Omdat het topic dicht is gedaan en er eigenlijk wel een interessante discussie gaande was.. dacht ik, ik open een nieuwe Suus: Ik probeerde dus te zeggen, dat vanwege collega's met kinderen ik nooit met mijn familie of gezin weg kon. Omdat ik geen kinderen heb. Ik wilde toen echt heel graag kinderen, zodat ik mijn familie en mijn man wat vaker zou kunnen zien! (nu met mijn collega's is dat niet meer zo, maar voor hen was het wel zo.) Tuc, en jij zegt precies waar ik me zo aan erger. jij zegt doordat ik geen kinderen heb, mijn privé leven niks waard is. Dus moet ik altijd ja en amen zeggen. Dat vind ik niet, mijn privé leven is me heel veel waard en ik vind het wel heel erg als ik het contact met mijn nichtjes verlies. Dat jij dat geen probleem vind snap ik, zijn geen mensen waar jij omgeeft. Maar ja, ik geef wel om ze. En mijn nichtjes zijn me echt heel veel waard. Dat jij dat onzinnig vind, ja dat vind ik dat vervelend. Ik vind het niet onzinnig dat jij tijd met je gezin wilt doorbrengen, jammer dat je dat respect niet andersom kan opbrengen omdat ik geen kinderen heb. Maar laat ik voorop stellen, dat ik altijd, en zoveel mogelijk mijn best doe, zo dat mensen zoveel mogelijk tijd met hun kinderen besteden. En in het verleden had dat als consequentie dat ik geen tijd met mijn gezin en familie kon besteden, en als er dan gezegd wordt "maar ja, jij hebt geen kinderen" dan kon ik daar flink pissig om worden. Ook al heb ik geen kinderen.. ik wil graag ook een keer kerstmis vieren. En dan kan je mij wel minder belangrijk vinden, want ja, heb geen kinderen.. maar toch vind ik dat niet altijd helemaal eerlijk. Ik heb jarenlang geen enkele feestdag kunnen vieren met mijn familie en in die jaren kon ik NOOIT met mijn partner op vakantie, want ik had namelijk geen kinderen. Dus dan is je partner ook niet meer belangrijk. Nu heb ik een andere baan en wordt er aan alle kanten meegewerkt, zodat iedereen zoveel mogelijk tijd kan doorbrengen met zijn of haar gezin. Of er nu wel of geen kinderen zijn. Samen kom je heel ver en dat vind ik een stuk prettiger.
Ik vond het ook al jammer dat 'ie ineens gesloten was Ik ben het met jou eens hoor Mijn collega en ik (werk in een kleine huisartsenpraktijk) proberen elkaar ook zoveel mogelijk uit de brand te helpen. Ik werk 4 dagen, alleen de woensdag niet, maar soms wil zij die vrij. Als ik dat dan op tijd weet, regel ik een dag kdv, of een ruildag ofzo. Enige wat me moeilijk lijkt is die discussie over wanneer vakantie. Met kinderen ben je nou eenmaal gebonden aan de schoolvakanties. En ja, ik werk al 4 dagen, dan zou ik het fijn vinden toch tegelijk met z'n 3 vrij te hebben. Maar zelfs daar hebben wij weleens geschipperd, dat we maar 2 weken samen hadden, ipv 3, omdat het zo uitkwam.
Ik vind dat je als werknemer flexibel moet zijn, met of zonder kinderen. Is er nood aan de man op mijn vrije dag? Dan regel ik iets en kom eraan, of tijdens slaapje van dochter thuis achter de pc. Desnoods kom ik met dochter naar kantoor ( is voorgekomen). Feestdagen horen gewoon ' op en af' te gaan. Dus werk je met kerst het ene jaar, dan ben je het jaar erna vrij. Omdat iedereen dat dan lang van tevoren weet, hoort er niets aan de hand te zijn. Wel hou ik rekening met collega's met schoolgaande kinderen wat de zomervakantie betreft. Ik wil dan toch niet weg ivm de hoge prijzen en zij willen graag met het hele gezin weg. Prima toch? Daar staat vaak tegenover dat ik rondom kerst enzo vrij ben. Vrije dagen stem ik af met directe collega's, evenals werkrooster. Mits ik het op tijd weet, pas ik mijn opvang aan aan mijn werkrooster. Oh en omdat ik zo flexibel ben, is mijn werkgever ook zeer flexibel. Wordt kind ziek op de opvang? Ik kan haar snel gaan halen, eventueel thuis verder werken.
