Tegenwoordig zijn de Leonardoscholen ook in opkomst. Dit is speciaalonderwijs maar dan voor hoogbegaafde kinderen die compleet vastlopen in het reguliere onderwijs.
verhaal van jouw zoontje herken ik heel erg in mijzelf toen ik klein was (iig wat ik hoorde van mijn ouders). Met 4 jaar kon ik vloeibaar lezen, en geen kinderverhalen maar gewoon de krant. Ik was totaal niet geinteresseerd in spelletjes waarbij je vies werd, en met gym was ik altijd een ramp. Daarnaast heel rustig, verlegen meisje, had veel moeite om met andere kindjes te spelen, ik weet nog dat ik me afvroeg wat ik ze in godsnaam kon vertellen... Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Met 6-7 jaar liep ik redelijk in de pas met andere kindjes. Ik was wel (t/m HAVO) een van de beste leerlingen in de klas, maar niet uitzonderlijk. Moest ook gewoon mijn best doen voor de leerstof. En op sociale vlak is het ook prima gelukt hoor! Heb volkomen normale jeugd gehad, dus hopelijk gaat jouw zoontje op gegeven moment ook 'gewoon' in de pas lopen. En wordt hij een lekker slim kereltje met een speels kantje
klopt, en dan nog is testen erg lastig... vooralsnog hoef je er niet zoveel mee. Volg je kind gewoon, stimuleer het op z'n eigen niveau en dan kom je er vanzelf een keer achter of ie hoogbegaafd is of niet. Hier overigens ook een snelle dame die zeer wijs uit haar ogen kijkt (en dat krijgen we ook voortdurend te horen). Tja, de kans is dat ze hoogbegaafd is (ik ben dat zelf naar alle waarschijnlijkheid en mijn man heeft ook een hoog IQ (maar is niet hoogbegaafd, want dan moet je behalve een IQ van 130 of hoger ook leergierig zijn en dat is hij als kind dus nooit geweest ). Verder speelt Thirza ook liever met speelgoed van de twee andere kids, maar dat zegt denk ik helemaal niks. Daar zitten gewoon ook meer frutsels en details aan, (ze is hier helemaal gek van litle petshop van grote zus en de lego van grote broer). Maar je kunt daar op deze leeftijd niets zinnigs over zeggen dus...
@adi: jeetje, even helemaal off-topic, maar een drieling! En wat een kleintjes zeg, bij de geboorte! (NIet zo gek bij 31 weken natuurlijk). Maar zat ff op te tellen, en jemig: ze waren met z'n drieen bij elkaar nog niet zo zwaar als Thirza in d'r eentje, (nouja, die was ook wel echt groot: 4330 gram). Nouja, was even verbaasd... Lijkt me trouwens een enorme klus, een drieling! (Was hier bij de eerste echo echt zo blij dat er maar 1 zat ).
Klopt, ik was dus zo'n kind dat door m'n intelligentie geen aandacht kreeg, (zat dan ook in een klas van 43), en was vreselijk ondergestimuleerd. Zo miste ik totaal de uitleg over breuken en dacht m'n meester dat ik dat niet snapte. Kreeg ik uiteindelijk toch individueel uitleg en na een halve zin dacht ik: O, is het zo simpel? Ik was gewoon volledig weggedroomd bij de klassikale uitleg omdat dat veel te langzaam ging... (en zo ging dat dus met veel meer dingen). Heb mezelf dus voorgenomen dat bij mijn eigen kids in de gaten te houden en daar idd actie op te zetten als er op school te weinig aandacht voor is, (maar de school hier het dichtste bij is dalton-onderwijs, dus zal wel meevallen straks ).
