Hope's weg door de IVF.

Hoi Meiden,

Bedankt voor jullie woorden en tips.

@Pekske, sorry ik had niet in de gaten dat jou 3e poging nu al geweest was. Weet je al wat jullie verder gaan doen, of is dat afhankelijk van de evaluatie?
Even over wat je schreef: daarom benutten wij toch gewoon iedere eisprong die komt.....ik heb wel meer wonderen zien gebeuren...ook hier op de site....
Dat klopt zeker, maar met mijn chromossomafwijking is het toch een risico wat ik neem om spontaan zwanger te raken.
Hoewel ik er wel steeds vaker aan denk om de stap te wagen.
Hoe dan ook IVF of spontaan, het geeft allebei tegenslagen.

@Essie, mijn (nick) name is idd Hope, maar mijn echte naam is momenteel "pessimist".
Nee hoor grapje. Maar het valt idd niet mee om te blijven geloven. Terwijl ik wel weet dat als je niet gelooft dat het dan helemaal niks wordt.
Ik hoop dat ik jou pad mag volgen en ook zwanger mag zijn, ooit....
Ik heb wel je tip opgevolgd en het boek gehaald bij de bieb.
Ik ga me er eens in verdiepen. Dankjewel.

@Elvira, ik ga je zeker eens PBen om ervaringen uit te wisselen. Maar nu heb ik even veel aan mijn hoofd en zal ik je overdonderen met te veel vragen, dat bespaar ik je maar

Andere meiden ook bedankt.
Ik merk nu toch dat ik iedere dag wat meer positieve gedachten ga krijgen.
Ze worden helaas weer snel onderuitgetrapt door de negatieve gedachten, maar het komt wel weer.
Ik moet ook niet te snel willen. Dit heeft tijd nodig.
Vandaag is zelfs mijn woede omgezet in strijd.
Ik heb een hele mooie brief opgesteld naar CZ, nog steeds om die eerste poging terug te krijgen.
Daarbij heb ik een mooie begeleidende brief van het ZH erbij, van de artsen die volledig achter me staan.
Ik ben trots op mezelf dat ik die brief heb gemaakt.
Hij is nu nog aardig en netjes geschreven.
Als CZ niet positief reageert, ga ik het op een andere manier aanpakken .
Ik hoop echt dat we de eerste poging alsnog terug krijgen. Dat geeft de burger weer moed.

Liefs Hope

 

Hey Daffie, lief dat je naar me vraagt.
Het gaat idd weer wat beter.
Iedere dag iets meer.
Ik durf zelfs weer naar een nieuwe poging uit te kijken.
Vrijdag was ik jarig, en ondanks alles is het toch een leuke verjaardag geworden.

Hoe is het met jou?
Verloop alles naar wens?
Wanneer is je eerste echo?

Liefs Hope

 

Thanks Jootje,

ja idd soms moeten we heel sterk zijn.
Zoals zo net.
Ik was bij mensen op bezoek die pas een baby hadden.
Maar ik heb haar op mijn armen gehad.

Het scheelt wel dat ze wat verder van me af staan, dan kun je de knop wat meer omzetten.

Maar goed, ook dat heb ik maar mooi gedaan , hahah.

Hope

 

Hey Patje, lief dat je weer even een hart onder de riem komt steken, dat doet me goed.

Meiden, dit schreef ik van de week onder IVF / ICSI deel 2:
Ik wil graag even wat ervaringen van jullie horen en misschien wat advies?
Zoals de meeste wel weten is mijn 2e IVF mislukt.
Ik ben op donderdag de 5e gaan bloeden en moest eigenlijk de 6e testen. Maar deze was dus negatief.
Ik ben toen meteen gestopt met de Progestan.
Op advies van het ZH kon ik met de pil starten als de ongi doorkwam.
Nou, die vrijdag bloedde ik al en de zaterdag leek het door te zetten.
Ik had eerlijk gezegd wel een zwaardere ongi verwacht, maar dat was echt niet het geval.
Ik ben die zaterdag met de pil gestart.
Daarna is het bloeden al heel snel overgegaan in oud bloed.
Ik ben me lange tijd slecht blijven voelen.
Vooral de 1e 1 1/2 week nog steeds last van ochtendmisselijkheid en me raar op de benen voelen en rillerig.
Net alsof je zwanger bent.
Ik heb met de IVF poli gebeld en zij adviseerden om nogmaals te testen.
Dit heb ik gedaan, maar deze was weer negetief.
Dan konden deze klachten van de hormonen zijn zeiden ze.
Op zich heel aanneembaar.
Maar dat vervelende gevoel blijf ik houden.
Ik ben zelfs naar de HA geweest en heb bloed laten testen.
Suiker goed, HB goed, Schildklier goed, kortom niks aan de hand.
Nu inmiddels 2 weken na de mislukte poging blijf ik me raar voelen.
De misselijkheid is er niet meer `s morgens, maar in de loop van de dag.
Ik sta `s morgens al op met dat rare rillerige gevoel.
Mijn handen trillen soms ook en voel me licht op mijn benen.