Eens met jou hoor Panda. Mbt vakantie vroeger zoveel gezeik gehad met collega's die al moeder waren. Die vonden het maar wat belachelijk als ik ook eens vrij wilde in de schoolvakantie. Ik had een partner die qua werkzaamheden aan die periode vast zat. Gelukkig destijds een manager die wel iedereen hetzelfde behandelde. Inmiddels hebben we wel kinderen maar werken we allebei voor onszelf. Ontzettend blij dat ik van dat 'ja maar mijn gezin....' gezeur af ben. Echt, moeder worden en zijn is geweldig. Maar de status die sommige er aan denken te kunnen ontlenen is stuitend. Je bent niks meer dan een dame zonder kinderen.
Sorry, maar ik vind het niet meer dan logisch dat werknemers met schoolgaande kinderen voorrang krijgen wat betreft de vakantieperiode. Iemand zonder kids kan het hele jaar op vakantie. Ik zou het knap lullig vinden als mijn collega met schoolgaande kinderen niet op vakantie zou kunnen omdat ik persé dan op vakantie wil. En daarbij, je bent toch gek als je vrijwillig in die dure periode wil gaan? 😂 Verder herken ik mezelf totaal niet in het altijd maar moeten werken als je geen kinderen hebt. Ik heb altijd al die feestdagen moeten werken hoor, eerlijk werd alles verdeeld. Dit jaar werk ik ook op 2e kerstdag en zelfs 1 januari gaan we open.
Het contact verliezen als je niet meer op vrijdag daarheen kan?? Dat lijkt mij nogal overdreven. Dat kan toch op andere manieren/momenten? Ik heb nergens gezegd dat jouw priveleven niks waard is, maar je kunt dingen wel in perspectief zien...een collega dwingen haar kinderen op een vrije schoolmiddag naar de bso te doen zodat jij op de buurtkinderen kan passen? Daarbij ben ik benieuwd hoe jij erover denkt als je kinderen had en de enige vrije middag met hen op moet geven om de redenen die jij nu geeft? Ik geloof er niks van dat je dat prima vindt.
Ik vind het dubbel. Met kinderen heb je geen keuze qua vakanties, je zit eraan vast. Ik vind daarmee niet dat je meer recht hebt dan een ander, zeker niet, maar het maakt het wel vrij onmogelijk om het op een ander tijdstip te plannen. Wel vind ik dat je daarbij je uiterste best moet doen om het voor iedereen fijn te maken. En als dat betekent dat je 2 weken ipv 3 weken kunt krijgen, tja, dan is dat zo. Qua vaste vrije dagen, ik kan mij goed voorstellen dat je zonder kinderen ook een voorkeur hebt, ik vind ook niet dat je dan als ouder meer recht hebt.
Zoals ik hierboven al aangaf, pre kinderen moest ik wel in hoogseizoen op vakantie ivm werk partner. Als mijn werkgever mij dan vrije dagen zou weigeren, zou ik dus nooit met mijn partner op vakantie kunnen. Dus je 'iemand zonder kids kan hele jaar op vakantie' is bullshit. Denk aan mensen id bouw en onderwijs bijv?
