Hope, wat duidelijk omschreven, ik hoop dat je het gesprek met je psych je heeft geholpen! Liefs en dikke knuf Naatje
Sterkte bij de psych. Ik hoop dat er in 2009 betere tijden voor jou aanbreken. Je hebt aardig wat te verwerken gehad. Ik zou graag zien dat 2009 ons dat speciale geluk gaat brengen. Ik blijf hoop houden en weiger te geloven dat ik geen kindje van mezelf in mijn armen zal sluiten. Houd moed Hope, heb moet gewoon goedkomen met ons! Gr Flam
Ik heb jullie nog niet verteld hoe het bij de psych was. Het ging eigenlijk wel goed en het komt er op neer, dat het helemaal niet gek is als ik er wat afstand van neem. Ze adviseerd me om dit ook aan mijn zusje te vertellen, maar dan meer op een manier van: ik begrijp dat jij alles doet om mij te begrijpen maar om mezelf te beschermen neem ik even wat afstand. Daar heb ik op zich wel moeite mee. Want ze begrijpt me niet en laat me geen mogelijk open om er over te praten want het is steeds ikke, ikke, ikke, en nog eens ikke. Maar het komt er op neer dat nogmaals praten om hopelijk wat begrip te krijgen, weinig zinvol is, dat de situatie waarschijnlijk niet zal veranderen. Hert geeft me wel rus, dat het "oke" is, dat ik voor mezelf MAG kiezen. Maar nogmaals makkelijk is het niet. Gister ging ik mijn moeder ophalen en dan zie ik mijn zusje druk bezig voor het raam Met spullen slepen) en wordt dus toch weer geconfronteerd met haar. Dat zal de hele zwangerschap zo blijven. Ik had mijn moeder opgehaald omdat het gister eigenlijk de verjaardag van mijn vader was. Dit is altijd zo`n moeilijke dag. We hebben gezellig samen film gekeken. Maar omdat mijn moeder wat in een dip zit, komt uiteindelijk toch weer een gesprek met waar zij zich zorgen over maakt. Ze heeft een aantal kinderen en krijgt verweten dat ze de één meer geeft dan de ander. Vervolgens kwam het thema op mijn zusje ( door mijzelf) en ik heb mijn moeder gesmeekt of ze aub normaal wil doen tegen mijn zusje. Dat zij, nu ze zwanger is ook een moeder nodig heeft, en dat ze mijn verdriet maar los moet zien van haar vreugde en dat ik me wel red, dat ze maar vooral mijn zusje niet het idee moet geven dat ze teveel met ons bezig is. Het is toch gewoon ongelofelijk! ! ! Ik smeek mijn moeder om begrip te hebben voor mijn zusje, terwijl ik er zelf kapot van ben. Toen ze naar huis was heb ik flink uitgehuild bij mijn man. Ik ben het verdriet zo zat. Steeds weer voel ik messteken van pijn in mijn hart en steeds weer cijfer ik mezelf weg voor anderen. Ik mag er toch ook zijn met mijn verdriet? Ik leg me al bij zoveel dingen neer. Dat collega`s na die brief van mij over begrip enz. niet eens meer vragen hoe het gaat. De ondoordachte opmerkingen van mensen, ik slik ze allemaal. Ik praat op het werk mee over hoe leuk het is dat die collega is bevallen enz. Maar wat het echt met mij doet? Pfff wordt er echt moe van ( en zeker op dit tijdstip van de dag en ik nog een hele dienst moet draaien op mijn werk) Hope
Hope, meis wat zwaar allemaal en weer cijfer je je zelf weg, natuurlijk mag jij er zijn met je verdriet! Ik begrijp gewoon niet dat ze dat niet zien Je bent zo'n kanjer en staat altijd open voor je omgeving, dat ze vergeten zijn voor jou open te staan...Ik kan me voorstellen dat je er moe van wordt, daarom ff een hele dikke knuffel op dit tijdstip voordat je gaat werken! Liefs Naatje (die ook moet gaan werken )
