jeetje die stomme kraamvisites ook altijd, ik hik er ook nu al tegenaan, in april worden twee mannelijke collega's vader en wat ga ik dan doen... maar even over jou, wat een rotverhaal alleen was ikmwel blij te lezen dat er dan op je werk tenminste nog iemand is die er in ieder geval begrip voor op kan brengen... ik weet niet of je er wat ana hebt maar zelf heb ik als strategie, ik richt me op 1 of 2 personen op mijn werk die echt geintereseerd zijn in hoe het met je gaat, hen vertel ik ook wel eens wat uit mezelf. Tegen de rest zeg ik ook het gaat goed maar door die andere 2 pers. heb ik toch het idee dat ik een beetje mijn verhaal kwijt kan. hele dikke hug, het forum zal ook wel niet altijd makkelijk zijn, iedereen toch weer met zijn pogingen in het zkh bezig. hoe gaat het nu tijdens je cyclus?
Hee lieve Hope, Kwam hier even spieken - niet zo op het moment dus . Dikke knuffel meid! Veel liefs, Neeke
Oh lieve Hope, met tranen in mijn ogen zit ik jou berichtje te lezen...een hele dikke knuf voor jou meis!
Lieve Hope, een hele dikke knuffel voor jou! Wat rot dat je met zoveel onbegrip te maken krijgt pff... die mensen zou ik wel eens willen door elkaar schudden grr.
Lieve Hope, ik ben vanavond gestart met jouw stukje hier te lezen. Inmiddels zit ik op pag. 36 en heb net even de laatste pagina's (84 en 85) gelezen en heb enorm met je te doen. Wat een ondoordachte opmerkingen kunnen mensen toch plaatsen. Die moeten bij je voelen als een dolksteek. Ik hoop dat je er iets boven kunt staan en je niet in de put laat gooien door zo'n muts. Sterkte, dikke knuffel voor jou! Omdat ik je moed, doorzettingsvermogen en je eigenwaarde bewonder........
Dankjewel voor jullie lieve opbeurende woorden. Normaal sta ik wel boven zo`n dingen maar soms heb je van die dagen dat het al moeilijk genoeg is om met jezelf te dealen, dan kan je de rot opmerkingen van anderen niet gebruiken. Wat gewoon het moeilijkste is, dat ik nu even niet aan het behandelen ben en dat mensen dus denken dat het dus nu ook gewoon "goed" met me gaat. Ik vind het zelf hartstikke zwaar dat er nu even niks wordt gedaan. Oke, daar hebben we zelf voor gekozen, maar hang nu overal een beetje tussenin. Daarbij heb ik nog genoeg ellende aan mijn hoofd. Het zoontje van mijn zus, gaat het niet goed mee. Hij heeft cyctes in zijn hoofd en moet zeer binnenkort geopereerd worden, maar de artsen durven het niet aan, omdat het zeer zeldzaam is. Hij heeft afgelopen week een paar dagen in het Zh gelegen voor onderzoeken en de onderzoeken zijn nog niet afgelopen. Zo zielig. En zo zie je de andere, minder leuke en moeilijke kant van het moeder zijn. Want welke moeder wil nou dat haar kind ziek is? Nogmaals thnaks voor jullie opbeurende berichten. PS Nicoletta, wat bracht je om mijn topic helemaal te gaan lezen? Wel lief hoor. Liefs Hope
He meis, wat vreselijk van je neefje zeg, hoe oud is hij nu? Ik wil je gewoon nog ff een hele dikke knuf geven en laten weten dat ik aan jullie denk! Ik vind het knap hoe je er mee omgaat echt waar, voor andere mensen is het gewoon niet te begrijpen en dat maakt het voor beide partijen moeilijk. Nogmaals een hele dikke knuf van mij. liefs patje.
