Hoogsensitief zijn...

Ik ben ook hoogsensitief.
Het meeste last heb ik van het aanvoelen van angst/stress/negativisme van anderen. Ik voel dit sterk aan en dit laat me dan niet los. Soms kun je hier met de ander over praten maar dit kan niet altijd (bij vriendinnen kan dit, maar tijdens bijv. Je sollicitatie gesprek oid ik noem maar wat niet)
Ik weet niet of mijn kids dit ook zijn, maar bij de oudste heb ik wel sterk dit gevoel.
Het beinvloed mijn leven steeds minder, omdat ik het steeds beter los kan laten. Maar eerder beinvloedde het me heel erg, omdat ik me altijd inliet met dat wat ik voelde van een ander en ik mezelf daaraan ging aanpassen. Ik was dus niet vaak mezelf.

 

Hallo,

Ik denk dat ik het ben en ik denk mijn dochtertje ook.

Ik kan niet tegen drukte. Ik wordt dan ontzettend moe. Ik voel de stemmingen van anderen. Op het moment dat er met iemand wat is, dan weet ik dat meestal. Ik weet het meteen als iemand staat te liegen of een verborgen agenda heeft en Ik schrik enorm snel.

Mijn dochtertje voelt stemmingen ook aan en is enorm op de details. Als er iets veranderd is ( in bv de klas) dan weet ze dat meteen en ze weet bijvoorbeeld ook dat de ouders van een jongetje uit haar klas twee auto's hebben en herkent de auto's dan ook.

Maar of we echt hoogsensitief zijn, dat weet ik niet.

 

Ik heb een jaar of wat geleden de 'stempel' hoogsensitief gekregen van een psycholoog omdat ik regelmatig last had van verschillende situaties.
Zo heb ik op werkgebied dat ik niet goed functioneer als er op mijn vingers wordt gekeken, ik kan niet goed onder druk werken zeg maar. Sowieso als ik onder druk word gezet, kan ik niet tegen.
Ik kan niet goed dingen tegelijk doen of bijvoorbeeld iets doen als er geluid is op de achtergrond. Kan me moeilijk afsluiten.
Wat ik ook heb is dat ik me eerst echt op mijn gemak moet voelen ergens voordat ik mezelf kan laten zien zeg maar. Ook weer op werkgebied is dit wel eens lastig. Ik kan niet werken in een omgeving waar ik me niet op mijn gemak voel of met mensen waarbij ik me niet op mijn gemak voel. En het is in zo'n geval niet een kwestie van 'je best doen'. Ik functioneer dan gewoon niet. Erg vervelend.

Waar ik het meeste last van heb is dat mijn lijf blijkbaar spanning opbouwt en ik dan ziek word, ik heb niet echt een goede weerstand en heb last van allergieen. Een gevoelig lijf zeg maar Wat weer extra reageert op bepaalde spanningen. Ik ben blijkbaar nog niet echt in staat om goed met bepaalde spanningen om te gaan. Ik vind het ook helemaal niet fijn dat ik hoogsensitief ben, word er kriebelig van. Ben erg nuchter en hoogsensitief is ook geen officiele diagnose. Daarbij hebben heel veel mensen 'last' van dezelfde dingen als mensen die hoogsensitief zijn en die zijn het niet.. Het is nog wat vaag.
Ik doe er zelf dan ook niks mee, behalve dat ik van mezelf weet dat ik zo reageer op bepaalde situaties.

Wat plezierig is, is dat ik mensen snel 'door heb', weet gauw de vinger op de zere plek te leggen en dat is handig in mijn beroep (maatschappelijk werker). Ook al werk ik nu niet

Bovenstaande gaat eigenlijk allemaal over werkgebied Dat ben ik ook tegengekomen de laatste jaren, vandaar dat dat het eerste in me op komt waarschijnlijk.

Qua opvoeding met de kinderen loop ik er tegenaan dat ik heel moeilijk om kan gaan met het feit dat je je niet even kan afsluiten. Ik heb echt tijd voor mezelf nodig, kan echt we huilen als de kinderen om me heen hangen en van alles van me willen. Ik kan daar heel slecht tegen. Dat is nogal eens een gevecht met mezelf want je kan je nou eenmaal niet afsluiten als moeder zijnde

Ik merk met vriendschappen dat ik me ook op mijn gemak moet voelen bij iemand. Ik heb ook 'maar' 3 echte vriendinnen. Wel stelletjes waar we gezamelijk mee afspreken maar echt vriendinnen war je lief en leed mee deelt heb ik niet veel en dat vind ik prima.
Waar ik dan ook niet goed tegen kan zijn 'groepjes' vriendinnen. Dat had ik als kind al. Geroddel over elkaar en dan weer aardig doen enzo. Nee, dat trek ik niet.

