Lieve Hope, ik volg je topic soms, maar niet alles. Ik wil je even zeggen dat je op mij altijd als een hele sterke vrouw overkomt die het gewoon regelmatig, en terecht, helaas, niet meer ziet zitten. Ik lees zoveel ellende en verdriet en onbegrip in je leven en uit jouw omgeving. Herkenbaar, maar ook weer anders: elk van ons moet zijn eigen strijd leveren...maar waarom he? Knuffel, en sterkte, met alles. Eef
Oh Hope, je verwoord zo precies hoe het er bij ons ook voorstaat. Elke maand dichter bij onze afgesproken einddatum. Dan houden we ook op de natuurlijke weg op te proberen. Bij elke cyclus zou ik god wel op mijn blote knieen willen smeken om een wonder. Er moet toch 1 gezond eitje bij 1 gezonde zaadcel kunnen komen en deze kan zich toch 1 keer goed innestelen. Ik ben ook nu weer vol hoop, deze maand moet het lukken! Hou vol Hope, wij moeten gewoon moeder worden. Het kan toch niet zo zijn dat dat geluk niet voor ons is weggelegd? Gr Flam
Lieve meiden, ik heb zo enorm met jullie te doen als jullie wanhoopskreten hier staan. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte.....
Hoi Hope, Ik kom weer eens bij je buurten. Ik mag mijn eigen onzekere periode bijna gaan afsluiten, krijg woensdag de complete uitslag en dan kan ik gaan genieten. Maar dat genieten blijft dubbel hoor. Je kent het verhaal van mijn zusje en zwangerschap blijft bij ons een gevoelig onderwerp. Ik kan dus niet uit eigen ervaring spreken hoe het is om zo'n heel traject te doorlopen, maar ik maak het wel van heel dichtbij mee. En ik wil helemaal niet zielig doen, maar het is voor die andere partij ook niet altijd makkelijk. Je wilt tenslotte niks liever dan je zusje gelukkig zien, maar ondertussen wil je ook nog een beetje genieten van je eigen geluk. Gelukkig kan ik het heel goed vinden met mijn zusje, maar ik weet dat mijn zwangere buik haar pijn doet. Wij hebben er uitgebreid over gehad waar ik haar wel of niet bij moet betrekken. Voor haar is een zwangere vrouw het meest pijnlijke en als onze kleine uk er eenmaal is, zegt ze, dan heeft ze er minder moeite mee. Ik weet niet of dat ook bij jou zo is. Mijn zusje heeft het afgelopen jaar ook geprobeerd spontaan zwanger te raken, maar het is helaas niet gelukt. Ze begint in maart met haar laatste IVF poging en daarna houdt het op. Maastricht wil het dan niet meer proberen, ook niet als zij en haar man het zelf betalen. Maar goed zo ver is het nog niet. We duimen allemaal keihard dat het nu eindelijk gaat lukken. En uiteraard blijf ik ook voor jou duimen en jouw medelotgenoten op dit forum. Meiden, jullie exacte verdriet en pijn kan ik zelf niet voelen, daar zou ik jullie tekort mee doen, maar ik leef wel onwijs met jullie mee en ik weet hoe zwaar het traject is. Succes allemaal! liefs, Aurelie
Meiden dank jullie wel voor de lieve woorden en knuffels. Dat doet me goed. @Elmootje, het is idd geen loterij. Als dit een loterij was en ik zou net zo veel geluk hebben als bij een echte loterij, dan ben ik bang dat ik nooit onze wens zie uitkomen. Maar mensen denken idd dat die éne procent op trisomie 13 niks is. Nou ik stel ze vaak de vraag terug: hoe zou jij zwanger worden als je wist dat je kans had op een kindje wat kan komen te overlijden. Ik krijg ook heel vaak te horen: maar is een gehandicapt kind bij jullie dan niet welkom. Jawel een gehandicapt kind is zeker welkom, maar in het ergste