ik zie op straat vaak leeftijdgenoten van mijn zoontje die min of meer keurig bij mama (en/of papa)lopen. hoe doen jullie dat? hoe leer je aan t kindje dat hij mama's hand vast moet houden of gewoon bij mama moet blijven? mijn zoontje wil zelf zijn richting kiezen en vaak tegenovergestelde richting van waar mama naartoe wilt. als ik hem aanraak om te manupleren:gillen,koppig op grond liggen huilen etc. hij kan best goed lopen en hij is sterk maar ik kan hem niet zomaar zonder buggy meenemen omdat hij nergens bang vr is en weg wil lopen. eergister besloot hij terug naar huis te gaan,hij zegt dan: baby teevii=ik wil naar huis, wil televisie kijken=ik ben het zat hier in de park).het werd echt een drama totdat ik de wandeling opgaf. kijk, hij weet ook de weg precies...hoe doen jullie dat? moet ik hem trainen of gaat t vanzelf weg dit gedrag?wat is jullie ervaringen op straat? alvast bedankt vr de reacties! groetjes
Ties moet een handje buiten behalve als we in kind vriendelijk gebied zijn (dus speeltuin ofzo) hij liet zich eerst dan ook steeds op de grond vallen, schreeuwen, huilen enz. ik liet hem los en stond er zwijgend naast te wachten. als het op de weg gebeurde legde ik hem wel even op de stoep neer zodra hij dan weer opstond pakte ik direct zijn hand weer. gewoon allemaal zonder iets te zeggen. in het begin gebeurde het dan weleens 10-15x achter elkaar, maakte mij niet uit, ik had de tijd het is nu eenmaal de regel. hij heeft het nu door dus het gaat goed. als we ergens zijn en hij wil naar huis probeert hij eerst 20x weg te gaan. ik zeg dan op strenge toon "nee!" waardoor hij gaat huilen en boos wordt. daarna pakt hij direct mijn hand weer en wil me weer meetrekken, dwangmatig bijna! ik blijf volhouden ondanks dat ik het gillen wat ermee gepaard gaat ook niet echt op prijs stel, maar het is de enige manier om ze het voor eens en altijd aan te leren.
Mijn oudste had dit ook, zelfde opgelost als Marieke. Gewoon aanhouden, duidelijk & consequent(toverwoorden) blijven en vooral niet toegeven want dan blijf je bezig. Het is even een strijd maar je blijft er profijt van houden(oudste is nu 8 en luistert over het algemeen keurig!).
Ik gaf/geef Juul altijd de keuze: Of de buggy/mama's hand vasthouden of zitten. Niet luisteren = zitten in de buggy. Na 5 minuten, weer proberen. Heeft bij ons (en doet het nog steeds) altijd geholpen. Nu leggen we haar uit waarom ze onze hand of de buggy moet vasthouden: "Er rijden hier allemaal auto's."
zo te zien: het komt dus niet vanzelf goed, ik moet hem opvoeden. ah ik hoop dat hij het snel door heeft. heel raar dat mensenkind niet de mama volgt.
ik zie het nu voor me: zo een 4-5 van mijn jongentje, allemaal precies hetzelfde en ze komen met hun dreumessen stapjes achter mij aan, stippie stappie de winkel in en uit, op de straat.leuk!
nou meid hier ook ik dacht ook altijd waarom luisteren andere dreumesjes wel en de mijne niet ze peren m zodra ze buiten zijn en rennen dat ie kan!!!! en terugkomen hooo maar. Je bent niet de enige hoor, uit ervaring weet ik dat t vanzelf over gaat helaas....... Gewoon volhouden in wat jij wil!!!
