Ik wist niet goed waar ik het onder moest zetten..toch maar hier gedaan.. Kom ik weer met een van mijn angsten hehe.. Maar ik vraag me inmiddels echt af of ik de enige ben die deze angst heeft en zich hier druk om maakt. Ik ben dus als de dood om mijn kindje vast te houden, hoe kan ik het uitleggen...Ik heb eigenlijk nog nooit echt een baby vast gehouden..niet zo klein iniedergeval..dat probeer ik altijd te vermijden want daar ben ik dus als de dood voor..ben bang dat ik niet weet hoe ik het vast moet houden en dat ik het laat vallen.. Ik krijg het dus al helemaal spaans benauwd bij het idee dat ik straks een eigen kindje heb en ik bij god niet weet hoe ik haar vast moet houden. Ik zie mezelf al klungelen in het ziekenhuis..straks worden ze boos op me of vinden ze me raar..dat ik het niet weet. Ze zeggen dat je moedergevoelens opeens komen opdagen en dat het gewoon allemaal vanzelf gaat..maar wat als dit niet zo is? Borstvoeding is ook zo'n ding..ik ga vanzelfsprekend (voor mij dan) borstvoeding geven..maar opeens zit ik me te bedenken dat ik bij god niet weet hoe ik me kindje vast moet houden en in welke houding ik moet zitten om borstvoeding te geven..ik zal ook geen kraamverzorgster hebben..dus die leert het me ook niet. Nu neem ik aan dat ze je in het ziekenhuis wel een beetje begeleiden maarja daar blijf je ook niet..en wat als ze me niet begeleiden.. ik zie al hele scenario's voor me.. Ben ik nu aan het overdrijven of zijn er meerdere aanstaande moeders met deze gedachtens? Ik kan dus ook absoluut geen zin hebben in na de bevalling zeg maar..Ik vind de bevalling al een ellendig vooruitzicht..maar voor daarna ben ik dus ook bang.. maar ondanks alles wil ik mijn kindje wel heel graag..en kan ik ook weer niet wachten omdat ik haar wel bij me wil hebben en ik nieuwsgierig ben..het is een soort angst dat het een beetje tegenhoudt allemaal. Als ik ook zie op foto's hoe super klein die babietjes zijn..en zo teer..alles waar je op moet letten hoofdje goed ondersteunen armpjes moeten niet dubbelvouwen hehe.. Pffff....
Ik had dat ook hoor... ik heb zat ervaring met kinderen maar allemaal vanaf een jaar of 2. Belangrijkste om een baby vast te houden is het hoofdje-nekje ondersteunen and that´s it... echt waar, de rest maakt niet zoveel uit hoe en waar je het vasthoudt. Misschien een fijn vooruitzicht dat de baby waarschijnlijk eerst op je borst wordt gelegd. Dan kan het nergesn heen en een pasgeboren baby beweegt ook nog niet zo heftig. Ik denk dat er na de bevalling zoveel door je heen zla gaan dat je je kind zal vastpakken zonder erbij na te denken.... ik lren in een leefde zeker de eerste roes, ik functioneerde wel maar niet bewust. Ik liet het allemaal maar gebeuren. Bv zal de eerste keer vast wel worden geholpen, dat is iets waar heel veel moeders de eerste keer geen raad mee weten lijkt me... ik had me goed voorbereid op de bv maar op dat moment vergeet je dat allemaal omdat er zoveel door je heen gaat. De zuster hielp me gewoon binnen een uur en na de eerste keer weet je het wel en is het hooguit nuttig om verschillende houdingen te leren. Ik weet bijna zeker dat je straks terug kijkt en je afvraagt hoe je je hier zo druk om kon maken... dat had ik ook met kleine dingen als kraamhulp (was erg bang dat ik het vervelend zou vinden maar ik was zo met mn dochter bezig dat ik weinig van haar merkte) Probeer heel bewust te genieten straks... anders krijg je er echt spijt van
Bedankt voor je reactie.. Op de een of andere manier vind ik een baby vasthouden ook iets super emotioneels..ermee praten en bezig zijn etc. Mijn man is altijd in de weer met babies vindt ze helemaal te gek..ik kan dus echt niet waar andere mensen bij zijn een kindje vertroetelen ofzo..ik schaam me op de een of andere manier. Heel vreemd..maar kan dat gevoel niet wegschuiven. Waarschijnlijk maak ik me nu druk en komt het gevoel (hopelijk) niet eens opdagen..maar ik zie het ook als een belemmering dat er dus mensen om mij heen zijn (eerst ziekenhuis dan waarschijnlijk schoonmoeder) allemaal mensen die alles veel beter weten dan ik..bang dat ze zeggen dat ik het fout doe en doe het zo of doe het zus.. Ja het klinkt echt achterlijk..maar ben er echt mee bezig..
