Hoog sensitief ervaring gezocht.

ik lees even mee.
Bij mijn zoontje herken ik ook wat dingen in hoog sensitiviteit, echter kan ik me er ook niet helemaal in vinden. sommige dingen kloppen als een bus en andere dingen totaal niet.

ik herken bij mijn zoontje ook wel dingen uit het boek temperamentvolle kinderen van eva bonsveld.

 

Vooral niet onzeker van worden. Ben zelf hoogsensitief en 2 van mijn kindjes ook. Maar het is een karaktertrek, niet iets ergs ofzo.

 

Hoog sensitief is hip, zelfs de peuterjuf weet er wat van. Weer een nieuwe kreet die we toe kunnen voegen aan onze overgediagnostiseerde samenleving..

Als ik jou was zou ik het even laten rusten. Met alle respect voor de juf van de speelzaal hoor, die ongetwijfeld veel ervaring heeft met peutertjes, maar voor de rest zou ik niet te veel van haar aannemen... Je zou er de komende tijd zelf wat meer op kunnen letten, maar persoonlijk zou ik heel voorzichtig zijn met 'stickers plakken' op je kind. Als het er eenmaal op zit, ben je er niet zomaar vanaf. Zoals ik je verhaal lees was je zelf nog niet veel opgevallen aan je kind en was je er ook niet op die manier mee bezig..dan zou ik het zeker naast me neerleggen.

Wil niemand voor het hoofd stoten waarvan het kind echt gedragsproblemen, leerachterstand of wat dan ook heeft. Maar tegenwoordig willen we allemaal zo graag alles een naam geven. Vroeger was een kind misschien gewoon wat drukker en de ander een dromer, maar mochten ze gewoon zichzelf zijn. En anders komt het wel door de vaccinaties, ieder zijn ding maar ik doe er niet aan mee..

 

Mijn oudste heeft ook veel karaktertrekken die kant op.. We hebben er verder niks mee gedaan qua "externe hulp".. Wel hebben we hem zelf wat meer moeten begeleiden met dingen waar hij tegenaan liep. Maar ik zeg altijd: het ene kind heeft hulp nodig bij lezen, andere bij rekenen, en de mijne met zijn sensitiviteit. Nu is hij 9 en heeft hij veel geleerd en worden de karaktertrekken minder extreem. Hij viel als peuter wel op het randje van een diagnose (autisme/add ofzo), maar dat is nu echt niet meer aan de orde..

De juffen op school hebben hem daarin ook kunnen begeleiden. Hij heeft op school veel ruimte gekregen om te kijken naar anderen om ervan te leren en zich veilig te voelen en minder druk op cognitief. Toch scoorde hij wel bovengemiddeld. Dat was een montessori, daar was echt ruimte voor je veilig voelen in de klas.

Leuk zo'n opmerking, maar wat doen zij daarmee? Waarin zien ze dan? Zie jij zelf ook die dingen? En heb je het idee dat je er "iets" mee moet?

 

Waar baseert ze dat dan op?

Bij zoontje viel het eerste half jaar op de psz de term autisme een paar keer, wij noemden het 'onzekerheid en de kat uit de boom kijken' maar werd er ook wel wat onzeker van...na de zomervakantie kwamen ze er op terug en noemden ze het ook 'onzekerheid/de kat uit de boom kijken'.

Ik zou er op dit moment ook niks mee doen, zeker niet als jullie je zoontje daar niet in herkennen...

 

Hoogsensitief zijn is helemaal geen sticker of label, maar wat Suus ook zegt een karaktereigenschap. Wel handig om te weten in bepaalde situaties, ik ben ook heel blij dat wat mijn jongste 'heeft' een naam heeft, weet nu beter hoe ik met haar om kan gaan en het verklaart gewoon een hoop. Maar verder heeft ze geen extra begeleiding nodig ofzo.

 

Je hoeft inderdaad niet op ieder kind een sticker te plakken dat is ook niet goed.
maar als ik hier van mensen tips lees, of mensen die ervaringen delen kan dat mij soms wel helpen om mijn kind goed op te voeden en te begrijpen.
Bij ons werken bepaalde handelingen die voor sommige moeders heel normaal zijn namelijk absoluut niet, dan is het fijn als je begrijpt waarom je kind anders is, en in welke dingen je juist kunt helpen. of hoe ik in situaties moet handelen.
Ook merk ik dat juist bij ons een KDV juf een andere kijk heeft op ons kind, ik heb maar 2 kinderen, totaal niet vergelijkbaar met elkaar, maar als je naar een groep van 10-15 kindjes kijkt, dan zijn ze allemaal anders, maar bij sommige springen er toch echt dingen uit. dan is het in mijn ogen fijn als ze dit aangeven, dan kun je dat naast je neerleggen, en afwachten, of zelf verder kijken of je er iets mee kunt.

