Ik heb het eerste jaar van Nathan veel gehad aan het oei ik groei boek. Zodra ik een sprong bij hem opmerkte en ik keek in het boek klopte het ook echt. Maar nu, het boek gaat tot ongeveer 1 jaar en dan is het klaar. Zijn er na die tijd ook nog van dat soort sprongen te bemerken? Als je er op googled kun je bij elke maand wel een sprong vinden, genaamd de 14 maanden sprong, 15 maanden sprong enz... Maar of ze ook kloppen? Vaak vind je ze op fora en heb ik altijd het idee dat het door de naar antwoord zoekende mama's voor het gemak tot een sprong bestempeld word. Soms heb ik hier periodes dat ik echt weer een sprong idee krijg. Zo ook nu. Jengelen, constant bij mij willen zijn en zich maar niet kunnen vermaken. En daarnaast ook ineens een hoop nieuwe dingen kunnen en uitproberen! Herkenbaar voor sommige? En zit ook hier weer een bepaalde structuur in of komt en gaat het nu heel verschillend bij kindjes? Was gewoon even benieuwd
Mijn idee is dat zelfs het eerste jaar geen pijl op te trekken is. De sprongen volgen elkaar zo snel op dat ik na een tijdje niet meer kon ontdekken of mijn zoontje nou vroeg was met de sprong die volgens het boek zou komen of laat met die eigenlijk al geweest moest zijn. Ik denk dat het hele sprongetjes verhaal niets meer is dan de verklaring dat een kind in ontwikkeling het soms moeilijk heeft. Als je kijkt hoe verschillend kinderen zich ontwikkelen was er na het eerste jaar voor de schrijvers waarschijnlijk geen logische volgorde meer te vinden. De één gaat praten, de ander eerst lopen, etc. Vandaar dat er voor iedere maand wel een sprongetje te vinden is Ik vond het boek grappig om te lezen, maar ik ben geen believer zoals je leest.
Na een jaar zit je in de luxepositie dat je kind zich voorbereidt op de peuterpuberteit en dus voortdurend van de ene sprong in de andere duikelt
Boek loopt tot 2 jaar . Hier heb je schema. Die van mij zit in de sprong nu, en die duurt ook al best lang
Hier begon de sprong met 13 maanden en hij is er nog niet uit haha, hij is inmiddels al 16 maanden🙈
Heule grote sprong! Moet je opletten, die van jou kan straks koken en fietsen terwijl hij oma belt! Boek loopt tot 1,5 helaas. Ik zocht ook al (steun en houvast )
Hier volgt ze tot nu toe keurig het boek steeds in de eerste week dat het kan voorkomen: tadaaaaaa een brok chagrijn in huis Geeft mij altijd veel steun dat het een oorzaak heeft
Ik heb 2 kinderen en bij beide kinderen heb ik weinig van sprongen gemerkt. Telkens als ik dacht oh zal het een sprong zijn, dan bleek er toch een andere verklaring. Zoals tandjes of dat ze niet zo lekker zijn. Wel kunnen ze opeens weer iets maar door mijn eigen ervaring geloof ik niet zo in die sprongetjes. Ik krijg het idee dat het gewoon een verklaring is voor lastig gedrag, maar wij voelen ons toch ook niet altijd op en top en zijn weleens 'lastig'.
Ik heb het wel echt gemerkt. Las nooit vooruit. Op het moment dat ik dacht, volgens mij weer een sprong, pakte ik het boek en het klopte altijd. Veranderingen in de hersenen, nieuwe ontwikkelingen, ik geloof er in maat elk kind is anders en de 1 zal er veel gevoeliger voor zijn dan de ander. Dat zie ik in mijn omgeving ook. Je hebt makkelijke kindjes en wat gevoeliger kindjes die vooral op veranderingen en onrust reageren.
