Ik denk trouwens wel dat de meesten die in dit topic kletsen wel eens over hoogbegaafdheid hebben nagedacht en proberen signalen die hierop kunnen wijzen in de kids te herkennen. Geen wonder dus dat in dit topic veel mensen kletsen die een hoog IQ hebben. En waarom zou je er trouwens geheimzinnig over doen.
Vage term omdat je het niet kent wellicht? Lees er maar eens iets over; het is iig iets anders dan ratio <---> gevoel. Ben zelf ook nogal van de ratio hoor! Wat je nu omschrijft heeft niet zoveel met doorzettingsvermogen te maken, maar meer met een bepaalde zelfverzekerdheid en zelfbewustheid, dat is iets heel anders. Creativiteit zit in je. Ik ben ervan overtuigd dat je daarmee wordt geboren. Iedereen kan iets leren; schilderen of zingen, tuurlijk, maar hoogbegaafde mensen blinken vaak wel uit in creativiteit. En dat kan ook een bepaalde mentale creativiteit zijn: "creatief denken". De grootste wetenschappers waren creatief.
Nou Kylian is ook heel creatief, hij weet het altijd zo voor elkaar te krijgen dat anderen iets voor hem doe. Ja en dan echt heel erg he, kinderen uit zijn klas helpen hem met het aan en uittrekken van zijn schoenen met de gym, ze doen zijn jas voor hem dicht. Hij bied iemand in de huishoek een (nep) kopje thee aan maar een ander moet het zetten en geven En hij zit graag met mama achter fotoshop, hij maakt graag foto's met onze camera en kijkt ook graag naar foto's. Afgelopen week hebben ze een trommelles op school gehad en die viel erg goed in de smaak bij meneer. Vind het wel fijn om te lezen dat hooggevoeligheid er vaak ook bij kan horen. Kylian kan zich in zijn klas moeilijk concentreren, hoort en ziet van alles (niet alleen binnen maar ook buiten).
@ zogelukkig: voor mij heeft het wel met doorzettingsvermogen te maken. Door mijn onzekerheden als kind en puber durfde ik niet te zijn wie ik was en niet door te zetten op de dingen die ik echt wilde. Doorzettingsvermogen heeft er altijd wel ingezeten alleen heb ik dat altijd verstopt om niet boven het maaiveld uit te komen en te voldoen aan 'de norm'. Al heb ik nooit begrepen wat die norm dan is, want voldoen deed ik niet.. Wat betreft creativiteit, dat heb ik vroeger altijd beleefd als zijnde artistiek, zo is dat ons aangeleerd. Dat je jezelf ook kan omschrijven als creatief als je verschillende oplossingen kan bedenken voor 1 probleem weet ik nog geen 10 jaar. Heb nog even wat opgezocht over hooggevoeligheid. Veel dingen die daarbij genoemd worden, gaan ook op voor hoogbegaafden. Als je de 'lijstjes' met elkaar vergelijkt bedoel ik dan. (Waar mijn 'verwarring' in zat is dat veel mensen hooggevoelig / hoogsensitief bekijken als iets paranormaals ofzo en gaan dan ook oplossingen zoeken om met de hooggevoeligheid om te gaan die ik zou omschrijven als zweverig).
O ik ben absoluut niet hoogbegaafd. Vooral als ik me vergelijk met mijn broer die dat wel is. Pfff die weet veel, kan zeer snel denken en is zo verschrikkelijk slim. Heeft nu ook wel een topfunctie bij een bank ( toen hij 24 was al) Maar EQ is niet erg goed vind ik. Hij is wel leuk, kan heel gezellig zijn en heeft wel vrienden maar inleven in complexe emoties heeft hij geen zin in. Ik ben wel snel, goed doorzettingsvermogen en creatief maar ik kan niet altijd even snel verbanden leggen, ha ha. Ik denk ook dat mijn dochter niet hoogbegaafd is maar sensitief ( erg creatief en artistiek, emotioneel gevoelig) Mijn zoon zou het zeker wel kunnen zijn. Mijn vader bijvoorbeeld was ook zeer hoogbegaafd ( was een echte uitvinder, had al een draadloze radio in de 80er jaren ontwikkeld, helaas is hij vroeg overleden) En zo lijken wel meer mannen in onze beide families dit te hebben. Mijn opa aan moeders kant bijvoorbeeld was echt een wiskunde wonder. Ik dus helemaal niet. Ik haalde altijd een 1 op wiskunde vroeger. Maar goed, ik las eerder dat iemand heel erg van de ratio en logica is. Ik dus niet. Meer van de oosterse filosofie, Zen Boeddhisme et cetera ( en dan bedoel ik geen hocus pocus spiritueel en paranormaal want dat bedoel ik niet, kan ik niks mee) Is zie hooggevoeligheid juist helemaal niet in iets spiritueels. Heeft er naar mijn mening niks mee te maken.
