Goeiemorgen dames, Onze dochter van vier vertoond (alle) kenmerken van hoogbegaafdheid en is een zeer gevoelig meisje. Al vanaf de peuter viel ons dit op en liepen we tegen bepaalde dingen aan. Ze vindt bijvoorbeeld lastig aansluiting bij andere kinderen van haar leeftijd, wij zien ook in het spelen duidelijk het verschil en na een of twee keer haakt of onze dochter of het klasgenootje af. Waar ze in de eerste week van het schooljaar vol goede moed met kindjes wilde spelen, wil ze dat nu helemaal niet meer. Het vorige schooljaar (van jan-jun) verliep net zo. Op de peuter merkten we ook al dat ze geen aansluiting vond, daar ging haar fantasiespel bijvoorbeeld zo ver dat andere kinderen haar echt nog niet begrepen en dan dus ook afhaakten. Hier heeft ze in eerste instantie best een klap door opgelopen, ze voelde zich afgewezen en begreep echt niet waarom de andere kinderen ‘haar niet lief vonden’. Wij maken ons zorgen omdat ze op deze manier niet echt haar plekje kan vinden in de klas. Vorig schooljaar hebben we een aantal gesprekken met de juffen gehad om aan te geven dat wij het idee hebben dat onze dochter behoorlijk vooruit is in haar ontwikkeling en dat we bang zijn dat ze het daarom niet fijn vindt om naar school te gaan (ze wil er echt niet naartoe). Ze moet flink uitgedaagd worden denken we. Ze zit in een combi-groep en ziet groep 2 heel andere dingen doen, waar ze ook graag aan mee zou willen doen. Ze is een ster in het fantasiespel, maar dan wel met kinderen die haar bij kunnen houden zeg maar, in de poppenhoek met klasgenootjes vindt ze dodelijk saai. De juf van vorig jaar leek haar wel goed in de gaten te hebben en deed andere/extra dingen met haar en daarna leek het even beter te gaan. Toen werd het zomervakantie en begon het hele verhaal opnieuw. Even voor de beeldvorming: onze dochter was net drie toen ze uit zichzelf woorden als pannekoeken schreef en hele menukaarten schreef voor in haar keukentje. Ze is niet heel actief in boekjes aan het lezen ofzo, maar kan dat wel. Ze tekent ontzettend gedetailleerd en dingen waarvan wij en anderen vinden dat dat opvallend meer is dan bij andere vier- en vijfjarigen. Op motorisch gebied is ze ook erg sterk, gym en aanverwante activiteiten zijn echt haar uitlaatklep, ze heeft mega veel energie. Haar denken en praten is zeg maar vergevorderd. En daarnaast is ze een heel gevoelig meisje. Haar emoties zijn HEFTIG! Dat is soms lastig, maar ook prachtig. Ik ben van plan om zsm met de nieuwe juffen om de tafel te gaan, maar ik weet niet zo goed wat ik precies moet doen of zeggen. Ik heb natuurlijk alleen mijn eigen kennis over mijn eigen dochter, geen ‘diagnose’ ofzo, wel het ‘oordeel’ van meerdere kleuterjuffen in de familie die mijn vermoedens bevestigen en vinden dat er actie moet worden ondernomen. De juffen en de school in het algemeen zijn begripvol en gesprekken zijn positief in die zin dat we ons begrepen voelen, maar mijn gevoel zegt dat het zo niet goedkomt. Ik vind het erg moeilijk om te zien dat mijn enthousiaste, creatieve, sociale dochter op de een of andere manier niet tot haar recht komt op school en ik wil dat graag anders zien. Ik wil niet afwachten totdat het ‘misgaat’. Zijn er andere mama’s met soortgelijke ervaringen? Die dingen herkennen in mijn verhaal, iets kunnen bevestigen of juist ontkrachten van mijn vermoedens? Die tips hebben over hoe met de school in gesprek te gaan, wat te verwachten en te vragen? Soms denk ik, misschien ben ik overbezorgd en komt het vanzelf wel goed, maar eigenlijk geloof ik dat niet en wil ik gewoon actie ondernemen, maar hoe? Ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen. In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Ze zit vanaf januari op school en nu weer in gr1? Ik zou willen dat ze mee doet aan de gr2 werkjes, zodat eventueel mee kan naar gr3. Bij ons op school ken ik verschillende januari/februari kinderen die dus met 5 naar gr3 zijn gegaan. Laat ze op school niet zien dan ze veel verder is? Ik ken een kind die nu getest hb is, maar bij de kleuters ook niks liet zien. Zijn ouders kregen hem niet in gr3, omdat de school niet het idee had dat hij verder was. Kind verveelde zich waarschijnlijk enorm en deed wat de rest ook deed en wilde ook niet opvallen. Inmiddels heeft hij gr3 overgeslagen en gaat het nu in gr4 wel wat beter. Hij heeft nu ook eigen werk en eigen projecten, soms met andere hb kinderen. Mijn dochter liep in gr2 ook vast, ze was door het gewone gr2 werk heen. Ze heeft toen eigen werk gekregen en echt nog een fijn jaar gehad. Mijn dochter is niet hb, maar ze was wel ongelukkig en wilde niet meer naar school. Bij ons was een gesprek met de juf voldoende, maar als je daar geen goed gevoel bij hebt dan zou ik een gesprek willen met de leerlingbegeleider erbij of met de directeur.
