Het klopt wel dat ze er ook zin in moeten hebben. Maar soms 'kunnen' ze gewoon opeens iets. Hier een dametje die volgens mij best veel kan en weet voor haar leeftijd (ook volgens deskundige), maar echt niet altijd zin heeft. Als ze zin heeft kan ze een klein (A3 formaat) prikwerkje prikken en binnen de lijntjes inkleuren. Of idd netjes uit de speelgoedfolders knippen en opplakken wat ze wil hebben. Als ze geen zin heeft in deze dingen doet ze het ook niet. Zo tekent ze als ze tekent diertjes, maar eigenlijk nooit mensen, ook geen koppotters (zo heet dat toch). Toen vroeg ik haar vorige week een poppetje te tekenen en tekende ze dit: Haar eigen toelichting; een haarband in de haren en een ijsje in de hand.
Weet je, of het echt veel verder is dan 'gemiddeld' is voor de kleuterleeftijd (en mss daarna ook wel) niet zo heel erg van belang. Elk kind is zichzelf, en niet te meten aan de hand van wat hij voor dingetjes kan. Ik hoorde wel van kinderen die met 1,5 tot 10 konden tellen, maar dan was het een rijtje wat ze ratelden. Idem met het alfabet met 2,5. Een ander kind kan het ook, maar herkent daarbij de letters en weet hoe ze klinken. En zelfs dat op zichzelf zegt niet alles. Pas op school zul je gaan merken dat je leerkrachten moet hebben die heel open staan voor individueel aanbieden voor specifieke leerlingen. Een traditioneel klassikaal lesgevende school kan hier niet altijd mee omgaan, maar als je hier specifiek naar gaat zoeken, zul je zeker een school kunnen vinden waar je dochter op haar plek zit. Wees vooral open, gewoon bij je intake, vertel wat je zoekt. Wij hebben het zo gedaan en het is alleen maar fijn dat zij weten wat ze in huis krijgen, en dat ik weet wat ik van hen kan verwachten! Het is steeds heel open en we vertellen elkaar veel. Dat is erg prettig. Geen leo, wel een individueel gerichte school! Succes en geniet, en ga maar gewoon lekker met haar interesses mee. Dat helpt haar een houding aan te nemen van nieuwsgierigheid én het geeft haar het gevoel: ik heb nog alles te leren, de wereld ligt voor me open! Steeds dingen doen die ze al kan, zal haar niet motiveren. Veel plezier!
Door mn werk weet ik toevallig eea over intelligentie en hoogbegaafdheid en ik zou me bij zo'n jong kind nog geen zorgen maken over hoogbegaafdheid. Wat een kind op die leeftijd kan heeft nog heel erg weinig voorspellende waarde voor de intelligentie op latere leeftijd. Er zijn veel hoogbegaafde volwassenen die op die leeftijd helemaal niet uitblonken of gemiddeld begaafde volwassenen die op die leeftijd juist uitblonken. Ik zou mn dochter gewoon voor haar interessante dingen blijven aanbieden, zodat ze zich niet hoeft te vervelen. Je kunt ook best al beginnen met de eerste woordjes e.d. of andere dingen die niet echt voor kindjes haar leeftijd zijn bedoeld, zolang ze het maar leuk vindt. Over een x aantal jaar blijkt vanzelf wel of ze hoogbegaafd is of niet en als het nodig is kun je dan zorgen dat ze wat extra lesstof aangeboden krijgt. Wat je zoontje en zijn gedrag betreft. Zijn gedrag klinkt typisch voor jongens, hoogbegaafd of niet. Meisjes die zich vervelen (omdat ze hoogbegaafd zijn) uiten dat vaak heel anders en ze doen veel vaker wel dan niet hun best op school- ook als ze eigenlijk te slim voor de stof zijn. Dus zelfs als je dochter hoogbegaafd is hoeft dat niet te betekenen dat haar schoolwerk er gelijk onder gaat leiden.
