Daar ben ik dan.... de nacht ben ik redelijk goed doorgekomen. Tot begin van de nacht nog veel pijn gehad. Later heb ik gewoon kunnen slapen. Vanmorgen wederom een cytotec ingebracht. Ik vraag me echt af, of het grootste deel al weg is. Mij lijkt het sterk. Het bloeden zelf is niet noemenswaardig. En ik ben dan gister wel wat stolsels verloren ( ben bang dat daar ook het vruchtzakje bijzat wat ik niet heb kunnen opvangen) maar het leek vele malen minder dan de vorige MK. Ik hoop echt dat alles eruit komt, dat ik niet alsnog gecuretteerd moet worden. Ik heb me net op het werk voor een paar dagen ziekgemeld. Ik wil niet te lang thuis ziten, want dat is ook niet goed voor mij, maar ik wil me ook niet weer te snel in het werk storten. Dat werkt averechts bij mij. Pfff wat is het toch moeilijk om nu beslissingen te maken en weer vooruit te kijken. En mij kennende wil ik weer te snel en te veel. Hope
Hope, Wat een vreselijk verdriet. Ik weet niets zinnigs te zeggen. Dus ik leef in stilte met je mee. Emmy.
Lieve Hope, als ik het zo hoor kan het best al zo zijn dat je alles al kwijt bent. Mijn eerste MK heb ik enorm gebloed en was ik er helemaal slap en duizelig van en de tweede keer nauwelijks een weekend. 1x heel veel (het kwam toen los in de supermarkt ) en daarna bijna niks meer. Beide keren was ik ook schoon dus er is echt niks van te zeggen. Weet je, ik vond het ook zo erg dat ik geen vruchtzakje had. Hier in de buurt werden toen balonnen verkocht met helium en die heb ik losgelaten met een persoonlijk briefje er aan. Niet heel veel, gewoon een paar zinnetjes (zonder echte herkenbare details). Die heb ik toen losgelaten... Heeft me achteraf zó goed gedaan! Misschien heb je er iets aan....
Lieve hope, ik lees nu net je hele verhaal van je mk. Ik heb er geen woorden voor......ik denk aan je en wil je nogmaals een hele dikke knuffel geven. Sterkte meid! Liefs patje.
Verschrikkelijk zeg die krampen, van de ene kant hoop ik voor je dat je het meeste hebt gehad nu, afwachten maar.... Moet je maandag naar het zh om te kijken of alles weg is? Ik hoop zo voor je dat je in ieder geval niet meer gecurreteerd hoeft te worden. Raar he dat het leven gewoon doorgaat, en dat werken daar ook een deel vanuit maakt? Dat vond ik erg raar, en was ik vaak boos om. Denk aan jezelf, niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk is dit niet niks. Dikke knuffel!
He meiden, weer bedankt, dat er nog steeds zo`n lieve reactiies binnen komen. Nicoletta, wat een mooi idee van die balonnen. Ik zal beslist ook nog wel wat doen, maar heb daar nu nog even geen aandacht voor. Ik heb gister nog steeds flinke krampen gehad, vannacht de laatste cytotec ingebracht, maar dat heeft niks gedaan. Ik bloed alleen maar als ik op toilet zit en wat harder pers Ik denk dat ik gister over de dag nog geen mandverband vol verloren ben. Ik heb er geen goed gevoel bij. Ik heb een beetje het gevoel dat mijn lichaam zich nog zwanger voelt en dus nog niks los wilt laten, maar dat de tabletten de natuur een handje willen helpen, maar dat het daardoor niet volledig loskomt. Ik blijf ook zo`n zeuerende pijn in buik en rug hebben, net als een soort ongi die niet doorzet. Dinsdag volgende week, moet ik op controle. Verder zit ik in een roes van verdriet en teleurstelling en hang je overal een beetje tussenin. Ik heb nog contact gehad met de klinisch genetisch arts en gevraagd waarom het bij mij steeds fout gaat en bij mijn zussen niet? Het kan pech zijn, maar het kan wel degelijk zo zijn dat ik meer eitjes heb, met het foute patroon . Nou daar wordt je ook niet blij van. Hoe moet je daar nou weer hoop uit putten? Pfff ik weet het ook even niet meer. Hope
Heeee gatsie Hope, ik had zo gehoopt voor je dat het dan in ieder geval van zelf zou gaan. Zo te lezen denk jij van niet en ik denk dat je dat zelf best goed kunt inschatten. En tja die genticus is vast heel eerlijk, maar nu ook niet wat je zegt lekker opwekkend . Ik snap heel goed dat je dan nog verder in die put wegzakt. Echt zo balen dan he?! Lieverd, ik wens je weer veel sterkte voor vandaag!
Bah hoop, wat blijft het vervelend. Kan me voorstellen dat je het nu kwijt 'wil' zijn. Dit is ook zo frusterend, het is allemaal al zo naar en dan ook nog dat onzekere van 'komt er nou nog wat'? Tja en het bericht van de arts. Vergelijk het misschien maar met de slagingskansen van een behandeling (daar wordt ik eerlijk gezegd ook nooit vrolijk van) en denk dan maar het KAN dus ook dat jíj tot nu toe pech (stom woord eignlijk) hebt gehad. Klinkt een beetje cru. Hoewel ik me kan voorstellen dat gezien je zussen, je bij jezelf van het ergste uitgaat. Ik sluit me bij nicoletta aan, ik wens je veel sterkte, en denk veel aan je!
