Hooggevoelig / Autistisch / Of gewoon normaal, maar anders?

Als het initiatief geheel van het CB komt, zou ik (afgaand op wat jij schrijft) ook geneigd zijn het erbij te laten zitten. Kindjes hebben zeker tijd nodig om te wennen en die is er niet geweest. Er zijn ook genoeg vierjarigen (en zelfs tienjarigen...) die er niet van houden om te praten in een kring en ik ken ook wel verlegen mensen die oogcontact mijden. Als de psz-leidsters zélf nog niet direct aangeven dat zij zich grote zorgen maken maar alleen de spreekbuis waren van het CB, zou ik het nog even aankijken. Maar dat is dus heel persoonlijk.

 

Laat ik voorop stellen dat ik het vreemd vind dat het consultatiebureau zonder enig overleg met jullie de peuterspeelzal heeft ingelicht. Ik zou hierover contact opnemen met het consultatiebureau en je huisarts en bij het bureau aangeven dat je ervan uitgaat dat ze niet zomaar contact opnemen met jan en alleman. Het is tenslotte een medische behandelrelatie die je met het bureau hebt. Het is goed dat je huisarts weet hoe het consultatiebureau omgaat met jou als ouder.

Mijn zoon heeft wel autisme en ons consultatiebureau was ook van plan om overal en nergens bij zijn behandelend artsen informatie te gaan opvragen. Wij hebben deze artsen opgebeld en gezegd dat we hiervan niet gediend waren en toen had het bureau het nakijken. Moet ik er wel bij zeggen dat het consultatiebureau bij ons juist wel aan de bel had moeten trekken en dat toen de diagnose buiten hen om gesteld was, het bureau alsnog de touwtjes naar zich toe probeerde te trekken.

Mocht je toch voor verdere onderzoeken gaan, dan kun je dat ook prima via de huisarts doen en als je geen vertrouwen hebt in het consultatiebureau, vanwege dat gekwek buiten jullie om, dan kun je ook aangeven dat je wilt dat zij geen informatie meer krijgen. Mocht er wat aan de hand zijn, met de nadruk erop dat dit absoluut niet zo hoeft te zijn, dan is het heel normaal dat de kinderarts de verdere behandeling coordineert en de benodigde hulp inschakelt. Uiteraard in overleg met jullie. Ik vind het trouwens zeer vreemd dat je consultatiebureau verwijzingen uitschrijft, die van ons mocht dat niet, maar dat ging om een scheefstaand oogje, dus misschien is dat anders.

De diagnose van mijn zoon is gesteld na een observatieperiode van 4 maanden in een kinderdagcentrum met mensen die daartoe speciaal getraind en opgeleid zijn. Ik vind het zeer vreemd dat een consultatiebureau arts en een stelletje peuterleidsters samen jullie een diagnose willen aanpraten. Die kennis hebben ze niet en die diagnose mogen zij niet stellen.

Tegenwoordig spreekt men trouwens van een autistische spectrum stoornis, lang niet iedereen met een diagnose heeft alle kenmerken en de symptomen die jij benoemt kunnen bij een autistische spectrum stoornis horen, maar zeker ook nog bij al die andere dingen die jij ook noemt. Ik heb collega's (ict) met een ass diagnose en zij functioneren prima in de maatschappij, hebben een baan, een vriendin/vrouw, kinderen en zijn gelukkig.

 

Met mijn dochter is niets aan de hand. Op de leeftijd van jou dochter heeft ze een jaar niet gesproken op het KDV. Dat een kind meer dan 2 weken de tijd nodig heeft om te wennen en in een groep mee te draaien is niet meer dan logisch. Ik ben kleuterjuf en wij geven kinderen ook weken de tijd om te wennen en deze kinderen komen 5 dagen per week en ook hele dagen op dinsdag, woensdag en donderdag. Ik heb kinderen in mijn groep die na 1 jaar soms nog moeite hebben met afscheid nemen. Hou voor ogen dat jij je kind het beste kent. Laat haar rustig wennen en kijk na een paar maanden hoe haar gedrag is. Gaat het dan nog steeds niet dan kan er actie komen.

