Bij het topic tik. Vraag ik me af wie er als kind wel eens een tik heeft gehad een klap of nog erger? Hoe voelde je en wat vind je er nu van vond je het te recht had je iets gedaan wat echt niet door de beugel kon of wat dan ook? Ik zelf als kind heb wel eens een klap gehad, Niet vaak maar het is zeker wel eens gebeurt. Daar bij kan ik me herinderen als mijn moeder het zat was mijn zusje en ik met de hoofdjes tegen elkaar gingen is volgens mij een keer gebeurt maar maakte diepe indruk! Van mijn pa heb ik wel eens een pakrammel gehad omdat ik de waarheid tegen me moeder wilden vertellen was 15 jaar en hij had meer gedronken dan goed was. Hij zegt tegen mij zeg tegen mama maar dat ik er twee gedronken heb. Het waren er vijf ik zeg ik zeg het toch, je weet puberen he. Maar kreeg toen wel klappen en dat vind en vond ik toen al zo onrechtvaardig en soms zeg ik het wel eens tegen hem van man jij vertel dat ik het niet goed doe maar wijs dan eerst eens even naar je zelf. p.s doe het wel redelijk hoor zal zeker fouten maken maar juist omdat dit soort dingen wel eens gebeurde weet ik hoe het moet voelen als ik me kind een tik geeft en hoe mijn kind zich dan voelt zo machtenloos!
tja wij kregen vroeger ook weleens een tik hoor... als we niet luisterden.... ik vond het onterrecht omdat ze ons leerde om niet te slaan.... dus tja ik begree dat nooit.. zou mijn dochters dus ook nooit een tik geven, dat werkt helemaal verkeerd en ze worden alleen maar angstig van je... praten en eventueel even in de hoek staan en het daarna weer goedmaken zodat de dag verder postief verloopt en mijn kinderen gelukkig zijn en zich prettig voelen bij hun moeder vind ik heel belangrijk... dat gemep houd ik echt niet van... bah!
Sja, ik ben wel eens de trap op getrapt door mn vader enzo hoor.. poeh en was en voelde me dan erg verdrietig. Maar dan zal ik wel wat uitgevreten hebben wat niet door de beugel kon denk ik. Ben er niet echt slechter van geworden wat dat betreft maar ik weet helaas wel wat drank met de mens kan doen en dát vond ik erger.. maar daar wijdt ik niet over uit. Wat ik wél weet is dat ik dat dus niet zal gaan doen. Even stevig bij de arm pakken ok, maar je kind schoppen oid nee.
Ik ben wel eens boven gekomen zonder bijna 1 tree aan te raken hahahaha... maar ik had dan ook echt iets gedaan wat niet door de beugel kon.
ik heb heeeel veel klappen gekregen 9van de 10 voor niets had een broer die alles uitstak mij sloeg en ik kreeg de schuld nou weet ik heeeel goed hoe het met mijn kind(eren) niet zal lopen vind zoveel dat er thuis gebeurd is onrechtvaardig misschien is dat ook de reden dat ik al van mij 17 en 9 maanden alleen woon en thuis gaan "lopen" ben op die leeftijd wie weet ik weet alleen dat ik mijn kinderen noooit zal slagen klappen oid wel straffen maar niet fysiek
Ik heb wel wat tikken gehad ja, voornamelijk als ik niet luisterde.... Ik was ook geen makkelijke hoor, dus ik zal het wel verdiend hebben. En ik moest absoluut mijn vader niet kwaad maken, want dan werd het om de tafel heen rennen oehhhhh...
ook hier regelmatig bovenaan de trap gekomen zonder een tree te raken. soms terecht maar het voelde vaak onterecht. nu ik zelf kinderen heb zie ik wel dat ze het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen, soms. maar slaan nee, als ik merk dat ik echt heel boos ga worden dan is het even afkoelen op trap/kamer. pak ze weleens steviger bij de arm, maar slaan zoals ik dat ervaren heb, nee nooit! groetjes joyce nu svp niet denken dat ik mishandelt ben ofzo hoor, absoluut niet, maar wel regelmatig tikken gehad zeg maar.
ja hoor.... ik zei krijg de kolere tegen mijn vader en 1 keer toen zei ik tegen mijn moeder weet je dat niet meer mam??? nee zei ze toen en toen zei ik ben je soms dement dan? nou die heb ik echt gevoeld hoor!! als kleiner kind heb ik weleens op mijn broek gehad en die herriner ik me meer als onterecht. maar ik had een vriendinnetje die kreeg altijd veel slaag dus ik viel in het niets bij haar haar moeder sloeg haar met een rits van een jas omdat die jas stuk was daar was ik zelf gewoon bij dat maakte wel indruk
Nou ik heb ook wel eens een tik gehad en ben er echt niet slechter van geworden... Was ik ook wel niet de makkelijkste.. Maar wel gewoon een tik... geen knal tegen mn hoofd ofzo... Hoop niet dat ik nu helemaal aangevallen word... Maar vind het echt niet iets heel verschrikkelijks... Ik vind dat een corrigerende tik gewoon moet kunnen eigenlijk. Natuurlijk wel zo dat het geen knallen zijn, maar als ze schrikken is t goed genoeg
Ook ik heb inderdaad wel een enkeltje slaapkamer naar boven gevlogen, en ook altijd als het gewoonweg echt niet door de beugel kon. Ik ben er echt niet anders door geworden en heb mijn ouders verder lief.
