Dag dames.. Ik ben momenteel 22 weken zwanger van ons 2e en 3e kindje, en sinds een week heb ik last van extreme vermoeidheid. Ik voel me helemaal op, energieloos. Gevoelsmatig heb ik zwaar ijzertekort, maar dit was in orde (6.9) Ik moet nog zo lang, dus kan mezelf niet troosten met de gedachte dat het de laatste loodjes zijn en dat de bevalling in zicht is. Ik heb nog een dochtertje van 2 rondlopen die ook alle aandacht wil, maar gevoelsmatig wil ik liever de hele dag even helemaal niks. Voel me er soms echt rot door. Ik wil mijn dochtertje niet te kort doen, ik wel zelf ook gewoon graag mijn normale ritme aan kunnen houden, maar lichamelijk zit ik er zo doorheen dat het ook mentaal zwaarder begint te worden. Ik voel me een falende moeder en sinds deze vermoeidheid kijk ik ook minder uit naar de baby's.. Wel om ze te zien en te knuffelen, maar als ik nu aan de huiltjes en slapeloze nachten denk dan vraag ik me echt af of ik dat allemaal wel aankan.. Als ik er nu al zo doorheen zit Herkent iemand zich in mijn verhaal? Ging de periode van vermoeidheid weer over of bleef dat tot het einde? En was je dan na de bevalling niet nog maanden opgebrand? Liefs een bezorgde mama..
Hoi, ik herken het heel erg. Ook van dat gevoel ijzertekort te hebben, maar die was ook in orde. Je bloeddruk maakt wel vaak een dipje rond de 20 weken. Ik voelde me ook vaak erg slap, futloos en constant doodmoe. Ik kon wel de hele dag slapen. Deed al vaak een tukkie overdag, maar aantal weken geleden waren dat er gewoon twee! En 's nachts als een blok slapen. Ik heb er maar zoveel mogelijk aan toe gegeven. Het is wel beter nu, ik slaap zelfs helemaal niet meer overdag! Had dat nooit verwacht aantal weken terug. Dus ja, bij mij ging het toch wel vanzelf over gelukkig. Sterkte!
Herkenbaar, al zit ik in mijn eerste trimester en is dat meer normaal dan verder in de zwangerschap. Een collega van mij gaf aan, toen zij twee jaar geleden zwanger was van een tweeling, ook veel vermoeider was. Dus wellicht kan het er mee te maken hebben. Misschien kun je je dochter een keertje naar het verblijf brengen of naar je ouders? Zodat je een dagje echt goed bij kunt komen. Werk je overigens? Misschien kun je je gedeeltelijk ziek melden, lijkt mij dat je werkprestaties er niet beter op worden als je zo moe bent. Wellicht dat het stukken beter gaat als je eenmaal bevallen bent. Slaap is heel belangrijk, dus zorg dat je wat kunt bijslapen. Dat werkt ook de minder leuke gevoelens in de hand, dus ik zou er echt wat meer van proberen te krijgen.
Hier ook extreem vermoeid! Al van het begin van de zwangerschap tot nu en het beterd blijkbaar niet! Ben het zo beu, zou graag vanalles willen doen maar ik heb er gewoon de energie niet voor. Liefst zou ik heel de dag slapen! Ik heb dit ook aan de dokter gezegd, volgens haar komt het door de hormonen.
Geen ervaring, maar ik wil even zeggen dat ik het super tof vind dat je zwanger bent van een tweeling! Hoe gaaf is dat!? (en vermoeiend, maar dat terzijde)
Ik herken dat zeker. Bij mijn eerste zwangerschap heb ik de 16 weken echt alleen maar door pure automatische piloot overleefd. Kapot was ik. Mijn ijzergehalte was ook goed maar ik had wel een lage bloeddruk. Op de dag dat ik 16 weken zwanger was ging het van de ene op de andere dag opeens beter. Dikke knuffel meid! Hopelijk heb je snel meer energie!
Oh fijn dat jullie het herkennen.. Ik denk zeker dat ik meer slaap/rust nodig heb, ben daar nu ook beter op aan het letten. Want tot nu toe ging ik eigenlijk elke avond heel laat naar bed (vaak niet voor 23.30 uur) en tussen de middag sliep ik nooit. Ik vond het eigenlijk zonde om te gaan slapen zodra m'n dochtertje sliep, omdat dat verder de enige momenten op de dag zijn die echt van 'mij' zijn. Maar zie nu wel in dat ik die rust gewoon nodig heb. Want door de vermoeidheid ga ik ook meer aan mezelf twijfelen, ik voel me deze zwangerschap sowieso al vanaf begin schuldig dat ik het heel anders beleef als de eerste zwangerschap. Ben er nu veel minder mee bezig. En ondanks de geluiden om me heen dat dat logisch is, neem ik mezelf dat toch kwalijk.. Vooral nu ik door de vermoeidheid helemaal amper kan genieten van het zwanger zijn..