Werkjes meedoen met groep 2 ‘mag’ al, maar ze moet daar dan echt zelf om vragen. Dat werkt natuurlijk niet. Aan het einde van het vorige schooljaar hebben wij aangegeven dat we onze dochter graag in groep 2 zouden zien, omdat ze dan uitdaging krijgt en wat dichterbij de kindjes staat die beter bij haar past. Toen werd er gezegd dat ze in groep 1 nog meer de kans heeft om te spelen en minder ‘hoeft’ te werken. Dat ze nog lang genoeg kan leren. Het laatste wat ik wil is mijn dochter pushen want van mij hoeft ze helemaal niks, maar dat leren... daar is ze echt aan toe. Spelen doet ze amper. De kinderen in groep drie zijn een goede match voor haar, ook het samenspelen biedt daar uitdaging. In groep 1/2 niet, mijn dochter heeft echt de leiding enk walst zo over iedereen heen heb ik het idee. Bij die andere kinderen laat ze zien dat ze ook heel goed zien dat ze zeg maar een ondergeschikte rol aan kan nemen en kan samenwerken, overleggen ed. Daarin ben ik wel wat angstig omdat de juffen vorig jaar lieten doorschemeren dat ze op dat gebied nog wel wat te leren had, maar m.i. is dat dus te wijten aan het feit dat ze niet met ‘gelijken’ optrekt. Heb ook het idee dat ze niet heel erg kijken naar het individuele kind maar meer hoe past het in de groep en levert het problemen op. Vorig jaar liet ik wel eens tekeningen en schrijfdingetjes zien van haar en daar schrokken ze best wel van, omdat ze niet in de gaten hadden dat ze dat allemaal al kon. Verder past onze dochter zich wel aan, in de zin dat ze geen gedoe veroorzaakt, braaf doet en niet opvalt. Maar ze is thuis gefrustreerd, laat thuis weer boos en opstandig gedrag zien, wil niet naar school en vind niks en niemand leuk.
Wat ontzettend herkenbaar wat je schreef liet hij zien op de peuterspeelzaal, hij wou er niet meer naar toe (drama bij het wegbrengen), begreep de kindjes niet. 1 va de kindjes deed hem regelmatig pijn of pakte van hem af hij begreep er niks van. Fantasie tgeoeg en nam iedereen mee in zijn verhaal, stoelen in een rij werden een bus of boot en ze gingen overal naar toe. Kindjes deden met hem mee maar hij had de leiding. Ze gaven toe dat hij meer kon dan gemiddeld maar ze deden er helemaal niks mee en daarom voelde hij zich niet op zijn plek. Toen kwam school hij vond het fantastisch, hijis begonnen 3 maanden voor de zomervakantie, toen liep hij in eens tegen van alles aan. Hij had geen leiding meer, de kindjes deden niet wat hij zei en ze keken niet tegen hem op. Viel terug in peuter gedrag, kindjes pijn doen en afpakken waardor hij natuurlijk geen vriendjes maakt. Gelukkig heeft hij fantastische juffen en doen ze standaard een dhh test af bij alle kinderen die binnen komen. Hij sprong daar uit en nu wachten we op de volgende fase. De leerkrachten hebben hun deel van de test ingevuld, wij hebben ons deel ingevuld en nu wachten op de afspraak met ib'er. Betreft gedrag gaat het goed met af en toe een terugval, speelt met kindjes en ze spelen met hem. Ze vragen hem niet na schooltijd maar hij vraagt er ook niet om. Hij zoekt eerder groep 2 kindjes op. Als je het gevoel krijgt dat de leerkrachten je wel begrijpen maar te weinig doen zou ik in gesprek gaan met de ib'er. Wat je schrijft betreft gevoel herken ik ook, het gevoel dat onze knul heeft is ook alles of niks, is hij blij dan stuitert hij, is hij boos dan is hij ook echt heel erg boos, erg meelevend. Gelukkig zijn de boze of verdrietige buien kort. Hij kletst van smorgens vroeg tot hij naar bed gaat.