Heey meis, Jee wat naar van je neefje zeg! Het gevoel dat je niet niet bezig bent en dat mensen daarom denken dat het goed met je gaat, is hier ook zooo herkenbaar. Zelfs door mijn eigen familie. Dat is ook erg frustrerend. Je wilt er juist mee bezig zijn, zodat je weer in de MMM race zit. Ik tenminste. Nu voelt het zo aan als een verloren tijd....... Veel sterkte meis Liefs Nikkie
Hope. lieverd, wat ontzettend naar dat je collega's er zo makkelijk overheen stappen. Ik begrijp ook eigenlijk niet waarom ze nou net van jou verwachten dat je een datum prikt voor een kraamvisite. Hoeveel moeite is het nou om er aan te denken dat dat juist voor jou heel moeilijk is? Toen ik het las, moest ik denken aan iets wat ik een paar maanden geleden schreef op een ander forum: Lieve forumvriendinnen, Ik ben heel blij dat jullie reageren, al is het maar om even te zeggen dat je niet weet wat je nog moet zeggen. Ongewenste kinderloosheid is een slopende en zeer eenzame staat van zijn, een onzekere uitputtingsslag zolang je nog hoop hebt en een moeilijk te verteren realiteit op het moment dat je zeker weet dat het niet meer gaat gebeuren. En hoe langer het duurt, hoe moeilijker het voor 'buitenstaanders' blijkt te zijn om nog met begrip en empathie te reageren. Terwijl het voor mij en mijn lief met het verstrijken van de tijd juist zwaarder wordt. Ik verwijt niemand iets, maar ik merk dat ik het soms lastig vind om te merken dat de mensen die aan het begin van dit topic nog zo lief reageerden, die ontzettend blij waren toen we eindelijk in verwachting waren en die hun best deden om troostende woorden te schrijven toen bleek dat onze droom in duigen viel, dat diezelfde mensen nu niets meer zeggen. Ik wéét dat ik niets nieuws vertel als ik in dit topic schrijf, maar mijn realiteit is nu eenmaal zo. En ik weet ook dat het heel moeilijk is voor een buitenstaander om daar op te reageren, want je kunt niets voor ons doen. Maar het helpt om te weten dat er mensen met ons meeleven. Met me meelezen. Aan ons denken. Belle, weet het zelf ook allemaal niet zo goed, maar weet wel dat ze haar eigen grote verdriet niet dood kan zwijgen. Op dit stukje werd weer wél goed gereageerd, maar het blijft moeilijk. En inderdaad, als je niets laat horen, dan wordt er zo makkelijk vanuit gegaan dat het allemaal wel goed is. Maar dat is het niet. Want iedere dag is je gezin niet compleet, iedere dag heb je verdriet om die grote wens die maar niet in vervulling gaat. Ook nu ik zelf in verwachting ben, kan ik onmogelijk vergeten hoe het was, al die jaren dat ik naar een kind verlangde. Maar ik denk dat alleen de vrouwen (en mannen) die het zelf meemaken of meegemaakt hebben echt weten hoe het is. En dat het niet over gaat. En dat je niet dramatiseert. Ik denk aan je, Hope. En aan je neefje en zijn familie. Liefs, Belle (weer eens lang van stof...)
Hey Hope, Ik lees al een tijdje met je mee, maar heb nog niet gereageerd. Ik vind het echt verschrikkelijk om te lezen wat je allemaal doormaakt. Heel veel is erg herkenbaar, vooral het onbegrip van mensen. Als je het er niet over hebt, gaan mensen er al snel vanuit dat het goed met je gaat. Maar niets is minder waar.... Ik hoop echt voor je dat jouw droom ook nog eens waarheid mag worden, je hebt het verdiend meid!
Ik was op zoek naar info over translocatie. Mijn vriend heeft "iets" en ik was op zoek naar antwoorden. Die vond ik in jouw stukjes. Je eerlijkheid en oprechtheid bracht mij er toe om jouw hele verhaal te lezen. Hierdoor kreeg ik enorme bewondering voor je. Inmiddels hebben we post en heeft hij dus echt translocatie. Naar alle waarschijnlijkheid gaan we nu dus dezelfe richting op als jij . Ik wens je overigens heel veel sterkte voor je neefje.
