1. HBO sportopleiding en daarna Universitair master 2. Zo'n 10 jaar in mijn vakgebied 3. In de regio waar ik nu woon liggen de sportbanen helaas niet voor het oprapen. Daarvoor woonde ik in de randstad en werk genoeg. Door 2x een reorganisatie in 3 jaar tijd en dus 2x mijn baan (met vast contract) te zijn kwijtgeraakt, ben ik nu bewust tbm sinds 10 maanden. Even rust in de tent, omdat afgelopen jaren door 2x baanverlies het ook voor de kinderen een hoop verandering was. (Weer nieuwe opvang, andere dagen etc). Nu zwanger van nr 3 en bewust thuis gebleven daardoor. Wil als baby paar maanden is misschien weer gaan studeren(andere richting) of weer gaan werken.
MB geschoold maar functie op HO niveau. Werk eigenlijk bewust juist voor de kinderen. Ik ben namelijk van mening dat het juist goed is om ook in aanraking te komen met andere volwassenen en kinderen met andere waarden en normen. De combinatie tussen thuis en buitenshuis vind ik erg fijn. Kinderen mogen best weten/leren dat het leven niet alleen om hun draait en dat er meer is in het leven dan 'mama'. Maar ik denk wat dat betreft anders dan de meesten. Onze kids zijn vanaf jongs af aan ook al gaan logeren bij opa's en oma's. Omdat ik graag wil dat ze weten/voelen dat ze zich ook bij anderen thuis kunnen voelen. Ik krijg heel erg de kriebels van ouders die vinden dat je je kind alleen het beste mee kunt geven door altijd thuis te zijn. 'Altijd thuis zijn' is wat anders dan 'er altijd voor je kind zijn'. Overigens lijkt het me wel erg lekker om thuis te zijn. Maar ik vind het dus niet beter om thuis te zijn. Xxx Kweenie
Wat fijn, al die ervaringen zo bijelkaar. Ik twijfel zelf enorm, al probeer ik het wat te laten rusten. Mijn kinderen moeten nog geboren worden! Ben post HBO opgeleid, 10 jaar relevante werkervaring en een heel ruim inkomen. Een stap terug is er niet... Dan is er weinig over van de uitdaging en de financiële vergunning als wel secundaire arbeids vw. Mijn vriend heeft een royaal inkomen, maar bedrijven opkopen en verkopen is een (risicovol) vak. En ik wil zo graag mijn eigen salaris hebben, al verdwijnt alles thuis hier op 1 hoop. Een meid hier die in de winter wel werkt en in de zomer niet obv freelance klussen, dat sprak me zo aan! Dank voor je post, het zet mij aan tot nadenken!
wat is de reden van zo graag een "eigen salaris" te willen hebben?? Verder moet je de stap zelf maken, maar gekeken naar 'zonde' van je opleiding ofzo, dat vind ik zelf onzin. Je kennis en je opleiding wordt je niet afgepakt, die blijf je altijd houden en de kinderen zijn maar heel kort klein, als je dan heel veel werkt verlies je veel kostbare tijd met hen....die tijd kun je niet meer overdoen, maar werken kan je leven lang nog.
WO bachelor, cum laude. Niet gewerkt in dat veld, wel 3jr op ~hbo niveau in een andere richting. Gestopt door de zwangerschap (contract niet verlengd). Eerste jaar bewust thuis gebleven, daarna nog 3 jaar thuis ivm ziekte. Toen dochter naar school ging begonnen met thuiswerken, na een half jaar ook 2x per week op kantoor.
Ik heb een universitaire studie gedaan en ben drs. (de bachelor en master opzet is van na mijn tijd ). Ik heb een aantal jaar gewerkt in mijn vakgebied, vond dat super leuk, maar toen kreeg ik mijn oudste en hij deed het niet goed op de creche. Ik ging hem steeds meer missen en toen ik zwanger werd van nummer twee besloot ik te stoppen. Was een heel lastige beslissing, want mijn omgeving snapte er niks van. Mijn man gelukkig wel en die heeft mij gesteund. Ik heb twee jaar volledig thuis gezeten en heb genoten! Ik ben daarna weer gaan werken, maar ik had geluk dat ik een baan vond wat ik grotendeels vanuit huis kon doen. Was fijn, maar wel continue de juiste balans vinden, maar ach, dat moet altijd . Na de de geboorte van mijn derde ben ik gestopt met deze baan, maar inmiddels hebben wij twee eigen zaken, dus ik ben toch druk genoeg , maar ik wil mijn kinderen niet naar de opvang en dat is een bewuste keuze. Maar ik besef dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Zoveel is afhankelijk van je inkomen, van hulp van eventuele opa's en oma's (heeft ook niet iedereen), het inkomen van je partner, hoe je zelf in elkaar zit etc. etc.