Lastig zeg, als je dochter het niet fijn vindt op school. Ik zou om tafel gaan met de juf(fen) en precies vertellen wat er speelt. Dan moet er toch een gezamenlijke oplossing komen? Kunnen ze haar niet cito toetsen om te kijken hoe ver ze is? Mijn dochter heeft ook van januari tot de zomer groep 1 gedaan. Daarna weer een jaar groep 1 omdat ze (volgens school) nog niet rijp was voor groep 2. Al snel liet ze t zelfde gedrag zien als jouw dochter. Cito toetsen laten maken, ook van groep 2 en toen was t gelijk duidelijk. Ze beheerste alles al en is na de zomervakantie gelijk naar groep 3 ipv groep 2. Beste oplossing geweest. Succes!
Bedankt voor je reactie, hier gaan we op inzetten! Gesprek met juffen en IB’er. Testen is ‘de kortste klap’, we geven dan wel aan dat we het waarderen dat ze tot zover zo begripvol zijn geweest maar dat onze zorgen er niet door verdwenen zijn en dat we niet willen afwachten tot het misgaat. Mijn gevoel zegt dat onze dochter volgend jaar gewoon naar groep 3 moet. Ze is ook echt gekwetst dat ze nu niet in groep 2 mag. Dat is natuurlijk niet per se ‘erg’, ze wil ook groot zijn net als de kinderen waar ze zich verbonden mee voelt en dingen doen die passen bij haar capaciteiten. Juist in een combi-groep ziet ze dat extra. En omdat haar gevoel ook zo sterk is doet me dat wel heel veel. Ik hoop dat de school ervoor open staat om actie te ondernemen.
Een kindje dat kan lezen en schrijven in groep 1...? En dan doen juffen er niets/nauwelijks iets mee? Jeetje, ik ben flabbergasted. Ik zou op zijn minst verwachten dat ze dit een heel stuk serieuzer zouden nemen. Ieder kind zou met plezier naar school moeten kunnen gaan en school heeft hierin ook zorgplicht. Ik zou dus ook eisen dat ze concreet kijken naar welke onderwijsbehoeften ze heeft (en dat betekent idd toetsen welke stof ze al beheerst) en hoe ze daar op aan kunnen sluiten. Ik heb er geen ervaring mee, maar heb het wel vanaf de zijlijn gezien bij (hoogbegaafde) dochter van mijn (hoogbegaafde) broer. Die zijn tegen vreselijke muren opgebotst, mijn nichtje is heel lang heel ongelukkig geweest op school, maar dit werd niet serieus genoeg genomen. Met een 'plusboekje' kom je er niet zullen we maar zeggen... Het heeft tot begin groep 5 geduurd voordat school haar eindelijk helemaal (cito) heeft door getoetst en toen bleek ze (8 jaar oud) voor rekenen groep 7 en voor taal groep 8 niveau te hebben... Inmiddels zit ze op een andere school waar er wel serieuze aandacht voor is en het meisje is helemaal opgebloeid. Achteraf hebben ouders vreselijke spijt dat ze niet veel eerder op hun strepen zijn gaan staan... Veel sterkte!
Ik herken wel veel van je verhaal bij mijn oudste dochter. Misschien heb je er iets aan om bij het draadje over snellere kinderen (weet zo de exacte titel niet) bij ‘schoolkinderen’ te kijken. Een paar dingen; Probeer zo veel mogelijk in gesprek te gaan en blijven met de juffen én IBer. Versnellen is maar héél soms een oplossing bij hb kinderen en vaak maar tijdelijk. Voor MB kinderen werkt het vaak wel. Het verschil zit het vooral in het op een hele andere manier denken. Dan heeft versnellen dus geen zin, je blijft zo anders denken. Cito testen geven voor veel hb kinderen een vertekend beeld. Het komt bij deze groep vaak voor dat ze de vraagstelling echt niet begrijpen en veel moeilijker gaan denken dan de bedoeling is. Dit kan hele vertekende beelden geven. Vooral als een kind al geen zin in school heeft. Als voorbeeld mijn oudste op de oude school. Op verschillende Cito onderdelen scoorde ze een 4 (1 na laagste score). Toen was ze al hb getest en wist de IBer hoe met deze scores omgegaan moest worden. Dus Cito wil lang niet altijd alles zeggen. En natuurlijk gelden mijn voorbeelden lang niet voor alle (hb) kinderen. Als je specifieke vragen hebt mag je ook een pb sturen...
