Ach jeetje Hope! Dat komt dan echt weer bij je binnen he?! Dat staat er dan voor je gevoel zo ontzettend duidelijk en roept het zoveel emoties bij je op. Terwijl je dan niet eens weet of die mevrouw dat misschien zelf zo gewild had of...... Maar jaaaaa zeg dat maar eens tegen jezelf op zo'n moment.
Lieve Hope, Tuurlijk steunen we je! Ik hoop zo dat het je binnenkort gaat lukken om zwanger te worden, of dit nou natuurlijk gaat of via pgd, jullie verdienen het! Ik duim gewoon voor je door! Liefs Floor
Hoi Hope, Ik schrijf hier niet vaak, maar ik lees af en toe wel mee, maar nu las ik je bericht. En ik moet bekennen dat het voor mij herkenbaar is Is zo'n gedachte vreemd? Volgens mij is geen enkele gedachte vreemd in deze situatie en neem ik aan dat meer mensen dit af en toe wel hebben. succes!
Hoi lieverd, ook hier blijf ik natuurlijk voor je duimen en kaarsjes branden. Ik blijf je steunen tot ik erbij neer val! Je weet het, ik ben en blijf er voor je. Ik hoop echt zo, dat 2009 nou eindelijk JULLIE jaar mag worden! We spreken elkaar gauw weer wijfie! Ik denk aan je. Een hele dikke knuf van mij. XXX
hey hope, ga je dan bewust die advertenties lezen, of kwam je daar toevallig? wat naar dat je gelijk nadenkt over jezelf, van zal dat bij mij ook zo zijn later. zover heb ik het eerlijk gezegd nog niet bedacht. maar wel aan het oma worden, en later alleen te komen te zitten, dat spookt toch wel eens door mijn hoofd. en dat ik dan geen bezoek krijg omdat ik geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen heb. het klinkt gek om nu al over na te denken, maar dat gebeurt onbewust. lieve hope, ik denk aan je
Nee hoor Hope, dit zijn zeker ook gedachtes van mij en ik zit er ook op te letten, onbewust maar toch.. Ik denk vaak. "Mijn ouders horen ook gewoon opa en oma te worden" " ik wil later niet alleen met het kind van mijn man kerstfeest vieren maar ook met mijn eigen kind aan tafel" "Weer een vakantie zonder kind van mezelf' tja..deze gedachten zet je gewoon niet stop en zijn zo frusterend! Sterkte Hope! Gr Flam
he Hope, ook bij mij spoken dit soort gedachten wel eens door mijn hoofd... Ik zou ook zo graag..... - kerst willen vieren met z'n 3en - naar de dierentuin willen gaan met een kindje erbij - een goede reden willen hebben om naar de kinderboerderij te gaan - willen dat mijn ouders opa en oma worden Nou en ga zo maar door.. Hou je taai meid...En hou vooral hoop! liefs,
ja dat soort dingen spoken hele dagen door mijn hoofd, kerst willen met z'n 3e op vakantie gaan met z'n 3e, m'n schoonouders opa en oma maken. ja tuurlijk dat zijn dingen waar je onbewust hele dagen aan denkt. ook al zou je er even niet aan willen denken, het gebeurt gewoon. ben ik er teveel mee bezig, het gebeurt gewoon hele dagen door wordt je er mee geconfronteerd. en nee hope daarin ben je echt niet de enige, de ene dag is het iets minder dan de andere dag. maar het is gewoon een grote wens, en een gevoel van leegte die je maar al te graag zou willen opvullen. hope hierin ben je dus echt niet de enige hoor meis. x lisa.
zo vreselijk herkenbaar Meestal zoek ik dan een buurjongetje ofzo.... maaaar jaaaaaa wil er zelf eentje, mijn kindje niet die je weer af moet geven .
