Heel er bedankt voor jullie reacties. Ga het naast me neer leggen want wij zien eigenlijk niets wat over een komt met de verschillende symptomen van hsp. Hou het in mijn achterhoofd zodra er wel dingen op gaan vallen. Ga nog wel om uitleg vragen bij psz
Ik denk dat die leidster bedoelde dat hij een soort 'sensor' heeft voor het aanvoelen van anderen, een zesde zintuig wat je eerder al schreef. Wat ze verder nog meer denkt te zien zou je eens moeten vragen, maar ik denk dat ze er veel te veel van maakt.
Van wat ik ervan lees lijkt het mij ook meer karakter dan een 'aandoening'. Ik herken eigenlijk heel veel bij mijn dochter, behalve bij schrikken die harde geluiden dan. Want dat vindt ze prima, overigens herken ik er ook een hoop bij mezelf in! Dus misschien ben ik ook wel hoogsensitief..ik kan er erg goed mee leven en heb een hoog empatisch vermogen dat ik niet zou willen missen en heel nuttig is in mijn werk.. Ik leg mijn dochter vaak wat extra uit, ook als er veranderingen zijn, dan is ze vast voorbereid, ze begrijpt heel erg veel voor haar leeftijd. Ik moet zeggen dat ik haar heel goed aanvoel daarin (mijn hooggevoeligheid? ). Ik denk dat je er wat van kan lezen over hoe je ermee om kan gaan, mogelijk helpt dat om dingen wat makkelijker te maken maar er verder niet een te groot iets van maken moet! Dislectie is imo juist wel fijn om te weten.. die kinderen kunnen nl met een reden minder goed meekomen (en dat is dus niet intelligentie) en presteren daardoor mogelijk onder hun niveau (wat weer andere gevolgen met zich meebrengt)..
Voor nu naast je neer leggen en afwachten wat ze denken en hoe ze er bij komen. Bij ons kwam het CB met de term hooggevoelig. Onze uk heeft verschillende opvallende dingen die los misschien niks apart is maar samen anders dan gemiddeld. Kijkt sinds geboorte in je ogen en in de cameralens, elke sprong was duidelijk aan te geven. Veel wakker midden in de nacht, snel te troosten maar moest echt bij mama zijn. Vroeg (vraagt) veel aandacht, alleen spelen was tot 2 jaar nauwelijks. Betrokken bij alles wat je doet. Bij pijn/ongemak/ verdriet ook echt verdrietig maar snel te troosten.praat van smorgens tot savonds. Ondertussen bijna drie. Grote woordenschat, hij wil van alles weten, ziet en hoort alles, als ik verdrietig ben of niet lekker in mijn vel weet hij dat en vraagt dan wat is er nou mama. Laatst had ik een bloedneus en haalt dan een doekje voor je op en ook als je pijn hebt. Ben je verdrietig of heb je het koud zegt hij kom maar bij mij en krijg je een dikke kus en knuffel en klopt hij zachtjes op je rug. Hij vind het vreselijk als een ander kindje huilt en zeker als het een vriendinnetje is en gaat ook troosten. Een label is een groot woord maar je moet het zien als richting waar je naar kan zoeken, voor ons was het juist dat het veel verklaarde en je makkelijker kan begrijpen.
Klinkt echt als mijn dochter.. Het ene kind is natuurlijk ook gewoon gevoeliger/empatischer dan de ander.