Het kan ook vaak even helpen om zich te krijgen op waar hij op dat moment naartoe wil en hem die kans even te gunnen. Dan gaat het nadien vaak al vanzelf. Bv; hij ziet daar in de etalage een papieren visje of ginder loopt een vrouw met een hond of de velgen van die auto blinken zo mooi of.... Vergeet niet dat de wereld vol met wonderen zit voor die kleintjes en ze zien zoooo veel dat ze interessant vinden en goed willen bekijken, aanraken,... Ook vind ik het belangrijk om uit te leggen waarom ik hem draag of waarom hij een handje moet geven. 'we moeten nu even snel doorstappen want het gaat regenen en ik wil nu niet nat worden' 'ik draag je hier want er rijden auto's en ik ben bang dat je de straat op rent'
Whahahaha! Ja, ik denk ook dat je hem daarin moet opvoeden. Zoals mamavanjuul schrijft lijkt mij ook wel wat..
Sil loopt nu over het algemeen wel heel netjes aan de hand (in ieder geval op de plaatsen waar dat echt moet - op een stoep die ver van de weg ligt mag hij zelf een beetje struinen, maar wel in de buurt blijven). Ik heb hem zover gekregen op een manier die vast niet iedereen aanspreekt, maar die nu voor alles werkt Ten eerste heeft hij de keuze uit OF een hand OF in de wagen zitten. Lopen is natuurlijk veeeeel leuker, maar bij niet luisteren: 1 waarschuwing en dan toch gewoon de wagen in. Ten tweede als hij gewoon zelf mag lopen zonder mijn hand te hoeven vasthouden, dan laat ik 'm lekker gaan, maar als ik wil dat hij naar me toekomt of doorloopt ofzo dan zeg ik dat eerst 2 keer 'rustig', dan vraag ik of ik moet gaan tellen, dan tel ik 1, 2, 3, en bij 3 gaat ie onder de arm mee. Nu komt hij uiterlijk bij de 2e keer dat ik het zeg sowieso, tenzij hij heel moe is.
mvs: dat heb je goed volgehouden. maar kreeg je niet enorme hysterie bij in wagen moeten?hier stoot hij zijn hoofd zo hard dat de achterkant van de buggy los laat. hij is ook groot en zwaar als ik hem gedwongen vast moet houden met zijn bui; nou ik krijg dan kopstoot en nog meer huilen. hij wordt vaak driftig. maar soms loopt hij zelf naar de buggy en zegt:baby teevee,thui enzovoort; dat ie naar huis wilt en TV wilt kijken.tja... elke: ik leg hem wel uit enzo;maar van t lawaai van zijn huilen hoor ik mezelf ni eens praten! hij gaat ook niet ff iets bekeken of zo...hij loopt naar vieze kneine duistere steegjes of hoekjes bij gebouwen waar vieze condooms of zo liggen,jakkes! weet je, van die echt duistere plaatsen. in winkels rent hij naar buiten gillend:buite buite uitte! streng zijn is niet mijn talent helaas. het komt dacht ik misschien omdat hij onze routes erg goed kent en de weg weet(dat weet ik zeker)ik moet hem eens naar n onbekende plaats brengen en dan kijken wat hij doet. misschien wil hij dan bij mama blijven?ik weet t niet.
Ja maar vooralsnog ben ik nog steeds sterker en de wagen ook. En nou ja, dan loop ik daar met een krijsend, hysterich, rood aangelopen kind... Kan het ook niet helpen. Hij moet toch leren dat hij soms gewoon moet luisteren. Nou ben ik verder met heel veel dingen best makkelijk, hoor, en ik probeer wel bij alles waar ik wel streng in ben zo goed mogelijk uit te leggen waarom iets moet of juist niet mag. Zelfs door het gebler heen (hier werkt het dan goed om te gaan fluisteren of gewoon zacht praten, omdat hij dan toch wel nieuwsgierig is naar wat ik zeg) Maar goed, ieder kind heeft natuurlijk ook zijn/haar eigen karakter, dus wat voor mij en mijn kind werkt hoeft bij een ander geen oplossing te zijn. Het probleem met de buggy die het niet houdt is wel lastig, trouwens! Ik denk dat dat mijn tactiek ook nogal ondermijnd zou hebben. Sterkte met streng zijn
fluisteren kan hier ook werken denk ik. ja elk kind is anders, mijn kindje is sterk, vooral wanneer hij driftbui heeft.(kijk hij is erg rustig in de meeste tijd) gister viel zijn eetstoel uitelkaar in mijn hand toen t een gevecht was met de eetstoel. met 8 maanden oud viel zijn box uitelkaar(toen kon hij op knieen en handen begon te zitten. zo heen en weer bewegend)we hebben toen een nieuwe box gekocht. ook de slaapzakjes kapot maken met 9 maanden oud bij de ritsjes. met 2,5 jaar moet hij naar ballet les en met 3+ naar judo als advies van de fysio!!!!