Bedankt voor jullie reacties weer! @Kache, ze is niet HB getest dus dat maakt het misschien lastiger. Ergens wil ik dat ook liever niet, haar onderwerpen aan van alles dat ‘moet’. Maar wellicht zou dat wel beter licht op de zaak werpen. Het versnellen is geen vereiste voor ons qua niveau, wel als we kijken naar aansluiting met andere kinderen, we willen zo graag dat ze vriendjes maakt. Qua niveau is maatwerk in de klas natuurlijk net zo prima. Fijn trouwens om even op papier te zien staan dat het inderdaad gek is dat ze het niet serieuzer nemen allemaal. @debq, Onze dochter geeft vanaf het begin uit zichzelf aan dat ze nieuwe dingen wil leren (‘waarom leer ik niet rekenen mama?’ ed), wil dolgraag de opdrachten van groep 2 doen en vraagt ook steeds of ik dat niet even met juf kan regelen. Ze is zeer leergierig en bij een eerder spelletjes traject waar kinderen zelfstandig aan de slag moesten met Loco en andere gelijksoortige spelletjes kwamen verschillende hulpmoeders naderhand naar mij toe met het verhaal dat mijn dochter alles al helemaal zelfstandig kon en begreep zonder uitleg en of ik wel wist hoe pienter ze eigenlijk was. Gek, want juf doet dit soort dingen nooit Hoewel er vorig jaar wel een paar dagen een invaljuf was die onder de indruk was van haar kunsten. Ik wijs haar er wel eens op met wat voor dingen mijn dochter thuiskomt en dan heeft ze haar tekeningen en schrijfdingetjes dus helemaal niet gezien. Ik moet inderdaad meer op mijn strepen gaan staan, maar ik twijfel soms zo aan mezelf. Maak ik me te druk, komt het niet vanzelf goed? Maar het gaat wel om mijn kind en de eventuele schade bij afwachten is geen optie.
Ik vind een 4-jarige die helemaal niet naar school wil erg zorgelijk... gezien het feit dat ze, pak en beet, nog minstens 12-14 jaar naar school moeten! Dat zou ook echt je insteek moeten zijn als je praat met juf (en IB-er), je wil dat je kind met plezier naar school gaat en daar vriendjes kan krijgen en aansluiting heeft met andere kinderen. Lijkt me een heel normale wens! En dan moet er gezamenlijk gekeken worden hoe dit bereikt zou kunnen worden. Ik heb nogmaals geen eigen ervaring met HB, maar wel met IQ-testen (leuke opdrachtjes en werkjes doen! Meeste kids vinden dit helemaal geen moeten) en dat die als 'tastbaar' bewijs soms wel meer overtuigend werkt naar school toe dat er dingen verandert moeten worden in aanpak. Aan de andere kant is een IQ-test een momentopname dat de plank ook aardig kan misslaan, dus je hebt er niet altijd wat aan (mijn zoon is jaren te hoog ingeschat omdat hij blijkbaar IQ test had gemaakt op een topdag onder precies de juiste omstandigheden, een niveau dat hij in het 'normale' leven absoluut niet kon waarmaken). Veel succes!
Wat apart (en dat bedoel ik niet sarcastisch), normaal wordt gezegd dat je met een IQ test nooit te hoog kan scoren. Dit lijkt me helemaal lastig om mee om te gaan. @wwrr je mag best op komen voor je kind. Daar is écht niks mis mee, vooral als je alleen maar je zorgen uit spreekt moet dat kunnen. IQ testen worden meestal pas vanaf 6 jaar als betrouwbaar bestempeld wanneer je het over hb hebt. Voor 6 jaar kunnen ze wel een goede indicatie geven over waar een kind op dat moment staat. Let er wel op dat als je wil laten testen je moet kijken naar iemand die ervaring heeft in het testen van hb kinderen. Voordat we Q voor de eerste keer getest hadden heeft er iemand een paar keer thuis mee gekeken en haar wat opdrachtjes gegeven om thuis te maken terwijl zij observeerde. We hebben daar toen een aantal hele bruikbare tips van gekregen. Dat kan dus ook een tussenweg zijn.
