Hooggevoelig kind en pesten....

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door MinnieJ, 28 mrt 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Iertje81

    Iertje81 VIP lid

    31 dec 2015
    17.624
    32.956
    113
    Wat ik ook niet zo goed begrijp is dat als de juf iets af doet met: ‘ ja zo is het nu eenmaal’, dan zit je in de hoogste boom, maar als je zoon een ‘dodelijk’ drankje brouwt dan is dat prima en bagetalliseer je het als je daarop aangesproken wordt. Waarom jij wel en zij niet?
    Je hele manier van schrijven komt nogal aanvallend en defensief over; hetgeen je wel vaker ziet bij mensen met een pestverleden. Begrijp me goed; pesten is afschuwelijk en walgelijk, daar hoor je mij niet over.
    Zou hij op school hetzelfde doen soms als bij z’n broertje thuis?
    Sterkte ermee, maar ik heb niet meer het idee dat je nog gaat reageren... Helaas!
     
    PenF vindt dit leuk.
  2. PenF

    PenF VIP lid

    20 aug 2009
    8.257
    2.166
    113
    Vrouw
    Coach
    Dordrecht
  3. Fuddey

    Fuddey VIP lid

    6 okt 2015
    16.382
    12.678
    113
    Er zit toch ergens iets; je zoon ervaart het als pesten, juf geeft aan dat hij het zelf opzoekt, zoon maakt giftige toverdrankjes, daar wordt heftig op gereageerd. Misschien zijn er helemaal geen echte ‘daders’ en ‘slachtoffers’ in dit verhaal, maar is er sprake van miscommunicatie aan alle kanten. Ik zou priberen te achterhalen wat je zoon doet om dit gedrag uit te lokken, of hij begrijpt dat dit gedrag een reactie uitlokt, en of hij bv kan kijken wat er gebeurt als hij dit niet meer doet.

    Mijn dochter van 4 zit in de klas met een jongetje dat heel graag stoeit, dochter vindt het niks. Hij bespringt haar uit het niets en gaat ‘vechten’, dochter roept dan dat hij moet stoppen, ze duwt hem weg en gaat naar de juf. Het jongetje voelt zich afgewezen en ziet dat als ‘pesten’... Hier wel een juf die daarmee aan de slag gaat, gelukkig!
     
  4. EdN

    EdN VIP lid

    27 mei 2011
    8.680
    3.465
    113
    Ik vind zowel het gedrag van die ‘vervelende’ jongetjes als dat van jouw kind niet zo schokkend eigenlijk. Als er iets is wat ik heb geleerd in mijn 7,5 jaar als moeder van jongetjes dan is het wel dat jongetjes en de onderlinge dynamiek op bijvoorbeeld het schoolplein heel anders is dan hoe ik dat zelf als meisje heb ervaren.

    Een voorbeeldje: mijn oudste is een jongetje dat graag de grenzen zoekt, dol is op stoeien en zich niet op zijn kop laat zitten. Op zich geen kind dat gevoelig is voor pesten (al was het maar omdat hij zelf niet snel onder de indruk is). Een tijdje terug werd ik aangesproken door een moeder, of ik wist dat hij zo getreiterd werd in de pauze door een paar jongetjes die, voor zover mij bekend, zijn vriendjes zijn. Haar zoontje had haar verteld dat hij het zo zielig vond dat ze het zo op mijn zoontje gemunt hadden. Ik schrok hier erg van en heb die middag een beetje casual geprobeerd bij mijn zoontje uit te vissen wat er gaande was op het schoolplein: met wie speelt hij, wat doen ze en gebeurt er wel eens iets wat hij niet leuk vindt. Het verhaal wat ik te horen kreeg is dat hij in de pauze altijd stoeit met die betreffende jongetjes, dat hij dat zelf leuk vindt om te doen en dat hij er gewoon mee kan stoppen als hij het niet leuk zou vinden. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ik kon merken dat hij mij de waarheid, zoals hij die ervaart, vertelde, maar mijn zoontje is niet heel scherp op sociaal gebied en ik vroeg me (met mijn vrouwenbrein) direct af of er misschien sprake was pesten, maar dat hij dat zelf niet zo ervaarde. Het zat me niet lekker, dus ik ben eens stiekem vanaf een afstandje gaan kijken wat er nou precies gebeurde op het schoolplein en wat ik zag was geruststellend en verontrustend tegelijk. De jongetjes waren idd aan het stoeien, nou ja, zeg maar rustig vechten! Ze hadden er overduidelijk allemaal (groepje van 6 of zo) heel veel lol in, mijn zoontje ook, maar het ging er echt veel ruiger aan toe dan ik ooit goed zou vinden. Ik heb hierop dan ook gelijk een gesprek met de juf geregeld en zij gaf aan dat ze idd een ‘stoeigroepje’ toestaat. De kinderen die mee willen stoeien moeten aan het begin van de pauze bij de juf komen en krijgen dan de regels te horen (niet schoppen, stoppen als iemand stop zegt, enzv). Ik heb gezegd dat ik snap dat jongetjes energie kwijt moeten, maar dat ik wat ik heb gezien echt veel te ver vind gaan. Ze zou er aandacht aan gaan besteden, zei ze, en volgens mij is het sindsdien iets minder ruig. Ik heb mijn zoontje ook verboden (waarschijnlijk tevergeefs, dat besef ik wel) om dit nog te doen en hem gezegd om lekker met andere vriendjes te gaan spelen. Hij zegt dat hij dit doet en ik heb dit ook een paar keer gezien inmiddels, maar goed, ik ben er meestal niet bij natuurlijk. En hoewel ik aan de ene kant wel vertrouwen er in heb dat er idd geen sprake was van pesten, ben ik er toch ook bang voor dat dit soort gedrag na verloop van tijd wel dit soort dingen in de hand kan werken, zeker als de een sneller groeit en sterker wordt dan de ander. Het blijft een zorgenpuntje voor mij, maar ik moet er maar op vertrouwen dat zolang mijn zoontje zichzelf prettig voelt op school dat het dan goed is.