geval gaat het om een DOOD kind ( sorry voor deze uitdrukking, maar dat weergeeft mijn woede om wat mensen zeggen) Pfff hartstikke vermoeiend zulke mensen. @Ginny, ik weet je wel te vinden hoor als het nodig is, en vind je aanbod ook heel lief. @eef, bedankt voor je lieve woorden. Ik zie mezelf nooit zo als een sterke vrouw, maar berichten als deze peppen me wel op en geven me kracht om door te gaan. @Flam, ja wij MOETEN moeder worden, maar wanneer en is dat in dit leven? Ik hoop het voor jou net zo hard, het is nu ONZE BEURT. @Aurelie, ik weet idd van jou situatie met je zusje. Had ik maar zo`n begripvol zusje als jij. En ik begrijp dat het voor jullie kant ( de andere partij) ook niet makkelijk is, maar ( niet lullig bedoeld) ik denk wel dat diegene die zwanger is in de positiefste positie zit. diegen hoeft zich niet meer af te vragen of het ooit gaat lukken. Of tranen in de ogen te krijgen als er weer iemand eerder zwanger is. Makkelijk is het niet, dat zou he alleen maar zijn als het wat eerlijker verdeeld zou zijn in de wereld. Dat gewoon iedereen met een kinderwens, ook vader en moeder mag worden. De carnaval is weer voorbij. Met of zonder masker, het is en blijft moeilijk de schijn hoog te houden. Ze zeggen: ga lekker carnaval vieren, dan kom je even op andere gadachten. Nou, ik heb heeel hard mijn best gedaan, maar als je in een omgeving van amper 10 vierkante meter 3 zwangere ziet en allemaal ouders met kleine kindjes, dan is het toch heel moeilijk....... Al 3 jaar zeg ik met carnaval, volgend jaar ben ik zwnager, of hebben wij een kindje, maar helaas het tegendeel is nog steeds bewezen. Ik wil niet dramatisch gaan doen, maar moet dit even kwijt. Om alles nog wat leuker te maken, loopt een vrouw in de optocht mee die uitgeteld is, waar ik samen mee op de IVF afdeling heb gelopen, en ik dus op de zelfde datum uitgerekent zou zijn als haar. Gister heb ik de carnaval nog ene beetje leuk kunne afsluiten door met onze beste vrienden even door te zakken. Maar ik ( Lijk wel schizofreen) moet steeds tegen mezelf zeggen: niet aan denken, je moet gezellig doen, je moet lol hebben. Nou heb ik dat ook wel gehad, maar andere gedachtes moet ik uit mijn hoofd bannen. Vandaag eindelijk dan weer een gewone dag. De carnaval is voor bij en het gewone leven begint weer. Ik heb lekker gewerkt, en was zowaar even mijn zorgen vergeten. Om vervolgens in de auto te stappen en een sms te krijgen. Van mijn zwangere zusje........... Met info, die ik helemala niet wil weten. Een berichtje wat voor mij voelt als: kijk eens hier, hier gaat het wel goed. Oke, misschien reageer ik te hormoongevoelig, en kan ik deze info niet op de juiste manier relativeren, maar heeft ze dan echt niet door dat ze me juist meer van zich weg duwt door me steeds op te schrikken met SMSjes, emailtjes en de gedwongen dingen die ik via hyves lees, waar ik helaas niet onderuit kom? Ik weet me geen raad meer. Ik stond volledig achter mijn keuze om even geen contact te zoeken, dat voelde goed voor mij. Maar nu..... ze dwingt me bijna om te reageren. Van de ene kant wil ik haar één keer duidelijk maken dat ik even geen contact wil, of iig pas als IK dat wil of aan toe ben, maar ik krijg geen rust zolang zij mij blijft "stalken" met allerlei berichten. En dit gaat zeker nog 20 weken zo door Hope,( die wel probeert op te krabbelen, maar zo lukt het niet echt....)
