dan moet je dat gewoon niet doen. Hier bleek dat Jesse het 9 van de 10 keer helemaal niet erg vond om bij andere te zitten. En als hij het wel erg vond of een 'slechte' dag had, dan mocht hij lekker bij papa of mama zijn. En mensen die dat niet willen begrijpen...ach...daar moet je je dan maar niks van aantrekken. Waarschijnlijk makkelijk gezegd dan gedaan, maar jullie zijn nu eenmaal zijn ouders en jullie wil is dus wet. En joh...natuurlijk zullen mensen (zoals je schoonzusje ) enthousiast zijn, maar normale mensen wachten echt wel totdat jullie de kleine uit je eigen 'afgeven' hoor. En als ze te enthousiast zijn en het even vergeten , dan geef je dat maar gewoon aan. geef L maar een kus van zijn neef, haha (ps...weggeven en afgeven klinkt misschien raar, maar weet even niet zo snel hoe ik het anders kan zeggen.)
Ik had van mijn pufjuf een verhaal gehoord van 1 van de cursisten dat ze door dat allemaal toe te laten een flinke huilbaby eraan overhield Dus gewoon op je strepen staan!
Hier precies hetzelfde verhaal. ook rond de 2100 gram naar huis. Ergens wil je haast dat je kindje nog een poosje "veilig" in het ziekenhuis blijft. Ik vond het ook doodeng. Nooit geweten dat ik zo'n leeuwin kon zijn.Ik krijg nu nog wel eens te horen dat ik TE beschermend was. Nou ik laat ze maar lekker zeuren. Ik heb al min of meer aangegeven dat het bij dit kindje niet veel anders zal gaan. Dan weten ze dat alvast Geef gewoon je grenzen aan. Doe je dit niet dan heb JIJ de stress en dat heb je al genoeg gehad lijkt me. Succes!!
Hou op schei uit!! die eerste dag dat ik uit het ziekenhuis kwam met het gezin, ik deed onderweg niks anders als huilen en willen blijven in het ziekenhuis! dacht straks moet ik het allemaal alleen doen en hier heb ik al die zusters die me helpen! en spookte 100 dingen door mijn hoofd! Eenmaal thuis werd het niet beter en de kraamzorg heeft me 12 uur extra zorg gegeven want ik was zoooo onzeker! als ik die fotos zie van die eerste week, denk ik wie is dat??? Ik at bijna niks en dronk alleen maar. Had continue huilbuien en zooo onzeker als de kraamzorg weer wegging om 4 uur... Maar toen ze eenmaal weg was na die anderhalve week, groeide ik steeds meer in mijn rol en ben ik het helemaal kwijt hoor
En wat betreft dat vasthouden en al dat aandacht eisen vanuit de familie? Schijt eraan hebben en leef je eigen regels! Toen mijn broer een zoon kreeg dacht ik man doe eens niet zo beschermend enz maar nu snap ik het hoor! Ik geef hem het liefste ook niet aan iedereen die langs komt of ik ga even ergens op bezoek. Nou moet ik zeggen met eigen familie heb ik het claimende gevoel minder als met de schoonfamilie hahahah