Als kind was ik ook zo. Als ik me niet thuisvoelde bij een juf of meester werd ik doodongelukkig. Bij 1 juf was het zelfs zo erg dat ik halverwege het jaar over ben geplaatst naar een andere klas en dat ging prima. Die juf trok het niet dat ik zo op haar reageerde (bangig) en werd daar heel gefrustreerd van en die wisselwerking tussen haar en mij botste volledig. Ook had ik veel heimwee en wou op vakantie altijd na een paar dagen alweer naar huis.
Nu nog, in een hotel slapen enzo. Niks voor mij
Kan met dat soort dingen trouwens wel beter omgaan inmiddels. Weet me beter af te sluiten en vooral, te relativeren.

Mijn dochter lijkt sprekend op mij en zij is ook erg gevoelig. Mijn ouders zeggen ook dat het een miniMaja is. Best een uitdaging

Jemig, heel verhaal geworden. Verder nog iemand?

 

Ik ben ook hoogsensitief (en heel empatisch) maar heb volgens psychologen ook een emotie regulatie stoornis... heb van heel veel dingen 'last' maar welke dingen bij het hoogsensitief zijn horen en welke bij de stoornis weet ik niet goed.
Zelf heb ik het idee dat ik me dingen heel erg aantrek doordat ik hoogsensitief ben en veel dingen aanvoel van andere mensen maar daar wordt dan over gezegd dat ik dingen 'invul' voor anderen en dat dat mijn stoornis is. Lastig hoor. Aangezien mensen heel vaak niet eerlijk zijn, weet ik niet of ik het nu goed aanvoel of dat ik verkeerd invul. Kortom: veel twijfels en heen en weer geslinger over m'n gevoel.

 

Ik herken trouwens veel van wat maja82 schrijft.

 

Ik ben hoog sensitief en mijn 2 kindjes ook.
Ik zelf herken veel in de bovenstaande verhalen.Probeer het als iets moois te zien en niet als een last.
Mijn meisje is een kindje wat heel snel overloopt door veel indrukken.Voor haar heb ik hulp gezocht en vele puzzelstukjes vallen op hun plek,....ook over mij zelf.

 

Zelf heb ik er niet zoveel mee (hou gewoon niet zo van die plakkertjes) maar een vriendin doet er veel mee.. misschien heeft iemand er wat aan

Sabrina van Dijk | gevoeligkind

 

Heel veel dingen herken ik goed, zoals het aanvoelen van stemmingen, heel gevoelig zijn voor sfeer en het niet los kunnen laten van een bepaald gevoel. Ook kan ik echt moe worden van veel mensen in een ruimte die praten.
Ik heb er echter niet iets 'mee gedaan', ik heb er geen last van maar ken mezelf nu goed genoeg om te weten dat er niet iets anders aan de hand is.

Ik denk niet dat mijn dochtertje het heeft, als ik het zo mag zien, ze is gek op nieuwe indrukken en slurpt alles gretig op en raakt ook niet zomaar overprikkeld. Maar we zullen zien.

 

Ik heb ook de stempel hsp gekregen van mijn psycholoog.

Nu ik het weet herken ik echt veel. Nu weet ik eindelijk waarom ik zo lang over alles blijf "malen" en nog veel meer andere dingen doe zoals ik ze doe. Ik weet dat ik niet "gek" ben.

Maar dit in combinatie met "mijn" burn out.. Pff heel pittig. Ook vermoed ik dat mijn oudste zoon het ook is. In alles wat hij doet en zegt herken ik mezelf...

 

Ik heb ook een tijdje gedacht dat ik hoogsensitief was, ik herken bijna alles wat jullie hier beschrijven. Maar ik blijk ADD te hebben, en dat kan er ook voor zorgen dat je last hebt van overgevoeligheid enzo.

 

Je geeft een goede aanvulling op mijn vorige bericht. De dingen die ik in het rood heb gezet, daarheen ik ook ' last' van

 

Ik heb het ook, ben ook heldervoelend en helderwetend. Soms neem ik aanbiedingen niet mee omdat ik dan een naam van een winkel in mn hoofd krijg waar t goedkoper is. Dat klopt dan meestal ook. Bovenstaande komt me bekend voor, ik krijg nu hulp om te aarden en me af te sluiten. Dit omdat ik ook schimmen zie en voel. Mijn zoontje heeft t hoogsensitieve ook, al istie nog zo klein ik zie de kenmerken nu al wel!