Hier een hoogbegaafde zoon, Hij kon toen hij op de psz zat al lezen en zelfs schrijven, hij had dit zichzelf aangeleerd. vanuit de psz ging hij naar de openbare school in onze woonplaats. Hij kwam in groep 1-2 , gemengde klas met veel kinderen (36). hij werd in maart 4 dus mocht toen naar school, hij kwamen een gemengde klas waarbij er dus ook kinderen waren die bijna naar groep 3 gingen, in de ogen van een net 4 jarige waren dit Grote kinderen. De juf begreep er toen ook niks van, ze nam mijn zoon voor de klas en zei " hij kan al lezen, lees maar even voor uit een boek" dat hij dit sociaal emotioneel niet aan kon leek niemand op te merken, hij was super bang en vond school daardoor niet leuk. hij was 1 van de kleinsten van zijn klas. Voorstel was om hem een klas over te laten slaan , zodat hij gelijk op niveau kon werken. Dit wouden wij ouders niet, omdat hij het sociaal emotioneel niet aankon. We waren niet echt tevreden over de school. Toch is hij tm groep 3 daar gebleven. In groep 3 kregen we te horen " uw zoon is uitgeleerd en dat uit zich in vervelend gedrag, hij gaat dan ineens zichzelf chinees leren" (er hing een chinese poster in de klas van een chinese klasgenoot" en ze liet ons een a4tje zien waar onze zoon chinese tekens had geschreven, daarnaast tekende hij op zijn werkjes als hij kaar was. ze konden hem geen extra werk bieden, dat was er niet. We zijn naar de andere school gegaan in onze woonplaats, deze overstap heeft veel los gemaakt, daar kregen we te horen dat onze jongen hoog begaafd was, de kracht moest gelegd worden op zijn manier van denken, hij denkt anders, meer in detail. En daarom mocht hij 1 keer per week naar een speciale school. daar kwamen allemaal kinderen van zijn leeftijd met dezelfde denkwijze en werkten ze aan projecten passend bij hun denkwijze. voor de rest deed hij mee in de klas en hielp andere kinderen soms of deed wat extra klusjes voor de leerkracht, verder werd hij gezien als normaal, net als de rest, hij maakte hierdoor veel vrienden, en dat was ons zoveel waard! Hij was gewoon weer kind! niet overvraagd en zijn denkwijze kon hij lekker uiten op de plusschool. op deze Plus school kreeg hij ook huiswerk, hier kon hij aan werken als hij zijn normale schoolwerk klaar had. Inmiddels wonen wij niet meer in nederland, maar wij hebben een super gelukkig jongen die nu twee talig onderwijs volgt aan het gymnasium hier in Duitsland. Hij is gelukkig en het is een zeer sociale jongen! echt super! als er iets is wat wij geleerd hebben is dat je een kind vooral kind moet laten zijn, de krachten benadrukken op een ander manier en in de klas gewoon gelijk laten zijn dan de rest. Ik ben heel blij dat hij nooit een klas heeft overgeslagen, dat zou op latere leeftijd wellicht voor problemen hebben gezorgd omdat hij geen aansluiting zou hebben met zijn klasgenoten, denk aan de pubertijd waar ze wellicht te maken krijgen met verliefd zijn, als je dan een jaar achter loopt kan dat heel veel verschil maken, waardoor een kind zich ook op dat vlak nog anders kan gaan voelen. jullie hebben nog een lange weg te gaan, want die jullie kleine is nog jong natuurlijk, mijn advies zou zijn om vooral het kind zoveel mogelijk kind te laten zijn, leren kunnen ze altijd nog
