Misschien hebben meerderen van jullie dit wel. Wil graag mijn verhaal kwijt, want word soms helemaal depressief ervan. Misschien dat 1 van jullie zich hierin herkent? Dit is mijn 3e zwangerschap en gaan voor ons tweede kindje (hiervoor net een miskraam met 6-8 weken dat we het wisten en het vanzelf kwam). Bij de eerste zwangerschap was ik misselijk van week 6 tot week 18, de hele dag een beetje. Erg irritant zoals jullie vast ook weten!! Crackers eten en doorgaan hielp wel. 5x overgeven in de zwangerschap en verder kokhalsen vond ik al erg. Bekkenpijn, streptokokken en te vroege geboorte. Even klagen Nu deze.. vanaf week 6 misselijk.. wordt steeds erger, overgeven.. emasefene gehad (hielp helemaal niets bij mij), primperan (werd ik niet goed van) en nu zofran als zware medicijn.. ben nu 14 weken zwanger en zit nog steeds aan de medicijnen. Begin van de zwangerschap lag ik op de bank, slapen, lopen naar de wc en naar bed. Wat wordt je wereldje klein.. Nu loop ik af en toe meer, en probeer soms een ommetje te maken, wat erg vermoeiend is. Afleiding zoeken (wat niet teveel prikkels geeft), want de dag duurt zoooo lang. Werken lukt al niet meer sinds week 6 (sta voor de klas 2,5 dag) en heb een lieve kleine meid van bijna 21 maanden rondlopen die naar de chreche gaat, of mijn man die thuis is of mijn moeder die bijspringt. Met week 8 (ofzo?) mocht ik al een paar keer worden opgenomen in het ziekenhuis vanwege (bijna) uitdroging, dus mocht nog kiezen. Koos voor thuis natuurlijk, lekker vertrouwd en als het nog slechter zou gaan, had ik geen keus meer. week 13-5 hele avond en nacht overgeven, ondanks de sterke zofran pillen..weer ziekenhuis. Laatste kuur tegen de blaasontsteking genomen (nu op kweek voor evt. weer streptokokken). Mocht weer worden opgenomen, maar nog steeds keus, tenzij het die avond weer zou gebeuren (gelukkig was dit niet het geval). Avondeten gaat niet meer.. probeer wat warms te eten overdag en 's avonds wanneer het het ergst is, een broodje o.i.d., tijd uitzitten tot 21.00 voor mn laatste zofran-pil en zo snel mogelijk slapen als dat lukt! Overdag is het wisselend. Voel me redelijk nu (behalve 's avonds), met die medicijnen weliswaar waar ik mee door moet gaan Eet ook vrij weinig nog maar (ook al kan ik het niet hebben om af te vallen, heb niet veel reserves). Ik hoop dat het heel erg snel over gaat want dit is echt niks. Allerlei tips al geprobeerd, van VSM tot drankjes, tot homeopathie, 'grootmoederstips', etc... Nu de stap gezet om me aan te melden op een forum oid, want had gister nergens zin meer in, beetje depri Wilde altijd graag 3 kindjes, maar dat betwijfel ik nu. Met de kleine is het gelukkig erg goed en die doet het super, wat een hele geruststelling is. Liefs, Eeke
Hoi Eeke, Naar is die misselijkheid he! Hier op het forum is een topic over dit onderwerp: http://www.zwangerschapspagina.nl/gezondheid/148765-hyperemesis-gravidarum-475.html Daar praten verschillende vrouwen die het ook hebben. Op facebook is ook een groep voor vrouwen met ernstige misselijkheid: https://www.facebook.com/groups/516260578435716/ Daar kun je besloten (je vrienden zien niet wat je post) praten. Als je op internet op hyperemesis gravidarum zoekt, dan vind je informatie over wat je hebt (weet niet of je de term al had gehoord van je arts). Het komt vrij veel voor dat vrouwen zich erg depri gaan voelen van HG. Je bent erg gebonden aan huis, je voelt je de godganse dag ziek en je zwangerschap loopt niet zoals in de bladen... Geen fijne omstandigheden! Hoop dat je hier steun vindt!
Bedankt voor je reactie Ja heb er al wel eens naar gezocht op internet, twijfel of ik daarbij hoor, misschien wel.. Ik zal eens kijken!
Als je zofran krijgt om de misselijkheid onder controle te houden heb je zeker hyperemesis gravidarum.
Vervelend he dat misselijk zijn. Bij mijn zoontje totaal geen last van gehad. Nu vanaf het begin ontzettend misselijk en moe. Gelukkig maar 1 dag hoeven overgeven en begint nu eindelijk te minderen maar pff wat word ik er chagrijnig van hihi. Gelukkig is het niet zo erg als bij jou, maar begrijp je wel hoor. Een vriendin van mij had ook HG en verzekerde mij dat vanaf 16 weken het omslagpunt wad bij haar. Daar houd ik me dus vanaf 12 weken aanvast hih(hoopte zelf er met 12 weken vanaf te zijn hihi). Hopelijk voel je je snel beter en probeer voor ogen te houden dat je straks een heerlijk kindje ervoor terug krijgt! Succes!
