Ja wij kwamen al sinds de geboorte van onze zoon bij allerlei specialisten; kinderarts, fysio, oogarts, KNO. Hij is prematuur geboren namelijk. We wisten sinds dat hij één jaar was al dat er vocht achter zijn trommelvliezen zat (hij had het continue) maar ze durfden de buisjes/amandelen operatie niet aan vanwege zijn zwakke gezondheid. Dat hebben ze pas gedaan toen hij 3 jaar was. Je weet hoe dat gaat, controle KNO, toch nog een extra controle kinderarts. Over een paar maanden weer testen. Dan nog een arts die naar hem moet kijken voor de zekerheid..... Voor je het weet ben je 2 jaar verder.
HI, Misschien is het al vermeld, maar heeft ze geen gehoor achterstand??? je schrijft dat ze in het verleden problemen met haar oortjes heeft gehad. Misschien dat ze nog steeds last heeft? Dat kan ook het taalachterstand verklaren? Succes met je dochter, en blijf achter jezelf staan!!! Jij bent diegene die dag in dag uit met haar bezig bent, en jij weet dus ook hoe jou dochter het beste functioneert. Luister naar je eigen gevoel
Bedankt voor je tip! Ik keek op de doorverwijzing en zag inderdaad staan dat doorverwijzer een verslag krijgt. Goed dat je me er op hebt geattendeerd, dankjewel! Ik ga maandag naar de huisarts om een nieuwe verwijzing te vragen voor logopedie. Die van het CB gaat de kliko in!
Gehoor is inderdaad slecht geweest. Van 13 maanden tot 18 maanden zelfs heel slecht (getest toen), daarna weer beter maar nu periodes van ups en downs. Maar het is niet slecht genoeg om buisjes te zetten. En het CB zegt: als het niet slecht genoeg is om buisjes te krijgen dan hoort ze goed, punt uit!
ik zou eens kijken of je daar heen zou kunnen audiolochisch centrum Of zijn juli daar al heen geweest voor haar gehoor> zo nee ga daar heen. zei kunnen testen doen na haar gehoor voor en achter de tromelvlies. Als er wel iets is doof/slecht horend (somig klanken niet kunnen horen) dan heeft ze iets aangeleerd en begrijpt ze jullie daardoor. In een grote groep lukt dat niet te veel indrukken. ik zou me eerst daar op richten en miss uitsluiten voor de volgende stap.
Weet niet of je er iets aan hebt, maar ze hoeven niet gelijk buisjes te plaatsen. Bij mijn zoon hebben ze alleen de oren doorgeprikt en het vocht verwijderd en dat was al een enorme verbetering. Dit was wel op de OK onder narcose trouwens, maar het was het meer dan waard
Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien dubbel; Mijn dl is 3jr. Ze praat erg goed, dus dat is wel anders met jouw kindje, maar gaat echt echt echt niet zonder mij of haar papa in een ruimte met onbekende mensen, praat niet tegen vreemden, geeft geen handje aan mensen die ze niet kent, is erg gevoelig voor geluid en drukte ( we hebben altijd haar gehoorbeschermers bij ons. Staat erg stoer ) ze is ook erg gevoelig voor geuren ( hele dag vraagt ze: wat ruik ik?). Ik denk dat ze hooggevoelig is, maar heel soms ben ik bang dat er meer aan de hand is. ( ze is wel heel erg van de structuur) Wat betreft jouw dochter....ik vind haar echt nog wel jong om allerlei onderzoeken te doen. Laat haar lekker wennen op de psz. Of nog beter: naar een andere psz. Ik ben zo'n pedagogische wijsneus maar zou echt niet zo maar een kindje van nog geen 3 jaar door verwijzen voor psychologisch onderzoek!
onze dochter was op die leeftijd ook zo... inmiddels doet ze graag dingen anders dan anderen.. vindt het helemaal niet erg meer om op te vallen ontdooien moet ze nog steeds... maar kost veel minder moeite dan toen ze klein was. en binnenkomen in drukke ruimtes vindt ze nog steeds niks. hooggevoelig: absoluut autistisch: zeker niet
Ik zou denken dat het idd de oren zijn en mogelijk een stukje hooggevoeligheid/introvertie. Zou me niet druk maken en je zeker geen probleem aan laten praten. Als CB en PSZ daar niet mee akkoord gaan, zou ik heeeeeel duidelijk zijn over het feit dat zij GEEN gedragskundigen zijn en dat jij de koers bepaalt. Kunnen ze daar niet mee door, dan zou ik een andere PSZ zoeken.
