Met 32 wkn zwangerschap kreeg ik (ivm n te hoog bmi) n extra groeiecho. Op die groeiecho zag de echoscopiste dat mijn zoontje een vergroot (linker) nierkelkje heeft... Ze bracht t alsof t een mega probleem zou zijn (nu hadden we n week daarvoor slecht nieuws gehoord van n kennis die pas bevallen was) en je schrikt sowieso als je hoort dat je (ongeboren) wondertje iets mankeert. Wat dat dan ook zou zijn! Omdat zn nierkelk verwijd was, moesten we voor 2 extra groeiecho's komen. Bij beide echo's bleek dat het niet tijdens de zwangerschap al was "rechtgetrokken"... Nou ben k bevallen in n ander zhuis, dan waar k mn echo's kreeg. Maar dag na de bevalling bezoek gehad vd kinderarts, ze schreef antibiotica (dagelijks) voor en we kregen diezelfde week n echo en de dag na de echo n afspraak bij n andere kinderarts... Uit die 1e echo is gebleken dat zn nierkelk nog altijd vergroot zou zijn, dus onder controle blijven bij de kinderarts en antibiotica blijven geven. We moeten hem ook elke dag temperaturen, zn plasluiers blijven controleren (vol genoeg en of ze niet te geconcentreerd ruiken) en nog meer van dat soort "controles". Enkele weken daarna nog n echo en n renogram (met radio-actieve zooi). En vervolgens weer n afspraak bij de kinderarts... Nou is uit de echo gebleken dat (inmiddels) niet alleen zn nierkelkje vergroot is, maar zn hele nier. En uitslag van t renogram is dat die nier dus ook n verminderde werking heeft. Nou heeft die kinderarts (blijkbaar) regelmatig overleg met n aantal andere artsen/specialisten... Voor 12 april staat mijn zoontje dus op de agenda om te bespreken wat er gedaan moet worden. Of antibiotica (en goeie hoop) genoeg zal zijn of dat er operatief iets aan gedaan moet worden? Nou reageert iedereen daar vrij laconiek op en ikzelf probeer te doen alsof t "no big deal" is, maar eerlijk gezegd vind k t vreselijk... Ik maak me zorgen, ik slaap slecht... Aan de ene kant weet k best dat (worst case scenario) n mens prima met 1 nier kan leven, maar aan de andere kant... t IS mijn kindje!!! Ben k dan overbezorgd of zou k me er (wat) minder druk om moeten maken? Sorry voor t lange verhaal en diegenen die t gered hebben tot t eind... Bedankt...
Mijn zoontje heeft ook een verwijd nierbekken en loopt hiervoor ook bij een kinderarts. Bij hem is het een stuk minder erg, minimale verwijding en tot nu toe alleen maar echo's ter controle. En om eerlijk te zijn, ik vind het ook helemaal niet leuk voor mijn kleine ventje . En jouw zoon heeft het nog een aantal gradaties erger. Ik vind het logisch dat je je druk maakt, maar 'gelukkig' krijgen jullie 12 april te horen hoe nu verder. Probeer nog niet van het ergste uit te gaan, je zoon wordt nu juist behandeld opdat hij zijn nier kan behouden. Ik weet dat het heel makkelijk gezegd is van de zijlijn, maar probeer er op te vertrouwen dat de artsen hem hiermee kunnen helpen. Die echoscopiste bracht het jullie denk ik ook alsof het een mega probleem zou kunnen zijn, omdat een vergroot nierbekken kan duiden op andere aandoeningen. Het is bijvoorbeeld een soft marker voor het syndroom van Down. Maar meestal is een kind verder 'gewoon' gezond, er zijn nou eenmaal hele grote variaties mogelijk bij de nieren en gelukkig hoort je zoontje ook bij de gezonde kindertjes. Maar dat weet je pas zeker als je al bevallen bent. En natuurlijk is het een 'big deal', continue antibiotica en/of een operatie voor zo'n klein ventje . Sterkte.