Zoals het er nu uit ziet komt Kylian in een klas van ongeveer 20 kindjes te zitten. Dit is een gewone school (christelijk) en er is ons al verteld dat ze niet alleen de kindjes die 'zwakker' zijn uit de groep halen voor extra aandacht maar dat ze dit dus ook doen met kindjes die 'sterker' zijn. In maart hebben we nog een persoonlijk gesprek waarin we verder kunnen praten over dit onderwerp. En dat is toch al lastig want het is een vermoeden die wij hebben. Daarbij probeer ik Kylian zoveel mogelijk te stimuleren met de dingen waarmee hij moeite heeft zoals de grove motoriek. Spelen met andere kinderen doet hij trouwens wel (met dank aan de peuterspeelzaal), het valt wel op dat hij de drukkere kinderen mijdt en zijn buurjongentje (die ontzettend druk is) vind hij wat minder maar goed. Wat ik dan wel weer leuk vind is dat , als er kinderen bij ons op het veldje aan het voetballen zijn hij er zo tussen vliegt en mee doet, klein detail is het dat deze kinderen minsten 6 jaar ouder zijn dan hem en hij mag ook gewoon meedoen. Hij wordt gewoon bij een team ingedeelt ook al is het enige dat hij doet met ze mee rennen en de bal uit de bosjes halen Misschien zit ik er wel te boven op omdat ik zie hoeveel moeite mijn zwager heeft met de normale omgang met mensen, hij snapt dat gewoon niet. Groetjes Anita
Dit zei mijn moeder ook al. Had het met haar er over vanmiddag omdat mijn zoon ook heel slim is en erg voorop loopt met alles. Mijn moeder zei ook al hopelijk is hij niet hoogbegaafd maar gewoon Slim/Begaafd want hoogbegaafdheid is niet een pretje vooral als het kinderen zijn.
Als volwassene ook niet hoor (Maar dan kun je er in ieder geval wel zelf wat aan doen om met de problemen die het met zich meebrengt, om te gaan).
Die uitdaging is inderdaad wel belangrijk. Dat kan gelukkig ook op een gewone school worden bewerkstelligd. Ik had een school die extra materiaal klaar had liggen voor 'snelle' kinderen (dus niet perse hoogbegaafd). Ik ben op een bepaald vlak hoogbegaafd (getest dmv de WAIS) en had inderdaad ook al een halve zin voldoende om rekensommen (en later wiskundeopgaven) te begrijpen waardoor ik snel klaar was met mijn opdrachten. Ik ging daarna gewoon verder in een ander boek speciaal voor de 'snelle' kinderen. Ik beschouw mezelf verder niet als hoogbegaafd overigens. Ik ben analytisch erg sterk, maar qua taal weer wat minder. Gemiddeld genomen ben ik dus 'begaafd', wat de meerderheid van de universitair geschoolden zijn.
Op het middelbaar onderwijs is het vaak nog wel te doen als je zeer begaafd of hoogbegaafd bent. Je kunt bijvoorbeeld 10 vakken doen op een gymnasium (als dat in de buurt zit) e.d. Maar de lagere school is vaak wel een probleem. Het programma is niet toereikend voor hoogbegaafde kinderen (uitgezonderd de Leonardoscholen en het particulier onderwijs waar je soms je vraagtekens bij moet zetten...). Dalton of Montessori onderwijs is zeker niet altijd geschikt voor hoogbegaafden. Mijn neefje gaat dan bijvoorbeeld alleen nog maar lezen en zal niet snel zijn taken oppakken naast lezen en als hij ze na stimulatie wel oppakt, dan doet ie ze minimaal zodat hij tijd overhoudt om te lezen! Voor mijn neefje is het juist belangrijk dat hij gestimuleerd wordt om te sporten en vooral z'n best te doen OOK als hij denkt dat hij niet de beste kan zijn. Hij heeft faalangst en manipuleert anderen om medelijde met hem te hebben zodat hij dingen niet hoeft. Zo hoeft hij dan niet te zwemmen in het koude bad, mee te doen met sportkids etc. Terwijl voor hem juist de uitdaging DAAR ligt. Onderwijs is maar een deel van de uitdaging. Voor mijn zus was het makkelijk... Die heeft in de eerste 14 jaar van haar leven 3 nieuwe talen moeten leren en dat heeft ze dan ook gedaan zonder verlies van schoolontwikkeling etc. Door de verhuizingen was zij altijd gestimuleerd om te blijven denken. Daarnaast heeft mijn moeder ongelofelijk veel tijd in haar (en mij trouwens ) gestoken. Ze MOEST op een teamsport, ze MOCHT op andere dingen etc etc. Nee, het leven van een hoogbegaafde is niet gemakkelijk. Als kind niet en als volwassene ook niet maar als je geleerd hebt om je sociaal te gedragen etc etc dan lukt het wel!