Ik werk als oproepkracht en heb eigenlijk nauwelijks gewerkt laatste weken. Ik trek dat ook niet meer want al voor ik bij de bushalte ben heb ik gigantisch rugpijn/bekkenpijn en ben ik heel moe. Heb me gister dan ook officieel ziek gemeld. De gyn had aan t begin van m'n zwangerschap al gezegd dat je er bij een tweeling rekening mee moet houden dat je met 26-28 weken al met verlof(ziektewet) gaat, dus op zich ook niet zo gek dat m'n lichaam nu al veel vermoeider is als bij m'n vorige zwangerschap rond deze tijd. Maar ik moet nog zo lang en maak me ook druk om de periode daarna. Want de kraamperiode en eerste maanden kosten ook veel energie, helemaal met een tweeling denk ik.. En dan nog een peuter erbij.. Bij m'n dochtertje ging ik tenminste wel fit die periode in, maar hoe gaat dat als je oververmoeid van zwangerschap de kraamtijd in gaat?
Herkenbaar! Hoe zit het met je vitamine D? Mijne was veel te laag en heb er nu een doktersrecept voor en moet zeggen het helpt wel iets!
6.9 is niet superhoog dus je zou ondersteunend floradix kunnen gebruiken om het wat extra te geven zeg maar. Verder is een tweelingzwangerschap natuurlijk extra belastend dus zorg ervoor dat je extra goed voor jezelf zorgt, zorg evt voor een middagje opvang voor je dochter en ga in die tijd even extra rusten (zorg ervoor dat je dit regelmatig doet niet elke dag maar bv 2-3 keer per week) Dan kan je juist de andere dagen wel wat leuks doen met haar (en niet alles wat leuk is is lichamelijk, lekker samen puzzelen, tekenen, knutselen kan je toch lekker bij zitten en is keileuk voor haar) Je moet niet zo'n hoge eisen aan jezelf stellen en roeien met de riemen die je hebt..
Ja dat zal ik inderdaad ook eens navragen, of ze daar op willen prikken. Ik draag altijd bedekte kleding (ook zomers) dus de kans dat mijn Vitamine D te laag is zit er sowieso wel in..
Ik slik sowieso al ijzerpillen (standaard bij een tweelingzwangerschap), maar zal eens aan de gyn vragen wat ik nog meer kan nemen om mzelf een beetje op te peppen.. Ik heb mijn dochtertje nog nooit 'zomaar' weg gebracht om zelf even tot rust te komen. Ik stel idd te hoge eisen aan mezelf denk ik Ik voel me dan schuldig om haar naa mn moeder te brengen terwijl ik zelf ook voor haar kan zorgen (als ik moet werken heb ik er overigens geen moeite mee, maar dan heb ik een echte reden..) Maar morgen gaat ze voor het eerst een dagje naar opa en oma (terwijl ik geen afspraken/werk heb) maar gewoon zodat ik even kan uitrusten en tijd voor mezelf heb.. Waaaa, vind dat best een drempel voelt een beetje als falen: "ik kan het zelf niet aan".. Maar langzaamaan gaat het idee wennen..
zwanger van een tweeling is net zo goed WERK haha zo moet je het maar zien, het is jouw WERK om zo gezond mogelijk je zwangerschap door te komen zodat je makkelijker die periode doorkomt en dus ook een leukere mama kan wezen voor haar dus ik zou daar wat makkelijker in worden, ik houd er ook niet van maar je moet je gezondheid en zwangerschap wel serieus nemen.. Hulp vragen is een teken van kracht en wijsheid en niet van falen, weet je wanneer je faalt? Als je het uit de hand laat lopen en straks helemaal niet meer kan functioneren of als je een grote mond tegen je dochter hebt omdat je zo moe bent. Dan kan je beter NU even een stapje terug doen en wat hulp vragen ipv uit de hand laten lopen. KOMT HELEMAAL GOED
Ik weet niet hoe het is om er al eentje rond te hebben lopen als je zwanger bent. Maar als je nu beter gaat uitrusten zul je vast fitter aan de kraamtijd kunnen beginnen. Maar dan moet je nu wel je eisen wat verlagen. 2 mensen maken is niet niks hé... onderschat dat niet!
Zwanger zijn is gewoon soms heel zwaar. Zeker van een tweeling! Buitenwereld onderschat dat vaak , die zien alleen een groeiende buik. Ik heb het gevoel dat veel vrouwen niet toegeven dat het soms gewoon niet leuk is . Daarom vind ik dit forum zo fijn. Herkenning alom. Ik begrijp jouw zorg over de komende kraamtijd heel goed. Misschien is die zorg deels terecht maar ik denk eerder dat het een mechanisme is dat jou voorbereid op wat er komen gaat. Ik heb dezelfde zorg en vraag mij soms de meest vreselijke dingen af. Of ik het straks wel aankan met vier kids. Hoe erg het slaap tekort zal zijn en hoe ik dat moet volhouden. Of ik deze baby net zo leuk zal vinden als mijn andere kinderen. Of we dit financieel wel redden. Of de baby gezond is. Of de andere kinderen de baby leuk zullen vinden. Of ik de andere niet tekort zal doen. Enz enz. Met mijn verstand kan ik op mijn meeste zorgen antwoorden dat het goed zal komen. Alleen gevoelmatig is dat niet zo makkelijk. Wat helpt is voor mij te weten dat het vorige keren ook goed kwam. Ik hoop dat jij dat ook zult hebben! Rust voor nu zoveel je kan en wees trots op jouw lichaam. Het is topsport wat je doet!