Ik duim, mijn kaarsen voorraad is weer bijgevuld,dus dat gaat helemaal goed komen Lieverd, ik denk aan je! Liefs en een dikke knuf,mussie
Hope, ik ben er nog hoor! Achter de schermen dan en ik duim keihard voor je! Dit moet gewoon raak zijn Groetjes Flam
Lieve Hope, je moet ons gewoon volgen.... Duimen draaien en kaarsje brandt nog steeds Knuffel van Daffie
Ow meiden jullie zijn zo lief, al die duimen. Dit moet toch goed komen? Ik neem met minder geen genoegen hahaha ( lach als een boer met kiespijn) Mijn gevoel is goed, nu nog hopen dat het uitkomt. [-o< Dus draaien nog maar even. Liefs Hope
Je moet erbij komen Hope, is best leuk zo'n roze wolk Ondertussen draaien mijn duimpjes vrolijk verder.... Liefs Daffie
[-o< [-o< [-o< [-o< [-o< [-o< [-o< [-o< Ik duim en duim en duim en duim, en precies wat daffie zegt... die roze wolk is echt heeeeel leuk en als ik om me heen kijk zie ik nog wel een heel mooi plekje op de roze wolk voor jullie! xxx
Helaas meiden, het is voorbij...... Ik had zo`n goed gevoel, ik heb eergister zelfs staan kokhalzen boven de wasbak, ik was duizelig, raar op mijn benen, noem maar op. Alle kwaaltjes die ik bij eerdere zwangerschappen ook voelde, maar helaas mijn lichaam en de homonen hebben een loopje met me genomen. Gister had ik bij de toiletgang een veeg rose. Ik vertrouwde het niet en ging even van binnen inspecteren. Meer bloed. Ik was helemaal in tranen en ben meteen naar huis gegaan om toch al eerder te testen, samen met mijn man. Ik wilde duidelijkheid en geen onezekerheid. De test was negatief. Ik heb de IVF afdeling gebeld, en na overleg moest ik toch nog doorgaan met de progestan, en dan morgen vroeg zelf testen met ochtendurine of toch langskomen. Gisteravond was er geen helder bloed meer, dus ik had nog een sprankje hoop. Maar helaas... dat beetje is me ook afgenomen. Ik was gister zo in tranen, zo overstuur, dat ik er doodziek van was. Het sloeg op mijn maag en ben dus om 19:00 ziek naar bed gegaan. Ik ben het zo zat, steeds die teleurstellingen, steeds dat verdriet. Waarom gebeurd dit met ons? Vanalles gaat door je hoofd. Van de ene kant: wanneer kunnen we weer starten. En gaan we voordat de nieuwe IVF begint toch nog spontaan proberen? Van de andere kant: wil ik al dit verdriet wel blijven meemaken. Moeten we er mee doorgaan? Niet dat ik me zo makkelijk neer zou leggen bij zo`n beslissing, maar wat ik al zeg. Ik ben het echt even ZAT . Weet je wat het gemene van alles is? Het ging allemaal zoooooooooooo goed. Als een wonder een unieke situatie. Ik zal kort omschrijven hoe het is gegaan. 19 mei de punctie, die best goed verliep, ik had 5 follikels maar er zat maar 1 eicel. Dat was natuurlijk een domper. Maar wonder boven wonder werd deze bevrucht d.m.v. IVF ( het zaad was zo goed dat IVF mogelijk was) Toen 2 dagen wachten en werd de bioptie gedaan. Dit ging ook goed. De dag erna terugplaatsing, mits de embryo niet aangedaan was met het verkeerde chromosomenpatroon. Maar ook dat was goed, dus op 23 mei de TP gehad. De artsen vonden het een wonder dat 1 eicel zo ver was gekomen. Zeker in mijn geval met PGD. Dus ik was er echt van overtuigd, dat het geluk nu eens voor ons was weggelegd. Maar niet dus....... Ik weet nu even niet wat ik moet doen. Ik denk ook niet dat het mogelijk is om daar nu helder over na te denken. Eerst maar dit een plaatsje geven en dan nog eens rustig nadenken. Meiden, sorry, een heel verhaal, maar ik wilde het graag met jullie delen. Ik weet niet of ik nu juist regelmatig ga posten omdat ik het kwijt wil, of juist minder ga posten omdat ik het even wil laten rusten. Ik zal doen wat mijn gevoel zegt. Bedankt voor jullie steun van de afgelopen tijd. Hope
Oh Lieverd wat een domper, en verdriet. Woorden schieten altijd weer te kort. Het ging zo goed allemaal, met die ene eicel. Ik begrijp het hoor als je niet zo actief meeschrijft aankomende tijd. Je mag me altijd PB'en hoor, maar dat weet je wel. Een hele dikke virtuele knuffel. Elvira
Lieve Hope, Oh wat verschrikkelijk! Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen... Het leek allemaal zo goed te gaan ... en dan dit... Denk aan jezelf en doe wat jou het beste lijkt.. als we je niet meer zo vaak hier zien dan geeft dat helemaal niet het gaat om jou! Gun jezelf te tijd om het te verwerken.. Ik kan even niet meer zeggen dan dat ik aan je denk en je een hele dikke knuffel geef xxx
he meis wat vreselijk voor jullie.... het is echt zo oneerlijk allemaal... heeeeel veel sterkte ermee