Ik ben vaak zat de trap opgehold om een tik voor mijn reet te ontwijken hoor. En was veelal terecht ook. Dus ik zei mijn ouders er niet anders door. Het was ook echt alleen als ik echt wat ergs had uitgevreten. En idd, geem geram ed. Gewoon een klap voor mijn hol. Niets mis mee.
als ik te ver ging vroeger mijn broertje ook dan kregen we gewoon een tik, toen we klein waren op ons vingers en later ene tik voor onze kont maar dat was als we echt iets deden wat niet door de beugel kon, en het was meer voor de vorm dan hard ofzo, en onze kleine man heeft zijn 1e tikje op de vingers laatst gehad hij keek me aan van wat doe jij nou maar het maakte indruk en liet de boel de boel. ik vindt gewoon een tikje op de vingers wel kunnen. maar dat is het dan ook. en hoop straks als die wat ouder is gewoon te kunnen oplossen met praten en eventueel straf in een hoek of kamer. als ik nu zeg dat mag je niet kijkt die me aan van ja en,draait zich om en doet het toch.
Ik heb wel een paar tikken tegen mijn achterste gehad en 1 keer een klap op mijn wang. Nu weet ik al lang niet meer waarvoor dat was maar ik kon wel een echte etterbak zijn. Meestal werd ik in de hoek gezet maar zelfs dan kon ik nog doorgaan en dan kreeg ik dus een tik. Ik herinner me ook nog dat ik eens een slipper naar mijn hoofd gekregen heb. Ik was mijn pa dus echt aan het uitdagen, ten einde raad gooide die zijn slipper naar me toe (ik stond bij het raam) maar ik dook gewoon weg en de slipper raakte een dure vaas... Toen werd mijn moeder boos op mijn vader en ze waren mij compleet vergeten. Vriendinnetjes van me moetsen met de billen bloot over de knie als ze iets mispeuterd hadden en kregen dan een paar klappen op het achterste. En bij een gezin in onze straat had moeder een stok klaarstaan. Vooral de zoon heb ik meerdere keren horen gillen.
Heel herkenbaar. Zie me zelf al weer rond die tafel rennen. Ik kreeg ook wel eens een draai rond mn oren, maar dan had ik m ook echt verdiend. Haalde soms bloed onder hun nagels vandaan.
Waar is de poll? En nee, ik kreeg nooit een tik. Op misschien 1 keer na. Ik was een heel makkelijk kind. Mijn vriendinnen hebben ook allemaal geen tik gehad en waren ook stuk voor stuk makkelijke kinderen. Nu is natuurlijk de vraag wat eerst komt, maar ik ben ervan overtuigd dat we niet alleen makkelijk waren vanwege ons karakter maar ook vanwege de opvoeding.
Mijn vader had er een handje van om als hij echt heel boos was te gaan duwen, knijpen of tikken geven. Vooral een paar rake klappen op mijn billen was favoriet. Als hij dan echt heel boos was stond hij soms minutenlang te schreeuwen en te preken en ondertussen maar knijpen en duwen. Vreselijk vond ik dat! Op een gegeven moment was ik ook echt elke keer als ik of mijn broertje of zus iets fouts deden om ervoor te zorgen dat iedereen zich weer in ging houden want owee als mijn vader boos werd. Vanaf een toen ik een jaar of 13 was hield dat eigenlijk een beetje op. Heb mijn vader daarna nog wel boos gezien maar niet meer zo erg dat hij echt fysiek in de aanval ging. Ik was dus echt wel bang voor mijn vader, het was ook vaak zo onredelijk. Typisch gevalletje van onmacht en frustratie. Ik weet heus wel dat wij soms vreselijk vervelend waren hoor. Hoewel ik het dus op die momenten heel eng vond heb ik geen nare gedachtes aan mijn jeugd of aan mijn vader. Je went eraan het hoort erbij, het gebeurde heeel af en toe en ach op een gegeven moment weet je niet beter. En hahah het is idd lastig om dit neer te schrijven zonder dat mensen denken: wat een eikel. Maar mijn vader was echt de liefste alleen soms niet . Mijn zusjes trouwens heeft hij nooit aangeraakt. Op een paar tikken op de billen na. Maar nooit zo agressief tegen gedaan. Ik denk dat mijn ouders lang in een sombere periode hebben gezeten qua geld en veel stress. Dat trekt mijn vader dus duidelijk niet. Nu ze genoeg geld hebben, ik en mijn broer het huis uit zijn en alles een stuk rustiger heeft is mijn vader ook rustiger. Hebben mijn zusjes ff geluk Mijn moeder zal me ongetwijfeld wel eens een tik hebben gegeven maar eerlijk gezegd kan ik me dat niet meer herinneren. Wel dat ik een keer aan mijn haren de trap werd afgesleurd omdat ik haar, heel zacht zodat ze het niet zou horen ahum wel dus, een kutwijf noemde. Man man wat was ze kwaad. Nooit meer gedaan daarna