Er zijn ook mensen zonder kinderen gebonden aan verplichte vakanties, denk aan mensen werkzaam in de bouw. Verder denk ik, de zomer is gemiddeld een week of 8 (juli en aug). De gemiddelde werknemer heeft 3 weken vrij, dan moet er toch het eea te regelen zijn? Ik had in het verleden een heel onredelijke collega wbt vrij. Die moest met een andere collega met kinderen ( beide dus kinderen) de schoolvakantie delen. Vrij simpel nr 1 week 1 tm 3, nr 2 week 4 tm 6. Maar dat wilde die persoon niet want meteen na de vakantie naar school vond zij niet fijn en meteen als het vakantie werd weggaan ook niet. Dus ze wilde week 2,3,4 en de ander dan 2 weken. Dan ben je in mijn ogen gewoon vervelend en onsportief. Ik heb geen werkgever, dat ben ik zelf en werk in de zomer helemaal niet. Deze zomer 6 weken weggeweest en volgende zomer minstens net zo lang, misschien langer. Heerlijk!
Oh en als je partner aan de bouwvak vastzit (bijvoorbeeld) dan vind ik ook dat je net zoveel recht hebt als een ander op die periode.
Maar als jij als kinderloze een partner hebt die in het onderwijs zit dan moet je wel in de zomervakantie echt weg. Anders moet je allebei alleen. Toen ik nog alleen was vk dt ik het niet erg om met Sinterklaas te werken. Daar waren mijn collega's met kinderen erg blij mee. Ook ging ik buiten het hoogseizoen op vakantie totdat mijn man de bouwvak vrij moest nemen. Dan kwamen we er als collega's samen uit. Ik vindt dus dat je met kinderen niet voorgaat . Je moet er samen als collega's uitkomen. En anders je leidinggevende. Het ene jaar krijgt de een z'n voorkeur en de andere keer de ander. Zo heel pijnlijk zijn voor de collega's die dolgraag ki deren hadden willen hebben maar dat die eens niet uitgekomen is.
Dat dikgedrukte en onderstreepte is echt onzin. Mijn man werkt op kantoor in de bouw, maar die zit toch echt vast aan 3 weken bouwvak. Toen wij nog geen kinderen hadden, was het toch gek geweest als ik dan maar 3 weken in juni had moeten nemen, want ja ik heb geen kinderen dus ik kan het hele jaar op vakantie: ja in mijn eentje inderdaad. Ik vind in het kader van vakanties dat iedereen in een bedrijf gelijkwaardig behandeld moet worden, wel of geen kinderen. Vakantie moet gewoon in goed overleg plaatsvinden. Je kunt 6 weken schoolvakantie toch prima onder iedereen verdelen. Al is het dan maar dat iedereen max. 2 weken vakantie opneemt, of je de vakantie in 2 blokken verdeeld bij wijze van. Ik vind het best kwetsend naar mensen toe die geen kinderen kunnen of willen krijgen om die vakantie zo op te 'eisen'.
Ik vind het de grootste onzin, waarom heb je voorrang met kinderen? Wat als je collega een partner heeft die alleen in de schoolvakanties vrij is? Voorrang vind ik zo raar, je kan het toch afstemmen op elkaar ? Wat is er mis met collegialiteit ?
Het een hoeft het ander niet te sluiten he? Maar als je beiden niet aan een bepaalde periode vastzit en je collega met kinderen dus wel, dan is het ook heel oncollegiaal om er geen rekening mee te houden.
Hoezo oncollegiaal? ik heb toch recht op zoveel vakantie, wanneer ik dat in wil zetten moet ik toch zelf weten? Zie het al gebeuren dat ik eerst het team rond moet vragen wanneer MIJN vakantie hun uit komt.
Maar hoeveel vakantiedagen hebben jullie wel niet per jaar dat dit een probleem is? Bij mij op het werk heeft iedereen een kleine 6 weken. De meerderheid wil niet eens meer dan 2 weken vakantie achter elkaar opnemen. Dus het past echt wel in die zomervakantie van 6 weken dat iedereen die dat wil daarin 2 weken vakantie opneemt. Bovendien is er altijd wel een collega die ergens in het laagseizoen een maand weg wil en zo voor de continuiteit van de rest van het jaar zorgt.