Pfoe, das zeker een sterk manneke dan, zeg! Sil is ook wel sterk als ie boos is, maar tot nu toe heeft dat nog niets kapots opgeleverd. Ik denk dat hij zelf ook niet doorheeft hoe sterk hij dan precies is (gelukkig), want anders zou het misschien wel anders zijn... Maarre... Waarom ballet, als ik vragen mag? Wat voor effect zou dat moeten hebben?
Dan hoop ik dat die driftbuien snel over gaan voor je, is wel een pitting ding zeg! Zou mezelf wel even achter mijn oren krabben als hij zo temperamentvol blijft, voordat hij de judo op mama gaat uitproberen?
hij is extreem lennig, en heeft hypotonie. hij zou ook daarom niet kunnen lopen tot leeftijd 22maanden oud. nou hij begon al 14 maaanden met losse stapjes en los lopen met 15 maanden. dus erg vroeg vr zijn lichaam. ik weet niet precies waarom ballet goed vr hem is(kijk,t is goed vr alle kindjes)maar zou hem beter passen denk ik vanwege lennigheid? en hij danst al ook erg leuk. begon eerder dansen dan lopen...hij zingt er ook n beetje bij. erg grappig.vooral met spaanse muziek, hij roept tegenwoordig ook 'olee' met handjes omhoog stampen met voetjes op de grond. hij is dus best lief en gezellig in de meeste tijd, maar hij wil dingen doen onafhankelijk van mama...(wat erg makkelijk is van zo een kindje:hij kan zich zelf, alleen prima vermaken) maar goed; hij moet dus extra activiteiten hebben dan de andere kindjes die niet hypotoon of lennig zijn, om zijn spieren te versterken en alle spiergroepen gelijkmatig te laten gebruiken. ballet is daarom goed, balans enzo...
Gek genoeg liep m'n meisje pas héél keurig van het kdv naar huis met me mee, aan de hand. Had ik nooit verwacht, ze loopt immers veel beter dan dat ze luistert... Als ze niet meeloopt, of constant de andere kant op wil til ik haar op of ik zet haar in de buggy. Maar goed, ze is ook pas 16 maanden en 11 kilo of zo, dus dat kan ik nog wel aan. Met zoonlief heb ik het ook vaak genoeg gehad. Geven en nemen: ruimte geven om te ontdekken wat er allemaal te zien is onderweg (en dan doe je er dus makkelijk 4 keer langer over dan wanneer je in een rechte lijn naar huis zou gaan) en zeggen wanneer het genoeg is en hij gewoon mee moet lopen. Ik heb vaak genoeg een krijsende, tegenstribbelende dreumes in de buggy moeten duwen. Kwestie van rustig blijven, zeggen wat je wilt en volhouden. Die driftbuien werden vanzelf minder en minder. Meest onhandige moment: toen ik zwanger was van nr 2 en we samen boodschappen hadden gedaan. Ik had dus een buggy, wat boodschappen en een loslopende dreumes/bijnapeuter die er van door rende, zo hard als hij kon. Hij ging richting oversteek, dus ik kon niet anders dan erachteraan rennen. Dat was dus tassen neergooien, buggy loslaten en met m'n dikke dikke buik achter hem aanrennen. Pffffff, dat was niet leuk. Hij moest daarna meteen de buggy in, dat wilde ik niet nóg een keer. Is gelukkig maar één keer gebeurd.