Ik ben "blij" dat ik niet de enige "gek" ben. haha En idd nicoletta, een buurjongetje of peetkind is niet hetzelfde. Het is zelfs zeer pijnlijk en confronterend als je ziet dat zij steeds ouder worden en dat jou kindje er nog steeds niet is. De droom dat ik had, dat mijn kindje met b.v. ons peetkind of wie dan ook zou gaan spelen, valt volledig in duigen. En dat is soms zeer pijnlijk. Verder weer een gedicht, de inhoud spreekt voor zich: Ik ben bang voor de dag van morgen, voor wat die dag me brengen zal Al dagen maak ik me zorgen, maar in de nacht vooral De onzekerheid zit aan me te knagen, misschien wel voor niets De angst is soms echt niet te dragen, kon ik maar wat doen al was het maar iets Na vele teleurstellingen en verdriet, is het moeilijk het beste ervan te hopen Echt positief denken lukt me niet, en dus laat ik mijn tranen maar weer lopen Morgen het lijkt zo ver weg, maar van de andere kant heel dichtbij Is het weer een dag vol pech, of zal er ook eens blijdschap zijn Mag ik morgen overslaan, als blijkt dat het mijn dag niet is? Maar als er vreugde op mijn pad komt staan, wil ik niet dat ik het mis Morgen die dag brengt wat te teweeg, ik moet het maar op me af laten komen Ik zou willen dat ik eens kreeg, dat wondertje waar we al zolang van dromen Hope
Weer een prachtig gedicht Hope. Ook bij zijn er tranen Ik zie nu al als een berg op tegen de zomervakantie. Een ander kijkt er naar uit. Ik vind er op dit moment helemaal niets aan, maar dan ook helemaal niets. Daar gaan we dan weer, met z'n 3-en. Met een zoon die helemaal gefocused is op z'n vader en ik, zonder kind en met een compleet leeg gevoel..bah! Gr Flam
hope lieverd, je gevoelens zijn herkenbaar komt het ooit goed. Blijf ik een moeder in de dop. Mag ik zelf ooit een kind grootbrengen normen waarden bijleren iets wat voor velen zo normaal is. Echt ik wou dat ik je daar een antwoord op kon geven maar dat kan ik niet. Zelfs niet voor mezelf. Ook al ben ik een stuk verder dan jij en rij ik stilletjes verder. Je gedichten zijn zo tastbaar en vol gevoel dat ik als ik het hier lees tranen in mijn ogen krijg en veel dingen afvraag waarom voornamelijk. Op je werk zijn het botte lullen sorry dat ik het zo zeg maar tjee zeg een beetje respect alleen al zou fijn zijn. Zelfs ik vind de kraamvisite's nog moeilijk meid. Soms passen wij hier wel eens op he en dan heel even is het een gezinnetje een totaal plaatje maar dan worden ze weer weg gehaald terug naar eigen papa en mama dan daarna die leegte dat doet zo'n pijn. En krijgen we dit zelf ooit ook dat blijft een vraag ook nu nog voor mij maar lieverd, je hebt bewust afstand van ons topic gedaan, maar ik vergeet je niet hoor denk elke dag wel even aan je. Of ik je nu wel of niet moet schrijven of pbén of hyven of hier op jou topic Ik hoop dat je snel weer met ons meebept maar begrijp jou gevoels zo goed. dikke knuf miriam
Daar lopen we dan weer, na een jaar de afdeling IVF te hebben bezocht, vandaag weer terug naar route 163 ( ofwel poli gynaecologie ) Met angst in de benen maar toch een sprankje hoop, gaan we in de wachtkamer zitten. Een stel met een heel druk kind komt langslopen en de vrouw corrigeert het kind om rustig te zijn, door te zeggen: zeg, doe een rustig, je maakt de baby in de buik van die mevrouw wakker. Terwijl die woorden tot me doordrongen, keken manlief en ik elkaar aan? Mensen hebben echt geen idee wat ze zeggen. Vervolgens worden we geroepen om even naar een kamertje te komen. Allerlei controles worden gedaan ( waarvan ik het nut niet inzag), en ik kreeg bloedprik briefjes mee, volgens de normale procedure ( maar helaas ben ik niet normaal, dus heeft die normale procedure ook geen zin) Vervolgens mogen we