    Ik heb veel meer voorbeelden van interacties tussen de jongetjes waar ik me als klein meisje heel erg druk om had gemaakt (ook met mijn jongste, die een heel ander kind is: lief en gevoelig). Moraal van dit verhaal: jongetjes zijn in mijn ervaringen echt zulke andere wezentjes dan meisjes en het is heel verleidelijk om je eigen ervaring en interpretatie op wat je ziet en hoort los te laten. Maar zoals ik niet perse schrik van de dood-drankjes van jouw zoontje, zou ik hem ook niet direct klakkeloos volgen in het pestverhaal van die ‘vervelende’ jongetjes. Ik zie mijn oudste nl ook wel zoiets doen, een tik op de billen in het voorbijgaan geven en dan hard lachen. Niet omdat het een vervelend jongetje is, het is een hartstikke lief en slim kereltje, die nooit gemeen tegen anderen is en eigenlijk met iedereen wel speelt, maar wel een met nou eenmaal dat soort stomme grapjes. Hij zou ook ontzettend lachen als iemand het bij hem deed en en vervolgens hard achter aangaan. Dat is van hem uit echt geen pesten, maar kan door een ander kind misschien wel zo ervaren worden. In dat soort situaties snap ik het ‘wegwuiven’ van de juf wel: als je dat niet leuk vindt, blijf dan weg bij die jongetjes en ga wat anders doen.

    Ik bedoel maar: probeer iets opener te kijken naar de situatie, want je lijkt wel echt heel erg alleen van je eigen kind uit te gaan.
     
    birds86, humptydumpty en Leeuwtje83 vinden dit leuk.
  5. Ligero

    Ligero VIP lid

    1 aug 2011
    6.805
    1.516
    113
    Ik heb niet alles gelezen maar kan het zijn dat jouw zoon alles anders ervaart juist omdat hij zo gevoelig is?

    Ik ben ook gevoelig en ervaarde vroeger echt het gevoel van getreiterd, gepest worden door mijn broer. Ik maakte dat voor mezelf heeeeel groot toen ik kind was. Als ik er nu achteraf op terug kijk denk ik dat het allemaal echt meeviel, ik ging alleen al heel hard janken als hij op een rustige toon boe tegen me zei dus ja als je dat al erg vindt dan heb je het zwaar zeg maar :p terwijl het dan eigenlijk geen pesten is, heb ik dat toen wel zo ervaren. Mijn ouders hebben daar (in mijn beleving) weinig in begeleid.

    Mijn dochter is ook heel gevoelig. Ze betrekt veel op zichzelf, kan slecht tegen grapjes e.d. neemt alles heel zwaar op. In die zin zie ik mezelf zo terug in haar. Ik probeer haar altijd te laten zien hoe de ander dingen kan bedoelen. Dat stoeien niet gelijk vechten is, dat een discussie niet gelijk ruzie is, dat een grapje iets is om te lachen omdat je eigenlijk niet meent wat je zegt etc. Daarnaast probeer ik haar handvatten te geven wat je kunt doen als je iets echt niet leuk meer vindt, we hebben bijv de afspraak thuis dat we geen spontane stoeipartijtjes met haar hebben, dat loopt fout af (met onze zoon kan dat bijvoorbeeld wel, die vindt alles altijd maar grappig), maar ook dat als ze het gevoel heeft dat iemand haar pest of plaagt, ze dan gewoon wegloopt en negeert of desnoods tegen de juf zegt wat er gebeurd etc. En wat ik vooral ook zeg is dat het oke is als ze niet iedereen leuk vindt en het is oké als niet iedereen haar leuk vindt. Dat vindt ze vervelend maar zo is het eenmaal. Ze heeft veel leuke vriendinnetjes en daar focussen we ons maar op. Ik merk, in tegenstelling tot begin van dit schooljaar, dat dat steeds beter gaat. In het begin wilde ze nog per se bij een clubje meisjes horen die buiten school nooit met haar wilden spelen, haar geen gedag zeiden als we ze buiten tegenkwamen etc. En nu geeft ze aan dat ze soms wel met die meisjes speelt op school, maar verder speelt ze met haar vaste groep vriendinnen en heeft ze daar veel lol mee.
     

Deel Deze Pagina