Ja echt vervelend! Was het bij jouw vriendin ook over met 16 weken??? Bij jou gaat het nu dus beter? Nu ben je 16 weken denk ik zo te rekenen met mezelf?
ik was ook erg ziek en pas met 16 weken dat het weggetrokken is..nu nog met vlagen maar het is draagbaar. Was zelfs zo ziek dat ik niet meer blij was met de baby en depressief begon te worden dus ik snap hoe zwaar het is voor je. Meestal begint het met smiddags jezelf beter voelen en dan meerdere uren/dagdelen totdat het steeds minder zwaar wordt. Succes!
Vreselijk he.. Ik heb van week 6 tot een paar uur voor de plotse bevalling (dus ruim 26 weken) vrijwel elke dag gespuugd, op m'n dieptepunt zat ik op zo'n acht keer per dag.. Dikke knuffel
Pfff wat vervelend ja! Zolang en veel overgeven. Wat kwam de geboorte onverwachts dan! Met 16 weken ging het bij jou beter? Ja hopelijk gaat het hier ook snel beter! Als ik Zofran niet slik op dit moment, spuug ik de hele dag door. Liefs
Ook hier twee keer hg gehad. Deze keer nog erger dan 1e keer. Ook een keer opgenomen geweest met 13 weken. Was heel erg bang dat het deze keer niet over zou gaan en herken ook je depri gevoel. Ik was zo uitgedroogd en uitgeput dat ik zelf even niet meer zwanger wilde zijn. In het ziekenhuis heb ik extra begeleiding gekregen en hebben ze me uitgelegd dat wat ik en dat het dus niet vreemd is dat je rare gedachtes / gevoelens krijgt. Dit heeft niks met de wens van een baby te maken met je ziek zijn. Je wil niks liever dan je weer even iets beter voelen. Ik heb ook uitleg gekregen hoe het precies ziet met welke hormonen hierin een rol spelen en hoe daarmee om te gaan. Is lang verhaal om nu uit te leggen maar als je dat graag wil weten dan wil ik je dat zeker laten weten. Ik kreeg elke week echo zodat je weer even weet waar je het voor doet en daarnaast hielden ze me lichamelijk ook in de gaten, viel Namelijk veel af. Gelukkig gaat het met mij sinds week 18 een stuk beter! Nog wel geregeld misselijk vooral alsnog te veel heb gedaan maar niet meer 24 uur. Overgeven is bijna zo goed als over. Eten gaat steeds beter. Avondeten heb ik ook lang niet gekund maar sinds een paar weken lukt dat langzaam ook weer! Grote kans dat het bij jou straks ook beter gaat aangezien je bij de eerste op een gegeven ook beter ging voelen. Maar weet dat je dus niet de enige bent met deze verschrikkelijke misselijk. Nog even volhouden meiden en schrijf vooral van je af, dat kan helpen. En zoek hulp als je dat nodig hebt! Lfs
Fijn om verhalen van andere mensen te lezen.! Ben eigenlijk wel benieuwd naar dat hormonenverhaal. Weet wel van alles van HCG, of bedoel je die ook?? Liefs
Nee, het is niet beter geworden na 16 weken. Het wisselde een beetje maar zat geen wekenaantal aan verbonden.
Ik ben tot week 12 misselijk geweest en begon er ook behoordlijk depri van te raken...en had het niet zo erg als jij ..dus ik snap je helemaal meid. Sterkte en hoop dat t net zo plotseling ineens over is bij jou als bij mij xxx
Hier in de eerste zwangerschap 40 weken doodziek geweest. Medicijnen hielpen niet, 2x ziekenhuisopname en vanaf week 6 niet normaal kunnen werken. Geen opbeurend verhaal helaas. Ik was er soms ook helemaal klaar mee maar lichtpuntje: een uur na de bevalling, alle klachten voorbij, nergens meer last van haha zo bizar. Eindelijk weer normaal kunnen eten (gevolg na de zwangerschap aangekomen ipv afgevallen haha maar goed was tijdens de zwangerschap 8 kilo afgevallen dus kon er wel bij haha). Sterkte meid. Deze zwangerschap weer veel misselijk maar gelukkig niet zo erg als de eerste keer. Nu ook wel weer maar 3x 4 uur aan het werk omdat ik merk dat als ik teveel doe ik weer zieker word.
Geloof dat het bij haar toen vanaf die 16 weken is gaan minderen en dat is natuurlijk ookal een hele opluchting. Ik zit inderdaad op 16 nu het is al een stuk minder fan voorheen. Wel merk ik dat als ik teveel doe of bepaalde dingen eet het terug komt. Dus probeer ik daar zoveel mogelijk rekening mee te houden. Hopelijk gaat het bij jou ook snel over!