zal het kort proberen te houden sorry als het is een ongelovelijk warrig verhaal maar mischien kunnen jullie nog wat bedenken of gewoon luisterend oor zijn mijn oma ligt voor de zoveelste keer in het ziekenhuis dit jaar ze woonde eerst nog op zichzelf maar door constant vallen en uit de tijd gaan en vele opnames in het ziekenhuis woont ze tijdelijk bij mijn ouders in huis en krijgt ze 2x per dag thuiszorg en zijn we druk opzoek gegaan naar een verzorgingstehuis waar ze met 6-8 weken terecht kan afgelopen zaterdag haar verjaardag nog gevierd. zondagochtend ging mijn moeder werken(wat ze de laatste paar weken gedeeltelijk weer doet omdat het goed ging met oma) en mijn vader was wel thuis alleen die lag wel ziek op bed ze is dus weer gevallen. Ze heeft mijn vader niet geroepen en toen de thuiszorg kwam zijn die achterom binnen gekomen en hebben haar van de grond gehaald, ze heeft dus de thuiszorg verboden om mijn vader wakker te maken of mijn moeder op te bellen Ze is dus aan alle kanten bont en blauw en vergaat van de pijn en kan dus helemaal niks meer dus de hap gebeld en die is gekomen en hebben haar diclofenac gegeven maar ze bleef pijn houden dus later op de dag nog een keer de hap gebeld en toen is ze na het ziekenhuis gebracht met de ambu daar aangekomen foto's gemaakt en gelukkig niks gebroken maar ze kan dus helemaal niks meer ze wouden haar wel een nachtje houden ter observatie maar ze moet toch echt vandaag of morgen weer gewoon naar huis toe ondanks dat ze helemaal niks meer kan maar we weten niet eens hoe we haar thuis moeten krijgen ze wil absolute niet in een verpleegtehuis en ze zegt gewoon tegen de dokters dat het goed met haar gaat en dat ze het prima redt met een klein beetje hulp dus zkh heeft geregeld dat de thuiszorg 4x per dag komt en vaker wanneer nodig, maar dat kan dan best 1-2 uur duren voor ze er zijn maar wat als ze weer valt of iets dergelijks wij kunnen haar echt niet optillen(ze is vrij stevig) en straks breekt ze wel wat ofzo pff met mij ging het net weer een beetje beter maar door dit alles begin ik zelf ook al weer op instorten
wat lastig zeg! Vooral als je oma niet zelf wil. Geen idee wat jullie nu verder kunnen. Heb er geen ervaring mee. Sterkte meid!
wat erg voor je oma. kunnen jullie niet met de famillie een schema maken met wie wanneer bij oma is. zo is ze nooit alleen en als er wat is kan dan degen de ambulance bellen. ik heb verder geen advies maar wil jullie wel veel sterkte wensen.
Meid wat een nare situatie. I kwerk zelf in de thuiszorg en wij werken ook niet op afroep. Evt wel als we met rondes bezig zijn of dergelijk. Schaf evt een alarm bel aan. Dat mocht ze onverhoopt een keer alleen zijn dan kan ze bellen en word ze door de eerste contactpersoon geholpen. Verder is het goed dat de thuiszorg is uitgebreid. Misschien een gesprek met de ha en oma zinvol? om toch te zorgen dat er goed voor haar gezorgd wordt met evt. opname. Verder mocht het zo zijn dat je oma valt en jullie kunnen haar niet tillen zit er niets anders op dan 112 bellen en zeggen wat er is. Op het moment als ik bereikbaarheidsdienst heb en iemand belt dat hij/zij is gevallen moet ik daar ook heen bellen ( ik kan immers niet in mijn eentje tillen). Zij komen dan om te helpen. En hebben de artsen in het zh niet aan jullie gevraagd hoe het thuis gaat? en zijn ze puur op de antwoorden van je oma in gegaan? Heel veel sterkte en succes.