Jeetje Hope, ik leef echt heel erg met je mee. Het is ook verschrikkelijk confronterend al die zwangeren en baby''s. Wij kregen zaterdag ook weer een geheel onverwachte aankondiging. Dat was echt even slikken, we waren weer zo verdrietig. Ik hoop dat het ooit voor ons is weggelegd. Dikke knuffel en veel sterkte. Liefs Zora
Hoi Hope, Je hebt helemaal gelijk hoor! Ik zit aan aan de mooiste kant die er is en dat realiseer ik me wel heel goed. Ik heb mijn zusje heel veel gesproken over wat zij wel of niet fijn zou vinden. Zou dat niet nog zin hebben bij jouw zusje? Ik weet dat mijn zusje bij voorkeur niks wil weten over mijn controlebezoeken en niet per mail continue geconfronteerd wil worden met details over bezoeken aan consultatiebureus met met mijn zoontje. Dit hebben wij samen met mijn andere zusje, die ook een kindje heeft zo afgesproken en dat werkt goed. Dat is toch minste wat je kan doen voor je zusje die het zo moeilijk heeft? Of is jouw zusje echt helemaal ongevoelig voor jouw emoties? groetjes, Aurelie
Oh hope wat herken ik je gevoel zo! Wij zeggen ook wel eens, het zou zoveel makkelijker zijn als de buitenwereld gewoon even stil stond. Niet elke dag weer 'ineens' geconfronteerd worden met nieuws of herinnert worden aan wat wij vooral niet hebben. Soms bijv. in een weekend hebben we even niks, lekker bij vrienden zonder kinderen of gewoon lekker samen, daarna voel ik me dan best weer fijn. Als je van zulke dagen wat meer zou kunnen hebben zou het veel makkelijker kunnen zijn. Daarom zijn vakanties denk ik ook zo belangrijk om te plannen. Nou dat was mijn betoog weer voor vandaag hihi Dikke knuffel!
Zora dankje lieverd voor je steun. Aurelie, ik denk dat mijn zusje van een andere planeet komt . Ze praat met iedereen over de situatie behalve met mij. Ze gaat achter mijn rug om anderen benaderen over de situatie. Ze heeft nog niet één keer de moeite gedaan om ECHT met me te praten. Ze hangt alleen het slachtoffer uit ( sorry dat ik het zeg) Ze doet het nu naar anderen overkomen dat zij in het hele verhaal de "zielige" is. Ik ben absoluut niet zielig en wil zo ook absoluut niet gezien worden. Maar als gezonde zwangere van een kindje zonder translokatie ben je ZEKER NIET de zielige, toch? Maar lief dat e meedenkt en meeleeft. Ik heb gelukkig wel nog een andere zus die heeel lief is. Linda, je wordt soms idd niet goed van al die leuke berichten. Je zegt dat je niet altijd geconfronteerd wil worden en dan iets met vrienden alleen doet. Dat herken ik wel. Alleen ben ik van mening dat je 70% van de week, WEL geconfronteerd wordt met kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Zit je TV te kijken, komt die leuke clearblue reclame voorbij , Zoek ik een boek uit, wat leuk grappig en romantisch moet zijn, is er altijd wel iemand weer zwanger, ga ik gezellig naar de dierentuin om even met mijn man te ontspannen, is er een overvloed van leuke gezinnen. Bewoners op mijn werk ( zijn dement) vragen regelmatig: hebt u ook kinderen? De gesprekken in de pauzes gaan ( afhankelijk van met wie je pauze hebt) over wat de kids doen. Ik kan zo nog wel even door gaan, maar je kent het wel. Op het moment heeft mijn hoofd geen moment rust. Van alles spookt er door mijn hoofd. Geen minuut gaat voorbij of ik denk, denk en denk. Aan de situatie met mijn zusje en wat ik nu moet doen, aan de miskraam die al ver weg lijkt maar nog pril is en ik er overheen lijk te stappen, over de toekomst, wat gata gebeuren, wat als..... hoe moet het dan. Pffff, waar zit verdorie dat knopje om mijn gedachten stop te zetten? Maar denk aub niet dat ik zielig ben of het niet meer trek. Het gaat best redelijk, ik trek me er wel doorheen, dit ken ik van mezelf, na alle tegenslagen. één klein mogelijk positief puntje is wel: Er is spotting opgetreden en dus kan het ene teken zijn van een komende ongi Laten we het hopen, dat dit iig maar weer gewoon werkt. Ik denk ook mede door deze komende ongi dat ik zo ..... hoe zeg je dat.... prikkelbaar en gevoelig ben met alles wat om me heen gebeurd. We wachten maar weer af......pfff dat hebben we nog niet genoeg gedaan Liefs Hope
hihi ik moest goed lezen naar je rode letters dus ik duim mee! dikke kus, je bent niet zielig maar het is gewoon niet makkelijk! iets onzichtbaars waarnaast wij kennelijk gewoon door moeten gaan.