Hier HBO-opleiding gedaan, maar al in mn derde jaar daar wist ik dat het niet mijn ding was. Ik heb besloten het af te maken, want op dat moment stoppen zou financieel veel zwaarder zijn dan de studie afmaken. Toen gesolliciteerd.. en nog meer en nog meer.. Het was een ramptijd (de crisis was toen net op dieptepunt) om aan een baan te komen. In die tijd leerde ik wel heel goed van mezelf wat ik echt wilde. Ik schreef me in voor een MBO-opleiding BBL. Dat had ik nauwelijks gedaan of ik werd aangenomen bij een bedrijf. De start van de opleiding duurde toen nog wel 10 maanden, dus heb eerst nog 10 maandjes gewerkt. Fulltime op kantoor; totaal géén werk voor mij. Daarna dus gestart met mn MBO. Iedereen verklaart me voor gek dat ik nu MBO doe ipv HBO, maar dit past meer bij me. Mijn denkniveau is wel te hoog, dat merk ik op alle onderdelen, maar het uiteindelijke doel; daar gaat het om. Nu ben ik zwanger, in mn examenjaar. Houdt de uitdaging er in. Word de simpele opleiding iets zwaarder van Als de uk er is gaat deze wel een keer naar de psz, al is dat meer om het stukje socialiseren. Dat zal 1 a 2 dagen in de week worden. Mn vriend is wel altijd thuis (bedrijf aan huis) dus opvang is vooralsnog wel geregeld. Ik weet nog niet wat ik ga doen als ik mn diploma heb. Ik heb nog tijd van denken, al denk ik wel dat het weer buitenshuis werken word. Ik heb wel geleerd nergens verwachtingen aan te stellen. Het leven loopt zoals het loopt. Heb ik spijt van mn opleiding?: HBO --> JA, keihard. Doodzonde dat ik mijn tijd daar heb verspild en achteraf gezien past HBO helemaal niet bij me. Ik heb wel het denkniveau, maar ik doe liever dan ik denk. Ik vind de studieschuld die achterblijft dan ook doodzonde. MBO -> kleine ja. Ik moet de opleiding halen. Dat papiertje heb ik nodig om verder te komen in wat ik wil. Maar het had 10 jaar eerder zo moeten zijn.
Tuc, je hebt niet helemaal goed gequote. Opleiding en scholing is natuurlijk nooit zonde maar altijd een verrijking! En waarom ik zo graag een salaris wil, schuld gevoel denk ik? Ik kan slecht genieten van het geld van mijn partner.
er werd een aantal keer gezegd hier in het topic of mensen het niet zonde van de energie vonden die ze in de opleiding gestoken hebben...nou ik zeg dat ik dat nooit zonde zou vinden. Ik heb mijn propedeuse HBO gehaald, maar besloten daarna een MBO opleiding te gaan doen, specifiek vakgebied. Dat halen van de P heb ik nooit zonde gevonden want je raakt het niet kwijt en als ik straks weer HBO wil doen heb ik er alleen maar voordeel van. Dat schuldgevoel dat heb ik niet. Nu verdien ik ook een beetje inmiddels maar er is ook een tijd geweest van helemaal niet. Ieder zn taak in het gezin. Mijn man zorgt ervoor dat we geen financiele zorg hebben en ik regel dat hij geen zorgen over onze kinderen hoeft te hebben. Omdat ik altijd thuis voor hen ben ontbreekt het hen op dat gebied aan niks. Ze hoeven geen rekening te houden met dagen waarop papa en mama beide werken met speelafspraakjes of bso e.d. Voor mij draait nuttig zijn en je aandeel leveren niet alleen om het financiele gedeelte, maar is er zoveel meer.
6-jarige universitaire studie 3 maanden gewerkt (was al zwanger) Inmiddels ruim 3 jaar thuis en blijf dat totdat de jongste minstens 2 jaar oud is. Als ik m'n werk op zou pakken zien de kindjes beide ouders doordeweeks bijna niet, dat vinden we teveel. Of ik nog ooit aan het werk kom in m'n vakgebied, geen idee.... Dat zijn zorgen voor later, nu eerst genieten van de kindjes, mijn tijd en carrière komen wel weer (en ja ik mis het enorm en ja ik vind het soms zonde van het geld wat in de opleiding zit, maar thuis zijn vinden we nu belangrijker)
Of het zonde van het geld is, weet ik niet, het is in ieder geval veel maar je hebt de WO-kennis en denkniveau waar je kinderen ook veel aan zullen hebben. Zo zie ik het althans.
Fijn om te lezen dit! Ik ben hbo opgeleid...werk nu inmiddels 6 jaar in een andere sector 3 dagen in de week, maar eind december wordt mijn 3e jaarcontract niet omgezet in vast contract. Zit nu te overwegen om door te solliciteren of inderdaad bewust tbm te worden. Heb een zoon van 3,5 en een dochtertje van 1,5. Misschien ga ik inderdaad gewoon genieten van de korte tijd die mijn zoon nog volledig thuis is.....
@ Minigirl, dat is zeker zo, maar heb wel n hoge studieschuld die terug moet. Dat vind ik zonde en dat ik nu niet bijdraag aan de maatschappij door m'n opleiding te benutten in de sector waarvoor die bedoeld is. Maar goed, nu eerst de kindjes en later is er weer meer ruimte voor carrière en studie in praktijk brengen
Er komt een tijd dat je wel bij kunt dragen aan de maatschappij en als je dan werkt dan sluipt je studieschuld wel weer. Heb je geneeskunde gestudeerd?
Mooi om te lezen dat er mensen zijn die gewoon hun hart volgen ipv iets doen waar je (momenteel) minder gelukkig van wordt. Dus of dat nou een andere functie is of salaris of thuisblijfmoeder is. Je kennis verlies je niet zomaar. Al snap ik dat geld een rol kan spelen, want de eventuele studieschuld moet toch betaald worden. Welke functie of op welk niveau je ook bent opgeleid, hoe je bent en hoe je je voelt is het belangrijkste. Elk beroep heeft zijn eigen bijzonderheden, ongeacht niveau. Een 'normale baan' vind ik dan ook gek klinken, want wat is normaal?
Precies. ik heb geen hbo gedaan maar wel hard gewerkt voor wat ik nu bereikt heb. Voel me dan ook niks minder dan iemand met een hbo papiertje. Als ik straks ooit hopelijk kindjes heb ga ik wat minder werken maar zeker niet volledig thuis blijven. Een dag of 2 zodat ik mijn eigen ding nog heb en mijn man ook een paar dagen papadag heeft.