Lieverd, natuurlijk mag je er zijn met je verdriet. Je MOET je verdriet juist uiten. Alleen moet je weten bij wie, en dat zijn de mensen die je ECHT begrijpen, en geen toneelstuk opvoeren. Ik denk dat je zelf wel weet wie er na al die jaren pijn, teleurstelling en verdriet, zijn overgebleven. Die mensen zijn er voor je wijfie, die zullen je NOOIT laten vallen. Je mag huilen, schreeuwen, enz enz. Is niet erg, jij bent er voor hun en hun zijn er zeker weten voor jou. ( ik hoor ook bij die hun ) Lieve schat, je doet het goed, je bent echt een KANJER! Ik denk aan je. En mijn kaarsjes branden elke avond voor je! Een hele hele dikke knuffel en heel veel liefs, mussie
hope meid, je hebt het zo zwaar momenteel meid wat zou ik graag wat van je over willen nemen als het kon. je bent echt te goed voor deze wereld echt veelste goed. als je dichter bij zou wonen zou ik zorgen dat je mijn collega wordt dan hebben we beide een collega die luisterd zonder een oordeel al klaar te hebben. enne die man van jou ook iemand met een hart van goud zeg nee lieverd probeer dicht bij jezelf te blijven en dus ook bij die man van goud. Dan kun je je gevecht aangaan. Het is al zwaar genoeg trek je niet alles van anderen aan, makkelijker gezegd dan gedaan hoor. Hier ook zo'n sul die alles aantrekt en het voor iedereen goed wil doen. kan niet. Ben ik inmiddels achter dikke knuf en ik denk aan jou in deze moeilijke tijden liefs miriam
lieve hope, jij mag er zeker zijn met je verdriet. en ik vind ook zeker dat je zusje meer begrip moet opbrengen voor deze situatie, het is toch van de gekke dat jij je moeder smeekt om begrip voor je zusje op te brengen. fijn dat je er met je psych over kunt praten, en heel goed idee om afstand te nemen, om jezelf in bescherming te nemen. je zusje heeft de ideale positie, dus ik vind dat ze heel erg fout bezig is. en het is zeker waar dat hoe langer dit proces duurdt, hoe moeilijker het wordt, zo ervaar ik het ook.. het is nou eenmaal een diep gekoesterde wens die maar niet in vervulling mag gaan, en dat wordt met de dag moeilijker. zeker met de feestdagen in het vooruitzicht. lieverd denk goed aan jezelf, ik hoop dat 2009 ons brengt waar we al te lang op moeten wachten. ik denk aan je meis, dikke knuffel lisa.
Lieve Hope, Wat een gedoe met die zus van je. Je hoopt zo op begrip en inlevingsvermogen van haar, helemaal omdat het je eigen zus is. Maar je krijgt hier helemaal niks van terug, terwijl je dit zelf wel zo in je hebt. Zij is inderdaad in die bevoorrechte positie met haar zwangerschap, je zou denken dat zij dit begrip voor jouw situatie wel zou zou moeten kunnen brengen. Je zegt zelf al, dat je zus altijd al met zichzelf is bezig is geweest en nooit veel oog voor haar omgeving heeft. Hoe hard het ook klinkt, zij zit zo in elkaar en heeft die sociale kant niet. Je blijft het maar bij haar proberen en haar alle tools aanreiken, maar ze pakt niks van je aan. Dit kost zoveel energie en verdriet, ik denk dat het een goed advies is van je psycholoog om afstand van haar te nemen. Je zult altijd die confrontatie met haar blijven houden, de hele zwangerschap door, maar probeer toch boven haar gedrag te blijven staan. Jou valt niets te verwijten, zij zit zo in elkaar! Je hebt al veel in haar geinvesteerd, stop die energie in mensen, in je andere lieve familie die wel met jou meeleven! Ik weet dat dit niet makkelijk is. Het positieve wat je uit haar zwangerschap kunt halen, is dat zij met dezelfde translocatie die jij ook hebt, zwanger is geraakt en dat het goed gaat, dan moet het jou ook gaan lukken! Heel veel sterkte Hope, ik leef met je mee..... Liefs Floor