Oo wat een fijne vooruitzichten lees ik hier Dus eigenlijk is het van 1 naar 2 jaar ene grote sprong? Hahaha! Ik geloof bij Nathan wel echt in sprongen. Maar ben ook van mening dat lang niet elk kind dit heeft of laat merken. Tis net hoe ze de prikkels van ontwikkelen verwerken volgens mij. Nathan deed ze ook mee op de week af en ik ging ook altijd pas kijken als ik het merkte aan zijn gedrag en zag dan dat hij inderdaad in een sprong zat. Maar mijn boek ging tot de 13e maand volgens mij. Heb daar iig al een tijdje terug de laatste sprong in gehad met hem. Ik hoefde ook echt niet te kijken bij de puntjes wat hij na een sprong ineens zou moeten kunnen want daar heeft hij nog nooit in meegedaan. Ook nu is hij heel anders in ontwikkelen. Een billenschuiver, nooit gekropen en trekt zich nog niet op enz. Maar daar is hij nu dus ineens mee bezig om het te proberen, en dat in combinatie met z'n gedrag is het weer net een sprong! Nou ja, we zitten het maar gewoon weer uit en we blijven volhouden....het is een fase, het is een fase.....
Van 0-1 jaar zijn het vooral periodes in weken. Nu van 1-2 jaar merk ik meer dat het geen periodes zijn, maar meer echt een dag dat ze heel dwars is. Of een paar dagen dat ze rommelt met slapen en dan in eens gaat het weer. Ze gaan wel meer begrijpen en zelf vertellen. Dus geef mij deze leeftijd maar ipv die hele kleintjes
Oh dat ben ik met je eens. Ik kan haar nu dingen uitleggen die ze eigenlijk niet wil. Ze pakt het echt op! (nou ja, soms )
Hier precies zo! Af en toe een chagrijnige jengeldag, maar niet écht meer van die sprongenperiodes. En idd, deze leeftijd heb ik 100000 x liever dan de babytijd (tot 1 jaar). Het is nu veel "nee nee nee", maar ik kan hem (vaak) duidelijk maken wat er van hem verwacht wordt. Er is meer communicatie mogelijk.
Nou, hier niet hoor! Tot ze 1 was nergens last van gehad, van 12-16 maanden alleen maar gejengel, huilen. Elke dag, de hele dag. Gelukkig nu weer helemaal vrolijk. Begrijpen van dingen doet ze al erg lang, daar is ze vlot in. Ik vind deze leeftijd ondanks dat wel leuker, ik ben geen babymens, haha. Minder tillen, meer leuke dingen doen, meer woordjes, veel meer interactie.
Die van mij is 20 maanden maar valt ook nog met fasen terug in het baby-gedrag dat ts omschrijft. Hij blijft zich natuurlijk steeds verder ontwikkelen en alles is hier "nee" en niks mag meer ("mama mag niet haren kammen" "papa mag niet tanden poetsen" zegt hij bijvoorbeeld). Ook soms een week dat hij ineens savonds niet meer kan slapen. Hele dagen aan mijn been hangen. Erg vermoeiend, hoop dat hij gauw uit de peuterpubertijd is.
Hier zitten we midden in een eindeloze gilfase waar maar geen eind aan lijkt te komen. Denk dat dit ook deels komt doordat hij vanalles wil vertellen, maar dit nog niet kan en dat frustreerde hem enorm. Ook kan hij nog niet zo goed lopen als hij zelf zou willen. Hij wil ook constant hangen bij ons en dat gaat natuurlijk niet altijd. Delen kan hij ook nog niet en met gastkindjes in huis is dat soms best lastig. (En een grote broer en zus) Hij snapt gelukkig een heleboel, dus met alles 1000x uitleggen en engelen geduld komt het wel goed. Hier heeft het wel allemaal te maken met zijn ontwikkeling, maar zo strak als oei ik groei aangeeft werkt het hier niet.
Haha leuk om al die andere verhalen te horen. Ik herken het wel dat het nu soms zomaar wat jengel dagen zijn. Maar het niet willen slapen kan soms ook zomaar drie weken aanhouden.. Geen touw aan vast te knopen De gil fase... Haha die hebben we idd ook gehad. Nee 'snapt' hij volgens mij nog niet helemaal. Hier is het vooral de heeeeeele dag door 'papa, papa' en 'die, die'. En sinds kort als iets niet lukt een driftbui :O Het jengelen doet hij alleen thuis. Hij was vanmorgen een ochtend bij mijn vriendin en was het liefste kind ooit. Thuis naar bed, weer wakker en lekker spelen en ja hoor... Jengeldejengel... Probeer het maar zo goed als het kan te negeren want als ik het aandacht ga geven word het steeds erger