 

.mijn zoon doet dat ook allemaal maar hij heeft wel een autisme spectrum stoornis.
Nu zeg ik niet dat jouw dochter dit heeft of dat je het gelijk moet onderzoeken.
Maar persoonlijk zou ik het wel als optie open houden (al dan niet laten onderzoeken bedoel ik). Mijn zoon heeft zonder problemen de psz doorlopen maar op de basisschool liep hij vast. En daarom was zijn diagnose zo belangrijk omdat hij daardoor naar het sbo kon.

En of ìk dan wel of geen problemen met hem had is dan niet een uitgangspunt geweest voor wel of niet onderzoeken.

Als je denkt dat er niks is is dat helemaal prima. Ik ken je dochter verder ook niet. Maar een onderzoek kan ook juist bevestigen dat er niks is, het is niet persé negatief.

 

Wat onfatsoenlijk zeg, dat CB zo achter je rug omgaat... Daar zou ik wel even een hartig woordje over wisselen. Jammer ook dat psz nu al zo gefocust is en ook jammer dat je binnen enkele weken al zo'n soort gesprek aangaan. Vind ik eigenlijk ook niet kunnen, je moet kindje wel echt de kans geven om te wennen.

Als je verhaal zo lees, zou ik persoonlijk wel naar logopedie gaan. Ook al is er een duidelijk verklaring voor spraak/taalachterstand (KNO problemen), dan zou ik daar wel een vinger aan de pols willen houden wat voor achterstand er eventueel is en dat die niet erger wordt. En liefst natuurlijk bijtrekt. Als het qua praten niet voldoende vooruit gaat kan ook een reden zijn om terug te gaan naar KNO en eventueel toch die buisjes te krijgen.

Verder qua gedrag... tja. Ik heb gemengde ervaringen.

Mijn zoon (autistisch) zat op een kdv en ging met 2jr3mnd over van babygroep naar peutergroep. Daar viel hij de leidsters meteen al op, maar ze hebben het 3 maanden aangekeken (wenperiode) voordat ze met ons (op zeer respectvolle wijze overigens, ik ben hun nog steeds dankbaar voor hun bezorgdheid en hun signalering) het gesprek aan gingen.

Hij kon helemaal niet in kring blijven zitten, vermeed andere kinderen maar observeerde ze wel, speelde de hele dag met auto's (in hoekje van ruimte op een rij zetten) als hij de kans kreeg, er leek veel langs hem heen te gaan, hij praatte alleen tegen leidsters en deed dat dan erg indringend met veel herhaling, was motorisch erg onrustig (fladderen, springen, wippen e.d.). Hij leek op alle fronten een stuk jonger. Achterstand dus in taal, in motoriek, in begrijpen, in interactie. Was wel knuffelig en zocht leidsters ook op. Zoals leidsters hem beschreven, zo was hij thuis precies zo.

Via screening van logopedie zijn wij toen bij het audiologisch centrum terechtgekomen waarbij dus vermoeden van autisme, lager IQ en algehele achterstand in ontwikkeling duidelijk werd. En eindelijk begon ik een beetje te begrijpen waar de ernstige gedrags- en slaapproblemen die wij thuis hadden vandaan kwamen... Balletje ging rollen.

Mijn dochter (hooggevoelig) was een heel ander kind, duidelijk gevoelig en prikkelbaar vanaf de geboorte (itt haar broer), maar ontwikkelde zich op normaal tempo. Heb zelf nooit zorgen gehad. Thuis was ze een vrolijke, sociale en aanhankelijke (en slimme) meid.

Op kdv en met vreemden was ze wel anders. Ze is langdurig extreem eenkennig geweest. Ze zat op schoot bij 1 favoriete leidster en kon rustig een uur nodig hebben om te ontdooien, voordat ze ging spelen. Zo ging dat ook als wij op visite gingen. Als een aapje hing ze dan op mijn schoot, tot ze er zelf aan toe was om iets te doen/contact te zoeken. Als je haar dan aansprak of aanraakte voor ze ontdooit was, dan dook ze boos/nukkig weg in mijn armen. Bezoekjes aan CB waren een ramp. Geen enkel testje werkte ze aan mee, en als ze dan een keer onderzocht moest worden (bijv luisteren longen) dan ging ze heel hard vechten en schreeuwen. Ze kon fysiek contact niet verdragen als het niet op haar initiatief was. De ogentest (3 en 4 jaar) is ook nooit gelukt op CB omdat ze weigerde.