Ik wijd het zelf niet aan de spanningen want die zijn er eigenlijk niet.
Ik heb namelijk op mijn verjaardag alweer een nieuwe startdatum gekregen voor de 3e IVF. Dus ik zit psychisch best goed in mijn vel.

Herkent iemand deze klachten? Wie had dat ook na een mislukte IVF?
Wat zal ik doen?

Nu inmiddels denk ik er weer anders over.
heel even dacht ik me vandaag beter te voelen maar dat akelige gevoel komt vanavond weer opzetten.
Nu raak ik er wel steeds meer van overtuigd dat het toch een soort spanningen zijn.
Ik ben me namelijk druk aan het maken ( iets wat helemaal niet met zwanger worden te maken heeft) en omdat ik er constant aan denk en er steeds over door blijf malen, komt dat akelige gevoel weer.
Bah dat wil ik helemaal niet.
Misschien toch maar weer van de week eens een afspraak maken bij de psych.
Misschien ben ik door het goede nieuws van de nieuwe startdatum, toch iets te snel langs mijn verdriet gefietst, waardoor nu alles waar ik me druk om maak een rol speelt.
Ben ook super emotioneel.
Maar goed, van de week onderneem ik dus actie.

Ik ga nu proberen op tijd te gaan slapen en rust te krijgen, want we vertrekken morgen vroeg naar Basel / Bazel ? In Zwitserland.
Om daar het oranjeteam aan te moedigen.
Niet in het stadion maar iig wel op de pleinen.
Dit was een "zoete inval" van mijn man.

Meiden, tot zondag, dan zijn we weer thuis. Het zal wel een vermoeiend weekend worden.

Liefs Hope

en een knuffel voor iedereen die `m kan gebruiken ( inclusief ik zelf )

 

Hey Meiden,

Ik ben er weer. Ja, ik was er alweer van zondag, maar had echt even tijd nodig om bij te tanken.
Hier even een kort verslag van Basel.

Het was, ondanks de uitslag, geweldig.
De heen rit was echt leuk, ook al duurde het wel lang.
Maar alle vrachtwagens en andere automobilisten op de snelweg, staken hun duimen voor ons op, echt leuk.
Bij de douane werden we nog even gecontroleerd, maar mochten meteen door.
Uiteindelijk werd de bus geparkeerd en er waren best wel wat mensen, maar het viel reuze mee.
Tot dat we de stad in liepen..............................
Niet normaal wat een menigte "oranje" mensen.
Het was echt 1 groot legioen.
Prachtig om te zien.
Het was heel warm. Ik had echt gedacht wel lekker van het zonnetje te kunnen genieten, maar het leek me niet verstandig om de hele dag vol in de zon te zitten, dus heb ik heel verstandig een boom opgezocht .
Wat hebben we leuke indrukken opgedaan en wat was het mooi aan de rijn.


Hier ergens onder de bomen zaten wij, hahaha.
Zien jullie me al zitten?
De sfeer tijdens de wedstrijd was leuk, en zelfs de Zwitsers deden mee. Ze waren echt voor holland.
Helaas toen Nederland verloor was het een andere sfeer.
Wat ik dan altijd jammer vind is dat er altijd mensen zijn die ruzie moeten zoeken.
Maar wij hebben met verstand op nul heel hard doorgelopen om het centrum maar uit te komen.
En daarna weer 8 uur in de bus terug naar huis, pffff.
Ik besefte me pas bij thuiskomst dat we in 26 uur, 16 uur gereden hadden om "even" een wedstrijd te kijken.

Eenmaal thuis was ik echt gebroken.
Ik was moe, en had overal pijn.
Zelfs nu heeft het nog weerslag op mijn lichaam. ( door de fybromyalgie)
Maar het was de ervaring zeker waard.
Ik denk alleen dat de kater net iets minder zou zijn geweest als ze gewonnen hadden .