Hope, wat vervelend dat je lichaam het niet los wil laten en dan ook nog het bericht van de geneticus. Ik kan me voorstellen dat je dat er even niet bij kunt hebben Ik wens je heel veel sterkte meis...dikke knuf! Liefs Naatje
Lieve Hope, een dikke knuffel voor jou..Wat een vreselijk verhaal zeg... Ik wil je heel veel sterkte wensen
Bestaat er een pil, die dit verdriet, deze pijn kan laten verdwijnen? Een knopje waarmee ik op elk moment van de dag de zon echt kan laten schijnen? Bestaat er een tweede leven zoals in een computerspel? Als dat zou kunnen, dan haalde ik je terug, dan wist ik het wel. Werkte het delete knopje maar om het eerdere verdriet te kunnen wissen Want één ding is zeker, dit verdriet kun je als kiespijn missen Maar helaas bestaat er geen manier, tenminste ik zou het niet weten En het laatste wat ik wil, is jullie 3 lieve vlindertjes vergeten Altijd zullen jullie in onze gedachten zijn en verder bestaan Maar vonden we maar een weg om nu weer positief de toekomst in te gaan In angst en verdriet zullen we de komende dagen wel doorkomen Maar we hopen ook, dat we snel weer over een mooie toekomst mogen dromen
wat heb je dat mooi geschreven hope, ik kom elke dag even kijken hoe het met je gaat. wat is het toch onmenselijk eigenlijk, iets dat je zo graag wilt, mag je niet houden. bah. hoop echt voor je dat de pil zijn werk doet, en je niet nog meer ellende hoeft mee te maken. zodat je dit vlindertje een plekje kunt gaan geven. en zoals je in je mooie gedicht schrijft, je weer over de toekomst kunt gaan dromen, en nog beter, dat de mooie dromen waarheid gaan worden. je verdient het om een gezond kindje te krijgen. en wat de arts betreft, krijg je nu een gesprek over hoe nu verder? ik denk aan je, dikke knuffel lisa.
Ik ga idd dinsdag voor een controle echo. Hopen dat dan alles schoon is. Dan zal ik al wat vragen afvuren, maar de gyn stelde voor om na de MK en als de rust wat is wedergekeerd een afspraak te maken om het verdere te bespreken. Wat me op dit moment zo boos maakt is: Bij spontane zwangerschappen zorgt de translokatie voor de problemen en bij de IVF met PGD heb ik wel enkele goed embryo`s maar zorgt de innesteling voor problemen. Dit is toch gewoon gemeen en niet eerlijk? Zeker gaan we door, voor die ene grote wens. Maar dat niemand me meer verteld dat ik er niet mee bezig moet zijn of positief moet zijn, want hoe doe je dat met de ene na de andere tegenslag? Morgen ga ik naar de fysio. Heb alles vast zitten in nek en rug. Niet gek natuurlijk. Als die "muts" maar nie met goed bedoelde adviezen gaat komen, want dan zeg ik haar echt dat ik daar niet van gediend ben. niet kwaad bedoeld hoor, ze zal het echt goed bedoelen, maar ik heb er persoonlijk moeite mee dat iemand die jonger dan mij is, geen vaste relatie heeft, geen kinderwens heeft, mij verteld hoe ik met dit verdriet om moet gaan. Maar ik zal nog maar niet te voorbarig zijn, eerst maar afwachten. Voor overmorgen maar een afspraak gemaakt bij de psych, kan ook nooit kwaad toch? Ik ben altijd zo bang dat ik of TE veel of juist TE weinig verdriet en aandacht aan de MK besteed wat me later duur komt te staan. Ik ben namelijk een kei in toneelspelen en dat is precies wat ik weer ga doen als ik volgende week aan het werk ga. En dat is niet altijd goed. Pfff. zoals jullie lezen zit mijn hoofd nog steeds behoorlijk vol. Hope
Het is toch heel begrijpelijk dat je je niet zomaar alles laat vertellen over je gevoel en hoe je er mee om moet gaan. Jij bent eigenlijk alleen zelf degene die daar over gaat en niemand anders. Een psychiater is de enige die je een handvat kan geven hoe je er het beste mee om kan gaan, maar zelfs die kan er af en toe naast zitten. Stop het niet te diep weg is het enige wat ik kan zeggen. Ik heb die neiging zelf ook, zeker op mijn nieuwe werk. Daar weet maar 1 iemand van mijn 3 mislukte pogingen. Toch mis ik dan mijn vorige werk. Daar heb ik wel gehuild en heel veel steun gehad. Dat voelde een stuk beter maar dan denk ik weer: " ik moet het achter me laten". Wat is dat toch moeilijk he....Heel veel sterkte Hope en een dikke knuffel! Gr Flam
Hai hope, Net je verhaal gelezen. Meid wat krijg je toch een veel ellende voor je kiezen, wanneer is genoeg genoeg. Heel veel sterkte (weet ook niet zo goed wat ik moet schrijven, kan me half niet indenken hoe jij je moet voelen...) XXX
Gewoon een dikke knuffel omdat ik je een kanjer vind. P.S als je het vervelend vind dat ik zo inbreek moet je het zeggen hoor. Groetjes Nynke