Lieve Hope, Wat is het toch zwaar ,emotioneel en ook lichamelijk.. En je verdient het zo.. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik denk aan je.. Dikke knuffel LFs LiAnn
Ben vandaag op controle geweest. Dat alleen al was een heel karwei. Ben zo slap dat ik amper een stukje kan lopen, dan hijg ik als een oude vrouw en slaat mijn hart dubbel zo vaak. Na wat make-up op te doen, zag ik iig wat toonbaar uit, maar daaronder zit ene krijtwitte huid. Mijn handen zien uit, alsof ze er elk moment vanaf kunnen vallen.Ik schrok van de week echt van mezelf in de spiegel. Maar goed, nu dwaal ik af.... De controle. Gelukkig door mijn eigen gyn. Er zit nog veel baarmoederslijmvlies, wat eigenlijk al minder had moeten zijn. Het was maar 2 mm geslonken en ze had liever dat het meer was. Ik bloed nu dus ook niet veel. Nu moeten we maandag op controle, en als het dan niet beter is, moet ik alsnog gecuretteerd worden. Niet echt een leuk vooruitzich, maar van de andere kant......wat moet dat moet. We heben ons vruchtje nu toch al opgevangen, dus het zou puur een lichamelijke ingreep zijn. Al zal dat alles weer een behoorlijke weerslag op alles hebben. Ik hoop echt dat het allemaal nog zelf goed gaat bloeden...... Zo, een hele verhaal en weer alle energie weg, dus ik ga weer plat. Als het tussendoor lukt, meld ik me wel weer. Liefs Hope ( midden in een lichamelijke en geestelijke oorlog)
He nee hoop, ook dat nog... Had ik je maar vantevoren kunnen waarschuwen, las het toen je ze al gekregen had... Heb er zelf ook slechte ervaring mee. Doe rustig aan (kan ook niet anders waarschijnlijk ), en zorg goed voor jezelf. Dikke knuffel! Neeke
lieverd ik weet dat jij liefst die pillen hebt en dat je operatie niet ziet zitten maar denk ook aan je lichaam he als moet dan geef je over het is mij alle drie dekeren zo meegevallen die operatie echt en leuk is het gewoon niet echt niet schrik wel van je berichtje hoor schrik van de slapheid die je verteld en het wit zijn hou je zelf heel erg goed in de gaten hoor zodat je niet van de pinnen gaat hoe is je hb nu? dikke dikke knuf miriam
Lieve Hope, ik weet niks anders te zeggen dan je enorm veel sterkte te wensen. Het moet echt een hel zijn allemaal. Ik hoop dat je lichamelijk snel zal herstellen want dit sloopt je nog meer allemaal dan dat het geestelijk al deed. Heel veel sterkte meis!
He, wat heb jij het toch zwaar te verduren Hope. Denk alsjeblieft goed aan jezelf! Ik kijk deze week nog even hoe de controle gegaan is en wil je heel veel sterkte wensen. Oh , wat had ik toch graag gewild dat dit je allemaal bespaard was gebleven lieve Hope Gr Flam
Jeetje zeg dat het allemaal zo heftig is en lang duurt dat moet idd slopend zijn, niet gek dat je er helemaal doorheen zit, zowel lichamelijk maar ook geestelijk. Wow, dat je de kracht nog hebt om toonbaar voor de dag te willen komen vind ik al super knap. Nu voor eerst is het maar hopen dat dit snel achter de rug is en ik hoop echt niet dat je alsnog naar het ziekenhuis moet want dan wordt het nóg heftiger dan het al is. Pppfff ik wil je zeggen dat ik aan je denk en echt ontzettend met je meeleef, soms overdag schiet jouw verhaal door mijn hoofd en wordt ik boos over deze oneerlijkheid. Lieverd, dikke knuffel!
Bedankt voor de lieve woorden meiden, dat doet me goed. Het valt idd allemaal niet mee. Eerst maar eens morgen afwachten. Ik ben wel sinds vrijdag iets meer gaan bloeden, maar of dat voldoende is om niet gecuretteerd te worden? En ondertussen......voel ik me K*U*T. Ik weet even niet wat ik mijn gevoel aan moet. Ik moet eigenlijk bezig zijn met verwerken, ik zou het allemaal in het zwangerschapsdagboek, wat ik een paar weken geleden heel positief had gekocht, moeten schrijven om zo een begin te maken met verwerken, maar ik durf het nog niet uit de kast te pakken. Ik schuif het voor me uit. Net als het begraven van ons vruchtje. Ik wil het en weet dat het moet, maar ik stel het uit. Ik gebruik mijn "lichamelijk niet goed voelen" om vooral maar niet aan het geestelijk deel te hoeven denken. Tuurlijk huil ik wel, en mis ik ons kindje nu al en de plannen die we eigenlijk hadden. Eind deze week zouden we die 12 weken grens halen, daar heb ik zo naar uitgekeken en nu...... is er niks meer waar je naar uit kijkt. Zelfs niet de vakantie die over 3 weken voor de deur staat. Waren we maar wat weekjes verder, dan is alles misschien wat rustiger. Ik merk dat ik het liefst gewoon door wil gaan, maar weet ook dat dat niet verstandig is, de klap komt daarna eens zo hard. We hebben hulp ingeroepen van de psycholoog van de IVF afdeling. Deze weten toch beter wat dit alles met je doet. We zijn nu aan het wachten op een oproep. En ondertussen zal ik ofwel wij het toch zelf moeten doen. Een heel verhaal, maar ik moest het even kwijt. Pffff......waar moet ik beginnen? Hope
Je mag verdrietig zijn meis. Schreeuw, huil, doe wat je wilt. Je gevoelens mogen er zijn. Heel veel sterkte. En een hele dikke knuffel voor jou.