Hey meid jeetje zeg wat ontzettend zwaar voor jullie , als ik jullie was toch met oma aan tafel gaan zitten naar wat ik uit jou verhaal maak is ze verder nog goed bij de pinken en kan ze het nog goed relativeren. maar vergis je niet ook dit kan heel snel achteruit gaan mijn oma heeft ook bij ons gewoond (toen ik nog thuis woonde) en het is echt een hele opgave tuurlijk doe je het met alle liefde maar wat niet gaat , gaat niet op. In het verzorgingstehuis is er constant iemand aanwezig en het is echt niet zo dat oma er dan geen aanspraak heeft want ze doen er genoeg om de mensen bezig te houden . heel veel succes
bedankt voor je heldere kijk Ja, hier werken de thuiszorg ook zo alleen is ze gister dus wel gewoon overeind getild door de thuiszorg,gewassen(daar kwamen ze voor ) en in haar stoel gezet waar ze vervolgens toen mijn moeder thuiskwam niet meer uitkwam. een alarm telefoon met z'n knopje aan een ketting(bedoel je toch?) had ze al in haar eigen woning maar ze vertikt/is te eigenwijs om hem te gebruiken en altijd te dragen vorige keer toen ze nog op zichzelf woonde had ze dat ding aan de kast gehangen en is ze ruim 2 uur over de grond aan het schuiven geweest tot ze er eindelijk bij kon en nu had ze hem gewoon naast haar bed op het nachtkastje liggen mijn moeder en ik zijn de enige die voor haar kunnen zorgen/opletten (haar dochters kant ziet of hoort ze nooit wat van) de dokters in het ziekenhuis kunnen niks doen als mijn oma zelf aangeeft niet te willen blijven en niet in een verzorg of verpleegtehuis wil. Tevens is het zo dat ze gewoon eigelijk niks kunnen vinden net als de vorige 3x(in 1,5 maand tijd) dat ze is opgenomen ze hebben haar bloeddruk omlaag gegooit ging voor een paar dagen goed en toen weer het zelfde toen hebben ze de bloeddruk verhoogd toen ging het weer een paar dagen beter en daarna weer terug bij af Ze heeft steunkousen gekregen (dan valt ze niet zo gauw) en toen is ze weer naar huis gestuurd 112 bellen is inderdaad denk ik het beste maar komen ze haar dan overeind hielpen en gaan ze dan weer? want haar dan mee nemen wil ze ook al een poos niet meer en ze raakt echt helemaal over haar toeren van alles wat niet normaal is waardoor ze dus steeds uit de tijd gaat van spanning ze is gister gewoon maar in de ambu gezet want tegenstribbelen ging dit keer niet, maar of dat nog een keer lukt weet ik niet
Hier hetzelfde ongeveer gehad met mijn opa. Mijn ouders hebben toen in het ziekenhuis heel hard gezegd dat ze hem niet meenamen (uiteraard meenden ze dit niet). Er zou toen namelijk ook geen plek zijn in een bejaardentehuis. Toen ze "voet bij stuk" hielden was er opeens wel heel snel plek. Hij kon toen binnen een week terecht. Hij is toen een paar dagen bij mijn ouders geweest. Zijn achtergrond is wel anders dan jou oma maar misschien kun je er wat mee.
Ik zou ook kijken of de ha iets kan betekenen, want dit kan ze toch niet van jullie verwachten..?? Of het zo aanpakken als wup beschrijft. Veel sterkte, het lijkt me erg lastig!
ik snap je helemaal maar het punt is dus dat ze eigelijk nog te goed is ze kan en mag nog haar eigen beslissingen nemen waar het dus op neer komt is dat ze eigelijk maar 1 ding wil en dat is weer in haar eigen huisje met alles gelijkvloers (we hebben haar daar een jaar geleden met moeite heen gekregen) nu hebben we dus 3 weken geleden met heel veel moeite haar dus tijdelijk bij mijn ouders inwonend gekregen tot ze zich dus goed genoeg zou voelen om weer op haar zelf te gaan wonen maar verder is ze als een blok beton geen kant op te krijgen ze is vorige week wezen kijken bij een verzorgingstehuis (ze kent het alleen van haar opa en oma tijd) en ze was inderdaad van mening dat het niet meer zo is als heel vroeger maar al die oude mensen daar voelt ze zich echt niet thuis. en dat laat ze merken ook.