Als ik terug denk aan afgelopen jaar...... Vorig jaar rond deze tijd kregen we bericht van het ZH dat we waren uitgenodigd voor de info avond en ik wist al ongeveer wanner we zouden starten met IVF. Wat waren we benieuwd naar hoe alles zou lopen, we waren gespannen maar ook zo blij dat er eindelijk iets gebeurde. Dit zou ONS jaar worden, wat we symbolisch hebben ingeluid met een vuurpijl op 31 januari. De 1e behandeling startte in februari, die helaas vroegtijdig gestopt werd door overstimulatie. De 2e behandeling startte in april. Maar 1 eicel gevonden, het was een hele sterke, en had geen translokatie, maar helaas het mocht niet zo zijn. De 3e behandeling startte in juli. Wat een geweldige score, 12 eicellen bevrucht, 3 goede embryo`s zonder translokatie, 2 terug geplaatst, maar ook helaas........ De 4e en tevens laatste behandeling startte in september. 6 bevruchtingen mar helaas allemaal aangedaan met de translokatie..... Dit was het dan, het is over en uit. Alle hoop die we voor dit jaar hadden in één zucht afgelopen. En dan... Wat nu..... Een jaar met spanning, vreugde, verdriet, teleurstelling, en vooral heel veel pijn om datgene wat we zo graag willen maar nog steeds moeten missen... EEN KINDJE VAN ONS ZELF. Nu ik dit schrijf en terug denk, heb ik de tranen in mijn ogen. Wie had gedacht dat dit jaar zo zou gaan lopen. Ik weet niet wat ik van volgend jaar mag verwachten. Ik ben bang om hoop te hebben die uiteindelijk weer niet uit blijkt te komen, maar opgeven zal ik niet. We gaan door, maar hoelang en krijgen we ons kindje...uiteindelijk? Meiden bedankt voor jullie steun het afgelopen jaar, dat deed ons echt goed. Ik wil jullie allen een geweldige kerst wensen en alvast de allerbeste wensen voor 2009. Ik hoop dat al onze dromen werkelijklheid mogen worden. Maar vooral onze eigen droom Liefs Hope
Hope. lieverd, ik vind het zo verdrietig om die samenvatting van je jaar te lezen. Het klopt ook niet hè: Als je samen besluit dat een kindje welkom is, dan zou het er gewoon moeten komen. Misschien niet vandaag of morgen, maar wel een keer. En iedere dag dat het kindje er niet is, mis je het. Iedere dag is je gezin niet compleet. Hoe goed je het ook hebt met je man, met je vrienden, met de mensen om je heen. Natuurlijk geef je niet op. Natuurlijk houd je vol. Niet omdat je dat zo graag wilt, maar simpelweg omdat je geen keuze hebt. Als ik iets kon doen om jullie situatie te veranderen, dan zou ik het doen. Maar dat ligt niet in mijn macht. Ik kan je alleen laten weten dat ik aan je denk, en dat ik met je mee hoop dat ook jouw droom, jullie droom, op een dag nog werkelijkheid wordt. Een dikke virtuele knuffel! Belle.
Belle wat heb je dat prachtig verwoord. Lieve Hope, ik kan het niet zo goed verwoorden als Belle, maar ik hoop ook zo dat jullie een wondertje mogen krijgen in 2009. Het leven is soms zo oneerlijk meis. Hele dikke knuffel vanaf hier! Liefs Zora
Vind ook dat jij het heel mooi verwoord hebt Belle. We moeten wel door, we kunnen niet anders. Het gemis is er elke dag. Het gaat ook niet uit mijn gedachten. Dus Hope, ik wens jouw heel veel sterkte, moed en steun in 2009! Maar vooral wens ik je toe dat je zwanger gaat worden in 2009. Dat wij eindelijk moeder gaan worden. Ik sluit het jaar op het forum af. Ga even aan andere dingen denken en even wat vuurwerk in de lucht steken om alle teleurstellingen van 2009 letterlijk weg te knallen, weg ermee! We gaan voor een beter jaar. Ik proost op 2009 en deze link is speciaal voor jou http://esje73.borsatoweblog.nl/upload/766_bfdrkb9kpwv.jpg gr Flam
lieve hope, helaas heeft 2008 jou niet gebracht waar je zo naar verlangt. weer een jaar voorbij, wat een teleurstellingen heb je moeten verwerken. ik hoop echt met heel mijn hart dat 2009 een super jaar wordt. hele dikke knuffel voor jou, en ik hoop dat je er een gezellige kerst van kunt maken. liefs lisa.