Ik herken het helaas van mezelf. Kon prima met oudere kindjes spelen maar mijn eigen leeftijd was gewoon kinderachtig. Was geen ster met alles overigens, taal gaf ik geen ene moer om topografie of aardrijkskunde had ik werkelijk een gruwelijke hekel aan. Maar gaf me iets wat ik leuk vond en ik zat als ze me loslieten binnen no-time op een paar niveaus hoger. Helaas, werd er in mijn tijd nooit wat mee gedaan. Klasje hoger...nee joh doe niet zo gek...gewoon normaal meedoen met je leeftijdsgenootjes. Basisschool en middelbare school was een hel, verveelde me kapot, motivatie werd een dieptepunt ingeschopt want overal werd ik tegengewerkt behalve door welgeteld 1 docent in al die jaren. Die merkte dat ik sterrenkunde onwijs leuk vond en liet me aanvullende dingen doen in sterrenkunde (hij was er zelf in afgestudeerd). Mijn thuishonk werd t lokaal van de assistent natuurkunde, ook zo'n sterrenkunde freak. Die twee maakten mijn leven een stuk beter. Niet ideaal, maar ik had een plekkie met mensen die me wel begrepen en konden uitdagen. Nog een docent Nederlands die middeleeuws nederlands kende, wat ik dan wel boeiend vond en een docent Engels die helemaal gek was van shakespear en tolkien dus daar kon ik ook mn ei redelijk kwijt. Schoolboeken ongeacht dat ik vwo draaide had ik in de eerste 6 weken uit, huiswerk gedaan voor t rest van t jaar. Ergste was, nou ja op zich gunstig, ik onthield t ook nog. Nieuwe boeken van t jaar erboven kreeg ik niet, aanvullende lesstof / verdieping ook niet. Maar wel een aanwezigheidsplicht...zucht, dan maar weer uit t raam kijken. Altijd de buitenstaander, altijd de "weirdo", schoolplein overgeschopt en al door de hele klas (was een christelijke basisschool) met nog een andere "weirdo" waar ik t dan goed mee kon vinden, helaas ging hij naar een andere middelbare school. Inmiddels werk ik echt in de nerdhoek van de nerdhoeken (nee helaas geen betaald proeflezer in de oxford librairy) en ik hou mn hart vast voor mn dochter. Die gaat zo snel als kan op zelfverdediging zodat ze meer zelfvertrouwen kan krijgen, alle extra's is meegenomen. Ze is nu echt een dansertje dus allicht theateropleiding ernaast waar ze lekker los kan gaan en ook weer wat vaardigheden kan leren die ze mogelijk goed kan gebruiken en we gaan heel critisch kijken naar haar school. Waarschijnlijk zal dat richting een montossori gaan tenzij de basisscholen hier in de buurt er nu wel mee om kunnen gaan aangezien de tijden wel veranderd zijn. Mijn leven had een stuk leuker geweest als ik toen: meer van me af had kunnen bijten, wat meer lotgenootjes had gehad (of beter oplettende docenten qua pesten), en vooral meer uitdaging. Uit verveling deed ik de rest van t jaar niks meer terwijl er nog zoveel boeiends te leren is! Maar dat mocht niet...Op de basisschool haalde ik rotcijfers omdat je daar de boeken toen nog niet mee naar huis kreeg en dag in dag uit een stupide programma af moest lopen, oooh wat ging die klok langzaam en die bomen had ik inmiddels ook wel gezien...Deed mn mond ook maar niet meer open want dan had een klasgenootje wel weer commentaar. Dus ik stond te boek als een stil verlegen meisje, niks is minder waar, ik zat alleen niet op de klappen te wachten buiten schooltijd of in de pauzes. Thuis deed ik mn mond er ook maar niet meer over open. Zodra er een gesprek was geweest op school werd t er toch niet beter van. Dus ik was stil, zei geen woord en vond t maar gevangenschap gedurende 14 jaar lang...Grootste troostmaatje werd de hond die had geen enkel woord nodig. Dus ja, ga in gesprek met de docenten. Tuurlijk zal je kleine ook de normale "niet leuke vakken" moeten draaien. Maar als dat gedaan is laat dr los op een hoger niveau of een aanvullend lesprogramma volgen. Kleine kinderen leren nu bijv spelenderwijs programmeren, dat bijt in de regel niet met het standaard lesprogramma maar is voor analytische vaardigheden wel super en zo heb je meer van dat soort dingen. Het is even zoeken maar iets wat past bij je kind en wat kan met de school. Docenten hoeven die aanvullingen niet te toetsen tegen hun curriculum maar het is beter dan een kind wat zich kapot verveelt in de klas omdat t niveau te laag is. Die moet je gewoon bezig zien te houden anders gaat t pitje erg laag branden en zal dat pitje vrees ik ook niet harder gaan branden bij dingen waar je kind niet zo'n ster in is.