helaas kent ze dat trucje al en houden de dokters haar niet lees vehaal hier boven ha kan helaas niks betekenen zolang zij niet mee wil werken
Jeetje heftig hoor meis, het is echter wel zo dat als jullie zeggen niet meer voor haar te kunnen zorgen, en het ziekenhuis acht haar niet in staat om zelfstandig te wonwn ze haar niet mogen laten gaan tot er een andere oplossing is. Ongeacht wat dat gaat zijn. Er zijn in veel verpleeg tehuizen ook verzorgings appartementen waar mensen tijdelijk kunnen wonen tot ze weer zelfstandig kunnen wonen of uiteindelijk toch doorstromen naar een definitieve plaats. Hier een schoonmoeder met Alzheimer en een beroerte. Ze was nog niet heel erg ver met haar Alzheimer toen ze haar beroerte kreeg, maar wel al ver genoeg dat ook wij haar nar een verzorgingshuis wilde, maar dit wilde zij ook niet. Toen ze in het ziekenhuis terecht kwam met de beroerte (gelukkig een lichte en heeft ze er na genoeg niets aan overgehouden) toen wilde ze na een week ook dat ze mee naar huis ging terwijl ze helemaal verward was en flink liep te dwalen. Wij dus gezegt dat ze alleen woonden en wij niet voor haar konden zorgen. Toen is ze uiteindelijk (omdat ze gelukkig (waarschijnlijk door de medicatie) er niet tegen in ging maar zei dat als het dan beter voor haar zou zijn....)naar een verpleegafdeling gegaan. Hele heftige periode geweest, maar nu zit ze er goed. Meis heel erg veel sterkte!!!!
ik snap het allemaal en snap ook dat het ziekenhuis haar in zulke gevallen daar houden maar ze heeft volgens het ziekenhuis niks en zelf geeft ze ook niks van pijn aan en doet ze alles wat gevraagd word (zonder een krimp te geven) omdat ze er alles aan doet om gewoon naar huis te kunnen gaan en schijnbaar werkt het gisteravond gaf ze op een moment wat pijn in haar nek aan toen kreeg ze dus z'n nekkraag maar ze heeft een guwelijke hekel aan iets om haar nek dus 15 min later toen de dokter weer terug kwam was de pijn spontaan verdwenen laatste keer in het ziekenhuis ook we hebben een piepend benauwde konstant uit de tijd gaande oma laten opnemen smorgensvroeg en als je dan 4uur smiddags op bezoekuur komt gaat het perfect met haar, kunnen ze niks vinden en mag ze volgende dag weer naar huis om vervolgens 2 dagen later haar er weer te moeten brengen en in de tussentijd te horen dat ze nog steeds pijn op de borst had en ze in het ziekenhuis in de wc ook uit de tijd was gegaan maar niks heeft laten merken
Ja ze komen dan om te kijken of er evt. letsel is en helpen haar weer overeind. Ze nemen der alleen mee als ze verdenkingen hebben van breuken of ander letsel. Pittig hoor zo'n oma Ik weet toen mijn oma viel wij haar ook tijdelijk in huis hadden toen ik nog thuis woonde, maar dit ook niet door kon gaan, dus hebben we haar toen tijdelijk op laten nemen in een verzorginshuis en is daarna met thuiszorg naar huis gegaan ( die ze een week later de deur wees ). Ik denk dat als het gewoon echt niet bij jullie gaat, misschien je oma terug brengen naar der eigen woning, en laten inzien dat het gewoon eht niet gaat op deze manier? Zal ze dan toch niet overstag gaan? Als ik het zo lees kunnen jullie dit ook niet goed aan op deze manier.
je hebt echt helemaal gelijk we hadden het zelf ook al bedacht om het zo te doen hopelijk ziet ze het dan in en kan er een permanente oplossing gevonden worden ik zal na het eten even met mijn moeder bellen en horen hoe het er nu voor staat en of ik er vanavond nog even langs ga mijn moeder zei ook al we moeten gewoon heel lang op haar inpraten en dan maar even heel hard voor haar zijn en dat bord voor haar kop weg proberen te krijgen dank je wel lieve dames als ik meer weet laat ik het wel weer weten oowja zal nog even vermelden dat mijn oma echt mijn allesje is ze is echt een schat hoor en we willen echt gewoon het beste voor haar (weet hoe hard sommige hier kunnen zijn)
Ik zou haar wensen zeker respecteren. Veel oudere mensen hebben de (soms gegronde) angst om als ze eenmaal hulp accepteren, ze 'weggestopt' zullen worden. Als zij stug blijft doorgaan dat alles goed met haar gaat, heeft inpraten niet veel zin. Maar jullie kunnen het ook niet meer aan op deze manier. Ik zal haar dus naar haar eigen huis laten gaan, en dat met 4 keer thuiszorg. Heeft ze aardige buren die evt. een oogje in het zeil willen houden? Zorgen dat op haar telefoon een sneltoets zit zodat ze als er iets is direct kan bellen. En verder als ze valt 112 bellen. Tot ze zelf niet inziet/aanvoelt dat ze het niet meer kan, is er niet meer wat jullie kunnen doen. Ik begrijp dat je je zorgen maakt, maar het is voor je oma net zo belangrijk dat jullie haar onafhankelijkheid voor zover ze die nog heeft, respecteren.