Lieve Hope, Ik weet niet goed wat ik moet zeggen,ik vind het heel erg voor jullie. Zorg goed voor jezelf. Ik wil julie heel veel sterkte wensen. Ook voor morgen als je naar het zhuis moet. Veel liefs LiAnn
Lieve Hope, Ik weet niet goed wat ik moet zeggen,ik vind het heel erg voor jullie. Zorg goed voor jezelf. Ik wil julie heel veel sterkte wensen. Ook voor morgen als je naar het zhuis moet. Veel liefs LiAnn
Thansk meiden, en Liann, je wilde het gewoon 3 keer tegen me zeggen, of niet . Was ik vorige week nog te spreken over het begrip en de steun van mijn baas, is daar nu niks meer van over. Ik belde net om door te geven hoe het afgelopen week nog is gegaan en dat ik straks nog naar het ZH moet voor controle en eventueel nog een curettage. Eerst begon ze: ah shit, wat vervelend, blablabla. Eind van het gesprek: laat je dan even weten wanneer je weer kunt beginnen? Ik wist niet wat ik hoorde. Waarschijnlijk denkt ze omdat ik nu even niet in tranen aan de telefoon hang dat het wel goed met me gaat........ Ik heb gezegd dat ik eerst eens lichamelijk wil herstellen en dat ik dan pas aan het psychische deel toe kan komen. Verder wil ik eerst een afspraak met de arbo-arts. Zegt ze later: ja..nee ik bedoel maar.....laat je gewoon ff wat weten? Dat doet zo`n pijn, het onbegrip, en het zakelijke van: hoe krijg ik iemand zo snel mogelijk weer aan het werk. Ik heb de neiging om tot aan mijn vakantie thuis te blijven. ( die start 05 juni) Maar dan komt dat schuldgevoel weer de kop opsteken. Eerst maar eens vandaag de controle afwachten. Ik heb van het weekend alles opgezocht over wat de dikte van baarmoederslijmvlies mag zijn en wanneer ze wel of niet curetteren. Maar daar kom ik niet echt wijs uit. Er zit niks anders op dan afwachten. PS: meiden, sorry dat ik nu even niet de energie heb om op jullie verhalen te reageren, maar ik maak het goed. Als ik zelf wat beter in mijn vel zit. Liefs Hope
Hope; heel veel sterkte meid. Zorg eerst maar eens goed voor jezelf, en daarna pas aan weer aan werken gaan denken. Het lijkt mij zo'n slecht idee niet, om thuis te blijven tot aan je vakantie. Succes straks in het ZK.
Goed voor jezelf zorgen meissie, en laat ze op je werk maar L*llen. Ik snap dat het heel kwetsend en verdrietig voor jou is maar probeer gewoon je er weinig van aan te trekken. Denk aan jezelf en luister goed naar je lichaam. Waar je doorheen bent gegaan afgelopen jaren wens ik niemand toe en is heel zwaar en verdrietig enm dat heeft gewoon tijd nodig om te verwerken. Heel veel tijd. Sterkte en een dikke knuffel.
Lieve Hope, even laten weten dat ik aan je denk, en heel hard voor je duim dat je niet gecurreteerd zult hoeven worden..... een traan voor jou, Eef
heey lieverd het is zo moeilijk als je voelt dat je niet begrepen wordt op je werk en vooral omdat je altijd voor meer dan 100 procent je inzet maar ik ben in de afgelopen jaren er ook achter gekomen dat als ik niet harder wordt er over me heen gelopen blijft worden en ikaltijd een schuldgevoel blijf houden. en dat wil niet meer. en jij ook niet dus denk aan jezelf wat voor jou zelf het beste is is dat thuis blijven dan blijf je thuis is het wel deels ofhelemaal werken doe je dat maar wat jij zelf aanvoelt wat het beste is. niet omdat het moet of hoort of what ever jij bepaalt de grens. en dat je verdrietig boos bent niet wetend waar je moet beginnen is zo logisch het is ook zoveel en zo zwaar blijf aan je denken lieverd maar denk jij aub onwijs aan jezelf nu en doe alles stap voor stap niet te snel knuffel miriam
lieve hope.. heel veel sterkte meid en idd eerst aan jezelf denken hoor wens je veel succes in het zh , hopelijk hoef je niet gecurreteerd te worden dikke knuffel