Ik ben het niet eens met de meeste hier! Zodra het problemen gaat vormen is het ongeacht de leeftijd wel belangrijk! En ik spreek uit ervaring. Zelf hoogbegaafd en zoontje van 14 maanden wordt verdacht van hoogbegaafdheid. Wel moet ik een kanttekening maken; niet alle kindjes die snel zijn zijn hoogbegaafd. En dan doel ik voornamelijk op de motoriek. Hoe het ook zij je kunt speculeren hoeveel je wilt, je zult moeten laten testen! Testen kun je ook gewoon bij de psycholoog en daarvan zitten de eerste 5 zittingen in het basispakket. Daarvan moet je wel 20 euro per zitting zelf betalen. Vaak is er bij een psycholoog wel een mouw aan te passen m.b.t. het tarief. Je moet dan opzoek naar een gespecialiseerde psycholoog. En sorry, maar dat geld moet je maar ergens zien te regelen, het is namelijk in het belang van je kind. Echter, een officiële test kan pas vanaf 4+ afgenomen worden. Mensen die zeggen dat er op zo'n jonge leeftijd nog geen sprake kan zijn van hoogbegaafdheid hebben het echt heel erg mis! Wat wel zo is is dat het vaak op deze leeftijd nog alle kanten op kan gaan. Echter, wanneer je kindje hoogbegaafd blijkt te zijn was ze dat al vanaf haar geboorte en speelt het wel degelijk mee. Ik ben van mening dat het van belang is om het te weten, juist voor ouders die het financieel niet heel breed hebben. Zodra er een diagnose gesteld is kan je kijken naar meer c.q. andere opties ook op financieel gebied. Ik vind de dingen die je dochtertje kan nog niet zo heel bijzonder, wel vind ik de vragen die zij stelt opmerkelijk. Dit is juist heel kenmerkend voor hoogbegaafde kinderen. Hoe was zij als baby? Wat viel je op? Hoe slaapt jouw dochter? Groetjes!
Nee van hoogbegaafdheid kan zeker sprake zijn, maar zolang je naar je kind blijft kijken en daarop aanpast, is er naar mijn mening niet echt reden om ergens aan de bel te trekken. Ik heb het dan over een situatie waar verder geen problemen zijn! Ik ben zelf pas verder gaan kijken toen ze rond haar 3e verjaardag begon met woordjes lezen. Nu leest ze de eerste Avi boekjes in groep 1. Door onze schoolkeuze is er nu geen probleem, alles wordt ingepast en ze krijgt sommige dingen meer op niveau aangeboden. Nog steeds maakt het ons, haar en school niet uit hoe, officieel 'intelligent' ze zou kunnen zijn. Het gaat tenslotte goed en iedereen benadert haar gewoon op haar niveau. Het enige wat ik merk, en dat is nog wel eens apart, is dat mensen haar niet geloven als ze het heeft over schrijven en lezen. Dat vind ze zelf ook raar, 'Tuuuuurlijk, dat kan ik écht wel hoor!' zegt ze dan, maar ze merkt wel dat het niet helemaal is wat de andere kinderen op school ook kunnen. Gelukkig zit ze in een combi klas, dus tussen groep 2 valt ze niet zo gek veel op. Zolang je maar naar je kind blijft kijken en ingrijpt/aan de bel trekt als het scheef gaat lopen en je signalen van desinteresse en onderpresteren opvangt!