 

Sorry zonder quote maar ik reageer even op bovenstaande twee reacties.

Ik denk dat ieder kind zijn eigen benadering vraagt en dat wat werkt voor élk kind anders is. Niet omdat het een 'naam' heeft.Zoals jullie het nu stellen zeg je letterlijk, mijn kind heeft een aangepaste benadering nodig, maar over alle andere kinderen kan een standaard sjabloon wat betreft opvoeding en daarmee klaar. Nou sorry (en sorry voor TS want dit heeft niets te maken met haar vaag) ik heb drie kinderen, zonder 'diagnose' en ze hebben allemaal een andere aanpak nodig, hebben op hun eigen manier behoefte aan sturing en begeleiding. In een groep springen er altijd een of meerdere kindjes uit. Maar over een half jaar kunnen dat, binnen eenzelfde groep, weer andere kindjes zijn. Onze kleintjes maken namelijk allemaal ontwikkelingen door, en dat kan nog wel eens grillig verlopen. En dus naast dat ik er niet zo in geloof, al die termen: het is gewoon een feit dat het begrip 'hoog sensitief' sinds een aantal jaar ineens overal opduikt en gebruikt wordt terwijl het daarvoor zo goed als onbekend was. Maar goed, als het jullie er bij helpt je kind beter te begrijpen zal ik de laatste zijn die zal zeggen dat het niet goed is. Maar nogmaals, hrt was even mijn visie op een peuterjuf die in mijn ogen wel even heel makkelijk zo'n kreet eruit gooit, en vervolgens een moeder met grote vraagtekens achterlaat. Ik vind dat hier veel voorzichtiger mee omgesprongen moet worden...

 

Klopt, met termen gaan roepen is niet meteen nodig. De juf had ook kunnen vragen dat hij heel gevoelig is en of ts dat ook herkent als haar zoont thuis is. Hoogsensitief klinkt meteen zo zwaar en klinkt als een stempel.

En het klopt dat elk kind een andere benadering nodig heeft, maar bij hooggevoeligheid is het bijvoorbeeld wel fijn om te weten waarom een kind snel huilt, zodat je niet te snel boos wordt. Toen ik over hooggevoeligheid las voor de eerste keer herkende ik zoveel, dat het voor mij duidelijk werd dat ik op mijn jongste niet te snel boos moet worden en niet te snel moet zeggen dat ze zich aanstelt. Sindsdien zijn er hier veel minder frustraties. Daarom is het wel fijn dat het een naam heeft, daar kan je namelijk op googlen

 

Ik vind je reactie erover wel erg negatief. Nergens lees ik dat de peuterjuf graag een stempel wil plakken. Haar observatie isws dat hij gevoeliger reageert dan andere kinderen op iets. Ja dat had ze ook zo kunnen zeggen, maar er is nu eenmaal een term voor.
Nergens haal ik eruit dat ze het negatief bedoeld oid.
Onzeker is ook een term voor een bepaalde eigenschap, of moet je dan zeggen: niet zo zeker van zn zaak...

Ts, je hoeft er verder niks mee. Het is zoals snoopy en suus zeggen een karaktertrek, net zo goed als je mensen benoemt als spontaan of gereserveerd.
Je kunt er rekening mee houden in de benadering naar je kindje toe.

 

ik ben juist met nummerzoveel wel eens en vind het goed dat je dit hier opbrengt. Ik vind het ook echt geen positieve ontwikkeling dat er tegenwoordig zoveel meer diagnoses (al dan niet officieel) worden gesteld bij kinderen. Ik vraag me soms ook af in wiens belang dit is, van het kind of van de ouder..?

 

Volgens mij schrijven meerderen hier al dat het fijn is om te weten hoe je als ouder met je kind om moet gaan als het kind een bepaalde karaktertrek heeft. Dus dan is het vooral in het voordeel van het kind. Want ouders snappen hun kind beter en de juffen trouwens ook. En zoveel meer diagnoses valt denk ik wel mee, ik ken verder helemaal geen hoogsensitieve kinderen, zo heel vaak komt het eigenlijk ook niet voor heb ik het idee.

 

Het gaat toch helemaal niet om een diagnose hier. Een peuterjuf meldt dat het kind wat meer gevoelig is dan gemiddeld...sommige kinderen zijn drukker of meer verlegen dan gemiddeld.