weer in een andere wachtruimte gaan zitten, waar het stel met kind van eerder ook zit. Heel hard hun best te doen, zodat iedereen kan horen dat er een baby in de buik groeit. Ik probeer zo min mogelijk aandacht eraan te geven, want ik word afgeleid door een ander verhaal. Aan de andere kant naast ons, vraag een vrouw, aan een andere vrouw, hoever ze is. Deze vrouw begint heel fijn te vertellen dat ze pas sinds 4 weken weet dat ze zwanger is en inmiddels 5 maanden ver is. Dat het zeer onverwachts was( ofwel niet gepland). Terwijl ik dit gesprek zit te volgen, turen mijn ogen naar de deur van de gyn. De drukte om me heen kan ik even niet hebben, omdat de spanning van mezelf al groot genoeg is. Dan is het moment daar dat we naar binnen geroepen worden. De gyn vraagt heel beleefd hoe het ons vergaan is het afgelopen jaar. Helaas heeft het afgelopen jaar ons niet gebracht waar we op hoopten. Vervolgens stelt ze dan maar voor om te gaan kijken Uitleg over de inwendige echo hoeft ze niet meer te geven, daarin ben ik inmiddels ervaringsdeskundig. Turend naar het beeld ( ik had me al voorbereid op wat we zouden moeten zien) zoekend naar een stipje wat knippert .. blijft het verdacht stil. Ze zoekt en kijkt en zoekt nog verder. Maar helaas .alweer . Dit wordt miskraam numero 3. Het vruchtzakje is al afgevlakt ( plat ) en het bloedverlies was dus toch een teken dat het mis was. Precies zoals ik al dacht. Daarom mijn gedicht van gister, hier was ik zo bang voor. Konden we deze dag maar overslaan. Was dit dan de valse start van het nieuwe jaar. Het begon zo mooi. Op 31 december 2008 wist ik gevoelsmatig dat het raak was en 2 januari werd dit bevestigd door een dikke plus op mijn test. Dit moest het gewoon worden. Het oude jaar mooi afsluiten en het nieuwe jaar geweldig beginnen. Met een heel positief gevoel gingen we deze zwangerschap in, ondanks de wetenschap dat er nog veel kon gebeuren. Dagen met kokhalzen en steekjes volgden, mijn borsten werden weer een maat groter en mijn tepels zagen echt zwanger uit. Tot de dag dat het oud bloed zich aankondigde, wat overging in iedere dag een beetje helder bloed. Maar sinds 5 dagen was dat weer gestopt en was er wel degelijk hoop. Al waren de klachten beduidend minder. Maar verhalen als: bloedverlies hoeft niks te betekenen en klachten hoef je niet te hebben, beurden me op. Maar helaas, vandaag is het tegendeel bewezen. We zijn er kapot van. Waarom.. Waarom Waarom? Heb het gevoel dat mijn lichaam faalt en niet zo`n beetje. Heb me zelfs bij manlief verontschuldigd ( die dit natuurlijk belachelijk vond) Nu wachten we maar weer af wat gaat gebeuren. Komt het spontaan of gaan we de cytotec gebruiken? Curetteren iig niet. Meiden, ik weet het even niet meer . Houdt het dan nooit op? Hope ( vermoeid, verdrietig, teleurgesteld, bang maar vooral verslagen)
Lieve Hope, Ik zoek naar woorden maar ik vind ze niet. Ik had het jullie zo gegund, vanuit het diepste van mijn hart, maar helaas... Heel veel sterkte meid en een hele dikke knuffel! Liefs Kirby
Lieve lieve schat, ik weet ook niet wat ik moet zeggen. Ik vind het zo in en in triest voor je. Ik kan echt even geen woorden vinden, maar dat is ook niet nodig. Je bent alleen met je eigen verdriet, en wat een ander ook zegt..................... Ik wil je alleen wel laten weten, dat ik er ALTIJD voor je ben. Lieverd, ik wens je heel veel kracht en sterkte om deze klap weer te boven te komen. Ik denk aan je. Veel liefs en een super dikke knuf van mij. XXX
lieve hope ook hier nogmaals heel veel sterkte meid! ik hoop dat het jullie lukt om deze teleurstelling weer te verwerken ik gun het jullie van harte meid hoop echt dat het eens een keer goed gaat! dikke knuffel