Ik ben eigenlijk wel benieuwd.. Ik had laatst mijn babyshower en er waren een aantal dames die net bevallen waren. De baby's waren thuis bij de papa denk ik. De baby's waren 2 weken tot 2 maanden oud. Ik had met 5 maanden al moeite om mijn dochtertje voor een paar uurtjes bij oma achter te laten. En ik vond het altijd maar raar dat moeders zo snel hun kindje achter lieten. Maar dit heeft me aan het denken gezet.. is t wel zo 'raar' of ligt dat gewoon bij mij. Volgens mijn man ben ik te overbezorgd (speelt natuurlijk meer mee om dat te zeggen, maar oa hierdoor dus. En t is ook wel zo denk ik). Ik kan/kon me namelijk ook niet voorstellen dat er vrouwen zijn die weinig of geen moeite hebben met hun kindje achterlaten als ze weer gaan werken en daar ook echt weer aan toe zijn na hun verlof. Kijk wat moet dat moet, maar ik doel dus echt op vrouwen die echt weer snel aan de slag willen en het niet erg vinden hun kindje weg te brengen. Ik ben dus erg benieuwd hoe jullie hier over denken. Ik wil niemand voor het hoofd stoten of een discussie creëren. Maar ik heb dus heel lang gedacht dat dat 'niet normaal' was.. Dus om bijvoorbeeld na 3 weken al iets voor jezelf te gaan doen. Begin steeds meer t vermoeden te krijgen dat dat echt bij mij ligt Nogmaals, ik ben gewoon benieuwd en wil geen discussie starten. Het zal voor iedereen ook wel anders zijn natuurlijk.
Ik voel me wel aangesproken (niet negatief hoor). Ik houd ontzettend veel van onze zoon zal er altijd zijn als hij mij nodig heeft. Maar vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was beangstigde het mij ook heel erg. Ik ben om die reden geen borstvoeding gaan geven. Ik kon echt niet tegen de gedachte dat ik zo onmisbaar ben. Het is echt niet zo dat het wekelijks voorkwam dat ik weg moest hoor, maar het idee dat het kan was voldoende. Toen ik na 3 weken een etentje met collega's had werd daar idd raar over gedaan, alsof ik mijn baby te kort deed.. alsof ik hem liever kwijt dan rijk was. Ik vond dat heel naar. Ik heb idd geen moeite hem achter te laten, maar wel alleen als ik 100% zeker ben dat ik hem niet benadeel en dat hij in goede handen is. Ik vond het heerlijk weer te gaan werken, maar ga hem ook met ontzettend veel plezier weer ophalen en ben blij hem dan weer te zien. Ondanks dat ik hem gedurende de dag dus niet echt mis. Ik geniet van hem maar heb mijn eigen leven nodig om dat te kunnen.
denk dat het ook aan je persoonlijkheid ligt en aan je baby. Mijn oudste was een huilbaby en dus liet ik hem graag elders achter, want serieus je wordt er krankzinnig van! en de ene moeder is de andere niet.. net als dat de één graag tbm is en de ander fulltime werkt, beetje zelfde verschil. Ik dacht van tevoren dat ik iemand zou zijn die haar kind nooit ergens achter zou willen laten maar ik bleek daar juist makkelijk in
Ik ben zon gekke moeder ik vond het heerlijk om weer te gaan werken. Heus wel even lastig hoor maar wel fijn. Ik ging na 7 weken wat doen als in echt avondje uit. Daarvoor al naar kapper geweest bijv. Bij m'n man achterlaten doe ik blind. Dus als hij in goede handen is vind ik het prima. Ik geniet gewoon van de dingen voor mezelf. En het is leuk thuis komen
Ik ben na 1,5 week naar de Hema gelopen. Heerlijk. Jongste bij papa en gaan. Ernaast zit een delifrance dus na het winkelen ben ik koffie gaan drinken. Na een half uurtje was ik weer thuis. Maar goed, ik voelde me goed en vloeide nauwelijks. Zodra ik de kans heb ga ik alleen op pad. Boodschappen doen, koffie drinken met een vriendin ofzo. Ik had er geen moeite mee om weer te gaan werken eigenlijk. Ik ben na een aantal maanden gestopt met werken. Deels vanwege de sfeer op de werkvloer en deels door de drukte van ons gezin. Nu ben ik heel blij dat ik thuis ben, maar ook erg blij dat ik voor mezelf begonnen ben. Ik zou het niet kunnen om alleen maar thuis te zijn voor de kinderen.
Ik laat ze alledrie trouwens met volle vertrouwen achter bij mijn man hoor. Maar ook bij mijn ouders en schoonouders. Een aantal weken na de bevallen hadden we een weeksluiting van de oudste. Mijn man wilde graag mee, maar ik ook. We hadden overlegd dat ik thuis bleef, want hij kan normaal gesproken nooit mee ivm werk. Mijn schoonmoeder bood toen aan om op te passen. Totaal niet over getwijfeld.
