Hoping for a B-ig F-at P-ositive/P-lakkertje DEEL2

@Ezzy120 hoe is het gegaan vandaag? Ben benieuwd hoe het nu met je gaat.

 

@Ezzy120 heb ook veel aan je gedacht vandaag. Wat een nare en emotionele dag moet dit zijn.

Zou iemand mij op de plofbank willen zetten bij 7 september. Ja ik weet het, zou pas de maand er na... maar soms gebeuren er dingen
Kleine kans hoor. En mijn nod zal om en nabij de 7e zijn. Had laatste dagen vruchtbaar slijm, neemt nu weer af. Maar heb er niet heel erg goed op gelet deze keer.

 

Jaaa leuk!!! Jij wordt ook gewoon zwanger nu, ik voel het

 

@Ezzy120 benoeuwd hoe het met je is. Hoop dat het ne meegevallen is gisteren en je vannacht een beetje hebt kunnen rusten. Xx

@Fritsie7 succes in het ziekenhuis vandaag. Benieuwd wat ze zeggen.

 

Hahaha dat zou wel heel snel zijn
Mijn gevoel zegt ook dat het niet lang duurt, maar wil daar niet te veel op hopen ivm teleurstelling. Van zoontje was ik de 3e ronde zwanger. Ook nog een mk gehad daarvoor.

 

Ja snap ik, had ik eerst ook de hele tijd. Maar nu denk ik: ach ik ben toch wel teleurgesteld als het niet lukt dus kan net zo goed wel hopen. Dus nu hoop en fantaseer ik erop los, veel leuker

 

Hahah eigenlijk is dat wel een goede instelling!
Was net de kast van zoontje opruimen ivm verhuizen. Kwam nog 3 nieuwe flesjes tegen. Toch maar even bewaren.

 

Niet om een discussie uit te lokken, maar benieuwd naar wat jullie zouden willen: borstvoeding of fles?

Hier bij zoontje werd de borst afgeraden ivm heftige bevalling en medicatie die ik gekregen had. Hij heeft dus de fles gehad. Uiteindelijk vond ik dat prima omdat hij koemelkallergie en verborgen reflux had. Nog steeds kan hij niet tegen melk en drinkt nog 1 fles speciale melk in de avond.

Bij de volgende baby zou ik borstvoeding willen geven. Als het niet zou lukken dan is dat maar zo. Ik ben geen type dat maar blijft volhouden. Moet voor beiden te doen zijn.

 

Ik zou het liefst borstvoeding willen als het lukt. Om verschillende redenen: het lijkt me net iets gezonder dan flesvoeding, het kost geen afval, het is gratis, ik ben veganist en geef liever niets met koemelk. Er is geloof ik ook flesvoeding zonder dierlijke melk maar dat is lastig verkrijgbaar en hoor ook verhalen dat baby's het niet lekker vinden. Als borstvoeding niet lukt vind ik het geen drama als we flesvoeding moeten geven trouwens, dan wordt ons kindje vast ook gezond groot. Dus ik heb een voorkeur maar niet zo'n extreme mening

 

Je hebt inderdaad babyvoeding waar geen koemelk in zit en zo te koop is. Geitenmelk (maar is wel dierlijk natuurlijk) en novalac novarice is op basis van rijst. Kan je online bestellen dacht ik. Misschien heeft de ekoplaza ook nog wel het e.a.

 

Ja of het van een geit of koe komt maakt voor mij niet uit vind het net zo zielig die met rijst kan wel, maar die is bijna twee keer zo duur als 'normale' babymelk dus ik hoop toch heel erg dat borstvoeding lukt!

 

Dubbel

 

Bij Mn dochtertje heb ik borstvoeding geprobeerd. Na drie dagen kwam er bij mij nog niks uit en moest ze echt bijgevoed gaan worden. Uiteindelijk na 5 dagen proberen opgegeven en op de fles overgestapt. Deze vijf dagen waren qua voeding zo ontzettend stressvol, dat we nu besloten hebben om meteen met fles te starten. Ik ga het niet eens meer proberen.

Dochter heeft ook kma gehad. Helaas kwamen we daar pas met 5,5 maand achter. Ze krijste aan een stuk door. Sliep na een week de nachten al door, maar overdag sliep ze hooguit een halfuurtje. Weigerde de fles te drinken. (Na 3 maanden gestart met potjes op aanraden van de kinderarts en dat ging goed) gelukkig na een jaar geen last meer van, en nu is t de grootste melkdrinker die er is. Haha.
Jullie ook voeding van nutramigen gehad?

 

Wat vervelend dat het niet lukte en dat het zoveel stress opleverde! Kan me voorstellen dat je dat niet nog eens wilt.

 

Kan me voorstellen dat je dan voor de fles kiest. Als de volgende ook kma heeft in dezelfde mate als zoontje dan stop ik ook met borstvoeding. Zoontje kan tegen geen enkel spoortje. Ongeveer 10u na inname is het krijsen van de buikpijn en maagzuur.