En dat is dus niet waar. Waar gehoor goed getest wordt, bij orenklantjes, zie je vaak dat ze eigenlijk toch net niet goed horen, maar dat compenseren met andere dingen. Ze raden bijvoorbeeld ongeveer wat ze moeten horen. Of ze kijken naar je gezicht terwijl je praat. Voelen trillingen. Enz. Hier de ervaring dat zelfs met buisjes er nog sprake was van slecht horen. Dat merkten we aan het feit dat er ineens goed gesproken werd op het moment dat griepseizoen en bijkomende verkoudheden over waren. Volgens de testen hoorde ze perfect tijdens die verkoudheden.... Nogmaals: CB is GEEN specialist en heeft op dit gebied GEEN expertise. Als ze doen alsof ze dat wel hebben, moet je je daarvan vooral niets aantrekken.
Even een vraagje aan de ouders met een hps kind. Kunnen die van jullie ook zo exploderen? Gisteren weer een enorme aanvaring gehad met onze dochter, die ontzettend boos was maar waarom kunnen we dan niet achter komen. Ze weet het zelf ook vaak niet. Deze explosies heeft ze vaak als ze alleen met mij is (zoon is dan wel thuis man is werken) en ik krijg het gevoel dat ze ergens op reageert wat ik onbewust uitzend/uitstraal. Herkennen jullie dat?
Maak eens een soort van signaleringslijn voor jezelf: wat is er voorafgaand aan de explosie gebeurd? beschrijf dat en volg dat eens op: mogelijk ga je overeenkomsten zien als je dat een tijdje doet, en kun je er dan op in springen. Zit 'm vaak in kleine dingen. Ik zou niet de 'schuld' al te direct leggen bij iets wat jij uitzendt. Kan ook gewoon het verdelen van de aandacht zijn. Of misschien even iets te lang iets alleen moeten doen.
Bedankt voor je reactie. Afgelopen week een gesprek gehad met een kinder psychotherapeut gespecialiseerd in hooggevoeligheid. Zoals jij je dochter omschrijft past precies in het plaatje van hooggevoelig. Ik weet niet of je het boek van Elaine Aron 'Het hoogsensitieve kind' hebt gelezen? Zo niet, zou ik 'm lezen. Boek was een eye-opener voor ons, maar die muts van het CB heeft ons erg laten twijfelen.
Is dit met een BAEP-onderzoek? Ik heb zoiets namelijk ook gehoord, maar heb heel internet afgezocht en kon er niets over vinden. Eerste keer toen het getest was, bleek het niet goed. We moesten het vergelijken met wat je hoort als je onder water bent. Maar enkele maanden later, toen dachten wij dat het gehoor weer slecht was, kregen we een BAEP-onderzoek. Daar kwam uit: voldoende. We kregen geen uitleg of wat dan ook.
