Nou vandaag een drama op zwemles, met kleding aan zwemmen. Huilen gillen niks hielp. Dan voel ik me zo machteloos, lief zijn, geduldig, boos worden... De juf pakte haar over een heeft haar aan haar hand het water in laten springen. Toen was het goed. In het vorige badje heeft ze week met tshirt gezwommen dus hem suf. Na het zwemmen zei ze, heb ik ff goed gedaan he?! Ben alleen wel twee keer het zwembad in Gelopen omdat ze in paniek terug kwam. De juf heeft het gelukkig goed aangepakt dat was wel fijn. Er zijn alleen om momenten dat mensen het niet begrijpen of denken wat ga jij soft met je kind om.... Zo dubbel. Hoe gaat het met jullie kindjes?
O ik denk dat dat hier ook gaat gebeuren. Mijn zoon heeft het er nu al over dat hij dat echt niet gaat doen. Hij zit pas 4 maanden op zwemles, is voorlopig nog helemaal niet nodig . En soft ga je heus niet met je kind om, als je boos wordt versterk je de emotie alleen maar. Hier op het moment een superslecht luisterende kleuter. Die nu nog meer vragen stelt omdat hij niet naar het antwoord luisterd :x.
Hhaha zo'n dochter van 8 heb ik, maar dat heeft ze van haar vader, die heeft ADHD. Maar er zijn er nu doorheen ze vond het naderhand onzin dat ze bang was. Het ging de laatste tijd eigenlijk heel goed en schrok van de "terugval".
Ja "mooi" is dat toch dat ze het zelf dan onzin vindt om bang te zijn, pfff. Ik merk dat ik dat zelf wel pittig vind. Na een heel drama, allerlei uitleggen, voordoen, enz, dat mijn zoon dan zegt "o dat was een makkie". Dat kost mij veel energie. Heb je dat ook?
Nee ben eerder blij dat het meeviel en ze dan weer lekker in haar vel terug komt. Maar voordat ik wist waaraan het lag had ik het wel. Ik gebruik het ook om een volgend moeilijk moment om te buigen. Weet je nog, toen vind je het ook zo vreselijk spannend en toen viel het heel erg mee, weet je dat nog?! Meestal Helpt het haar op een volgend moeilijk moment. Nu ik weet wat ze heeft kan ik er wel beter mee om gaan.