Het was een non-verbale IQ test op leeftijd van 5 jaar bij een zeer vertrouwde onderzoeker en blijkbaar op een van zijn 'goede' dagen... zegt echt niet zo veel , al helemaal niet bij autisme. Maar toch was dit bepalend in welke soort school hij moest bezoeken, hij was 'absoluut' te slim voor ZMLK (want IQ van 84, grens tussen laag gemiddeld en zwakbegaafd), alleen cluster 4 bleef toen voor ons open... Ernstig vastgelopen aldaar, omdat hij erg overschat werd. Wat hebben we een ellende gehad van dat ene getalletje... Het is bij combinatie autisme/verstandelijke beperking niet ongewoon dat opeenvolgende IQ-resultaten dalen, omdat de kloof met leeftijdsgenoten steeds groter wordt. Toen hij ouder was kon er wel een verbale IQ-test worden afgenomen, die een stuk lager uitviel en de laatste IQ test was weer 10 punten lager (rond de grens tussen licht en matig verstandelijk beperkt). Het blijft lastige materie, IQ-testen...
ziet de juf op school ook een kind dat niet naar haar zin heeft? dat niet op school wilt zijn? ik heb met zoontje de regel: als je niet naar school wilt moet je dat aan de juf vertellen. dus samen toch naar school en aan de juf zeggen dat hij niet naar school wilt. mijn zoon vindt school echt niet leuk soms heeft hij fases van dat het wel leuk is, niet zo slecht is. maar zijn algemene houding over school is = niet leuk. al vanaf de kleuter tijd. zoontje is HB, is versneld met verrijking compacten verdieping, al jaren zo, en toch wil hij liever thuis blijven. hij voelt zich eenzaam op school zegt hij. totaal andere bezigheden en interesses, (of soms dezelfde, bijvrbeeld programmeren- maar op een totaal ander niveau) dan zijn groepsgenoten.
Of versnellen op de lange termijn wel of niet werkt, verschilt per kind en hangt van meerdere dingen af. Net zoals doubleren. Mijn moeder is op de basisschool blijven zitten en vond het vreselijk dat bij haar alles er al op en aan zat in groep 7/8 en ze al puberde en klasgenootjes amper of niet. Daarnaast is je dochter van januari en hoogstwaarschijnlijk was ze als ze in december jarig was geweest ook al naar groep 2 gegaan, dus zo groot is dat verschil niet. Ik zou zeker met school in gesprek gaan en aangeven dat ze echt niet graag naar school gaat en waarom jij denkt dat dat zo is en wat zou helpen.
Hallo, ben ik weer. Ik moet zeggen dat ik het erg fijn vind om hier wat ervaringen te horen en mijn verhaal kwijt te kunnen dus even een kleine update. Ik heb vandaag (eindelijk) een gesprek met de nieuwe juf gehad en daar ben in toch enigszins teleurgesteld en gestrest uitgekomen. De juf zegt eigenlijk dat ze op school niks uitzonderlijks laat zien en dat er sociaal-emotioneel nog ‘flink werk aan de winkel is’. Ze doet af en toe een opdrachtje met wat letters of woordjes herkennen en dat doet ons meisje dan wel goed. Maar haar concentratie (of is dat (des)interesse?) is niet genoeg om echt zelfstandig te kunnen werken. Dat herken ik totaal niet, al toen ze 2 was deed ze van die boekjes met opdrachtjes die je in de supermarkt koopt, van Frozen en zo en wanneer iets haar interesse heeft dan heeft ze juist een enorme concentratieboog. Verder hoor ik nu dat onze dochter zich gedurende de dag nergens in mengt, weinig contact zoekt en echt alleen is. Terwijl de kinderen haar wel echt leuk vinden. Uit de verhalen van onze dochter en wat wij zien van speelafspraakjes waar ze af en toe een poging toe doet, heeft ze gewoon geen klik met die kinderen en komt dat echt door een heel andere beleving, interesses en spelniveau. Ook verbaal mengt ze zich nergens in zegt juf, terwijl het de grootste kletskous is en heel graag betrokken is. In de pauzes speelt ze ook alleen of sneakt ze naar het grote plein om met oudere meisjes te gaan spelen. Daar vertelt ze heel enthousiast over. Ik vind dit heel zorgelijk, ook omdat ik weet hoe sociaal onze dame is en wat ze in het verleden al heeft meegemaakt met het missen van aansluiting. Juf schuift het op dat ze nog erg veel moet leren, ik zie dat zo anders en dat doet wel zeer. Ik heb uiteindelijk wel voor elkaar gekregen dat ze nu groep 2 werk mag doen, als dat goed gaat blijft ze in groep 2, dan mag ze volgend jaar dus naar groep 3. Ik krijg dus ‘mijn zin’, maar heb totaal niet het idee dat ze het begrijpen. Dat ze het doen om mij tevreden te stellen. Terwijl ik het juist zo belangrijk vind dat ze zien wat er echt speelt. Dat maakt me verdrietig en weer aan het twijfelen. Wat moet ik doen, wat kan ik doen? Onze dochter gaat nu zonder al te veel ‘gedoe’ naar school, maar geeft wel aan zich te vervelen en het niet leuk te vinden, lijkt eenzaam in de klas en is thuis erg gefrustreerd. Ik heb gezegd tegen haar dat mama haar gaat helpen, dat we gaan zorgen dat het beter wordt. Maar ik weet niet of ik dat kan waarmaken, en volgens juf moet ik haar er überhaupt niet bij betrekken.
