Hoi allemaal, Ik vraag me af of ik nu een depressie heb of dat het iets anders is want ik zit echt niet lekker in mijn vel en ik trek het niet meer. Ik hoop dat iemand me kan helpen Eind maart is mijn 3e kindje geboren, mijn eerste dochtertje. Mijn oudste zoontje was toen 5 en mijn jongste zoontje 18 maanden. Nu was deze zwangerschap niet gepland aangezien ik het al reuze druk had met de andere 2 kids en dingen regelen voor mijn man. Toen ik zwanger was van mijn tweede zoontje begon ik net met een nieuwe baan (ik was al zwanger bij het sollicitatiegesprek blijkbaar, dat wist ik toen nog niet dus het was al geen goede start) uiteindelijk is mijn contract met een jaar verlengd ipv vast. Aan het einde van dat contract werd ik dus nog een keer, deze keer ongepland, zwanger en is mijn contract niet meer verlengd en ben ik de WW in gegaan.. Mijn dochtertje is nu 11 weken en doet het prima, alleen voel ik me ZO kapot. Elke dag heb ik hoofdpijn, ik kan geen middagdutjes doen (probeer het wel maar frustreert me alleen maar) ik val snel uit tegen mijn zoontjes en mijn man en ik val gewoon in slaap tijdens het rijden tegen de avond (om 5 uur!) Ik ben zo snel geprikkeld als mijn man iets zegt, ik heb elke dag ruzie met hem en lig elke dag huilend op bed. Ook heb ik nachtmerries in de nacht waardoor ik ook weer niet kan slapen. Ik ben bang dat mijn dochtertje met haar neus in het matras gaat liggen of onder de dekens kruipt want madam is erg bewegelijk, dus ik check haar ook om de haverklap waardoor haar bedje naast ons bed staat. Ik ga niet mee naar de speeltuin als mijn man met onze zoons gaat omdat ik er gewoon geen zin in heb. Ik was een week na de bevalling alweer op de been om het huishouden te doen ed. want op de woonkamer schoonmaken en de afwas doen en af en toe koken doet mijn man niet veel. Kleren wassen, opvouwen, boodschappen doen, stofzuigen, alle administratie, badkamer schoonmaken, bedden verschonen etc doe ik allemaal zelf, soms heb ik er gewoon geen zin in als ik die stapel was zie of alle rotzooi die overal ligt en laat ik het maar met het idee dat ik moet uitrusten maar ik kan het niet want dan is het niet rustig in mijn hoofd. Het zit niet in mijn man zijn systeem om dat soort dingen te doen en ik krijg het er ook niet in lijkt het wel.. Mijn man woont net 2 jaar in Nederland en het is heel moeilijk om werk voor hem te vinden aangezien hij danser is en geen ervaring en rijbewijs heeft. Ik krijg het ook doodsbenauwd door het idee dat als mijn WW stopt en ik nog geen baan heb wat er dan gaat gebeuren aangezien we afhankelijk zijn van die WW. Bijstand komen we niet voor in aanmerking. Ik ben werkelijk waar heel erg blij met mijn dochtertje maar ik trek het niet meer zo.. ik ben mentaal gewoon op.. Ik voel me schuldig tegenover mijn zoontjes en mijn man en ik wil gewoon weer de leuke mama en echtgenote zijn die ik eerst was Bedankt voor het lezen, sorry voor de lap tekst (het is nog niet eens alles)
Vervelend dat je je zo voelt. Ik herken wel een deel van je verhaal, niet van nu maar na de bevalling van de 2e. Bij mij kwam het toen vooral door het slaap te kort en de kids zo dicht op elkaar. Dat is best pittig, zeker aan het begin. Ik heb ook het idee dat je man niet veel doet? Als je daarover in gesprek gaat en uitlegt hoe jij je voelt? 3 kinderen is pittig, en vraagt veel van je. Het druk maken om werk helpt hier natuurlijk ook niet bij. Ik denk en zeker in de tijd van nu dat je niet bang hoeft te zijn om geen werk te vinden. Ik ben zelf ook afgelopen zwangerschap ontslagen, en op meerdere brieven een uitnodiging gehad voor een gesprek, maar ik heb uiteindelijk besloten om thuis te blijven. Heel veel sterkte!
oef er ligt ook wel een hele hoop op jouw bord hoor! De zorg voor drie kleine kids, het huishouden en het inkomen. Dat is niet goed. Tijd voor een goed gesprek met je man. Leuk dat je man van origine danser is, maar dat is vaak een moeilijk beroep om van rond te komen. Tijd dus voor hem om zijn ogen open te doen. Kan hij er geen geld mee verdienen? dan is het tijd voor een ander beroep te zoeken. Er is nu veel werk, horeca zoekt veel mensen en supermarkten, logistiek zoeken ook altijd mensen! Ga in gesprek met je man en verlang van hem dat zijn steentje gaat bijdragen! sterkte, je kleine is even oud als mijn jongste en het is gewoon nog druk nu en helemaal met nog een dreumes erbij! dat gaat echt wel beter worden maar het is wel tijd dat je man je meer gaat ontlasten. sterkte!!