ik heb dat ook wel een beetje. Ik vermijd meestal dat ik een baby vast moet houden. Niet dat ik het niet lief vind etc... maar ik vraag me dan af: doe ik het wel goed. Ik denk dat het met je eigen kindje anders gaat, dan lukt het wel. het lukt je wel, geniet verder van je zwangerschap
hahaha precies mij gulay... ik kan het ook niet... een baby vertroetelen en brabbeltaal lullen... voel me dan voor schut staan... miss dat ik het bij me eigen beeb wel kan hoor... en een beeb vast houden.. wel es gedaan.. maar vermijd het het liefst... en als ik ze vast heb en ze geven een kick richting huilen... steek ik al gelijk me armen uit naar moeder.. zo van: KWEET NIET WAT IK MOET... ze zitten op een of andere manier ook nooit lekker bij mij... maar zitten ze bij me vriend lachen ze joh bij mij begint het huilebekje al... Luiers ???? Hoe werkt het??? had vorige week een luier grondig bekeken... wat een rare dingen moet ik dat om zun kont schuiven haha... echt nog nooit gedaan... laat staan borstvoeding... pfff gulay staat ons wat te wachten... maar weet je denk dat ik er klaar voor ben!! ga gewoon me best doen... is mijn kindje... en hij zal denk ik het kalmst zijn bij mij.. want tot nu toe hebben wij de beste band !!!
Het is altijd spannend bij de 1e. sommige pakken het moederschap ineens op en andere moeten echt wennen. Je bent bang maar bereid je er wel goed op voor (zover het kan) maar er zijn er ook die alleen maar die roze wolk kennen en denken dat alles vanzelf gaat en die valt het vaak het meeste tegen. Ik ben ook bang voor wat er komen gaat. Ik was zo'n "roze wolktype" en heb -helaas door een moeilijke tijd direct na m'n bevalling- een moeilijke start gehad. Daar ben ik nu natuurlijk weer angstig voor. Maar ik weet nu hoe het kan lopen dus kan me veel beter voorbereiden en gelukkig heb ik nu geen roze wolk ben gewoon veel realistischer. Heb bij de 1e ook in het ziekenhuis gelegen en ben echt prima begeleid en ze vinden je echt niet raar hoor ; die zusters zijn heel wat gewend . Kop op meid, niet teveel piekeren. Silly
Hier ook 1 die zelden een kindje vast heeft gehouden. Ook als we op kraamvisite gingen (toen ik zwanger was) vroegen ze of ik het kindje wilde vasthouden. Nou nee, echt niet hoor! Veel te eng, te teer. Ook in mijn kraamweek durfde ik het de eerste dagen niet. Mijn man deed alles, en de 3de dag durfde ik het wel zelf. En sjee.. het ging vanzelf. En weet je wat, je gaat er helemaal niet zo mee om als dat je met andermans kindje om zou gaan, want het is wel teer, maar zeer flexibel! ALs je straks bevallen ben, moet je ook gewoon zeggen dat je het spannend vindt. Daar zullen ze helemaal niet van opkijken. En dan nog iets, er staat zoveel omschreven over zwangerschappen en opvoeding van je kindje enzo. MAar toch is elk kindje uniek en deze is van JOU. Helaas zonder gebruiksaanwijzing, dat duurt gewoon even een paar weken. Welk huiltje betekend wat? Neem daar straks ook gewoon de tijd voor. Kijk en observeer je kindje, lees zijn gezichtje, zijn gebaren.. En geniet!
