Vervolg van het verhaal na weer een nachtelijke voeding: Om half 7 zat de ontsluiting op 6 cm en nog geen indaling. Dus naar ziekenhuis voor bijstimulatie, en vanwege de 24 uur grens. Daar kreeg ik max weeenopwekkers via infuus. En met datzelfde infuus ook pijnstiling, want nu eerd het eel erg heftig. Binnen een uur had ik 10 cm, maar nog steeds zat het hoofdje hoog. Ik kreeg persdrang en ben op gevoel gaan meeduwen tot er eindelijk har te zien was. Toen begon het zwaarste mar ook mooidte deel. Ik heb geduwd, met heel mijn kracht, gedacht dat ik doodging en geroepen dat ze het konden bekijken want ik zou ermee stoppen. En met een laatste grote perswee kwam de jobgeman rindelijk nsr buiten. Recht in zijn vaders handen. Alles gaat nu goed. Alleen de borstvoeding lukt nog niet zoals we willen. Mar nu slaapt de kleine man, en dat ga ik dus ook doen, zolang het nog kan.