Natuurlijk ben je niet overbezorgd, er is iets aan de hand met je kleintje dus dat vindt jíj erg. Dat is alleen maar logisch. Mijn zoon (nu een actieve knul van zeven) heeft iets soortgelijks gehad. Op de groeiecho was te zien dat hij een vergrootte blaas en vergrootte nierbekkens had. Zijn urine stroomde terug van zijn blaas naar zijn nieren, met alle gevolgend van dien (vergrote kans op nierbekkenontsteking). Hij heeft vanaf dag een totdat hij tweeenhalf was dagelijks antibiotica gehad, puur om te voorkomen dat hij een nierbekkenontsteking kreeg. Als hij koorts kreeg moesten we meteen de urine bij de huisarts of het ziekenhuis laten controleren. Ook heeft hij verschillende malen een echo, mixycistogram gehad en twee maal een renogram. Hij is nog voordat hij een jaar was geopereerd (twee dagen voor kerst) om te kijken of de klepjes die voorkomen dat urine terugstroomt nog wel werkten. Bij hem bleken ze in orde en was het voldoende dat hij besneden werd (hij plaste tegen zijn voorhuidje aan). Na het laatste onderzoek bleek dat zijn ene niertje minder werkt dan de andere, maar het lichaam regelt de balans zelf en, zoals je zelf al beseft, kan een mens prima met een nier leven. Al met al was het een hele heftige tijd die alleen goed gemaakt werd doordat ik zag dat hij zich goed ontwikkelde en een heerlijk ventje was. Ik kan nu ook meepraten over de andere kant, een heerlijke, zorgeloze kraamtijd (voor zover dat mogelijk is dan hoor). Mijn dochter is helemaal gezond geboren en is intussen al drie! keer ziek geweest (verkouden, griep en buikgriep). Het beste dat je kan doen is het over je heen laten komen. Je kleintje is onder controle van een arts, de antibiotica voorkomt verdere schade aan de niertjes (wel goed in de gaten houden of hij koorts heeft hoor) en je weet zelf op een gegeven moment wanneer het foute boel is. Soms is een operatie noodzakelijk, soms groeit het kindje er vanzelf over heen (mijn buurmeisje was al negen toen ze er helemaal vanaf was). Het is in ieder geval niet hetzelfde als een verkoudheid, wat dat betreft ben je (vind ik) terecht bezorgd. Het was voor mijzelf ook heel lang dubbel, hij was niet gezond, maar ook niet heel erg ziek. Probeer wel te genieten van deze tijd hoor. Ze zijn maar zo kort echt klein. De eerste maanden van mijn zoon vond ik ook heel zwaar (hierdoor en door b.i. bij mijzelf), maar op een gegeven moment besefte ik zelf dat het gewoon een heerlijk ventje was. Veel beterschap voor je kleintje en geniet maar lekker van hem.
Ach meis, natuurlijk nen je bezorgd! Alleen al praten over een operatie voor zo'n kleine hummel is toch een rotidee? Zeker als die kleine hummel JOUW kleine hummel is. Als het lukt, zou ik wel zoveel mogelijk proberen je pas zorgen te maken over dingen als ze 'echt' zijn. Waarmee ik bedoel; er wordt nu gesproken over een operatie, maar het is nog niet echt besloten. Op dit moment is het alleen nog maar een idee, een optie. Maar er zijn ook nog andere opties. Probeer al die 'wat als' gedachten zo veel mogelijk te parkeren en concentreer je op wat nu is. "Men lijdt het meest, onder het lijden dat men vreest." zeggen ze wel eens. En dat klopt ergens ook wel. Probeer de piekermomenten te beperken. En geniet van de mooie dingen die in het hier en nu zijn.