Lieverd,ik sluit me aan bij de rest van de meiden. Ik hoop echt dat in 2009 jullie grootste wens uit mag komen. Ik wens jullie alle geluk en liefde toe. Ik hoop dat jullie toch genieten van deze dagen. Ik denk aan jullie. Heel veel liefs,warmte en kracht voor jou en je man! Jullie zijn kanjers! Een hele dikke knuffel, mussie
Lieve Hope, Een dikke digi knuf vanuit hier! Ik hoop dat je in 2009 je wensen mogen uitkomen! Liefs en sterkte Nikkie
Lieve Hope jij ook de beste wensen voor het jaar 2009 en laat onze dromen werkelijkheid worden we gaan ervoor met z'n allen hand in hand en blijven hoop houden. Ik heb het afgelopen jaar veel bewondering voor je gehad toen je bij ons kwam schrijven had je net je miskraam gehad en vertelde je dat je een chromosoon onderzoek liet doen die ik net gehad had. Toen nog dacht ik ze zeiden tegen me dat het zo enkelt voor komt dat er iets uit komt reken er niet op, en dat is maar beter ook. Dus ik dacht meid maak je geen zorgen het zal vast niks zijn en dan komt er niks uit gewoon domme pech. Dat woord domme pech waar ik zo'n hekel aan heb want wat heb je er aan domme pech je kunt niks ondernemen het is het lot nou vreslijk dat lot. En dan dan denk ik weer aan jou en wordt ik wakker geschut uit mijn droom mijn leven, en dan moet ik zeer dankbaar zijn dat het domme pech is. ook al is het 4 keer zo geweest beter domme pech dan maar. Ook dit is krom want zoveel pijn zoveel verdriet dat is ook niet niks. Maar jou verdriet jou uitzicht vreslijk vind ik het. Ik gun je zoveel meer zoveel echt zoveel Daarom wij zijn niet te vergelijken dat moeten we ook niet doen ik weet niet eens of jij dat wel eens doet maar ik wel en dat is niet juist het is niet te vergelijken het doet beide onwijs pijn. Ja mijn wens mama worden jij ik franka en de mama in spe die hier ook schrijven en het zelfde willen als wij En hoe en op welke manier geen idee maar we worden het. We zijn het al in ons hart vergeet dat niet he meid. Ik heb veel bewondering voor je gekregen en hoop dat we nog heel lang vriendinnetjes mogen zijn. hele dikke knuf miriam
Lieve meiden, op de laatste dag van dit jaar, wil ik jullie nog eens speciaal bedanken voor jullie steun. Jullie luisterend oor ( lezend oog) en virtuele schouder om op te huilen. Het was fijn om hier mijn ei kwijt te kunnen. Voor enkelen die me gesteund hebben is de wens afgelopen jaar al uitgekomen, of zijn iig zwanger. Heel mooi, maar ook weer heel confronterend voor mij. Omdat ik ook dat beeld voor ogen had voor afgelopen jaar. Maar helaas is je levenspad niet beinvloedbaar ( hoe graag ik dat ook zou willen) Voor anderen is de wens ook nog steeds niet uigekomen, iedere maand / week / dag weer opnieuw dat verdriet. Ik hoop dat we 2008, wat toch een moeilijk jaar is geweest, vanavond kunnen afsluiten en hopelijk mogen we 2009 beter beginnen. Hopelijk brengt 2009 wel dat we we al zo lang hopen, verwachten, waar we van dromen, waar we steeds opnieuw verdriet om hebben. Dus meiden, voor iedereen ene spetterende jaarwisseling. Dat er van de zwangeren maar veel gezonde kindjes geboren mogen worden in 2009, en dat alle andere dames spoedig zwanger mogen zijn. Dikke knuffel Hope
Hey lieve Hope, Ik hoop dat 2009 jou/jullie brengt waar je zo ontzettend naar verlangt....een kindje van jullie saampjes....tis zó welkom! Ik blijf voor je duimen...het is jullie zo gegunt! Dikke knuff
Lieve Hope, Speciaal op deze plaats nog een keertje voor jou de beste wensen - dat je liefste droom uit mag komen dit jaar! En Miriam, voor jou natuurlijk ook. Dikke knuffel, Neeke