Poeh.. nou ik ben zo'n moeder haha! Ik vind het na een tijdje toch ook echt heerlijk om iets voor mezelf te doen hoor. Met 3 kinderen en dus alleen maar baby/kinder praat.. heb ik echt behoefte aan iets van mezelf! Al is het maar werken en met volwassenen praten!
Na de bevalling zijn we met zes weken voor het eerst weer samen weg geweest. We hadden dat samen echt even nodig door een zware start. Alleen weg doe ik regelmatig. Ze is bij manlief in uitstekende handen. Verder passen alleen opa's, oma's of een van mijn schoonzussen op een soms mijn zusje en uurtje ofzo. Daar zijn we dan wel weer soms tuttig in. Bij deze mensen laten we haar zonder twijfel achter.
Bij papa achterlaten? Is toch dood normaal. Heb me daar nooit zorgen om gemaakt. Lag met 2e zwangerschap 6 wk in zh terwijl mijn man 6 wk voor dochter, huishouden zorgde en nog fulltime werkte. Ook nog bij mijn elke dag op bezoek kwam. Laat ze met gerust hard aan hem over. Bij de 1e ging ik weer werken na 4 maanden, vond het erg moeilijk. , 2e na 3 maanden. Was zo blij dat ik weer kon werken ( huilbaby 24/7) Ja moeilijk in het begin maar je moet het ook los kunnen laten. Logeren kwam wel pas later. Nu is 2e zorgen kindje en heb ik amper tijd voor mezelf. Vind douchen al heerlijk en mijn rust moment haha Ik vind man/vrouw relatie erg belangrijk en dat wordt vaak vergeten als er een baby komt. Samen met partner er ff uit kunnen en oma of andere oppas voor paar uurtjes kan ik echt aanraden. De eerste paar keer is lastig, eng, kijk continu op tel. Toch is dit een moment dat je weet ff man / vrouw kunt zijn ipv paps en mams , tijd voor elkaar zonder afleiding
Ik ben meer een moeder als jij er eentje bent en moest er de eerste maanden niet aan denken om hem ergens achter te laten. Ik nam mijn zoontje overal mee naar toe en nog steeds ga ik meestal het liefst samen op stap. Gaan werken vond ik in het begin ook wel erg onwennig, maar toch ook wel weer fijn (mijn zoontje was wel al 10 maanden toen ik weer aan de slag ging). Ik denk niet dat het iets met normaal/ niet normaal te maken heeft maar met je persoonlijkheid en misschien idd ook de persoonlijkheid van je kindje. Ik vind dat elke mama moet doen wat goed voelt en als het voor jou nog niet goed voelt om je dochtertje ergens achter te laten vind ik dat net zo normaal als dat een andere moeder na 3 weekjes even lekker bij de hema gaat shoppen.
Ik lag met 2 weken bij de schoonheidsspecialiste en ons zoontje was bij oma. Met 3,5 week bleef hij bij mijn vriendin slapen omdat wij een feestje hadden. Ik herken mijzelf dus totaal niet in jouw verhaal.. Maarrrr.. wat maakt het uit. Als jij je er lekker bij voelt. Voor wie doe je het om geforceerd in de stad te lopen omdat ''het zo hoort'' Blijf lekker jezelf! Wanneer jij het niet ziet zitten, doe je het toch lekker niet.
Onze jongste is 6 maanden en sleep ik eigenlijk altijd mee. Naar kantoor en eigenlijk alle dagelijkse dingen. Kan haar ook nog niet achterlaten elders, wel bij mijn man hoor. Wat ik zonder haar doe is eens naar de kapper en nu ze om 19.00 naar bed gaat eens een hapje eten. Verder sport ik vaak. Toen ze 4 maanden oud was had ik een vrijgezellen weekend van m'n beste vriendin, nachtje weg dus en hoe moeilijk ook toch gegaan en genoten. Eigenlijk voel ik me best vrij ondanks dat ze geen oppas heeft buiten m'n moeder en momenten bij m'n man.
Van de oudste weet ik het niet zo goed. Bij de tweeling wel. Voor het eerst bij papa was denk ik na een week en na 1,5 week was oma bij ons helpen en toen ging ik lekker naar de Etos in m'n eentje, heeeerlijk. Na 3 weken echt een avond weg, kindjes met papa thuis. Tweeling bij opa en oma voor een uitje was na een week of 7/8.
Bij papa achterlaten vind ik normaal. Dit deed ik met een paar weken al. Logeren zonder papa en mama gebeurde pas toen hij 1 jaar was, eerder was ook niet nodig.
