Ik heb enkele vriendinnen waarmee ik ben opgegroeit en dus zoiezo al 24 jaar ken. 1 daarvan is een lieve meid,maar die wel bordeline heeft. In de loop der jaren heb ik erg veel met haar mee gemaakt volgens sommige te veel. Maar ik heb haar altijd gesteund,omdat ik weet dat ze "ziek" is en het niet altijd zo bedoelt. Ze heeft geen vriendinnen meer, de meeste hebben haar door haar gedrag laten vallen. Ze heeft dus alleen mij nog en haar vriend. Nu kreeg ik vandaag een sms dat ze geen contact meer met mij wil, en me daar nog later over belt voor uitleg. Gek genoeg had ik al een paar dagen een voorgevoel aangezien ze ook niet op een sms van een paar dagen terug reageerde. Ik weet dat ze pissig is, aangezien ik het de afgelopen 2 maanden druk heb gehad met het afronden van mijn opleiding. En eigenlijk niet echt tijd voor vriendinnen had. Ik heb 1 afspraak gehad met 4 vriendinnen die ik 3 maanden van tevoren had gepland. We zouden een avondje stappen. Ook deze had ik bijna afgezegd omdat ik aan mijn portfolio wou werken,maar manlief vond dat ik even wat moest gaan ontspannen. Waarschijnlijk heeft ze dit op fb gezien en voelt ze zich buiten gesloten. Ik ben er klaar mee, hoef haar uitleg ook niet meer. Ik heb meer dan twintig jaar voor haar klaar gestaan en haar altijd gesteund. Wat ik met liefde deed! Ondanks dat ik haar ziekte heel erg begrijp, vind ik dat ze ook rekening met mijn gevoelens moet houden. En dat doet ze niet. Ze is een schat van een meid, en kan een enorm lieve vriendin zijn en we hebben echt lief en leed gedeeld. Maar ik trek dit niet meer. In een vriendschap wil ik niet op mijn tenen lopen, omdat ik moet oppassen hoe ik iets doe en wat ik doe. Ik weet dat ze me volgende week weer zou contacten om te zeggen dat het haar spijt. En ze het niet zo bedoelde. Maar ik denk dat dit echt het einde van onze vriendschap is, hoe moeilijk ook.
He bah dit moet voor jou ook erg naar voelen, jammer dat dit zo heeft moeten lopen ,maar ik kan me jou gevoel hierin heel goed voorstellen!
Het voelt dubbel. Ik weet dat het voor haar heel moeilijk is om zich in een ander in te leven. En dus daarom ook niet rekening houdt met mijn gevoel. Maar ondanks dat ik dit begrijp, kan ik het denk ik niet meer opbrengen om onze vriendschap in stand te houden.
ik snap het, dat je ' op' bent op een gegeven moment is het niet meer te doen om alleen maar te geven...
Hier zit waarschijnlijk een hele voorgeschiedenis aan vast waarin ze je heeft laten zitten, een rotgevoel heeft bezorgd of dat je (al dan niet terecht) voor haar klaar moest staan. Ik kan me voorstellen dat je daar op een gegeven moment klaar mee bent. Vooral ook omdat je weet dat het niet over gaat. Een persoonlijkheidsstoornis gaat nooit (helemaal) over. Knap dat je voor jezelf kiest en dat je desondanks toch het mooie in haar kan blijven zien.
Bizar, dit had mijn verhaal kunnen zijn.. Alleen dan een vriendschap van 10 jaar. Ook idd een vriendin met een "ziekte" (persoonlijkheidssstoornis) Ze belde me van de week dat de al sinds 2009 vind dat de vriendschap van 1 kant komt Moeilijk vind ik het zeker, maar met een hoop problemen in de familie en bloedverlies nu steeds in mijn zwangerschap kies ik voor mezelf. Sterkte!
Waarschijnlijk is dat iets wat je haar telkens opnieuw weer uit moet leggen/aan herinneren moet. Komt ze zelf waarschijnlijk gewoon niet op... Maar ik snap dat je dat gestuiterbal zat bent hoor.