Vanaf week 2 vroegen wij op het cb of hij niet kma kon hebben. Huilde van 7 tot 7, reflux, de hik en nog meer klachten. Nee hoor, dat was het niet. Hij kreeg Hero comfort, daarna de omneo, niks hielp. Met 3 maanden kregen we de pepti via de huisarts. Gaf voor 3 weken verlichting. Hij ging nu ook overdag korte slaapjes doen. Toen toch doorgestuurd naar kinderarts 1, mochten we met 4 maanden 1 maand op de neocate Lcp. Maar omdat hij in de nachten ging spoken werd hij 2 maal opgenomen voor zijn onrust. Ook zei ze: hij heeft geen kma, hier heb je weer normale voeding. Om een verwijsbrief gevraagd voor de mdl kinderarts, maar duurde twee maanden voor we daar terecht konden. Intussen zat zoontje op de koemelk, maar dat ging niet. Geitenmelk geprobeerd, ging ook niet. Huilend het ziekenhuis gebeld dat hij zo’n pijn had, maar kinderarts 1 zei: nee, geen kma. Huisarts gebeld en die schreef weer de neocate voor. Zij dag hoeveel pijn hij had en hoe goed hij het gedaan had op de neocate. Bij kinderarts 2 kwamen we toen hij 8 maanden was en ze zei toen we binnen kwamen: ik heb zijn dossier gelezen, hij heeft kma. Daar kwam je denk ik voor toch? Top arts dus!!
Nu drinkt hij nog neocate junior 1 fles voor het slapen. In november moeten we weer een provocatietest. Zo sneu!

 

Wat zielig zeg en ook slecht dat er zo vaak gezegd is dat dat het niet kon zijn! Reageert hij dan ook op soja? Dat zie je ook vaak.

 

27 Augustus, dag van de curettage.

Al vroeg waren we in het ziekenhuis, om 09:15 mochten we ons melden bij de receptie.
Natuurlijk waren we iets te vroeg, en een van de begeleiders bracht ons naar de dagopname.
Man man man, wat liep die vrouw traag.. Het was dat we zo vroeg waren.

Daar aangekomen meldde ik me, kort daarna werd ik opgehaald. De hele dag werd in het kort besproken. Waar het voornamelijk op uitkwam: wachten. Erg veel wachten.

Na een bed toegewezen te hebben, mocht ik me rond 10:45 eindelijk gaan omkleden.
Slik, nu kwam het toch wel dichterbij.
Rond 11:15 werd ik dan eindelijk opgehaald, ik had mijn vriend al eerder weg gestuurd zodat het geen emotioneel afscheid zou worden. Want wat voelde ik me slecht zeg.

In de preoperatieve screening voelde ik me angstig, zonder pardon wordt je operatiejasje aan een kant open gemaakt en komt er een heel stickerwerk bij kijken.
Tevens wordt er dan ook een infuus geprikt, en dat liet ze me weten ook.
Ik ben niet angstig voor naalden, of infusen.. Maar je moet niet met naalden onder me huid gaan lopen roeren voor aders. Linkerarm werkte niet, en toen bij de rechterarm kwam ze maar gelijk aanzetten met een kindernaaldje.. Tjsha, ook niet het meest fijne, maar ze hoefde maar 2x te roeren.

Ze probeerde hierna nog een gesprek met me aan te knopen, maar ik vond alles wat ze zei/vroeg niet oprecht klinken, geen aardige verpleegkundige dus.
De tijd tikte verder, en er kwamen steeds mensen bij, en gingen weer weg. Wanneer zou ik de volgende zijn?

11:45, mevrouw.. Het is uw beurt.
Ik word losgekoppeld van het dradennetwerk en we rolde richting de OK.
Ze zette eerst het bed op gelijke hoogte en ik mocht overschuiven op de operatietafel, brrr het is hier koud.
Toen het dradennetwerk weer werkte, ging het extreem snel.

Dan is het nu tijd voor de narcose.. Oh wacht nee, nu al?
De spuit werd gekoppeld aan mijn infuus, je kunt nog wat draaierig worden werd er gezegd.
En ook letterlijk de hele kamer draaide! Ik heb overal gelezen dat je nog aan iets leuks moest denken: Mijn dochter, mijn verloofde, en ik op het strand.. En bam, ik was weg.

Als ik wakker word voel ik de angst, waar ben ik? En het idee dat ik geen lucht krijg, waarschijnlijk nog van die vervelende buis die je tijdens de operatie in je luchtpijp krijgt.
Ik dommel weer weg en na een minuut of 15 word ik weer wakker geschud door een verpleegkundige, ‘word je wakker?’
Inmiddels is het 13:00

Tranen branden, ik voel me zo intens verdrietig..
Tussen neus en lippen door krijg ik nog te horen dat ik best wel veel bloed heb verloren..
En daarna werd ik weer naar mijn eigen kamer gereden en werd mijn vriend gebeld.
De hele middag heb ik als een versuft vogeltje voor me uit lopen te staren, buikpijn, verdriet..

Tegen 14:30 forceer ik mezelf maar om iets te eten en drinken, aangezien de wil er niet echt is. Het plassen ging ook goed, en naast dat ik me nog wat duizelig voelde mocht ik naar huis.

Het was een hele intense dag, ik weet zelf niet hoe ik er over moet denken.
Er wordt gewoon heel abrupt ergens een eind aan gemaakt.

Het naarste vond ik dat niemand even kwam vertellen hoe de operatie verlopen was!
Ik heb nog aan een verpleegkundige gevraagd of er nog iemand kwam, en haar antwoord was ‘reken er maar niet op’
Uhm oke, en nu dan? Wil toch wel erg graag weten wat er gebeurd is, ook met het bloedverlies..
Zou ik hiervoor alsnog het ziekenhuis kunnen bellen?

Vandaag, ik voel me lichamelijk prima. Niet erg veel pijn, en bloed ook bijna niet.
Wel iets koortsig, maar als dat niet boven de 38,5 uitkwam hoefde ik niet te bellen.
Emotioneel, verdrietig, tijd staat een beetje stil, verloren, moe.