Ik herken helemaal wat je beschrijft! Ben ook absoluut geen held op kraamvisite. Neem het kindje meestal wel ff in m'n armen (je ontkomt er nml niet aan) maar dan snel weer terug. En dan denk ik altijd: Help, hoe kan ik de baby zo goed mogelijk weer teruggeven? Hoe moet ik em oppakken etc? Ken ook mensen die dan gezellig een liedje tegen de baby gaan zingen en em es lekker in de lucht houden etc. Nou, mij niet gezien. Denk echter wel dat dat straks met m'n eigen kindje anders zal zijn. Daar ga ik tenminste wel van uit. Dus ik maak me daar niet echt te druk om. Hoewel ik af en toe wel denk: Ja, maar hoe hou ik em nou vast in het badje etc? En vindt de kraamhulp me dan niet klunzig? Vind het wel fijn om te horen dat er meer aanstaande moeders zijn met dit gevoel!
Ik heb een heerlijke knul en nog vind ik het niet fijn om een baby van een ander vast te houden. Maar meer omdat ik met mijn eigen kindje lekker ging kroelen en praten en zingen enz. en dat zo intiem was dat ik dat niet eensmet een kind van ene ander kan. Ik hou de baby dan wel vast en aai wat over het wangetje maar that's it. Ik ben uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen maar echt goed hebben ze me daar niet geholpen met de borstvoeding. Dat heeft de kraamhulp gedaan. Misschien is het wel fijn voor jezelf om ene boek ofzo over borstvoeding te kopen om je in te lezen. Ik heb dat toen ook gedaan. Alleen weet ik de titel niet meer, ik mocht het toen lenen vna iemand. Verder gaat het straks helemaal vanzelf. Wat Sjarrel zegt klopt echt. Je kindje heeft met jouw de sterkste band en en wordt rustig bij jouw. Probeer dat vertrouwen te hebben in jezelf. Ga ook zo snel mogelijk dingen zelf doen. Als je alles door je man laat doen wordt de stap steeds groter. Zo durfde ik niet alleen met mijn knul naar buiten. Ik heb mijn moeder gevraagd en na de 1e keer samen ben ik lekker iedere dag gegaan. Vaak is het die 1e keer vasthouden, in bad doen, naar buiten gaan heeeeel spannend en daarna doe je het zo. Het komt vast goed hoor. EN het is misschien ook wel een goed idee om met een pop te oefenen. Hoe je die vast houdt. Dat doe je dan natuurlijk als niemand het ziet maar misschien geeft dat zelfvertrouwen?
hehe ben blij dat ik niet de enige ben...Sjarrel jij begrijpt me echt helemaal..hehe...dat heb ik dus echt precies hetzelfde.. Wat borstvoeding betreft zijn ze hier in alle ziekenhuizen echt voor borstvoeding en anti vlesvoeding..dus ik neem aan dat ik wat dat betreft wel gewoon goed begeleid wordt..dat hoop ik dan maar..ach ik zie het vanzelf wel.. Ik heb op internet ook wel een beetje gekeken wat betreft het borstvoeding geven..en de houdingen enzo..
Overigens heb ik nooit babytaal gepraat tegen mn kind hoor... vind dat zo´n belachelijk iets. Baby´s vinden het gewoon fijn je stem te horen op verschillende toonhoogtes... en wat je dan zegt maakt niet uit. Ik las mn dochter van een maand oud gewoon voor uit het boek wat ik aan het lezen was... werd ze lekker rustig van. Dat het een thriller was van Stephan King kon dr niks schelen