Hallo allemaal! Ik voel me de laatste tijd verre van blij! En terwijl ik dit juist zó graag wil zijn! Ik voelde me blij toen ik een test deed -> wow, deze was postitief! Ik huilde en lachte van blijdschap. Al gauw sloeg dit na een paar dagen om in irritatie naar anderen, prikkelbaarheid etc. Ook kreeg ik een angst; bang om niet van ons kindje te kunnen houden. Deze angst breidde zich uit; ik was zelfs bang om mezelf of.. een ander wat aan te doen! Verschrikkelijk, zo ben ik niet! Ik was voor de zwangerschap een zo vrolijke meid, genoot volop van het leven. Ik herken mezelf niet weer .. Ik geef het op de hormonen.. Loop nu bij een natuurgeneeskundige praktijk en deze therapeut geeft het echt op de hormonen.. Deze zijn in disbalens en daardoor krijg je zulke angsten en depressieve gedachten.. Vrijdag hebben we onze eerste echo. Ik hoop zo dat dit verandering brengt in mijn doen en denken! Ik ben soms de wanhoop nabij! Nu moet ik wel melden dat ik al gauw iemand ben die zich heel angstig maakt voor dingen.. Bang om dit of dat te krijgen en.. door me zo bang te maken krijg ik het juist! Ik ben nu 12 weken.. Ik hoop dat ik rond de 14-16e week me beter ga voelen. Ik merk dat ik met name door die rare angsten depri word! Ik heb nu tarwekiemolie capsules om m'n hormonen weer op orde te brengen.. Ik gebruik ze nu bijna 3 weken en hoop echt dat ze heel snel aanslaan... Misschien zijn er meerderen die dit herkennen (al hoop ik natuurlijk voor hen van niet).. Het is al heel fijn om hier mijn verhaal te kunnen doen! Zou ik ooit weer de oude worden?
Nou, ik heb het tijdens mijn zwangerschap niet gehad, maar weet van een vriendin van mij dat die ook al tijdens de zwangerschap dit soort klachten had. En ik denk ook inderdaad dat het hormonen zijn. Ik heb het dan na mijn bevalling gehad (pnd) en heb daarmee gemerkt dat je hormonen aardig met je aan de haal kunnen gaan en alles flink in de war kunnen gooien, zonder dat je er ook maar enige controle over hebt... Ik hoop voor je dat het snel wat rustiger wordt, en je toch nog kan gaan genieten van je zwangerschap, want het kan zo mooi zijn, zo'n klein wondertje wat in je groeit... Sterkte meid!
Manonenemma, bedankt voor je reactie! Het lucht al erg op te horen dat er meerderen zijn die dit gehad hebben. Had je vriendin ook die angstige gedachten? Wat heeft zij uiteindelijk gedaan, heeft zij toch uiteindelijk ook nog kunnen genieten van haar zwangerschap? Groetjes!
Nou, het verhaal van mijn vriendin is juist niet zo happy, dus dat zal ik je maar besparen Maar je hebt grote kans, dat als de eerste 3 maanden voorbij zijn je beter in je vel komt te zitten en kan gaan genieten hoor. Ik was de eerste 3 maanden best moe (waren ook precies de wintermaanden) maar daarna ging het juist goed en voelde ik me mentaal en lichamelijk super...
Fijn voor je opbeurende woorden, Manonenemma! Ik ben nu 12 weken en voel me eigenlijk alleen maar slecht deze week, maar toch vest ik mijn hoop op het feit dat het beter gaat worden! Als ik al die verhalen over prenatale depressies en zo lees word ik alleen maar ..! Jij had het in een ander forum over magenesium, VitB6 en visolie voor depressies. Het schijnt ook voor down-gevoelens te helpen. Welke heb jij hiervan gebruikt? Ik heb ze van de Kruidvat, en de vitamine B6 en Vitamine B-100 Complex, maar ik weet niet of dit wel zo goed is, als de 'duurderder' merken...
Hoi Elleke, Ik herken jou verhaal wel, Ik heb gelukkig nooit de gedachten gehad iemand iets aan te doen. Maar wel kan ik dit kindjes alles geven, kan ik wel van hem houden. Ik ben ook best angstig geweest en dit heeft bij mij wel de hele zwangerschap geduurt (wil je niet ongerust maken) 2 maanden na de bevalling ben ik enorm in een dip geraakt wat nu over geslagen is in een depressie en zit ik aan de anti depressiva. Wat ik je advieseer, blijf lekker die vitamines slikken en als je je rot blijft voel ga dan ajb met iemand praten want het is ontzettend klote (sorry voor het woord) als je straks niet van je kleintje kan genieten. Heel veel sterkte en probeer van je zwangerschap te genieten. Liefs Roosviceetje
Ik heb ook gewoon eigen merk hoor, de magnesium en b6 (zitten in 1 pil) van etos, de visolie van hema. Weet je wat je ook kan helpen,moet je alleen even kijken of dat tijdens de zwangerschap mag, dat weet ik niet, is Bach Rsecue pastilles. Ik haal ze bij de etos. Die ontspannen en stellen gerust, dus voor de momenten dat het je even teveel wordt neem je zo'n "snoepje" of een spray op je tong (ze zijn er in diverse uitvoeringen)
Ik ken het spul ook volgens mij mag je het wel gebruiken tis homeopatisch maar zou het wel even voor de zekerheid navragen
Heel herkenbaar! Ik was 1 grote hormoonbom! En ook heel veel angsten. Toch maar besloten in overleg met mijn huisarts om geen antidepressiva te nemen tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk heb ik mij alleen de laatste maand van mijn zwangerschap super gevoeld De eerste drie maanden na de bevalling heb ik me goed gevoeld (waarschijnlijk door de borstvoeding) daarna toch een pnd gekregen. Nu slik ik antidepressiva en na een jaar voel ik me eindelijk weer goed. Heb gelukkig wel altijd heel veel van mijn kindje kunnen genieten, en zij heeft mij de kracht gegeven om hier over heen te komen. Ik ben altijd over mijn gevoelens heel duidelijk en open geweest naar mijn verloskundige en huisarts. Zij hebben mij altijd heel serieus genomen. Zelf heb ik wel tijdens mij zwangerschap ademhalingsoefeningen gedaan, ook zwangerschapsyoga. Dus maak het bespreekbaar.
Pelikaantje, Ik herken heel veel in jou verhaal. Ik haal ook de kracht uit mijn kindje. Hij is de rede waar ik mijn bed voor uit kom en hij geeft mij de energie om door te gaan. Jeetje een jaar is wel lang maar ben blij om te horen dat het nu goed gaat met je. Welke medicatie heb jij gebruikt?
Ja, Yoga is ook goed. Ik ben sinds een maandje of 2 ook op yoga gegaan, en dat helpt wel, vooral die ademhalings oefeningen zijn goed toepasbaar...
Daar ben ik wel blij om dat ik altijd van mijn dochter heb kunnen genieten en nu nog. Ik gebruik fevarin.
Dat heb ik dus de eerste 3 maanden dus echt niet gekund he...Ik verzorgde haar, knuffelde met haar, maar het deed me niets