Cygnet, jammer dat je andere blijft bestempelen en zelf constant laat doorschemeren hoe slim je zelf bent of de leden van je familie en/of gezin. Wat bij jou kan, kan bij een ander ook zo te zien
Inderdaad. Ik ben zelf ook enorm van de ratio en dacht ook dat hooggevoelig een vage term was. Ik ben het zelf ook, maar wilde er heel lang niet aan. @ mroos: dat wat jij hebt, heb ik ook. Enorm sterk in bepaalde onderdelen van de IQ test (perceptuele orientatie), en op andere delen scoor ik beduidend minder hoog (verbaal begrip).
En had je een 10 voor Nederlands of Engels wellicht? Wat een groot misverstand is, is te denken dat als je hoogbegaafd bent of erg intelligent, ook erg goed bent in de beta-wetenschappen, de term "nerd" komt al gauw om de hoek kijken. Ik ben een anti-beta, ik ben een alpha, maar wel reteslim, gheghe. Om bij een bank te werken hoef je overigens ook geen beta-studie gevolgd te hebben, wat voor studie heeft je broer gedaan?
De tijden gaan veranderen in de huidige wereld waar de multimedia een hoofdrol speelt. Zo las ik onlangs een artikel dat intelligentie straks gemeten gaat worden aan de hand van hoe je leert en niet meer aan de hand van hoeveel je weet. Hoe goed en snel kan je opzoeken en reproduceren? Wat heb je nog meer nodig dan een smartphone of een tablet-ding? Waarom nog jaartallen stampen? De hulplijnen zitten in je broekzak nowadays.
Ik hou ook niet van stempels op deze leeftijd maar ik vond het wel heel fijn dat ik op een gegeven moment doorkreeg dat ik mijn dochtertje als lastig bestempelden terwijl ze gewoon al verbanden kon leggen die nog niet passend waren bij haar leeftijd. Ons idee erover is dat haar wereld daardoor veel te groot werd en dat ze daardoor gedrag vertoonde wat wij bestempelde als 'lastig'. Nu we dit inzicht hebben kunnen we veel beter met haar omgaan en we zien duidelijk dat ze nu wel degelijk lekker in haar vel zit. Het is ook niet zo gek in ons geval, hoge IQ's komen veel voor in mijn familie en zelf ben ik tien jaar geleden, toen ik door omstandigheden zeer slecht in mijn vel zat psychologisch onderzocht waarbij mijn hoge iq in combinatie met mijn heftige jeugd als oorzaak gezien werd voor mijn onrust en slapeloosheid. Ik kan je zeggen dat er toen veel stukjes op zijn plaats vielen omtrent mijn 'anders' voelen. Ik dacht daarvoor altijd dat ik gewoon niet goed was, of adhd had ofzo. Dat is er totaal niet uitgekomen. Vooral verbanden leg ik snel. Ik denk het te herkennen in mijn dochter en sindsdien gaat onze omgang met haar super. We begrenzen haar ook meer dan we met mijn zoontje doen omdat zij door haar snelheid onbedoeld haar wereldje groter maakt. Wij zitten ook niet op welke diagnose dan ook te wachten, ons eigen besef was voldoende. Als je kind dus door vermoedelijke hoogbegaafdheid lastig gedrag vertoont is het van belang ernaar te handelen omdat je anders in een spiraal van onbegrip en frustratie terecht kan komen, wat ons bijna gebeurde het eerste jaar. Cygnet: Als ik een IQ van 100 zou hebben zou ik minder geneigd te zijn een topic te bekijken die over hoogbegaafdheid gaat. Net als dat ik nu nog geen topics lees over overblijven op school of kinderen met een ingegroeide teennagel. Ik heb geen kinderen met ingegroeide teennagels dus heb geen interesse in het onderwerp...