Ik weet natuurlijk niet of je er wat aan hebt maar ik heb van de week dus een gesprek gehad met een kinder psychotherapeut gespecialiseerd in hooggevoelig. Die vertelde dat kinderen inderdaad alles eruit gooien als ze thuis zijn (staat ook in het boek van Elaine Aron over hooggevoelige kinderen). Zij gaf de tip om bijvoorbeeld bij negatief gedrag het andersom aan te pakken. In plaats van straf geven of bekriteseren, want straf geef je als ouder als je zelf gefrustreerd bent en gebruikt je 'macht' daarmee. Machtspostie is iets waar hooggevoelige kinderen niet mee kunnen handelen en daardoor dwars zullen zijn. Bij 'negatief' gedrag, waaronder woede-uitbarstingen, moet je als ouder kalm blijven. Erkennen, dus uitleggen dat je begrijpt dat ze gefrustreerd is, in huis een plekje creeeren dat moet dienen als rustige plek waarmee een kind kan 'bijkomen'. Dit moet dan geen strafplek zijn, want dan maak je het negatief. Je kunt haar bijvoorbeeld op de bank zetten, uiteraard zonder woorden te gebruiken als: 'je gaat nu op de bank zitten', maar zeggen 'we gaan nu even hier zitten om rustig te worden'. Proberen af te leiden en daarna uitleggen waarom. Uiteraard werkt het niet in alle situaties en ook niet bij alle kids. Ook de eerste paar keer zal het geen succes zijn, maar het schijnt wel een effectieve manier te zijn, omdat je ze positief benaderd. Toevallig gisteren de situatie gehad, mn dochter wilde een ijsje, maar we zouden gaan eten over 10 min. Dus drama. Heb de tip gevolgd, meegenomen naar de bank, haar rustig aangesproken. Ze raakte eerst gefrustreerder, tot ik een boekje pakte. Gingen we samen erin kijken, toen legde ik rustig uit dat we zo gaan eten en zij daarna een ijsje mocht. Ze zei; OK! Het zal heus niet altijd werken, maar ik was wel verbaasd.
Nu nog zonder ijsje na het eten Maar werkt hier inderdaad ook goed. "Ga maar even naar de gang want dat gegil doet pijn aan mijn oren" is eentje die wij nog weleens gebruikten. Na een tijdje ging ze zelf even uitrazen op de gang of boven. Ze mocht dan ook gewoon zelf weten wanneer ze weer terug kwam... Als ze maar stopte met schreeuwen/gillen/razen. Even geen input... Dan was het binnen no time weer over. Maar goed, soms ben je zelf ook boos.. Dan is het ineens toch lastiger om rustig te blijven
Lieve help. Je kind is ruim 2,5 jaar. Bizar dat er contact is geweest tussen CB en peuterspeelzaal. Laat je kind lekker zijn zoals het is. Op iedereen 'normaal' reageren, dat lukt volwassenen nog niet eens perfect. Laat je kind genieten en zich ontwikkelen op haar eigen tempo. Er is nog zoveel tijd! Ik zie in jouw verhaal niets waar je je druk om zou moeten maken. Ik zie alleen maar dingen die veeeeel vaker voorkomen bij jonge kinderen.
Yep. Ik herken het overigens niet als 'reactie' op iets van mij, maar wel als overprikkeling. Dan zit zij ook gewoon even aan haar grens. Ik heb wel vaker geroepen dat ze dan van alles voelt, maar gewoon echt even niet meer weet wat ze er mee moet en het er dus explosief uitkomt (hier is dat vooral huilen en soms ook a la 2-jarige driftbui met slaande armen/benen. Een beetje kortsluiting ). Het roept veel irritaties op , juist omdat je vaak idd niet begrijpt waarom. En als ze al iets noemt dan is dat zo iets absurds dat ik denk: nee, dat kan het gewoon niet zijn. Reactie is dan compleet niet in verhouding met wat ze beschrijft. Maar ik weet dan dat het de druppel was, in een emmertje dat door allerlei andere (kleine) dingen vol gelopen is. Voorheen werd ik vaak boos, waardoor het er meestal niet veel beter op werd . Sinds ik überhaupt het concept hsp ken, laat ik haar wat meer razen en dan nodig ik haar uit op mijn schoot. Vrijwel altijd klimt ze dan op mijn schoot en lijkt de troost ook echt even nodig te hebben. Als ze rustiger is, probeer ik dan met haar te praten om meer begrip te krijgen en misschien haar ook 'tips' te geven hoe ze het anders zou kunnen doen. "Druk in het hoofdje" is inmiddels vrij gangbare term in ons huishouden, waarmee zij ook uiting geeft van haar innerlijke gemoedstoestand. En bij mij voelt ze zich vrij genoeg om het eruit te gooien... Gejat van haar autistische broer , maar ik begrijp nu beter dat het haar ook wel eens overkomt, juist omdat ze zelf zo intensief beleeft/voelt.