Sinds flink wat jaar weet ik dat ik hoog gevoelig ben. In de tijd dat ik alleen was en geen gezin had kon ik hier redelijk goed mee omgaan. Ben mezelf een paar keer flink tegen gekomen waardoor ik heb geleerd om dicht bij mijzelf te blijven en keuzes te maken waar ik goed in gedij. Maar nu een aantal jaar en twee kids verder merk ik dat het runnen van een huishouden en fulltime thuis zijn echt voor ontzettend veel spanningen zorgt bij mij. Ik heb constant het gevoel dat ik op 'scherp' sta en kan moeilijk ontspannen. Zijn er meer dames die dit herkennen? Hoe gaan jullie hiermee om? Ik heb na een dag echt even de behoefte om mezelf terug te trekken. Maar als de kids eenmaal op bed liggen is er nog mijn man die uit zijn werk komt en aandacht wil, en mijn gevoelens vaak niet begrijpt. Mijn oudste is 6 en gelukkig redelijk zelfstandig nu. Maar een ontzettend pittig kind en ook hs. Zij is, integenstelling tot ik, heel extravert. Dagelijks zijn er wel confrontaties of spanningen omdat zij helemaal overprikkeld is of niet goed weet om te gaan met bepaalde (overweldigende) gevoelens. Ik begrijp haar als geen ander maar vind het moeilijk om met haar explosieve gedrag om te gaan als ik zelf al niet lekker in mn vel zit. Daarnaast heb ik nog mijn jongste van 1 die wanneer hij wakker is op volle toeren gaat. Hij is een lekker ondernemend kereltje met een eigen wil en vraagt veel aandacht. Hij slaapt nog steeds niet door. Gelukkig wordt hij tegenwoordig niet meer om de 2 a 3 u wakker maar dat was een jaar lang wel het geval. Bijslapen overdag kon en kan ik niet, simpelweg omdat ik gewoon te overprikkeld ben om in slaap te vallen. Terwijl ik wel echt moe ben. Door het gebrek aan slaap ben ik aan het einde vd dag zo moe en geprikkeld. Mijn man is best wel rommelig terwijl ik houd van netjes en opgeruimd. Zijn antwoord is vaak "dat komt wel" .. rommel in huis ziet hij niet, terwijl het mij ontzettend onrustig maakt.. een ontplofte keuken of rommel wat overal slingert kan mij op sommige dagen echt uit mn vel laten springen. Ik probeer me er tegenwoordig minder druk om te maken, maar loslaten is moeilijk. Ook klusjes die ik niet zelf kan doen blijven vaak liggen, waar ik me dan weer ontzettend aan irriteer. Ik wil alles het liefst zsm afwerken, dan is de onrust van wat gedaan moet worden weg. Maar dat is niet altijd mogelijk. Op de momenten dat de kleine slaapt vind ik het moeilijk om te ontspannen. Focussen op 1 ding vind ik dan erg moeilijk, zoals een boek lezen of iets voorbereiden oid. Ik heb niet de mogelijkheid om de kids eens naar familie of n vriendin te brengen, en in het weekend zijn er vaak de gezamenlijke uitjes of mn man gaat weg omdat hij zijn eigen dingen heeft.. en ik schiet er dan weer bij in. En daar baal ik van, want ik heb het zo nodig. Het is heel dubbel want enerzijds heb ik er bewust voor gekozen thuis te zijn tot de kids naar school gaan. Anderzijds vind ik het zo vermoeiend om constant maar te moeten geven en iemand in je 'aura' te hebben. Hoe gaan jullie om met de dagelijkse drukte, routine en prikkels? Wat doen jullie om weer een beetje op te laden?
Ik herken dit wel, maar ben niet 'hooggevoelig' (ik geloof niet in de diagnose 'hoogsensitiviteit', maar dat is een andere discussie) Communiceren is de sleutel. Het wordt je teveel, je partner moet zich als partner gaan gedragen. Meehelpen in huis en accepteren dat jij je soms wilt terugtrekken. Dat hoeft hij ook niet persé te begrijpen, enkel te accepteren. Het is heel normaal voor mensen om even alleen te willen zijn, hoeft geen uren, soms is 20 minuutjes voldoende.