In zijn vakgebied wel hoor. Hij maakt hele complexe bedrijfsprocessen en oplossingen ( analyses et cetera) Hij heeft bedrijfseconomie gestudeerd maar weet vanuit zelfstudie alles van een computer ( zowel hardware als software, meestal is het alleen hardware of alleen software) Hij kan dus ook een PC zelf maken maar ook hele complexe software schrijven. Maar dat heeft hij zichzelf aangeleerd. Daarom zijn ze bij de bank blij met hem. Hij bedenkt processen maar weet gelijk of het daadwerkelijk uit te voeren is en kan dit ook helemaal zelf doen. Een 3 medewerkers in 1, ha ha. Daar zijn er niet veel van. Nee zelf ben ik gemiddeld in taal. Duits wel goed. Maar ik was er goed in geschiedenis, biologie, aardrijkskunde, scheikunde, maatschappijleer. Ik ben meer een filosoof en heb daarom ook gekozen voor een opleiding richting de politiek. Nu ga ik straks coachen en meer de oosterse filosofische kant op. Ik heb ook de luxe om niet te werken en alleen maar thuis te zijn om juist te filosoferen. Ik ben een woorddenker ( kan niet in beelden denken). Misschien moet ik maar schrijver worden (nadat ik eerst een cursus schrijven eb gevolgd, ha ha )
O, maar ik begrijp je volkomen! Ons zoontje is ook anders en dat weten wij en begeleiden hem ook daarin en behandelen hem ook daarnaar. Maar ik ben geen moeder die op een schoolplein dat zou zeggen, snap je? En later zullen we rekening houden met zijn "zijn", maar foutief gedrag zal niet goed gepraat worden onder het mom van. Ik vind het vaak niet lastig. Ik zie jongens van zijn leeftijd heel ander gedrag vertonen; echt al macho en willen hebben, hebben en die gaan duwen en trekken en schreeuwen enzo. Hij kijkt het eens allemaal aan en geeft zijn mooiste bal weg. Hij is eerder aandoenlijk; aan de ene kant heel volwassen en aan de andere kant heel zacht, heel lief. Ik herken ook veel van mijzelf in mijn zoontje en weet dat ik hem in tegenstelling tot mijn ouders wel goed zal begeleiden op zijn weg naar volwassenheid. Mijn man is een erg stabiel en relaxed persoon (die is wel hoogbegaafd) en dat is wel fijn. Die nuchterheid houdt mij soms op de been met al m'n zorgen en gepieker.
@ nikita: klopt. Vind de internetlijstjes wel iets om niet direct aan vast te klampen. Het begrenzen van de kinderen doen wij ook heel duidelijk. Weet ook van de opvoeding thuis niet anders. Ze weten waar ze aan toe zijn en dat geeft stabiliteit. Bij plotselinge veranderingen lijkt het alsof ze het als bedreigend ervaren. (Dat we begrenzen wil niet zeggen dat we niet inspelen op hun individuele behoefte wat betreft stimuleren en vragen beantwoorden).
Misoh: Precies. Dat begrenzen is hier overduidelijk wel belangrijker voor mijn dochtertje dan voor mijn zoontje. Mijn zoontje kun je daarin veel meer zelf laten gaan zonder dat hij 'lost' raakt in de grote wereld. Gewoon omdat hij slechts de verbanden kan leggen die bij zijn leeftijd passen (heerlijk lijkt me dat voor hem!) Doordat mijn dochtertje veel te veel verbanden kan leggen heeft ze veel meer bescherming tegen haar eigen hersens nodig. Klinkt raar eigenlijk he? Ik weet niet hoe ik het anders onder woorden moet brengen. Ze kan teveel verbanden leggen maar weet emotioneel nog niet hoe ze ermee om moet gaan. Zoiets.
Wat een onzin.. ik heb de HAVO gedaan! hahahahah (okay, daarna HBO en een MBA maar toch.. mijn IQ is ongeveer 120-125)Maar inderdaad mijn moeder en opa waren / zijn lid van Mensa en mijn zus heeft het lidmaatschap niet aangenomen. Dat is niet doorschemeren dat is zeggen hoe het zit. Zwart op wit.. Ik denk trouwens niet dat mijn moeder hoogbegaafd is (wel zeer hoog IQ) mijn opa denk ik trouwens wel... maar dat is een inschatting. Ik? Ik in ieder geval niet. Ik ben vooral erg handig En mijn moeder en zus vind je niet op dit forum (of welk forum dan ook)... Natuurlijk zijn een hoog IQ en hoogbegaafheid niet hetzelfde maar het wordt vaak wel in dezelfde context genoemd hier en een IQ van > 130 is wel een hard criterium Ach, het ging daar volgens mij niet over en heeft TS allang aangegeven dat dit topic gesloten mocht worden... Natuurlijk is het logischer dat hier meer slimme mensen te vinden zijn vanwege het specifieke onderwerp maar is het nou verder niemand opgevallen hoeveel expectioneel slimme mensen en vooral kinderen er op ZP zouden zijn?
@ nikita: hier ook heel duidelijk. Ons zoontje heeft ook enorm veel angsten. We zijn dan ook erg blij dat hij zich verbaal goed kan uitdrukken zodat we weten wat er speelt en hem ook kunnen helpen/begeleiden Hij legt zoveel verbanden en de meesten zijn ook heel erg logisch. Hij kan er alleen emotioneel niet mee omgaan. Hij is natuurlijk ook nog maar 3. Hoe het zal gaan bij m'n dochtertje geen idee. Tot op heden lijkt het alsof zij de durfal is van de twee en zich beter kan concentreren. Ze doet de dingen wel heel bedachtzaam en ziet er naar uit dat ze het risico op vallen goed in kan schatten. Nu heeft de oudste ook slechte ogen en geen dieptezicht (hij kijkt niet met twee ogen tegelijk) en tot op heden merken we aan m'n dochtertje niet dat ze iets mankeert aan haar ogen.
Vooral die laatste groep...ongelooflijk. Over 25 tot 30 jaar hebben wij een glorieus land vol met intellectuelen, let maar op