 

Hier ook hoogsensitief. Ik kan nu zeggen dat ik er prima mee kan leven maar damn er is een tijd geweest dat ik er alleen maar last van had. Ik heb lang het gevoel gehad mezelf constant in de weg te zitten *zucht*. Nu onderken ik het meer en kan ik beter mezelf afsluiten.In grote groepen voel ik me niet op mijn gemak, ik voel alles wat er speelt in zo'n gezelschap. Bovendien zie ik elke knipoog, beweging of geheime boodschap. Ik ben doodmoe als ik dus een dagje verjaardag heb gehad.Verder weet ik ook feiloos dat er bij mensen iets aan de hand is en WAT er aan de hand is (hier ook van origine maatschappelijk werker, dus wel handig). maar ook dat is soms to much info.Mbt de kinderen, herkenbaar is het stukje dat ik gewoon soms echt tijd voor mezelf nodig heb omdat ik er gewoon even niet tegen kan dat ze om mij heen blijven vragen. Daarnaast kan ik slecht tegen onverwacht harde geluiden of dingen die op de grond vallen enzo...bbbrrrOp zich merk ik overigens wel dat dit alles nu een plekje heeft gekregen in mijn leven en dat ik er prima mee kan omgaan. De meesten om mij heen weten het ook en hebben er begrip voor. Het enige is op werkgebied, momenteel ligt de werkdruk erg hoog waardoor de stemming eronder lijdt. Ik merk dus dat ik geen last heb van de werkdruk ansich maar compleet van de kook raak dat collega's zitten te zeiken (negatieve sfeer) dus dat is vervelend. Door te sporten probeer ik die negatieve vibe weg te krijgen. (dat werkt redelijk).Wat betreft de kinderen. Mijn dochter is wel gevoelig maar of ze ook werkelijk hoogsensitief is durf ik niet te zeggen.</p>

 

yup idem hier, alleen dan een adhd'er

ik kan niet tegen:
labels in kleding
kant
bepaalde geluiden (hoesten, schreeuwen, eentonige geluiden, boren, tikken ect)
mensen die wiebelen

ik heb een belachelijk sterke neus en dat is vaak in mijn nadeel aangezien de mens denkt dat ie lekker ruikt of het van zichzelf niet reukt
ik ruik zelfs heel makkelijk het verschil in steden (walgelijk trouwens!)

en ik vaar teveel op energie van andere, ook vreselijk! als iemand chagerijnig en negatief is dan wordt ik het ook

 

Wel een lang verhaal waarin ik mezelf precies herken . Alle punten, behalve heimwee. Best bizar.
Het niet af kunnen sluiten op een dag vind ik soms slopend. Ik kan er ook heel slecht tegen als mijn dochter niet zelf speelt op een dag. Nu neem ik bewust rust op een dag, mijn to-do-list is nog een kwart van 4 jaar geleden.

Helemaal herkenbaar is het 'groepjes vriendinnen'. Aan de ene kant lijkt het me zo leuk om een groepje vriendinnen te hebben. Aan de andere kant...vreselijk! Ik heb dan ook een haat-liefde-verhouding met de vriendengroep met mijn man. Onderlinge spanningen, onuitgesproken verwachtingen... Ik voel het allemaal aan.

Gelukkig heb ik wel vriendinnen hoor! Wel één-op-één allemaal. Werkt voor mij goed.

En hoogsensitief is ook maar een label. Ik noem mezelf niet zo, zie het als mijn karaktereigenschappen. En daarmee leer ik om gaan. Nu al veel beter dan 10 jaar geleden want, sommige dingen verwacht ik niet meer van mezelf. Bijvoorbeeld veel afspraken in een week, laat naar bed, 's avonds vergaderen, mezelf afvragen waarom ik mijn plek niet kan vinden in de vriendengroep. Acceptatie heet dat volgens mij .

 

@luffy90
Ik zie ook wel een overlap in beide. Twee van mijn zusjes hebben de diagnose ADD en ik zie zelf ook veel herkenning.

 

jeetje ik herken er gewoon mijn dochter helemaal in...
en dan vooral het stukje van dat lijf dat ziek wordt.

Mijn dochter heeft op dit moment dr plekje aardig gevonden op school, maar dit is een aantal jaar heel anders geweest.
Dan zag ik gewoon aan haar dat ze lichamelijk echt achteruitging.
Veel hoofdpijn, zelfs een aantal keer migraine.
En als het dan vakantie was, dan had ik een heel ander kind...

Moeilijk hoor om dat aan te moeten zien!!

 

Hier ook hooggevoelig. Heb daar erg veel last van gehad en er ook verschillende diagnoses door gekregen die niet terecht bleken. Sinds ik weet dat ik hooggevoelig ben, gaat het een stuk beter en kan ik emoties, stemmingen en gevoelens van anderen makkelijker onderscheiden.

Een voordeel vind ik overigens wel dat ik mensen meteen doorzie. Als iemand niet oprecht is, verkeerde bedoelingen heeft of manipuleert 'weet' ik dat meteen en houd ik zo iemand op afstand. Voor zover dat lukt tenminste.