Alles is goed gegaan. Het is natuurlijk nog heel pril en het blijft spannend maar hoe het er uit zag voor 6 weken zag het er goed uit. Er was een vruchtje te zien, en zelfs knipperde het al een beetje!! (Ik zag het niet zo goed door de zenuwen maar manlief wel) nu mag ik de 30ste weer terug komen!! (Hier mijn echo foto je ziet nog niet zoveel maar vond het wel bijzonder hihi) nu duimen dat het goed blijft gaan!!
Dankjewel! Man ik had het niet meer toen ik in die stoel lag, kon wel janken. Gelukkig heb ik een hele lieve rustige gyn. Nu hopen dat het goed blijft gaan!
Haha erg he ! Ik was gewoon ziek van de zenuwen met de eerste echo niet normaal . Welk termijn gingen je vorige miskramen mis ?
Meestal rond de 5 a 6 weken al. Eerste mk was een leeg vruchtzakje, 3 begonnen spontaan, en 1 hadden we met 5,5 ook een met hartactiviteit maar was een paar dagen later gestopt met groeien.. vandaar ik het nu extra spannend vind.. Maar ja het is ook de natuur en daar kan je niks tegen doen hoe moeilijk ook, alleen maar hopen dat alles een keer goed komt.
Ohh! 5 miskramen. Ik dacht na 2 al: als ik er nog een krijg stop ik ermee. Psychisch gezien is het zo enorm zwaar. Onwijs gefeliciteerd!!!
Super fijn dat de echo nu goed was!! Ik hoop en en duim mee dat het goed blijft gaan! Zeer herkendbaar de angst, ik word ook gek van mijzelf.. zo angstig dat het mis gaat. Hebben ook miskraam, stil geboren dochtertje, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en een missed miscarriage achter de rug. Toen onderzoeken gehad waar niks uit kwam. Allemaal dikke pech dus.. Maar in de zin van baad het niet dan schaad het niet kreeg ik recepten voor 5 Mg foliumzuur en 2x pd progesteron tabletten vaginaal inbrengen tot 12 weken. En daarna kregen we gelukkig een gezonde zoon! Nu weer bijna 9 weken zwanger, maar phff wat kruipen de weken voorbij zeg. Gelukkig mag ik regelmatig een echo want trek het anders ook niet! As donderdag hebben we er weer een, en hopelijk is alles goed!! Dikke knuffel!
E Erg he.. de tijd tikt ook weg hier. De ene dag vol optimisme, de andere dag wil ik het liefste de hele dag onder een deken liggen. Als je denkt nu gaan we voor een kindje, verwacht je niet aan het begin dat het allemaal zo eng en slopend kan zijn. Ik probeer het optimistisch te blijven zien, dat ook wij ooit mama en papa gaan worden maar de weg er heen is lichamelijk maar vooral geestelijk erg slopend.
Och dat heb ik ook zovaak gedacht maar ja het is een droom, en hoe zwaar ook die moet ooit een keer uit gaan komen voor ons toch?
Jeeeeeh! Op naar de volgende positieve echo! Ik heb geen ervaring met miskramen, maar ik leefde met de zwangerschap van mijn dochter eigenlijk van mijlpaal naar mijlpaal. En probeerde ondanks alle vraagtekens en risicocalculaties (leuk een data analyst/risico calculator die zwanger is) me gewoon vooral voor te houden dat alles wel goed zou komen, wat uiteraard een stuk makkelijker is als je geen vervelende ervaringen hebt in die periode. Sinds vandaag weten we dat er een nr 2 op komst is. En als onze calculatie klopt is dat nu de 10e week. Ik maak me nu meer druk over de bevalling dan t hele traject er tussen. Maar daar lag bij ons de nogal onprettige ervaring. Dus in die zin snap ik je zorgen. Probeer positief te blijven en hopelijk is elke echo die volgt een bevestiging voor jullie zelf dat het wel goed komt totdat je t punt hebt bereikt dat je je lijf en je kleine durf te vertrouwen dat zij (de kleine en je lijf) t gewoon super goed doen en je onbezorgd(er) kan genieten van je zwangerschap. T is niet niks wat je achter je kiezen hebt en het is logisch dat je deze vrees hebt, ik hoop alleen dat je tzt dat punt gaat vinden dat je vrees iets meer op de achtergrond komt en je hoopvol naar de toekomst kan en durft te kijken onderwijl genietend van de vlinders/borrels/schoppen in je buik.