@ belize: jouw post komt op mij over alsof hoogbegaafd zijn geen probleem is, maar (een gebrek aan) sociale vaardigheden. En dat je die gewoon kan leren. Ik wil een ander oogpunt aandragen. Ik ga uit van de stelling dat je als hoogbegaafde vaak anders denkt dan niet-hoogbegaafden. Daarmee is het moeilijk om aansluiting te vinden bij kinderen van je eigen leeftijd. Het verschil in ontwikkeling kan ervoor zorgen dat je ook niet over dezelfde onderwerpen wil praten, of dezelfde spelletjes wil doen. Op die manier is het moeilijk om sociale vaardigheden in je jeugd op te doen zoals andere kinderen dat ook doen. Daarmee kom je tot hetzelfde resultaat: een hoogbegaafd kind met slechte sociale vaardigheden, maar de achtergrond is anders. Verder schrijf je dat het jouws inziens kwalijk is wanneer er een kind duidelijk gemaakt wordt dat het hoogbegaafd is omdat dit als reden voor allerlei problemen kan worden gebruikt die naar jouw mening een andere oorsprong hebben. Dat is voor mij aanleiding om het volgende stukje persoonlijke ervaring neer te zetten. Ik ben zelf hoogbegaafd en heb nooit veel aansluiting gevonden bij leeftijdsgenoten. Ik begreep hen niet, zij begrepen elkaar wel, dus de conclusie die mij restte was dat ik dan wel erg dom moest zijn. Ja, ik deed het goed op school, maar niet uitzonderlijk goed. Ik vond de stof echter zo makkelijk dat mijn overtuiging was dat anderen niet zulke hoge cijfers haalden omdat ze rottigheid uithaalden in de klas of omdat ze het niet de moeite waard vonden om hun best te doen. Ik was immers dom. Ik kwam er op mijn 21ste toevallig achter dat ik hoogbegaafd ben en ik had het graag geweten. Die wetenschap dat ik anderen vaak niet goed begrijp omdat ik anders denk dan hen, had een heel andere interpretatie gegeven aan de ervaringen uit mijn jeugd. Namelijk een veel minder negatieve. Dit om iets tegenover jouw stukje te zetten waarin je naar mijn idee pleit voor het niet vertellen, of zo weinig mogelijk ruchtbaarheid geven aan hoog begaafd zijn.
hallo mummy! mijn stukje was een reactie, geen pleidooi. en het staat nergens dat ik zeg dat je aan je kind niet duidelijk maakt dat hij/zij hoogbegaafd is. niet vertellen of zoiets??? als t goed is weet hij t zelf ook vrij snel. een hoogbegaafd kind weet/begrijpt ook waar de anderen mee bezig zijn en waarom ze met zulke simpele zaken zoveel tijd verdrijven etc. een hoogbegaafd kind geniet ook van een simpel spel met vrienden. Maar hij kan alleen veel meer. misschien je conclusies waren terecht over de andere kinderen die misschien echt niet hun best deden? omdat je pas op 21ste er achter kwam(tja, ik snap niet waarom niet eerder, want je kunt je hoogbegaafdheid -van de ouders, leraren- echt niet verbergen, tenzij je kampt met serieuze problemen thuis of met gevoelszaken:heb je over je gevoellens niet met je ouders of anderen gesproken. Soms ben je inderdaad moe van de wereld maar niet omdat je t niet begrijpt, juist omdat je meer begrijpt, je beseft tegelijk ook dat je maar kindje bent)dacht je al je problemen in t verleden daardoor ontstn waren. Het heeft geen zin om met terugwerkende kracht problemen uit t verleden proberen te verklaren, met slechts een parameter, namelijk je IQ) Of door het niet weten dat je hoogbegaafd bent. (trouwens; een kind dat denkt dat hij/zij dom is kan echt ontzettend genieten van t leven en heel sociaal zijn. motivaties van de andere kinderen niet snappen hoeft ook niet persee pijn doen bij kinderen.) ik denk alleen hoogbegaafdheid niet echt de kern van t probleem hoefde te zijn. maar goed, ik zei dus niet dat je t aan t kind niet duidelijk maakt dat hij/zij hoogbegaafd is. de leeftijd waarop je met hem over zoiets kunt spreken heeft hij al genoeg over t onderwerp gelezen en wil t liever over Jung hebbenJ ik zou elk kind opvoeden met t gevoel dat hij/zij uniek is, omdat ik hierin echt geloof. met hoge iq of met lage iq. een gezonde self esteem is zo waardevol! ik vind sommige dingen dat je zegt een beetje arrogant klinken= alsof alle andere kinderen denken op dezelfde manier, zijn met dezelfde dingen bezig, en ze elkaar helemaal begrijpen. alsof de mensen een kudde zijn, maar jij hoorde daar niet bij en dat maakte je ongelukkig en de rest van de kinderen waren gelukkig en tevreden met zichzelf. het spijt me dat ik op zo'n directe toon met je spreek. maar iemand moest dit doen. eigen toestanden een beetje leren relativeren lucht altijd op. ik ken je leven niet. Daarom moet ik ook opletten met mijn toon en tong!neem t niet te persoonlijk. ik spreek 'in t algemeen' vanuit mijn eigen wijsheid.
mijn kindje heeft zich vandaag voor t eerst omgegooid(hoe zeg je dit in t nederlands?omgerold?)hij heeft namelijk problemen met zijn nek en rug en heeft 2 fysio dames die hem vanaf t geboorte goed proberen te maken. ik ben zo blij! ik zal nu gaan vieren met papa. dag allemaal!
Ik geloof niet dat de motorische vaardigheden waar jij het over hebt direct in één lijn staan met een hoog IQ. Dat gaat meer over cognitieve vaardigheden...maar dat kan allemaal nog komen natuurlijk. Ik wil je niet ontmoedigen! De neefjes van mijn man zijn hoogbegaafd (een tweeling) En ik geloof nou niet dat zij vroeger erg snel waren...motorisch gezien dan. Met andere dingen waren ze wel heel snel. Ze lazen bijvoorbeeld zelf al heel erg vroeg en dat mini loco waar iemand het over had deden ze ook al met een jaar of 3 denk ik. Maar (waar Pluk het ook al over had) helaas hebben ze op sociaal vlak totaaaaaaaaaal geen vaardigheden! Ze maken geen contact en keren heel erg in zichzelf. Of nog erger...hebben het alleen over zichzelf! Ze zitten nu ook op een Leonardo school en dat doet ze wel heel erg goed! Ze leren daar op hun niveau...bijv. Chinees en les in het Engels enzo. Ze zijn nu 13 en weten al zoveel! Maar dat sociale...tjaaa...ik zou liever een kindje hebben dat sociaal goed uit de voeten komt en dan maar niet hoogbegaafd maar gewoon als Pap en mam HAVO-advies.... @Belize...dat is goed nieuws! Dat mag je vieren! Hihi!