Met andere kindjes kwam het contact ook wat later op gang, ze was erg afwachtend en pas als ze kindjes (heel) goed kende, durfde ze wat. Heeft vooral alleen gespeeld, maar wel kwalitatief 'goed' spel (rollenspellen, fantasie e.d. Waar het bij mijn zoon volledig aan ontbrak). Leidsters kenden haar als afwachtend, eigenzinnig (no way dat je haar kon overhalen als ze niet wilde!), zelfstandig en rustig. En, als je haar vertrouwen eenmaal gewonnen had, dan kon je met haar alle kanten op.

Ze was (is ) er een met een gebruiksaanwijzing, maar ze heeft op kdv alle ruimte gekregen om zichzelf te zijn. Inmiddels is ze 6 jaar, doet het goed op school, ook met andere kinderen, en komt steeds meer los. Laatst iemand ontmoet die haar 2 jaar niet gezien had en die herkende haar bijna niet terug (qua spontaniteit, openheid etc) .

Nou ja, lang verhaal, maar ik heb bij mijn dochter echt mijn eigen gevoel gevolgd en dat heeft tot nu toe prima uitgepakt. En 2 maanden geleden hoorde ik voor het eerst over hooggevoeligheid en vielen heel veel puzzelstukjes op zijn plek mbt dochter...

 

Ik zou er al niet blij mee zijn dat het CB al contact had gehad met de psz voor ze daar is begonnen. Hierdoor waren de leidsters waarschijnlijk vanaf dag 1 al bevooroordeeld.
Sowieso zijn ze wel erg snel met hun conclusies. Ik lees zelf niets vreemds. Waarschijnlijk is je dochter gewoon wat verlegen of introvert en moet ze de kat uit de boom kijken. Daar heeft ze nu alleen de kans nog niet voor gehad.
Waarschijnlijk komt je dochter vanzelf wel los als de mensen en de omgeving vertrouwd voor haar worden. Zo niet, dan kun je toch altijd nog verder laten kijken.
Het enige probleem is dat je er nu ook maar op moet vertrouwen dat ze bij die psz ook zo naar je kind gaan kijken en niet bevooroordeeld blijven.
Persoonlijk zou ik om die reden een andere psz zoeken waar het CB geen contact mee heeft gehad met leidsters die naar haar kijken als iedere andere peuter die komt wennen.

 

Hier viel onze zoon de leidster van de peuterspeelzaal wel wat op maar nooit genoeg om daar met ons een gesprek mee aan te gaan. De leidster voelde het ook allemaal goed aan, zo legde ze gewoon een natte washand bij zijn knutselwerkje neer zodat hij steeds zijn handjes schoon kon maken. Ok hij speelde niet in de zandbak maar ja eigenlijk is dat logisch als je niet van vieze handen houdt.

Pas in groep 1 viel hij heel erg op, maakte veel geluiden (deed voornamelijk donald duck na), vond het moeten knutselen erg vervelend (liet hij ook goed merken), praatte op een 'professor 'manier, leerde zichzelf met 4 jaar lezen (werd getest en scoorde meteen een M4 niveau) was na een dag school overprikkeld.

Toen is er eerst met ons overlegd en is de IB-er hem gaan observeren (en dat meerdere keren achter elkaar)
Toen weer een gesprek met de vraag of een AB-er hem mocht observeren, daarvoor toestemming gegeven en ook deze mw heeft hem meerdere keren geobserveerd .

Toen weer een gesprek met het advies hem te laten onderzoeken. Wij hebben toen gekozen voor een psychologe/orthopedagoge die goed aangeschreven stond hier in het dorp.
Daarna volgde er een paar ochtenden van observatie en iq testen en toen weer een tijdje later de uitslag

Syndroom van Asperger met een dis harmonieus iq (betekend dus dat hij op sommige gebieden heel hoog scoort maar op andere gebieden heel laag waardoor het algemeen iq normaal is)

Het komt mij dus heel vreemd in de oren dat een cb op eigen initiatief contact opneemt met een peuterspeelzaal zonder jullie toestemming (volgens mij mag je niet eens medische gegevens uitwisselen zonder de toestemming van ouders) en dan is samenhang met leidsters (die haar 3 x hebben gezien) al deze conclusies trekken. Ik zou voor de gein is vragen waar hun observatie rapporten zijn van je kleine meid en dat je hier kopieën van wilt hebben (mocht er inderdaad sprake zijn van autisme dan zou je dit nodig kunnen hebben bij het aanvragen van speciaal onderwijs) Op 1 of andere manier denk ik niet dat ze je die kunnen overhandigen omdat ze simpel weg haar niet 1 op 1 hebben geobserveerd.