Hier mijn ervaring, officieel ben ik ooit hoogbegaafd 'verklaard', maar ik heb altijd heel erg ondergepresteerd. Ik wilde niet opvallen, ik wilde gewoon hetzelfde zijn als de rest. Vooral de pubertijd was een drama. Als kindje was ik niet ontzettend vlot, alleen ik praatte al heel snel. En al heel snel goede zinnen, na papa en mama was mijn eerste woord... 'boormachine'. Dat was dus misschien wel een beetje apart Ik zie in mijn zoontje daar misschien wel iets van terug, hij praat al heel veel en zei al met 8 maanden een paar woorden en nu een stuk of.. 10? En ik ben er niet bewust mee bezig geweest ofzo, zodra ik een klank maakt doet ie het meteen na. Ook maakt hij een soort zinnetjes (woef bah), als de hond hem wil slikken bijvoorbeeld. Zijn grove motoriek is echt niet opvallend, hij kruipt amper, trekt zich net een beetje op.. en ik zie hem echt nog niet lopen voor ie een jaar is hoor Ik ben er eerdaags als hij naar de basisschool gaat wel wat alerter op, misschien dat hij er meer mee kan bereiken dan z'n mama, als het al zo is En ach, hij is voor mij nu al de leukste, knapste, liefste baby ter wereld natuurlijk haha. Of ik het wel of niet leuk zou vinden als hij deze 'handicap' heeft weet ik niet, ik denk dat je er heel veel mee kan bereiken als het goed aangepakt wordt. Helaas ben ik zelf van gymnasium uiteindelijk naar het mbo gestuurd. En als ik in groep 7 en 8 klaar was met mijn werk dan mocht ik hooguit de juf bij de kleuters gaan helpen. Dus voor mij heeft het eigenlijk nooit zo positief uitgepakt. Ik vind het eigenlijk wel al erg vroeg om er bij een baby al bewust mee bezig te zijn. Die ontwikkelen zich heus wel in hun eigen tempo en stimuleren doe je toch op hun eigen niveau lijkt me.
Ik was vroeger een begaafd kind, dat al kon rekenen en schrijven in groep 1. Geen woorden als boom, maar woorden als ambulance en winkeliersvereniging. Ik mocht groep 3 overslaan (mijn ouders hebben dit tegengehouden omdat ik toch al een hele vroege leerling was). In groep 3 kreeg ik extra werkjes ed. Ik blinkte er altijd uit op de basisschool, in de loopt der tijd is het helemaal bijgetrokken en was ik niet meer zo leergierig als dat ik als klein meisje was. Nu heb ik een gemiddeld IQ en ben ik blij dat ik na heel veel omwegen mijn HBO diploma heb gehaald 1 1/2 jaar terug. Ook mijn broers waren vroeger snel. De ene liep met 9 maanden en ander sprak al 2 a 3 woorden achter elkaar op zijn eerste verjaardag. En ook dat zijn geen hoogbegaafde mannen geworden.
Geen. Ik bedoel het particulier onderwijs. Over het Leonardo onderwijs kan nog weinig gezegd worden: is te jong.
Mijn vraag kwam met name omdat ik toch binnenkort moet kijken voor de oudtse qua basisshool en ik mij erg heb verdiept in soorten onderwijs. Ik wil ze uiteraard graag bij elkaar op school hebben en daardoor wil ik wel weten wat goed bij hun ontwikkeling past. Ik hoop er overigens niet op, ik was ook altijd een 'uitzondering' op school en liep altijd voor en dat was niet bepaald leuk.