Berte, Wilma en Tupp... Bedankt voor de reacties! Als k naar mn verstand luister dan ben k t helemaal met jullie eens, maar zoals Tupp ook zegt: Men lijdt t meest, van t lijden dat men vreest... En dat is wel mijn valkuil (1 van mn vele gebreken )! Alleen gevoelsmatig vind k t gewoon lastig (ook omdat k qua thuis en familie/vrienden) omdat k t gevoel heb dat k alleen sta in mn zorgen... Geloof dat k me daardoor genoodzaakt voel om me "dubbele zorgen" te maken... Iig bedankt voor de steun/bemoedigende woorden... Doet me goed! Knufs
Je hebt best kans dat jouw familie naar jou toe doet alsof ze zich niet zo'n zorgen maken. Juist om jou niet nog bezorgder te maken.mAls jij je hieroor juist extra zorgen gaat maken, zeg dit dan tegen ze. Vertel dat jij je zorgen liever deelt, dan ze alleen moet dragen.
Tupp, dat wat jij hier zegt (tikt) precies dat heb k gisteren met mn vriend besproken... Hij gaf dus idd aan dat hij t wat afdeed, omdat hij niet wilde dat k me "nog meer" zorgen ging maken... Dus vertelde k hem dat k me juist meer zorgen ging maken, omdat k t gevoel had dat ik er alleen in stond... Stond je stiekem om t hoekje mee te luisteren???
k Kan niet slapen... Morgen belt de arts... Met uitslag... En mn vent is aan t werk... Bahhhhh! Weet best dat die uitslag ook positief kan zijn... Mja.... Blijf n mama he...
Vreselijk hoor, dat je nog niet weet of alles goed is en dat je niets voor je kleintje kan doen. Heel hard duimen dat alles goed is. Sterkte!
Spannend, dat wachten is echt killing!! onze dochter heeft reflux van de nieren, wij moesten ook twee weken wachten op de uitslag in welke gradatie het zou zijn.. Ik heb ook twee weken heel slecht geslapen!! Hoop dat het meevalt!!
Vandaag gebeld door vervangende ka.... Voorlopig wordt er operatief niets aan gedaan... Maar hij moet sowieso zn hele eerste levensjaar aan de antibiotica blijven... En onder controle bij de ka (met elke 3 mnd n echo)... Ze hopen dat door de reguliere groei de vernauwing in verhouding kleiner zal worden en dat het probleem zich daardoor oplost... Al met al dus nog geen verandering/verbetering op dit moment, maar wel goede hoop dat de ka gelijk krijgt en er "niets" aan hoeft te gebeuren... Bedankt voor t steunen, meelezen, meeleven... Knufs
Toch fijn dat je zoontje niet geopereerd hoeft te worden. Hopelijk lost het probleem zich op met de antibiotica.
Absoluut n opluchting Superjollie.... Alleen de ab zal t probleem niet oplossen.. t Zorgt ervoor dat ie geen nierbekkenontsteking/blaasontsteking oid krijgt... Of tenminste er niet zo vatbaar voor zal zijn, wat je wel bent als je n verwijd niertje hebt.... Hmmm.... t Staat er nieh heel duidelijk... Maar k gok erop dat je me snapt...
Ik snap het! Het hopen is dus dat hij er in het eerste jaar overheen groeit? En met die echo's kijken ze iedere 3 maanden of dat ook gebeurt?
Ja klopt... Nou weet niet precies of hij er ook echt in t 1e jaar overheen zal (of zou moeten) groeien... Evt verdere behandeling zal wss ook afhangen of dat wel of niet gebeurt... Maar dat hopen we iig wel!
Fijn, dat een operatie nu in ieder geval niet nodig is. Hopelijk groeit hij erover heen. De zorgen zijn niet weg natuurlijk maar een operatie op zijn kleintje.. ik kan me voorstellen dat je opgelucht bent!
@Juju... Thanks! Voor nu zijn we gerustgesteld... De komende 8 mnd zal er iig niets (ernstigs) hoeven te gebeuren... Mits de situatie nieh verandert, maar daar gaan we gewoon van uit...