Maar kortom, na toch een lang verhaal , het was leuk.

Liefs Hope

 

Hey Meiden,

Daar ben ik weer. Het gaat gelukkig goed met me, maar soms overvalt je zo`n gevoel van, tja hoe moet ik het zeggen, je ongelukkig en verdrietig voelen.
Terwijl ik wel heel erg uitkijk naar de nieuwe poging.
Ik heb me wel iets de laatste dagen heel erg beseft.
Die hele IVF behandeling is lichamelijk best te doen, oke, het is niet altijd fijn, maar toch, het valt best mee.
Maar psychisch is het de grootste belasting.
Herkennen jullie dat ook?

Verder was ik gister naar de plastisch chirurg om een vetknobbel op een vrij opvallende plek te laten weghalen.
Nu was dat geen probleem om het weg te halen, maar je moet toestemming vragen aan je verzekering.
Dus ik zeg: ow maken ze daar dan problemen van?
De arts vroeg welke verzekering ik had en zei dat CZ altijd moelijk doet .
Dit is al de zoveelste keer dat ik met CZ in de problemen kom.
Ik durf nu dit toestemmings formulier niet op te sturen, omdat ik nog steeds die brief heb lopen om die eerste IVF poging niet te laten tellen.
Ik ben bang dat ik mijn eigen ruiten in gooi als ik deze toestemmingsbrief er nog bovenop gooi.
Het is toch wel erg, dat je niet gewoon met 2 dingen tegelijk bezig kan zijn, zonder dat je verzekering moeilijk doet.
Nou, nu moet het vetknobbeltje maar wachten.
Volgend jaar stap ik sowieso over.
Punt 1: om nog 2 nieuwe IVF pogingen te kunnen krijgen. ( tenminste als dat nog mogelijk is, met alle veranderingen binnen het verzekeringssysteem)
Punt 2: als ik die IVF pogingen niet nodig heb, stap ik over naar een verzekering die niet zo moeilijk doet over ingrepen enz.

Ik moet me maar eens goed gaan verdiepen in het verzekeringsstelsel.
Maar wat betreft het overstappen voor de IVF, ik ga er gewoon vanuit dat ik dat niet nodig heb.
De volgende poging gaat gewoon lukken, punt uit.

Liefs Hope

 

Hey Rach, lieverd,

hoe is het nu met jou? Gaat het spuiten goed?

Over dat vetknobbeltje. Omdat het door een plastisch chrirurg gedaan moet worden iv.m. de zichtbare plek, moet het aangevraagd worden.
De verzekering moet dan inschatten dat ik het niet doe uit schoonheids oogpunt. Terwijl dat echt niet het geval is. Hij wordt groter en dat is echt vervelend.
Ze zijn daar echt een stuk strenger in geworden. Doordat er nu zoveel mensen iets aan hun lichaam laten doen omdat het mooier is .
Ach ja, het is vervelend dat het moet wachten, maar de IVF gaat voor.

Hoelang geleden heb jij nou aan jou verzekering gevraagd of die 1e poging wel of niet wordt meegeteld?
En je hebt dus ook nog steeds geen antwoord?
Waar ben je dan verzekerd?

Nou meis, hopelijk zijn we allebei snel van dat gezeik van de verzekeringen af, want voor jou deze poging en voor mj de komende poging raken wij gewoon zwanger.

Liefs Hope

 

Lief van je. Ik sta er zelf ook steeds van te kijken wat je allemaal aankunt.


Nou meiden,

Ik kom er dus net achter dat het afgelopen maandag 1 jaar geleden was van de 2e miskraam.
Ik heb er zondag nog aan gedacht, zo van: ow het is morgen weer een moeilijke dag.
Maar niet dus, want ik heb op de dag zelf er niet 1 moment bij stilgestaan.
Raar he?
Maar dat bewijst wel dat ik vooruit aan het kijken ben.
Onze vlindertjes vergeet ik toch nooit, maar ik vond het best knap van mezelf dat ik niet de hele dag heb zitten treuren. ( daar heb ik het waarschijnlijk te druk voor gehad )

Vandaag de afspraak bij de psych. Als ze me vraagt hoe het gaat, kan ik volmondig goed zeggen.
Maar er zijn wel wat dingen die ik met haar wil bespreken, dat kan nooit kwaad.

En.... Vandaag of morgen de medicatie ophalen, altijd weer spannend.
Ik ben er klaar voor! ! !

Hope