Ik kan wanneer ik niet zo goed in m'n vel zit veel slechter tegen geluiden, fel licht en als er van alles tegelijk om me heen gebeurd. Tegenwoordig als ik bijvoorbeeld moet auto rijden mag de radio niet aan en als het een onbekende weg is en het regent houd iedereen z'n mond. Als je oudste naar school is enkel jongste slaapt kun jij toch bv een filmpje kijken in bed. Misschien is een cursus mindfulness iets voor je om even momentjes voor jezelf te creëren . Ik vind hoogsensitief ook geen stoornis maar een soort karakter trek. Net zoals links zijn. Merendeel van de mensheid is rechts maar je kunt je prima redden met links
Ik herken het. Ik ging als het mij teveel was na het eten even een half uurtje naar boven, even rust en geen geluid. Kindjes komen mij dan ook niet storen. Het scheelt dat mijn man precies hetzelfde is, dus af en toe gaat een van ons even bijkomen boven. En even heel hard tegen je man zijn, hij kan ook wat meer rekening met je houden. Ook al snapt hij het niet. Ik snap mijn man ook wel eens niet of hij mij, maar dat wil niet zeggen dat je respect kunt hebben voor elkaar en naar elkaar luistert.
Ik herken het wel, al ben ik volgens mij niet hooggevoelig. Op mijn werk kan ik heel extravert zijn, maar dit kost mij enorm veel energie vooral als ik workshops o.i.d. geeft. De hoeveelheid aan prikkels wordt me dan teveel en zuigt me echt leeg. Van nature ben ik introvert en zit ik graag in mijn eigen bubbel. Loslaten is iets wat ik heb moeten leren, afwas ach, dat ligt er morgen ook nog wel. Strijken heb ik altijd een hekel aan gehad, ligt boven op zolder en niemand die het ziet. Mijn zoon gaat al naar school, dus als ik door de weeks een dag vrij heb dan is dat echt mijn rust moment, maar ook 's avonds. Hij gaat om 19.00 naar boven en dan mag hij nog even een uurtje boven spelen of een spelletje spelen. Mijn zoon is namelijk ook prikkelgevoelig en heeft dan ook echt even een moment voor zichzelf nodig.
Ik ben niet 'officieel' hooggevoelig, maar herken wel veel. Mn gevoeligheid voor geluid, en het overprikkeld raken in een druk leven. Als ik je verhaal lees denk ik dat mindfullness je zou kunnen helpen. Er zijn officiele cursussen, boeken en apps. Als je moeite hebt met ontspanning door overprikkeld raken kan een korte meditatie van 3 minuutjes je al een heel eind in de goede richting brengen. Als in playstore op mindfullness zoekt kom je bij de app van vgz (gratis). Die werkt fijn vind ik. Je keuken wordt er niet minder ontplift van, maar de chaos in je hoofd wel.
Ik heb het grootste deel vd dag zachte klassieke muziek opstaan, dat haal de scherpe randjes van andermans geluiden af. En in het weekend gaan we samen naar buiten, de natuur in. Wind, zand, blubber, water, heeft direct een ontspannend effect, dagenlang, vooral op dl. Wij doen niet urenlang dingen 'voor onszelf' , want hebben gekozen voor een gezin en daar doen we gezellige dingen mee. Mijn ontspanning zit in een uurtje boek lezen met koffie, of iets aan een hobby doen. Alles wat ik niet kan, zet ik op een todolijstje en/of mail ik naar iemand anders. Je kan het jezelf ook een beetje makkelijk maken. De dingen die wij samen doen, vinden we allemaal leuk. Dl is dus nog nooit in een indoor speeltuin geweest. En die afwas, die doen we 's avonds laat wel even , of ik in de ochtend.
Hoi Soumayyaah, Ik herken veel in je verhaal. Wat ik hier doe is veel vooruit structureren. Zowel voor de kinderen als mezelf geeft dat rust. Dus ik weet meestal wat ik eet de hele week. Ik bekijk maandagavond wat ik op dinsdag ga doen (2 wassen draaien bv en de wc, ik noem maar wat). Elke dag een beetje zodat ik kan uitkijken naar een rustpuntje. Als je jongste slaapt en je oudste bv een filmpje kijkt doe dan gewoon niks. Niet een boek lezen oid. Gewoon op je bed gaan liggen en je lichaam voelen. Als ik weet dat ik wat druks moet doen (bv kijkmiddag op school) zorg ik dat ik de ochtend zo prikkelarm mogelijk doorbreng en bv een makkelijk gerecht maak die avond. Een dag in het weekend houd ik sowieso vrij altijd. 1 dag gezin, niks op de planning, gewoon nee zeggen. Verjaardag oid kan een andere keer ook wel een uurtje bij iemand langsgaan. Verder ga op zoek naar wat jou rust geeft. Mij geeft het rust een dag buiten of in de natuur/buiten de stad door te brengen. De kinderen komen hier ook van tot rust. Schrijft je jongste vast in voor de psz en pak dan ook je rust. Het word beter als de kinderen groter worden.