En hoe kom je erbij dat er veel meer diagnoses worden gesteld tegenwoordig?? Meer dan wanneer?? 30/40/50 jaar geleden...ja toen waren kinderen met ADHD gewoon vervelend. En autistische kinderen werden als gehandicapt gezien...het lijkt mij in ieders belang dat we nu meer weten en meer kunnen benoemen.
En geloof mij niemand plakt voor de lol een label op zn kind....dat is puur en alleen om de juiste hulp voor je kind te kunnen krijgen. En sowieso is het niet zo eenvoudig als jij het doet voorkomen.

 

hoogsensitief is niet een eigenschap zoals introvert of verlegen, net zomin als autistisch een eigenschap is (het zijn wel allemaal bijvoeglijk naamwoorden).
een karaktertrek zou zijn als je zegt dat het kind wat gevoelig lijkt te zijn voor bepaalde dingen (veranderingen bv). Net zoals nummerzoveel al zegt kijk je bij het kind hoe het in mekaar steekt en pas je je benadering en opvoeding daarop aan. Dat vind ik zoals jullie zeggen in het belang van het kind. Of het kind wel of niet hoogsensitief is of gewoon gevoelig in bepaalde situaties, is dan toch niet meer van belang in je benadering?

een label kan de ouders en kind helpen, maar kan een kind (op de lange termijn) ook onzeker maken: 'er is iets mis met mij'. of 'ik kan niet veel, want ik heb x', of kan het onnodig in een slachtofferrol plaatsen 'ik kan hier niets aan doen, want ik heb x'

 

Dat betekend hoogsensitief toch ook: dat je wat gevoeliger bent
Ik vind dat dus juist een karaktertrek. Eerder werden die kinderen wellicht als zeur of watje afgedaan. Nu is het duidelijk dat sommige mensen juist wat gevoeliger zijn. Als dat extremer is dan kom je uiteindelijk ws bij autisme uit...maar daar zit nog wel wat tussen. Net zo goed als een kind met veel energie niet direct ADHD heeft.

En met een label houdt het niet op...er is geen ouder die zegt: zo jij heb AD(H)D of autisme...en daar houdt het op.
Net als elke ouder probeer je je kind te begeleiden, dat stopt niet ineens als je een diagnose hebt...integendeel.

 

nee hoor, als je hoogsensitief/hooggevoelig bent, ben je veel meer dan alleen wat gevoeliger zoals jij het beschrijft:

Wat betekent het dat je hooggevoelig bent? | Hooggevoelig

ik ben van mening dat het altijd belangrijk is om kritisch te kijken naar het belang van een diagnose stellen (wat verandert er nu echt doordat je een diagnose hebt? de karaktereigenschappen blijven bestaan, met of zonder diagnose. De manier waarop je ermee omgaat is waarschijnlijk ook hetzelfde). Ik vind het echt een maatschappelijk thema waar het goed is om aandacht aan te besteden.

 

1 op de 5. Dus je kent er een hoop
Het lijkt hier soms wel of mensen geloven dat ze niet normaal met iemand om kunnen gaan als er geen sticker/handleiding bij zit.

Onze peuterschool doet daar gelukkig niet aan mee. Als iets opvallend buiten de normen valt dan benoemen ze gewoon de eigenschap, zonder 'diagnoses'.

 

Er is bij het kindje van ts toch ook nog helemaal geen diagnose gesteld, de juf van de peuterspeelzaal heeft aangegeven dat het lijkt alsof het kindje hoogsensitief zou kunnen zijn. Dan kun je daar als ouder je toch eens in verdiepen wat TS nu doet, ze vraagt om ervaringen en punten van andere ouders waarop die zien dat hun kindje hoogsensitief is.
Om hier nu dit hele topic verder te gaan over het wel of niet plakken van stempels enzo is toch niet waar om gevraagd is.

 

Het geeft mijn dochter juist zelfvertrouwen, dat we inzien dat het gevoelig zijn wat zij heeft niet 'normaal' is. In die zin niet normaal, dat de meeste mensen niet zo gevoelig zijn. Dat zij snel moet huilen, maakt haar geen huilebalk, daar kan ze gewoon niets aan doen, het idee dat ze er niets aan kan doen maakt haar veel zelfverzekerder.
Doordat hooggevoeligheid veel bekender wordt, maakt het gelukkig een stuk makkelijker. Een juf snapt meestal meteen wat ik bedoel als ik zeg dat ze hooggevoelig is. Daarom ben ik wel blij met dat 'label', wel bestaat. Want het is wel iets anders dan soms heel gevoelig zijn.