Wat zei de juf dan toen je zei dat het beeld dat juf van je kind heeft helemaal niet herkende? (misschien kun je eens filmen wat ze thuis allemaal wel doet/kan en hoe ze zich uit tav school en dit meenemen naar een volgend gesprek, volgens mij is onderpresteren een bekend fenomeen toch?) Ik ken het van de andere kant, mijn zoon die in de klas alles 'perfect' deed, maar thuis compleet instortte met groot scala aan klachten (onder andere hoofdpijn, buikpijn, huilen, driftbuien, niet naar school willen, smeken of hij alsjeblief, alsjeblieft thuis mocht blijven). Dit allemaal omdat hij overvraagd werd, wat door school dus absoluut niet herkend werd. Ik kreeg pas gehoor toen ik filmpjes liet zien van mijn zwaar depressieve zoon. Toen konden ze er niet omheen dat dit een doodongelukkig kind was... Volgens mij kun je bij ondervragen dezelfde problemen zien... Sterkte!
Tja juf benadrukte alleen maar hoe zij haar ziet en dat ze het dus vanuit mij niet herkent. Daar trok ze verder geen conclusies uit. Toen ik zei dat ze thuis echt gefrustreerd was en ook duidelijk aangeeft het saai te vinden op school en niet heen te willen zei ze alleen maar dat dat haar verbaasde omdat ze op school wel blij oogt en vooral rustig en lief is. Ik heb contact gehad met iemand die gespecialiseerd is in hoogbegaafde kleuters en die heeft mijn verhaal helemaal aangehoord en vond de signalen die ik noemde juist heel kenmerkend, dat een juf daar zo totaal anders naar kan kijken is frustrerend en vandaag de dag ook wel teleurstellend. Mijn dochter filmen oid lijkt me niet handig, allereerst wil ze absoluut niet op de foto of film, stiekem gaat me ook echt niet lukken bij haar. Zou ook niet weten wat precies te filmen en wanneer. Ik laat op school wel eens zien wat ze tekent en schrijft en zo, en geef ook aan hoe ze zelf over school praat. Daarnaast heeft ze sinds een paar weken een nieuwe knuffel die opeens overal mee naartoe moet, waar ze zich als het ware achter verschuilt, een echt veiligheidje zeg maar. Zonder gaat ze niet naar school. Ze heeft nog nooit eerder een knuffel gehad waar ze zich aan hechtte, smeet altijd alle knuffel na een dag of twee weer aan de kant. Stelt zich ook ‘klein’ op zeg maar, heel ander gedrag. Dat vind ik ook wel een teken dat ze zich niet lekker voelt op school. Lichamelijke klachten herken ik ook wel, onze dochter had heel het vorige schooljaar buikpijn. Nu is ze gewoon boos. Boos om hoe je kijkt, hoe je zit of staat, boos omdat je iets net verkeerd doet of iets aan haar vraagt, ga zo maar door... en ze is ook lief en behulpzaam en gezellig hoor, maar toch echt vooral boos. En dat is zo ontzettend sneu. In de vakantie was ze zo heerlijk tot rust gekomen en sinds de eerste schoolweek is het weer mis. Wij zien zo duidelijk dat ze niet lekker in haar vel zit.
Ik zou kijken wat het beleid is voor slimme kinderen bij jullie op school. Hebben ze dat niet zou ik kijken naar een andere school. Ook omdat ik de manier hoe juf hier mee omgaat niet goed vindt. Passend onderwijs geldt ook voor de uitblinkers. Goed dat je een hb coach in de arm hebt genomen. Die kan jou en de leerkracht echt helpen met de juiste keuzes te maken.