Hoi allemaal, Na 2 miskramen ben ik weer zwanger! Waar zwangerschap is, is hoop zeg ik elke keer, maar wat een moeilijke tijd zeg! De tijd lijkt niet voorbij te gaan en zit met lood in mijn schoenen te wachten op de eerste echo over 2 weken (7 weken)! Op mijn werk wordt ik helemaal gek, twee directe collega's zwanger en hoewel ik het ze gun...valt het nu even zwaar alle verhalen aan te horen! Proberen er zo min mogelijk mee bezig te zijn lukt dan ook niet echt! Het liefst ben ik thuis met mijn mannetje en hondjes...dan gaat het goed, maar pfff die werkdagen..... Heb er ook helemaal geen vertrouwen meer in...heb sinds vandaag weer buikpijn en dat is bij de vorige keren geen goed teken geweest Bah zeg...had zo leuk moeten zijn.... Moest ik even kwijt
Kan me voorstellen dat het na 2 miskramen echt moeilijk is om nog positief te blijven, ik heb vorig jaar mei een MA gehad en heb daardoor in het begin tot na de eerste 2 echo's (met 9 en 12 wkn.) helemaal niet kunnen genieten. Zelfs nu ik de zwangerschap er bijna op heb zitten kan ik er niets aan doen vaak te denken dat het alsnog mis zal gaan, dat ik ons kleine manneke alsnog kwijt ga raken!!! Meid, ik hoop voor je dat alles deze keer wel goed mag gaan en dat je een gezond kindje op de wereld mag zetten! Succes ermee... Liefs Nelleke
Meid afleiding zoeken en neem an dat je een echo heb met al 7 weken dus voor je het weet. Ik weet er alles van
Ik moest het ook doormaken en jee wat duurde die eerste 12 weken lang, ik had het gevoel dat het wel een jaar duurde! Ik was juist blij als ik op mijn werk was want dan was ik afgeleid en dacht iets minder aan de zwangerschap. Ik heb heel veel komedie films en series zitten kijken die eerste weken, als ik vrij was. Verder heb ik echt geen tips, het is gewoon je tijd uitzitten, echt heel erg moeilijk en zwaar en vol onzekerheden, maar ja meer kun je niet doen. ik heb bewust de eerste echo pas gehad na de termijn waarin ik de vorige keren de mk's had gehad, omdat ik mezelf niet blij durfde te maken met een vroege echo en dan achteraf misschien alsnog teleurgesteld te worden. Bij mijn mk's ging het mis rond 8 weken, dus had pas met 9 weken de eerste echo deze keer. Toch als ik achteraf terug kijk, had ik heel diep in mijn hart deze keer wel meer vertrouwen. De vorige keren voelde ik echt dat het mis was, en deze keer was ik ook wel bang, maar tegen de tijd dat ik dan de echo had, voelde ik dat het goed zat. Ik durfde bij deze zw. schap ook vanaf begin af aan mee te kijken bij de echo's, bij de mk's durfde ik niet eens te kijken bij de echo's.
Lynn ik had dat ook mn vorige 3 zwangerschapen voelde hetal niet goed. deze keer duurde het wachten wel lang maar het viel me uit eindelijk allemaal wel mee. en wist gewoon dt het goed zat
@Danjo: ja gek is dat dan he, dat je achteraf wel kunt zeggen dat je voelde dat het goed zat, ondanks je angsten. Het gekke is nu dat sinds ik voorbij de 20 weken ben, ik de tijd wél snel vind gaan.
Ik herken je gevoel zo! Gelukkig heb ik dan maar 1 miskraam gehad en ik hoop zo dat dat ook zo blijft! Het liefst zou ik onder een steen kruipen en over 2 maanden met een dikke buik wakker worden.... Ik heb de verloskundige trouwens nog niet gebeld, want als ik nu bel en een echo krijg met 7 weken, moet ik nog 2 weken wachten! Ik wacht nu liever iets langer, zodat ik straks nog maar 1,5 week hoef te wachten tot de echo. Klinkt volgens mij heel gek dit . Op mijn werk is op het moment niemand zwanger, maar wel iemand die net bezig is en er eigenlijk wel van overtuigd is dat ze meteen zwanger raakt. Ik ben zo bang dat ik een miskraam krijg en dat zij meteen zwanger is. Dat zou ik echt niet trekken... De vorige zwangerschap voelde trouwens zó goed, maar het ging toch mis... Nu voelt het op zich goed, maar ik ben zó bang. Ik durf gewoon nog niet te geloven dat het nu wel goed zal gaan. Bléh... Gelukkig hebben we wel al een mooie dochter, maar hoe ouder zij wordt, hoe liever ik wil zwanger wil zijn en een broertje of zusje voor haar wil krijgen....