Tja Hope, daar zitten we dan in het nieuwe jaar en ik weet zo goed hoe je je voelt Ik had deze week een gesprek met mijn man over wanneer we helemaal stoppen met proberen ( dus ook op de natuurlijke manier) Dat zou zijn in Juni dit jaar ) Daar hadden we het al eerder over gehad. Maar hij wou een bevestiging van mij. Brr...het was of mijn keel werd dichtgeknepen. Dan betekent dat definitief de kans op zwanger worden voorbij is. Oh, ik hoop toch zo voor ons dat we allebei nog heel mooi nieuws kunnen brengen op het forum. Heel veel sterkte Hope! Ik leef met je mee! en heel veel sterkte met je neefje! Gr Flam
Lieve Hope, Ik heb lange tijd ALLE kraamvisites geschrapt. Zelfs van goede vriendinnen. Ik ging uiteindelijk wel een keer, maar pas veel later en in minder nadrukkelijke kraamvisite omstandigheden, gewoon een keer een kopje koffie ergens met de baby erbij ofzo. Of ik zag het kindje een keer op een verjaardag. Maar echte kraamvisite, nee, dat is niet goed voor je. Mocht je daarin nog bevestiging nodig hebben: het is doodnormaal dat jij dat niet trekt! En iedereen heeft dat maar te begrijpen. Ik stuurde vaak wel gewoon een lief kaartje of babypakje, maar dat laatste mag ook niet van je verwacht worden, dan moet je nog zo'n winkel in ook. Kortom, je hebt groot gelijk en als je collega dat niet begrijpt, dan heeft ze een enorm bord voor haar kop. Sterkte meid, blijf voor je duimen.
hey hope, wat erg voor je neefje, dat zijn zorgen waar geen enkele ouder op zit te wachten. ik hoop dat de artsen snel kans zien om hem te opereren en hij er weer bovenop komt. en die kraamvisites vermijd ik ook hoor. toen ik in de periode van de vmk zat heeft een vriendin een zoontje gekregen de tweede, bij haar eerste waren we allebei gelijk gestopt met de pil. heb haar een kaartje en een knuffeltje gestuurd. en een mail dat ik hoopte dat ze begreep waarom ik geen baby'tjes om me heen kon hebben. je moet doen waar jij je goed bij voelt meis. en dat hebben mensen maar gewoon te respecteren. dikke knuffel lisa.
Meiden bedankt voor jullie lieve reacties. Dit is toch de plek waar je echt je ei kwijt kunt. Zeker zijn er ook mensen om me heeb die WEL begrijpen wat het met je doet. Maar helaas zijn die er maar weinig. Nu gaat het weer wat beter, maar we leven maar met de dag. Ik verheug me wel al op onze vakantie, maar dat is pas in juni, dus nog heeeeeeeeel ver weg. Nogmaals dank, ik vind het zo fijn dat ik hier niet vergeten wordt, ook al ben ik nu even niet met behandelen bezig. Liefs Hope
Tuurlijk blijven we aan je denken. We gunnen je allemaal heel erg een klein wondertje. Vind het ook super lief dat je met ons allemaal meeleeft meid, hoewel dat ook best moeilijk moet zijn. Dikke knuffel, Zora
Niet behandelen betekent niet geen kansen toch? Daar houden we aan vast! Dus ik duim ook elke maand voor jou. Fijn dat je aan dit forum veel steun hebt. Dat ervaar ik ook zo.
nee hoor hope, omdat je nu niet met een behandeling bezig bent, gaan we je niet ineens vergeten. ook voor jou duim ik door elke maand. is je cyclus alweer een beetje normaal? en hoe is het met je neefje, kan hij al geopereerd gaan worden. liefs lisa.
thanks meiden Lisa, mijn neefje moet nog veel meer vooronderzoeken doen voordat ze het aandurven om te opereren. Dus dat zal helaas nog even duren. Lichamelijk gaat het nu wel met hem, maar hij piekert zich rot over vanalles. Echt zielig hoor. Gister las ik de krant en ik heb zo`n rare gewoonte om de overlijdensadvertenties te lezen. Toen viel me opeens een advertentie op. Een vrouw overleden en er stond maar heel kort iets van: echtgenoot van....... Ik weet dat ik er niet aan moet denken maar toch kreeg ik zo`n akelig gevoel. Zou ik later als ik dood ben ook alleen maar een advertentie hebben met: echtgenoot van.......... Niks geen, lieve zus, tante, nicht, maar vooral MOEDER? ? ? Bah ik heb de gedachte maar weer gauw weggedrukt. Ben ik alleen zo gek, of hebben jullie dat ook wel eens? Hope