Gisteren hebben we mijn papa begraven. Hij is vorige week donderdag in het bijzijn van mijn mama, zusje en mij overleden. Hij heeft in november 2007 te horen gekregen dat hij nierkanker had. Ze (mijn ouders) hebben er werkelijk alles aan gedaan om papa kankervrij te krijgen. Mijn ouders hebben het bericht te horen gekregen in het UMCG te Groningen. Ze hebben in maart 2008 zijn rechter nier verwijderd in het AVL. Daar is hij ook heel lang onder co geweest. We wisten dat de kanker niet meer te genezen was. Het zat immers ook al in de bloedbaan. Vanaf het moment dat mijn zoon is geboren is het met papa ook slechter gegaan. Heel erg om te zien. Rond april heeft papa een delirium gekregen an de medicatie en dat is eigenlijks nooit weer goed geweest. Toen was hij alweer onder behandeling terug in het UMCG. Hij heeft nog tijdens zijn opname in het ziekenhuis zijn heup gebroken, maar daar zat ook een tumor in. Op het laatst in zijn ziekte was hij erg verward. Waarschijnlijk waren er uitzaaiingen in zijn hoofd. Ook zaten zijn longen vol kanker. Dat is gebeurd in de 3 weken voor papa zijn overlijden. Het is waarschijnlijk een heel warrig verhaal, maar ik heb er zo'n verdriet van. Het is nog zo vers. Het idee dat je je papa nooit meer te zien krijgt vind ik zo vreselijk. Zijn kleinzoon zal hij nooit zien opgroeien. En dat was toch zijn trots. Mijn moeder in dat veel te grote huis alleen. Wel met 3 honden maar toch. Ik zie zo tegen de periode op dat ik besef dat hij echt nooit meer terug komt. Nu heb ik het gevoel dat ik nog in een roes leef. Dan zie ik zijn foto en moet ik eerst alles goed tot me door laten dringen wat er nu alles echt is gebeurd.
Ow wat verschrikkelijk zeg Gecondoleerd! Ik wil je onwijs veel sterkte wensen! Helaas ziet hij je zoontje niet opgroeien, maar hij heeft hem wel leren kennen! Ik hoop dat jullie veel troost kunnen vinden bij elkaar!
veel sterkte gewenst de komende periode... zal ook hier waarschijnlijk voor mijn papa ook een kwestie van tijd zijn.... die "sluipmoordenaar" doet zn werk soms effe te goed.....
Pff wat een verhaal! Zoiets gun je je ergste vijand niet. En wat ontzettend dubbel ook, een nieuw belangrijk persoon in je leven en een oud vertrouwd persoon dat nooit meer in je leven terug zal komen. Wel fijn dat 'ie het iig nog mee heeft gemaakt! Ik weet ook even niet zo goed wat ik nu moet zeggen, maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen! Gecondoleerd! @ Mikmak: jij ook heel veel sterkte!
Hier helaas idem Poohbeer: Ik wilde je trouwens heel veel sterkte wensen, het is niet niks om je vader te verliezen en 'weg te brengen' . Nogmaals; gecondoleerd en heel veel sterkte. *Knuffel voor jou*
Ook ik wil je condoleren met dit grote verlies. Het is niet niks als je vader komt te overlijden en al zeker niet als je er dan bij bent. Lijkt me erg heftig en heel zwaar om het allemaal mee te maken, en vooral omdat je net een kindje hebt. Het is wat de anderen zeggen hij heeft zijn kleinzoon nog wel kunnen kennen. Ik weet er nu even geen woorden meer voor te vinden. wil jou en je familie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!
heel veel sterkte toegewenst voor de komende periode. helaas weet ik hoe het is om je vader te moeten begraven. Hoe eenzaam en verdietig jij je soms ook zult voelen, laat het allemaal lekker gebeuren. Als je wilt huilen, huil dan gewoon. Ik weet dat dit suf klinkt, maar het verdriet wordt minder, het gemis zeker niet. Ik denk altijd maar zo; wie weet kijkt hij mee van boven en kan hij zo nog genieten van zijn kleinkind. Sterkte in iedergeval
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ook al voelt het zo nog niet maar er komt een tijd dat je weer kan genieten maar geef je verdriet wel de ruimte!! Ik weet helaas ook hoe het is om je vader te verliezen. Mijn vader was gisteren al 19 jaar niet meer bij ons. Helaas hebben we ook al afscheid moeten nemen van mijn moeder, ze heeft nog geen 8 weken van Tim kunnen genieten. Echt zuur om te moeten meemaken dat je kind z'n opa (en in ons geval oma) nooit zal kennen alleen van verhalen.
Eergister is mijn schoonmoeder overleden,zij zal helaas dus ook geen oma worden,waar wij het heel moeilijk mee hebben,ik begrijp je verdriet dus zo goed,ook hier leven we nog in een roes en dringt het nog niet helemaal door, maar ik wilde jou dus ook heel veel sterkte wensen,want het is verschrikkelijk om mee te moeten maken,gelukkig heeft je vader de kleine man wel kunnen zien.
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Ook ik weet helaas precies hoe je je voelt. Ik ben mijn vader vorig jaar april verloren. Nog steeds heb ik af en toe de neiging om hem te bellen en dan komt het toch weer binnen van o ja hij is er niet meer... Je verdriet zal slijten, maar het gemis blijft...
@ LisetteG gecondoleerd. Wat verdrietig dat je ook nog in verwachting bent en je de baby nooit aan haar kunt laten zien. Veel sterkte voor jou en je partner.
Bedankt voor de reacties. Op dit moment voel ik me heel leeg/mat. En idd het terug keren in de realiteit is heel vreemd. Ik ben soms ergens mee bezig en dan ineens denk ik " jezus mijn papa leeft niet meer". Dan krijg ik zo'n vreemd gevoel. Dat kan ik niet beschrijven.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Wel heel fijn dat je vader de geboorte van je kind meegemaakt heeft. Nu na de begrafenis kun je denk ik echt aan de verwerking beginnen en het besef dat je hem nooit meer kan zien komt beetje bij beetje meer. Ik heb 12 jaar geleden ook mijn vader verloren aan nierkanker en daarna ook longkanker en het verschrikkelijk om dit mee te maken en zeker zo onwerkelijk. Maar ik ben ervan overtuigd dat jouw vader soms wel even naar jou en jouw zoontje komt "kijken" als ie slaapt. Of in een droom. Heel veel sterkte met de verwerking. Ps. Mocht je een pb willen sturen mag altijd!