Interessante vraag TS: ik denk dat dat van meerdere factoren afhangt. Hoe moeilijk of makkelijk ervaar je de tijd met de baby's? Te moeilijk bij bijvoorbeeld een huilbaby betekent dat je eerder en meer (mentale) rust nodig hebt. Heel makkelijk betekent wellicht dat je weet dat jouw baby het toch wel goed heeft omdat hij/zij zo gemakkelijk vertrouwt, lacht, zelden huilt en alles leuk vindt. Het vertrouwen in de andere verzorger. Dit is meer dan alleen veiligheid. Zie jij in die persoon iemand die jouw wensen snapt en binnen bepaalde ruimte, zaken oplost zodat het 't beste uitpakt voor jouw kind en zoals jij en jouw man graag zien? En dan natuurlijk eigen karakter, en hoe je de zwangerschap, geboorte, kraamtijd en eerste maanden hebt ervaren. Als jouw baby eerst een tijd bij je is weggehouden wegens keizersnede, complicaties bij de geboorte, je was onder narcose bij de geboorte, of nog erger: jouw kind is opgenomen en na verloop van tijd word ook jij als moeder naar huis gestuurd? Dan ben je terecht wat beschermender want je miste vitale momenten voor moeder en kind en hechting. Dan kan het zijn dat je wat wil goedmaken (vooral ten opzichte van jezelf ). Om maar niet te beginnen over de situatie als er een (dreigende) post partum depressie speelt. TS: als jij je er niet goed bij voelt, ga bij jezelf te rade hoe dat komt. Natuurlijk ben je verstandelijk gezien, echt niet de enige die goed en liefdevol voor jouw kindje kan zorgen. Maar jouw gevoel als moeder telt ook. Let wel op dat je je goed voelt over jouw beschermende houding: dat het goed is voor jou en kind, en dat jij/jullie het fijn vinden. En de mening van jouw man respecteren maar ook die van jou uitleggen.
Bij eerste tot ik moest werken niet van haar zijde geweken. Bij tweede al sneller, ook wel eens mijn middelste de baby bij papa gelaten om naar school te lopen of even alleen naar de winkel. Wel pas na weken, geen idee hoelang. Maand? Nu derde met 1 maand al naar de bios met een vriendin, kopje thee savonds bij een vriendin en een verjaardag savonds. En ze is net 2 maanden maar vind het best lekker even zonder kinderen continu om mij heen. En ze zijn in goede handen bij hun vader. Over 2 weken gaan wij samen naar de sauna. Ach, dat zal wat moeilijker zijn dan past oma op, maar heb er echt wel zin in!
Moet er natuurlijk ook bij zeggen dat ik het nu heerlijk vind hoor! En dat avondje toen met 5 maanden was ook echt lekker. Vraag me af of ik bij de 2e ook zo'n moeite heb. Lijkt me fijn als je er wat makkelijker mee om kunt gaan. Bij mij gaan er gelijk allerlei enge scenario's door mijn hoofd als ik haar achterlaat. Óók bij haar papa. Hoewel, dat is inderdaad heel normaal, ook hij is een ouder natuurlijk. Bij mij is het denk ik zo ontstaan omdat mijn moeder maar vooral ook mijn zus er zo over denken. Zien overal beren op de weg en bang dat er iets gebeurd als ze op een klein babytje moeten passen. Daarbij had ik een extreme angst dat ze ineens zou stoppen met ademen.. daardoor weken geen oog dicht gedaan. Die angst is minder, maar zit er nog steeds. Zou allemaal ook wel een rol spelen. Wow Trirani, daar heb ik iets om over na te denken. Ik denk dat het oa ook te maken heeft met hoe de bevalling (idd uiteindelijk keizersnee) gegaan is.. Dankjewel, hier ga ik eens goed overna denken.
Ik zou ons meisje niet bij Jan en Alleman achter laten, maar toen ons meisje 4 weken oud was bleef ze al bij opa en oma slapen. Dit omdat wij een bruiloft van vrienden hadden. Daar geen moeite mee gehad, omdat ik wist dat ze in goede handen was.
Bij de oudste ging ik al heel snel iets voor mezelf doen. Zeker binnen twee weken in ieder geval. Ik had daar gewoon behoefte aan en vond het ook heerlijk om weer te gaan werken. De tweede keer, bij de jongste twee, vond ik dit aan het begin moeilijker. De kinderen hebben beiden lang in het ziekenhuis gelegen en toen ze eenmaal thuis waren, wilde ik gewoon bij ze zijn. Weer gaan werken vond ik ook een stuk moeilijker. Maar uiteindelijk vond ik even een dag/avond weg ook heerlijk na de hectische periode. Dus voor mij lag het aan de situatie. Nu doe ik regelmatig iets zonder de kinderen en mijn man ook. En we gaan ook regelmatig samen iets doen. De kinderen slapen ook regelmatig bij de opa's en oma's.