Lieve Hope, Ik begrijp je gevoelens volledig, al sta ik nu waarschijnlijk ook aan de andere kant. In het dagelijks leven word je ook van alle kanten geconfronteerd met zwanger zijn en baby's. In de maanden oktober en november, wilde ik me ook aan al deze zaken onttrekken, maar zelfs op mijn werk werd ik geconfronteerd met de Clearblue digitale test. Mijn bedrijf was een samenwerking aangegaan en nu moest ik zelfs deze testen enthousiast gaan inverkopen bij mijn klanten. Daar word je dan ook niet vrolijk van........ Ik hoop zo dat de zon voor jou ook mag gaan schijnen Hope en dat je deze periode van onzekerheid en verdriet af kunt sluiten en "gewoon"eens gezond zwanger kan zijn. Ik leef met je mee! liefs Floor
Ja hoor het is zover. 33 dagen na mijn miskraam ben ik ongesteld geworden \/ Gek om hier blij om te zijn, maar nu weet ik iig dat ik weer verder kan. Het "klusseizoen" is weer begonnen . Ik hoop alleen heel vurig dat dit mijn laatste ongi is voor de komende 9 maanden........ [-o< Floor alvast succes voor je echo maandag, ik duim voor je. Als bij jou alles goed is, geeft me dat toch weer ene beetje hoop voor mijn laatste IVF poging. Liefs Hope
oh hope wat fijn zeg! kan me voorstellen dat het nu voelt als weer een beetje voorzichtig positief vooruit kijken! het kan weer en dat voelt fijn en geeft hopelijk energie! laat die lente maar komen he!
Goed om te lezen Hope! Een nieuwe start kan beginnen! Fijn dat je lichaam zich weer zelf vlot hersteld heeft. Zelf vond ik dat ook iedere keer weer een opluchting en dat het geen curretage hoefde te worden en het gaf me ook weer een klein beetje vertrouwen in mijzelf.
Hey Meiden, hier weer eens en update van mij. Mijn ongi is weer op z`n retour en het klusfeest kan weer beginnen . Het lijkt ook alsof mijn hormonen weer wat meer onder controle zijn. Van de week was ik echt over emotioneel. Ik kon niet meer rationeel denken. Wil niet zeggen dat ik dat nu wel doe, maar er zijn weer wat lichtpuntjes. Ik ben bezig met een brief aan mijn zusje. Het blijft door mijn hoofd spoken en het laat me niet met rust. Ik had vrede met de situatie zoals die was, dat ik gewoon even aftsand nam. Maar dat lukt niet als ze mij steeds blijft mailen en sms-en. Dus nog 1 poging om uit te leggen wat mijn gevoel is en begrip en respect voor mijn manier van verwerken te vragen. Als ze het hierna nog niet snapt, dan leg ik me er bij neer. Al zal dat niet makkelijk zijn als ze blijft mailen. Verder ben ik ook een mail naar de gyn aan het maken om te vragen of ze ons in een bepaalde week kunnen inplannen voor de IVF met PGD. Het is wel nog ver weg, maar dan staat het vast en hebben we iets om naar toe te leven. In de tussentijd hoop ik op een spontaan wonder. ( met de geneesmiddelen van de natuurarts) Ik zal het forummen weer een beetje gaan afbouwen. Sorry als ik niet regelmatig op anderen reageer. Maar ik merk dat ik me weer erg alle verhalen aan trek en dat kan ik er nu niet bijgebruiken. Ik wil ook rust in mijn eigen hoofd. Het is niet zo dat ik niet meer kom, maar in plaats van dagelijks , zal ik het nu gaan reduceren naar 2 a 3 keer per week. Als dat lukt. Liefs Hope
Als het voor jezelf meer rust geeft moet je zeker wat minder komen hier, je moet in eerste instantie an jezelf denken. Ik zal ook meehopen en duimen voor een spontaan wonder. Fijn dat je misschien binnenkort weer een datum hebt om naar toe te leven, en heel veel sterkte en succes met de brief aan je zusje. Liefs en een dikke knuffel, Zora
Klinkt goed Hope en begrijpelijk dat een datum om naartoe te leven weer fijn zal voelen. En die brief naar je zus, goed idee. Zelf weet ik het soms niet meer hoe om te gaan met de mensen in mijn omgeving. Op dit moment vermijd ik even het 'over mezelf praten' en dat geeft ook wel rust. Iets minder op het forum, zou ik ook moeten doen maar het zijn ook een beetje vriendinnetjes he. Hou je taai, zoals je bij mij schreef zijn we hard toe aan ZON! hopelijk geeft de opening van het klusseizoen je ook weer een beetje een positief gevoel. Ik denk aan je!