Vergeet niet dat er een grote 'range' aan hoogbegaafde kinderen bestaat.. een kind met een IQ van 130 kan mogelijk als 3 jarige enorm opvallen maar hoeft geen enkel probleem te ervaren met het reguliere schoolsysteem bijvoorbeeld (hooguit wat makkelijk maar ach, waarom moet alles moeilijk zijn).. maar een kind met een geschat IQ van 167 zal ook met 2 jaar al tegen flinke problemen aanlopen en dan is het juist om deze goed te begeleiden. Okay, dit komt heel weinig voor maar het is niet gezegd dat ze er niet zijn. Op onze Leo school zitten kinderen met een IQ van 130 en het hoogst gemeten IQ is op dit moment inderdaad 167.... dat is een ENORM verschil... (ter vergelijking: IQ 100 en een IQ 63...) Afhankelijk van het gedrag, de problemen etc etc zou ik zeker niet altijd maar afwachtend blijven en wachten tot de kleuterleeftijd voorbij is. IQ testen worden vanaf 6 jaar steeds betrouwbaarder. Iets wat je je wel altijd moet afvragen met testen... waar dienen ze voor, wat ga je ermee doen, welke waarde verbind jij, je kind en anderen daar aan etc etc. @Gentle.. Ik denk dat het schoolsysteem niet relevant is voor het goed begeleiden van een 'afwijkend' kind. Het is afhankelijk van visie. Veel scholen zijn genegen om zich te richten op de 'mindere goden' om dat Nederland hier ook wat betreft signaleringen en systemen op gericht is. Onze school is een klassikaal systeem maar juist gericht op bovenpresteerders (daarnaast is er een Leo stroming binnen dezelfde school). En de individuele docent is helemaal doorslaggevend.
Tja lastig wat je ermee moet. Veranderen kun je het niet. Onze peuter (nog geen 2,5 jr!) verraste me doordat hij ineens o.a. de getallen 1 t/m 10 kan lezen in boeken. Sommige letters herkent hij ook, dan ziet hij ergens letters en zegt me dan: "daar staat...." Hij praat ook gehele zinnen, van 5-6 woorden is heel normaal voor hem. Met netjes vervoegde werkwoorden (gelopen, aangetrokken enz). Hij "schrijft" ook zijn naam, spelt de naam terwijl hij letters schrijft die al echt op letters lijken. Nog niet de juiste letter, maar het begin is er. Ik doe er niets mee, heb hem dit niet aangeboden, maar hij pikt het denk ik op van zijn broer van 6. Ja, is dat snel op 2 jarige leeftijd? Ik denk het eigenlijk wel. Is het hoogbegaafd? Geen idee. Moet ik er iets mee? Ik zou niet weten wat. We zien het wel. Zelf kon ik trouwens al goed lezen toen ik 3 was - mijn man en ik hebben beide een universitaire studie afgerond zonder moeite, dus echt heel raar is het misschien niet. Succes er maar mee, komt vast allemaal prima in orde.
Mijn jochie is ook "voor" op andere kindjes. Hij is nu 22 maanden, met 19-20 maanden telde hij tot 20. Nu herkent hij alle cijfers en veel letters (bij k zegt hij konijn). En herkent al een hele tijd vormen in winkels enzo. Ik maak me daar niet druk om. Hij vindt het leuk om deze dingen te leren, dus ik bied ze aan. Ik merk wel dat hij nu hij zich kan uitdrukken beter in zijn vel zit. Alsof hij eerst meer wilde, maar niet kon praten (praatte relatief laat) en nu hij kan praten alles eruit komt! Mijn broer en ik zijn in groep 8 getest, beide hoogbegaafd, maar als kind hebben we daar geen last van gehad, ook nooit die stempel gehad. Wij kregen wel extra werkjes enzo van de juffen en meesters. En ook op de middelbare school geen problemen, gewoon leren en goede cijfers halen. Mocht mijn zoontje hoogbegaafd zijn, dan wil ik dat nu nog helemaal niet weten en ik hoop dat hij net zo'n fijne schooltijd krijgt als ik heb gehad! Ondertussen gaan we lekker door met het alfabet
Hoogbegaafd wil niet automatisch zeggen dat er problemen op school komen natuurlijk. Dirk was erg vlot als peuter en kleuter (deed als driejarige groep vier sommetjes), maar hij vond school altijd wel OK. We zeiden ook altijd dat hij op school dingen kon leren die hij thuis niet kon leren. Hij vliegt nog steeds door zijn schoolwerk heen.