Ik begrijp het wel... hoe moeilijk de situatie ook is. Veel kans ook dat ze door haar bericht eigenijk hoopt dat jij het goed maakt en je schuldig voelt. (ik weet dat dit speculatie is, maar heb ook al wat ervaring met iemand met dezelde ziekte én die heel veel conflicten heeft met anderen. Op den duur wordt het voorspelbaar) Soms moet je jezelf beschermen. Ook al is zij ziek, ze moet moeite doen om jou ook te begrijpen. Zeker als jullie elkaar al zo lang kennen. Dan moet ze begrijpen dat je de afgelopen maanden minder tijd had door omstandigheden en NIET met bijbedoelingen. Jammer dat ze dit niet ziet. (en dat ze waarschijnlijk in de slachtofferrol zal kruipen...) Heeft ze nog wat laten horen? Of ga je gewoon niet opnemen? (ik ben trouwens ook van mening met ook velen met borderline wél, ondanks hun ziekte moeite doen om rekening te houden met de gevoelens van anderen. Dus ik wil ook niemand voor het hoofd stoten... Ik had ook een lieve vriendin met borderline die wél heel hard haar best deed om op een gezonde manier relaties te onderhouden. )
heb zelf ook borderline. en weetje... ik kan jou HEEL goed begrijpen... want je moet van 2 kanten dingen gaan geven en nemen. dus idd gewoon laten gaan. En ergens zal ze het toch moeten leren... en blijkbaar is dat nu nog niet het moment. hoe lastig het ook is, ik zou me idd niet teveel druk maken en het gewoon laten gaan
Fijn om te lezen dat jullie het begrijpen. Geeft me toch een rustig gevoel erover. Het is niet zomaar wat om een vriendschap op te geven. Maar het is gewoon op. En hoe graag ik het ook wil en ook voor haar omdat ze verder geen vriendinnen meer heeft kan ik het niet meer opbrengen. Ik heb niks meer gehoord, als ze belt zal denk ik over een week zijn neem ik de telefoon op en zal ik haar eerlijk vertellen hoe ik mij eronder voel.
hier ook iemand met borderline ik begrijp jou heel goed ik probeer ook altijd alles van twee kanten te laten komen maar soms schiet het erin omdat ik denk het te druk te hebben enz enz maar als iemand het dan even zegt dan bied ik ook echt mijn excuses voor aan het is rot vooral als je al 20 jaar voor n vriendschap vecht
Ik begrijp allebei de kanten - ik heb zo zelf jaren mijn relaties onderhouden - maar geleerd hoe ik het anders kan en moet begrijpen. Niet dat ik nu vrienden heb en nog steeds zat problemen maar ja. Ligt niet meer aan mij. Ik vind het wel sneu dat als ze later zou bellen en dan te horen dat het klaar is.. maar begrijp ook goed dat het voor jou genoeg is geweest.
Maar ze zou bellen om uit te leggen dat ze geen contact meer wil met TS. Dus sneu... tjah, het was even sneu voor ts om zo'n bericht te krijgen. Ze heeft het zelf gewild. Tja, zo denk ik toch
dit klinkt heel herkenbaar. mensen met borderline hebben vaak een wisselende vriendenclub waar ze op dat moment helemaal in op kunnen gaan en alle andere mensen die om hen geven compleet vergeten. Ik maak me er niet meer druk om, als ze contact wil dan vind ik dat prima en dan is het heel gezellig. maar als ze een periode (soms enkele jaren) geen contact wil dan leg ik mij daarbij neer. het is wat het is, het heeft toch geen nut om je er druk om te maken. het komt bij mensen met borderline toch niet aan.
Ik laat het haar altijd weten als ik een drukke periode heb en zeg vaak al direct sorry. Ik weet namelijk hoe ze daar op kan reageren. Zij heeft nu inderdaad gezegd geen contact te willen en mij nog over de uitleg te bellen. Ik weet dat ze me volgende week wel zou bellen met dat ze het niet zo bedoelde, gaat met periodes zo dus kan het haast voorspellen. Maar eigenlijk is het wat mij betreft nu dus gewoon eigenlijk klaar. Het is jammer want we speelde als meisjes van 4 al samen, dat maakt het ook enorm moeilijk.
Kun je het contact niet op een lager pitje zetten? Ik bedoel, een goed gesprek aangaan met haar en gewoon geen verwachtingen van haar hebben. Ik weet wat je bedoeld hoor, want je moet jezelf niet als een stuiterbal laten behandelen, maar ik heb in dezelfde situatie gezeten meerdere keren en heb destijds ook de stekker uit de vriendschap getrokken. Daar heb ik achteraf veel spijt van..je ziet elkaar namelijk dan echt nooit meer, en dat terwijl je zo'n lang verleden met elkaar hebt. Dat kun je dus niet meer terug draaien. Maar ik weet het fijne er natuurlijk niet van, en als het op is, is het op en kun je wel blijven geven maar dat werkt niet. Elke geval is anders, en kun je niet vergelijken met elkaar. Succes..
Dat is niet wat TS schrijft, die verwacht dat ze volgende week weer terugkrabbelt (nog geen vaststaand feit, maar geloof er ook zeer zeker in). Ik vind het sneu omdat ik dat vanuit het borderline perspectief bekijk, er zit voor mij herkenning in hoe ik vroeger met mensen omging (ja heb diagnose borderline gekregen jaren geleden). Maar kan het zeer zeker begrijpen hoe TS zich hier onder voelt en waarom ze hier voor kiest. Want op een gegeven moment moet je ook om jezelf denken als je onder een vriendschap lijdt.
Nee contact op een laag pitje zit er niet in, dat was het nu ook de afgelopen maanden. Ze heeft me gisteren een sms gestuurd met de vraag of ik boos ben...heb er even niet op gereageerd ben gewoon even helemaal op betreft deze vriendschap.