Mijn zoon loopt al vanaf zijn tweede bij de logopediste ivm met taalachterstand. Sinds kort loopt hij ook bij de psycholoog omdat ze en wij vermoeden dat het meer is dan alleen een taalachterstand (vermoeden van add). Nou kregen wij zijn eerste rapport en die was ronduit slecht, kan er niks anders van maken. De opmerking van de juf was wel leuk, ze ziet hem vooruit gaan maarja de score was gewoon zwak en dat hakt erin. Dit wisten we wel maar zwart op wit is het erg pijnlijk. Het valt mij steeds meer op dat hij niet kan tellen. Tot drie tellen op papier lukt niet maar 3 vingers opsteken weer wel. 5 plaatjes tellen lukt ook niet. Hij telt 1,2,4,5,3 We hebben de juiste stappen met hem gezet maar voel me gewoon constant rot. Om me heen zie ik constant kinderen die dan weer een zwem diploma halen en dan weer een goed rapport en dat wijst mij er elke dag op dat er iets aan de hand is met onze zoon. Zijn broertje van 3 is nu al verder dan hij is kwa meeste ontwikkeling. Ik hoop zo dat hij ergens goed in is zodat hij ergens gelukkig mee kan worden. Maak me gewoon zorgen. Weet niet zo goed wat ik hiermee wil, denk gewoon van me af schrijven
Een hart onder de riem van mij dan... Je doet je best en dat is het belangrijkste! Je zoekt hulp nu het nodig blijkt... Wat wil een kind nog meer?
jeetje wat rot voor jullie allemaal. Maar hij zit in groep 1 begrijp ik...is het rekengedeelte dan al zo nodig dat hij dat kan??? Snap dat je je zorgen maakt als ik de rest lees, maar even objectief als buitenstaander gezien vind ik dit nog niet zo ernstig. Ik vergelijk het overigens niet met mijn dochter, want daarbij was het rekengedeelte in de groep 2 cito niet eens toetsbaar het was zooo slecht...nog minder dan E. Maar heb zelf dyscalculie dus ze gaan de komende tijd aan de slag om te ontdekken of zij daar ook tekenen van heeft of dat het haar niet interesseert....maar ik vrees het eerste. Herken nu al zoveel dingen van mijzelf. Hier was taal overigens heel goed, dus dat is anders dan bij jullie. Maar wat zijn de volgende stappen, wat is het handelingsplan?
Ik zou ook zeggen, vergelijk niet met andere kinderen! Wat zou hij moeten kunnen volgens de juf en hoe ver is hij daarmee? Verder, je doet wat je kunt en probeert hem te helpen! Dat is toch het belangrijkste. Hoe vindt hij school zelf? Heeft hij er verder wel lol in?
Probeer hem niet te vergelijken met de norm. Hij heeft nu eenmaal een achterstand en je bent bezig om hulp te krijgen. Heel goed!! Probeer de nadruk te leggen op de dingen die steeds beter gaan. Leert hij beter tekenen, bouwt hij steeds moeilijkere bouwwerken, gaat puzzelen steeds beter, misschien vind hij het super om te gymen........
Dat ze de cito gaan doen bij 4.5 jarige is echt belachelijk. In de kleuterklas speelde wij nog! Als je tellen wil stimuleren zijn er genoeg apps, tv programma's, spelletjes, loco e.d.
Inderdaad belachelijk een cito toets met 4,5 jaar.Als ik aan mijn oudste 2 kinderen terugdenk op die leeftijd dan is dat toch gewoon een giller.Hier doen ze de 1ste cito toetsen aan het einde van groep 2.Ook onzin maar dan zijn de meeste kinderen alweer 6 jaar. Ik zou het wegstoppen en er niet meer naar kijken. Komt wel goed.
Dank jullie voor de reacties. Hij vind school erg leuk en gaat nog elke ochtend met veel plezier! Hij heeft veel vriendjes dus dat is erg fijn. Ik vind de Cito ook onzinnig maarja. Hij loopt nu bij de psycholoog en momenteel zijn ze aan het testen dus weten nog helemaal niks. Na alle testen krijgen wij een gesprek. Erg spannend dus
Jullie zitten nog midden in de onderzoeken en dat maakt je natuurlijk enorm onzeker, heel logisch! Als ouder wil je een onbezorgde jeugd voor je kind en als het iets "anders" loopt dan je in je hoofd had roept dat vragen op over de toekomst. Ik herken het wel, wij hebben een zoon die slechtziend is. Veel dingen kan hij even goed als zijn leeftijdgenoten alleen kost het het hem veel meer moeite en energie En ook ik maak mij zorgen over de toekomst, niet zozeer over de praktische zaken want daar zijn vaak wel oplossingen voor (leer ik nu) maar meer over het sociale gebeuren. Want ja, op bepaalde momenten zal hij niet als eerste gekozen worden als er groepen gemaakt moeten worden met sport Als zijn vriendjes een scooter/auto rijbewijs gaan behalen zal hij dat niet kunnen etc. etc Maar daar moeten we niet te veel aan denken en meer bezig zijn in het nu. Vervelend is het als je om je heen ziet dat andere kinderen diploma's halen of een goed rapport. Dat is confronterend. Maar weet je, jouw kind maakt waarschijnlijk ook stappen alleen nog even op een ander niveau. Ook daar kan je trots op zijn! Als ik mijn kind zie fietsen zonder zijwielen dan sta ik te juichen. Ja ook andere kinderen kunnen dat maar niet met dezelfde beperking als mijn kind, extra knap dus En zo zullen er bij jullie kind ook dingen zijn die hij eerst niet kon en nu wel. Of is hij een meer open, meer sociaal meer .... (vul maar in) kind zijn dan die anderen die een beter rapport hadden of hun zwemdiploma hebben behaald. Genoeg om trots op te zijn. Maar goed waar ik dit stukje mee begon, ik snap je onzekerheid nu heel goed en is het gewoon heel spannend. Wanneer krijg je de uitslag van de psycholoog en wat gaat er daarna gebeuren. Krijgen jullie verder begeleiding en op school ook? Wat het tellen betreft kan ik je nu zeggen dat dat waarschijnlijk gewoon van zelf komt. Een tijd terug heb ik daar ook een topic over geopend omdat mijn zoon ook niet kon tellen. Ik maakte mij ook zorgen maar nu zie ik dat dat langzaam beter wordt. Op school oefenen ze daar ook mee en thuis tellen we ook dingen die we zien maar ik heb het maar wat los gelaten.