Vorige week een gesprek gehad op de peuterspeelzaal en tot mijn grote opluchting wil Kylian daar alleen maar spelen, spelen en nog eens spelen. Als ze iets met cijfers doen (een puzzel) of met letters dan zegt hij dat ken ik al lang en gaat verder met spelen. En daar ben ik zo blij mee omdat hij in het begin alleen ging zitten spelen, maar hij speelt nu met de anderen en bijt ook van zich af als iets afgepakt wordt ipv dan maar ergens anders te gaan spelen. En hij heeft zowaar geknutseld, het heeft ze veel praten gekost en hij moest constant gerustgesteld worden dat hij als zijn handjes smerig waren hij ze mocht wassen maar hier hangt nu een prachtige sneeuwpop. Groetjes Anita
Ik wil even opmerken dat hoogbegaafdheid niet vastgesteld kan worden op puur alleen een hoog IQ. Er komt veel meer bij kijken... Denk aan creativiteit en het goed kunnen oplossen van praktische problemen. Ik werk als ontwikkelingspsycholoog in een orthopedagogenpraktijk en ik kom geregeld kinderen tegen die een IQ op begaafd niveau hebben. Ouders gaan er dan vaak vanuit dan hun kind ook echt 'hoogbegaafd' is en vinden het vaak een tegenvaller als dat niet zo blijkt te zijn. De echte hoogbegaafde kinderen die we tegenkomen, zijn niet persé vlot in het bereiken van de motorische mijlpalen. Groetjes, MissX
Oh leuk heb er een stukje uitgehaald en even commentaar erbij zetten met betrekking tot Kylian Groetjes anita
janneke21, het is heel jammer dat je je hoogbegaafdheid niet positief kon inzetten en t niet leuk vond om beter te presteren op school dan de rest. maar ik vind dat je n beetje vreemde idee heeft over hoogbegaafdheid. hoge iq, of hoogbegaafdheid zijn vaak niet het probleem wanneer n kind zich buitengesloten voelt en eigen vermogens als een sociale handicap ervaart. vaak is er iets anders aan de hand. ik heb een familie vol met hoogbegaafde mensen met verschillende talenten. sommigen van ons hebben problemen gehad met aanpassing binnen een groep kinderen met gewone IQ anderen weer niet. juist heel sociaal en aktief. sommige kinderen rennen harder dan de andere kinderen maar dat is ook nooit n reden om zo ongelukkig over te zijn. het leren van bescheidenheid helpt heel veel. en leren rekening houden met de beperkingen van de ander. maar als je rond loopt met een harnekkige gevoel van 'ik ben zo anders dan de rest', of ideefixjes van 'ik heb problemen omdat ik hogere IQ heb dan de rest', 'ik voel me buitengestolen omdat ik beter ben dan de rest'. 'ik heb weinig bereikt omdat ik juist intelligenter ben dan de rest' zijn gewoon de zaken die niet verklaard kunnen worden vanuit de hoogbegaafdheid. maar vanuit andere problemen waardoor de werking van de intelligentie verkeerd wordt gekanaliseerd. hoogbegaafde mensen zijn niet persee nerds of buitenbeentjes en ze zijn vaak ook sociaal, meelevend en vriendelijk. als het goed is merk je ni eens of iemand hoogbegaafd is zonder zijn/haar prestaties te zien. als je kind straks hoogbegaafd verklaard wordt moet je ervoor zorgen dat hij ook vriendelijk, uiterraarrd bescheiden en sociaal is. en hij moet leren zijn gedachten en emoties uit te drukken. maar eerst moet je je eigen vaste ideeen(vooroordeel) over intelligentie in je eigen omstandigheden veranderen vind ik. en eerder leren kruipen is geen teken van hoogbegaafdheid. eerder woordjes leren, leren praten zijn ook geen tekennen van hoogbegaafdheid. het kan ook zo zijn dat hij of zij een kletser is. wat iemand zegt is belangrijker dan 'kunnen praten' groeten!