Het is gewoon een hele moeilijke tijd, die eerste weken. Zeker als je al 1 of meer miskramen hebt gehad. Je voelt je meestal niet topfit en moet dan nog eens je zwangerschap voor je houden op je werk enzo (moet niet, maar dat doen de meesten, ik ook). En dan die onzekerheid of het allemaal wel goed blijft gaan. Ik vind het ook helemaal niks die eerste weken! Dit is mijn vierde zwangerschap en heb al 2 hele mooie kindjes. Eén keer had ik een missed abortion. Dat was zo raar, ik had werkelijk geen idee dat het niet goed zat. Dan raak je het vertrouwen van 'het voelt goed dus het zit vast goed' ook wel kwijt. En dan zal een echo gewoon duidelijkheid moeten geven. Je moet proberen om er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn, hoe moeilijk dat ook is! Des te sneller gaat de tijd voorbij. Want weet je, met piekeren bereik je gewoon helemaal niks. Je kindje groeit er niet beter van, je zit alleen maar jezelf er mee in de weg. Dus probeer toch zoveel mogelijk te genieten en vertrouwen te hebben! Sterkte en succes!
Mamasu, het klopt inderdaad dat je jezelf alleen maar in de weg zit, als je teveel piekert. Maar ik ben bang dat als ik er van ga genieten en er vertrouwen in heb, het straks zo'n klap is als het toch misgaat. Ik probeer er een beetje open in te staan. Er is straks nog tijd genoeg om te genieten. Ik ben wel blij dat ik weer zwanger ben hoor , maar ik vind deze tijd gewoon echt niet leuk. We wachten nu gewoon rustig af tot de echo. Vorige keer was een echo niet eens nodig (behalve na de miskraam), ik hoop nu in ieder geval wel, en dat het daarna natuurlijk ook goed blijft gaan... En er weinig mee bezig zijn probeer ik ook, maar is best lastig als je 's ochtends misselijk bent en de hele dag geen zin hebt om te eten (is niets voor mij ). Op mijn werk weet alleen mijn baas het. Toch een fijn idee dat iemand het wel weet, vind ik.
Ik begrijp je helemaal hoor, want ik heb eigenlijk precies hetzelfde... Maar ik heb ook bedacht dat het zo zonde zou zijn, mocht het toch misgaan, als ik dan alleen maar gepiekerd heb en niet genoten. Dus ook al is het moeilijk, inderdaad vermoeidheid en misselijkheid dragen daar ook nog eens aan bij, ik probeer om er toch van te genieten. (scheelt ook dat ik inmiddels een echo heb gehad en een kloppend hartje gezien!) Jij nog gefeliciteerd trouwens!
Is eigenlijk ook zo, het beste kan je er maar gewoon van genieten! Maar het blijft toch lastig. En als straks alles goed blijkt te zijn, kan je je niet meer voorstellen hoe je de eerste weken in de stress zat . Vanochtend vanaf 6:30 op, verschrikkelijk misselijk en ook nog diarree erbij. Vriendlief en Eva hebben het nu ook een paar dagen, ik had gehoopt het niet te krijgen, maar dus toch... Ik moest vanmiddag eigenlijk naar de tandarts, maar dat zeg ik maar af... Nu dus misselijk, moe en lamlendig.... maar ik klaag niet! Als het maar goed blijft gaan! Jij ook gefeliciteerd trouwens, zeker met het kloppende hartje! Hoop ik over een paar weken ook te zien....
Noukie! gefeliciteerd meid! Hoe je de tijd gaat doorkomen, ik kan je er geen raad ingeven.. ik zie er zelfs tegenop om weer zwanger te worden zo bang ben ik voor alle tegenslagen en onzekere tijd.. Ik hoop voor jou dat dit gevoel heel snel voorbij is en dat je snel vertouwen krijgt in je kindje en je zwangerschap... heel veel plezier en geluk.. en ik ben blij dat het je zo snel gelukt is!