Wat ik zou doen, lekker naar de huisarts gaan, het hele verhaal voorleggen, een verwijzing vragen voor de logopedie (kan nooit kwaad)

 

Ik ben ervan overtuigd dat niemand het kind zo goed kent als de ouders zelf! Als jouw gevoel zegt dat er niets aan de hand is met je kind, denk ik dat je daar best op kan vertrouwen.

Hier was het andersom. Ik vond dat onze jongste achterliep terwijl alle zogenaamde deskundigen vonden dat het wel mee viel. Uiteindelijk zelf contact opgenomen met Stichting MEE/Integrale vroeghulp en na allerlei onderzoeken bleek hij inderdaad een achterstand van een jaar te hebben. Hij was toen 3. Afgelopen jaar keihard getraind op een kinderdagcentrum en hij begint zijn achterstand langzaam maar zeker in te halen en gaat volgend jaar de stap maken naar de basisschool!

Zo zie je maar weer: "Mammie weet het het beste"!

Stichting MEE/Integrale vroeghulp is een vrijblijvende organisatie. Je zou ze om hulp kunnen vragen. Kost niks en dan kijken en denken ze met je mee voordat je zelf al die "grote" stappen moet nemen. Ze komen bij je thuis, in het kind zijn/haar eigen omgeving. Observeren, filmen een stukje en kijken dan met een heel team ernaar. Die adviseren je dan of je verder stappen moet ondernemen en evt. welke stappen. Ik ben echt super geholpen!

 

Ja, ook in spraak/taal. Hij bleek slechthorend, ook door de enorme hoeveelheid vocht/pus achter zijn trommelvlies. Na de buisjes ging hij met sprongen vooruit! Zijn algehele ontwikkeling loopt ook achter. Waar dat precies aan ligt weten we nog steeds niet. Maar op het kinderdagcentrum wordt hij nu op allerlei gebieden getest.

 

Dat je niet blij bent met het cb dat ze achter je rug om al contact hebben snap ik. Maar jouw opmerkingen van: een of andere pedagogische wijsneus...tja dan denk ik dat je met die houding geen enkel advies gaat goed vinden of je erin zal verdiepen.

 

Komt omdat hooggevoeligheid niet te testen valt en heeft van verschillende diagnoses wel wat. Hou het wel goed in de gaten. Ik merk dat het best pittig is voor kinderen als ze naar school gaan.

 

Naar mijn mening is er een heel groot verschil tussen een indicatie stellen voor VVE of je niet medisch gefundeerde mening geven en daarin al een voorschot op een diagnose nemen die je helemaal niet bevoegd bent om te stellen.

Wij gaan alleen nog voor de inentingen naar het consultatiebureau en nooit meer naar de arts die het destijds bij ons verbruid heeft. Het observatieverslag hebben wij ze nooit gegeven, de kinderarts begeleidt onze zoon nu, zij zijn niet gepecialiseerd genoeg om het observatieverslag juist te interpreteren.

Mocht je toch van plan zijn je dochter te laten onderzoeken in de toekomst, dan is het goed om te weten dat de verwijzer voor dit onderzoek wel een verslag zal krijgen. Mocht je dan de verwijzing van het consultatiebureau gebruiken, dan krijgen zij dus ook het verslag.

 

Kan je dochter naar een andere psz? Zonder medeweten van cb?
Ik vind dit niet kunnen nl, de leidsters zijn bevooroordeelt. Tegenwoordig krijgen veel kinderen een stempel terwijl er niks aan de hand is.
Mijn dochter is ook hoogevoelig. Zij was dan wel heel snel met praten ed, maar lopen en klimmen loopt ze nog steeds erg in achter.
Dat ze nog geen hele zin en praat is echt niet erg!! Dat is ook echt onzin dat hoeft nog niet!
Ik vind dat ze erg snel met hun oordeel komen