Wat lekker toch dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en zoveel lieve reacties...bedankt!! Wat zijn er toch een hoop vrouwen onzeker over deze periode zeg! Terwijl ik om me heen alleen maar vrolijk fluitende zwangere zie zijn er toch zoveel waarbij het heel anders gaat! Vanmorgen storte ik even helemaal in...het is gewoon zo moeilijk en gisteren werd ik op mijn werk geterroriseerd met zwangerschaps verhalen van mijn lieftallige collega's (soms snap ik niet dat mensen zo weinig begrip kunnen opbrengen voor andermans situatie), zie er elke dag tegenop naar mijn werk te gaan en zit daar toch 40 uur in de week . Gelukkig heeft mijn directe leidinggevende met de eerste zwangerschap ook het nodige meegemaakt...ze stuurde mij gelijk naar huis en zou een balletje opgooien bij de rest. Heb net de verloskundige nog gebeld omdat ik zo onzeker ben aangezien er helemaal niks met mijn borsten gebeurd. Had mezelf zo wijs gemaakt (ook tijdens de eerdere zwangerschappen) dat ik die MOET voelen...dat iedere vrouw ze voelt, maar gelukkig wist ze me gerust te stellen...er zijn vrouwen die hun hele zwangerschap nergens last van hebben en zich zelfs afvragen of ze wel borstvoeding kunnen gaan geven (wat natuurlijk wel gewoon kan hoor ook al voel je ze niet) dusssss....er is weer hoop! Geen bloedverlies...wel verstopping..beetje misselijk af en toe..duizelig en maagzuur. Zolang er hoop is kan ik door, maakte mezelf de afgelopen 2 dagen helamaal gek doordat ik alleen maar de hele dag aan m'n borsten zat Alle vrouwen zonder symptomen...zeg het me aub Aan de ene kant denk ik bij mezelf....Anouk, je weet best dat er meer is dan dit...je gaat straks verhuizen met de liefde van je leven en mijn 2 schatten van honden...gaan in oktober lekker naar gran canaria en hebben het verder hartstikke goed en gezond....toch raar dat dit je hele leven overneemt! Lekker lang verhaal ...hahaha..moest het even kwijt! Op naar de echo 4 augustus!!!! Liefs Anouk
Bedenk wel dat de praktijken het nu heel druk hebben in de zomer en dat er vaak minder personeel is! Het kan dus zijn dat je juist langer moet wachten als je wacht met bellen! Is maar een tipje
Hai Noukie. Hier eentje die in het begin weinig symptomen had! Normaal voelde ik mn borsten altijd wel voordat ik ongi werd en nu voelde ik ze dus juist niet!!! Vanaf 6 weken begon ik pas misselijk te worden en dat hoor ik wel vaker. Misschien dat jou misselijkheid zo blijft zoals nu, maar het kan ook dat je pas over een paar weekjes misselijker wordt. Verder was ik wel heel moe, maar ook dat werd pas na 6 weken erger! Ik vond het heel eng dat ik zo weinig symptomen had en wilde ze graag hebben. Alleen schijnt het echt niet veel te zeggen. Zal voor je duimen en hoop dat je kleintje zich goed vast houdt! Probeer rustig te blijven en zo veel mogelijk tijd voor jezelf te nemen. Lekker even liggen op de bank als het kan. Dat is echt goed voor je. Dikke knuf Lot
Ik heb inmiddels al gebeld en 3 augustus de intake. En dan maken we een afspraak voor de echo. Heel gek, maar sinds ik misselijk ben geworden, is het veel rustiger in mijn hoofd geworden, maak me niet meer zo druk. Waarschijnlijk omdat ik veel met de misselijkheid bezig ben en omdat ik zo moe ben en veel slaap. Dus veel minder tijd om te piekeren . Daarbij is moeders voor moeders vandaag geweest en de test was dik positief, dat was bij de vorige zwangerschap niet (toen was ze er wel met 5 weken en nu dus 4 dagen later). Maar het was wel een groot verschil. Ik begin steeds meer het gevoel te hebben dat het allemaal wel goed zit. Ik hoop dus ook dat dat ook echt zo is!
Anouk, niet zo gek dat dit alles je hele leven overneemt. Het is iets wat je zo graag wil en dat ook zo ingrijpend is, maar ook nog zo onzeker! En wel of geen symptomen, het zegt gewoon niet zo veel. Bij Eva had ik nauwelijks symptomen, maar ging het allemaal goed. Bij de vorige zwangerschap had ik geen symptomen, en dat ging dus niet goed. En nu dus heel erg veel symptomen, ik zat zelf al te denken, zal dan wel een tweeling zijn . Maar elke zwangerschap verschilt gewoon, we moeten 'gewoon' afwachten!
Ik wou dat ik je tips kon geven, maar ik heb geen idee. Je zult de tijd inderdaad door moeten komen. Moeilijk hè? Ik heb een paar weken terug een mk gehad. Ik hoop zo dat ik snel weer zwanger ben, maar zie er ook een beetje tegenop. Sterkte en ik hoop dat al je zorgen voor niets zijn!
"Ik heb heel veel komedie films en series zitten kijken die eerste weken, als ik vrij was." Jaaa! Ik ook! En Friends en andere comedieseries. Werkte bij mij prima. Zo goed zelfs, dat ik tijdens de weeën nog Friends heb zitten kijken :-D Maar ik snap wel hoe het voelt ja, heel veel sterkte!
Mijn dochter is bijna 4 en een half, en de 2e komt over een week of 10. Hiertussenin heb ik 2 (bewezen maar volgens mij 3) MK gehad... Genieten is er dan niet bij nee. Ben nu met bijna 30 weken ook nog steeds niet aan t kamertje begonnen.. Heb wel alles in huis hoor, zo erg is t ook weer niet maar blijft dubbel. Lekker in bed gaan liggen met een deken over je hoofd en niet de hele tijd doorrennen en alles maar aanhoren mag best een keer hoor. Neem een baaldag, mijn part een baalweek. Laat je mannetje koken en je buurvrouw met de hond lopen en huil vooral eens lekker. Ik heb in t begin heel veel echo's gehad. Dacht dat ik veel verder was en had vanishing twin syndrome (2 vruchtrzakken waarvan er 1 verdween). Misshien kun je een eerdere echo krijgen? Je mag onzeker zijn en het moeilijk vinden en boos worden op je collega's hoor!